มุมน่ารัก ๆ ที่เหมือนกันบนรถตู้กรุงเทพฯ - ชลบุรีของวัยรุ่น 2 คู่
จากเหตุการณ์น้ำท่วม
เนื่องจากการเสพย์ข้อมูลข่าวสารเกินขนาด
ทำให้อีคนบ้านเขตบางนาตื่นตูมคิดว่าน้ำจะท่วม
เลยอพยพครอบครัวไปชลบุรีตั้งแต่ปลายตุลาที่รัฐให้หยุด 4-5 วัน
ไปเช่าคอนโดอยู่ใกล้ ๆ พัทยา 1 เดือน
แต่เราต้องกลับมาทำงาน
เพราะที่ทำงานไม่ท่วม
จนบัดนี้มันก็ยังไม่ท่วม
แถมบ้านก็ยังไม่ท่วม
แล้วได้ข่าวว่าจะไม่ท่วมด้วย
แล้วตูจะเสียเงินค่าเช่าคอนโดทำไมวะเนี่ย
หาก็ยาก หามา 5 วันกว่าจะได้
ตอนนี้เลยต้องนอนอยู่บ้านคนเดียวมาครึ่งเดือนแหล่ว
ยังไม่ชินซักที
วัน ๆ นึงไม่อยากให้ถึงตอนกลางคืนเลย
ที่จะต้องกลับบ้านมาอยู่คนเดียว
แต่ละคืนกว่าจะข่มตาหลับได้เล่นเอาเหนื่อย
ทุกวันนี้เสมือนมีบ้านอยู่ต่างจังหวัด
ทุกวันศุกร์จะแบกเป้ไปทำงาน
พอเลิกงานก็ไปขึ้นรถตู้กลับชลบุรีที่เราเรียกว่า บ้าน ได้เต็มปาก
ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่บ้านของเรา
แต่มันมี ครอบครัว ของเราอยู่ที่นั่น
เข้าใจคำว่า Home is where the heart is แล้วจริง ๆ
ถึงแม้เราได้นอนอยู่ที่บ้านคนเดียว
เราก็มิอาจเรียกมันว่าบ้านได้เต็มปาก
แต่พอถึงคอนโด
เราก็ไม่ได้ทำอะไรเลยทั้งวันนะ
ไม่ได้ไปเที่ยวไหนด้วย
อยู่คอนโดกับทีวี 1 เครื่องรับลมทะเลกับครอบครัวมันทั้งวันอย่างนั้นแหละ
เวลาอยู่คอนโด
เราจะชอบเวลาค่ำ ๆ มากที่สุด
เพราะเราจะได้นอนอย่างมีความสุข
แม้ว่าเตียงมันจะนิ่มจนปวดหลังแถมยังต้องนอนเบียดกับน้องชายก็ตาม
แต่ก็ยังดีกว่านอนอยู่บ้านคนเดียวกับเตียงคิงไซส์สบายหลังล่ะวะ
ก็คิดซะว่าอบอุ่นกว่าปกติซักเดือนนึงก็ไม่เสียหาย
ทั้ง ๆ ที่อยู่ที่บ้านก็ต่างคนต่างก็นอนกันคนละห้องกันหมด
แต่พอเรามาอยู่บ้านคนเดียว
มันก็ทำใจให้หมดว่าห้องอื่นมีคนในครอบครัวอยู่ไม่ได้จริง ๆ
อาิทิตย์ก่อนตอนกลับกรุงเทพฯ
มีวัยรุ่นเด็กมหาลัยเป็นแฟนกันขึ้นมา 2 คู่นั่งอยู่ข้างหน้ากับข้างหลังของเรา
น่ารักดีนะ
มีการแบ่งหูฟังเพลงกันคนละข้างทั้งคู่เลย
ดูแค่นี้ก็รู้สึกว่ามันอบอุ่นดีจังเลย แม้ไม่ต้องพูดแสดงการกระทำอย่างอื่นใด
หรือว่าจริง ๆ มันก็เป็นปกติธรรมดาของคู่รักวัยรุ่นก็ไม่รู้เนอะ
พอดีสมัยเรียนมหาลัยไม่เคยมีชีวิตแบบนี้น่ะ
ไม่เคยมีซีนหวานกะเค้าเล้ย
อยู่แต่กับกลุ่มเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องที่ชมรม ทำกิจกรรมเป็นบ้าเป็นหลัง
สนุกกับการทำค่ายกับเพื่อนคอมมิตีเดียวกันจนไม่ได้คิดถึงเรื่องมีแฟนกะเค้าเล้ย
มีแต่ไปแอบชอบชาวบ้าน
แล้วก็รู้ว่ามีชาวบ้านมาแอบชอบ
แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
เอ็นจอยกับกิจกรรมชมรม
หายใจเข้า-ออกมีแต่เพื่อน มีแต่รุ่นพี่ รุ่นน้อง
แต่คิดย้อนกลับก็ชอบนะ
เพราะเพื่อนส่วนใหญ่ไม่เคยได้เข้าชมรมเลย
เรียนเสร็จก็กลับบ้าน
ดูชีวิตมหาลัยมันจืดชืดจัง
หรือบางคนมีแฟนแล้วก็แยกตัวออกจากชมรมไป
แต่มันก็คงเป็นความสุขไปอีกแบบล่ะเนอะ
แต่เราตั้งปณิธานไว้ตั้งแต่เข้ามหาลัยอยู่แล้วว่าต้องทำกิจกรรม ต้องเข้าชมรม
แล้วก็รู้สึกดีมากที่ได้ทำกิจกรรมทุกชิ้น ทุกอันในชมรมกับเพื่อน ๆ รุ่นเดียวกัน
ได้มีรุ่นพี่คอยเทคแคร์และให้คำปรึกษา
มีรุ่นน้องให้เราเทคแคร์ต่อ ได้ห่วง ได้สอน ได้ช่วยทุกอย่างที่น้องต้องการ
มันเป็นสิ่งที่เราหาไม่ได้จากในห้องเรียน
มันทำให้เราสนิทกันมากขึ้นแล้วทำให้เรารู้จักการวางแผน การดีลกับคนมากขึ้นจริง ๆ
จำได้ว่า
ตอนเป็นเฟรชชี่
รุ่นพี่เทคแคร์เราดีมาก
เราสนิทกับเพื่อน ๆ และรุ่นพี่มาก
มากซะจนตอนปิดเทอมตุลา
เราไม่ได้ไปมหาลัย
แล้วเรารู้สึกเหมือนขาดอะไรไป
เหมือนว่าทุกวันเวลาเรียนเสร็จ
เราก็จะเข้าโต๊ะ
ไปนั่งคุยเล่น ร้องเพลง
แล้วรุ่นพี่เล่นกีต้าร์กับเพื่อน ๆ พี่ ๆ ทุกวัน
จนเย็นย่ำค่ำหน่อยก็ค่อยแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน
เป็นอย่างนี้ทุกวันจนปิดเทอม
เราเหมือนเคว้งมาก
จำได้ว่าปิดเทอมตอนปี 1 เป็นอะไรที่ยาวนานมาก
มากจนไม่รู้จะทำอะไร
เพราะทุกวันเราจะได้คุยเล่นกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ
มากจนเราคิดถึงทุำก ๆ คน
แต่ถึงยังไง
ปีอื่นเราก็ยังคิดถึงทุกคนเหมือนเดิม
แม้ว่าปีสองเราจะเป็นคอมมิตีแล้วต้องเหนื่อยกับกิจกรรมอันมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นการหาตะเวนหาสปอนเซอร์สำหรับทุกกิจกรรม
ทำจุลสารปีละ 4 เล่ม
จัดค่าย จัดงานขายของตามเทศกาลต่าง ๆ
ถึงตอนนั้นจะเหนื่อย
แต่พอย้อนนึกกลับไป
มันเป็นช่วงเวลาที่สนุกมาก
ได้ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกับเพื่อน ๆ
แม้ว่าตอนเข้าชมรมจะมีเพื่อนร่วมร้อย
จนทำครบปีจะเหลือเพื่อนไม่ถึง 20% ก็ตาม
แต่เป็นที่เหลือที่มีคุณภาพ ผ่านกันมาทุกกิจกรรม
ทำให้เรารักกันมากขึ้น
จนถึงทุกวันนี้
เวลาเราเจอกันก็ไม่ต้องแอ๊บ ไม่ค่อยต้องเกรงใจกัน
อยากจะพูด อยากกัด อยากด่า หรืออยากจะระบายอะไรก็ทำได้
เราไปค่ายรับน้อง 3 ค่ายต่อปีทุกปี
จนเราเรียนจบเราก็ยังไปต่อเนื่องมาอีก 4-5 ปี
จนมาหลัง ๆ นี้(เพิ่ง)รู้ตัวว่าแก่แล้ว แถมเพื่อนร่วมรุ่นก็ไม่มีใครไปเลยเลิกไป
เราเชื่อว่าถ้าเราเจอเพื่อนที่เรียนด้วยกันอย่างเดียว
โดยไม่ได้ผ่านการทำกิจกรรมร่วมกัน
เราจะไม่สนิทกันขนาดนี้
แม้นาน ๆ เจอกันที เราก็รู้สึกว่าเราต่อกันติด
ขอบคุณตัวเอง
ที่ตั้งใจอยากทำกิจกรรมและได้เจอสังคมคุณภาพ
ดูสิ
เล่าไปเรื่อยเปื่อยหลายเรื่องยำรวมกันอีกแล้ว
เป็นอย่างนี้ทุกทีสิน่า
ได้ข่าวว่าได้เล่าเรื่องที่ตรงกับหัวข้อแค่ 5 บรรทัด
นอกนั้นก็เวิ่นเว้ออะไรก็ไม่รู้
| Create Date : 16 พฤศจิกายน 2554 |
| Last Update : 16 พฤศจิกายน 2554 12:03:54 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1653 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
