Bloggang.com : หนูลีลี : ไปสัมภาษณ์งาน ดันเจอเพื่อนสมัยเรียนเป็น 1 ในคนสัมภาษณ์

ไปสัมภาษณ์งาน ดันเจอเพื่อนสมัยเรียนเป็น 1 ในคนสัมภาษณ์

ใครจะซวยได้อย่างเราบ้างเนี่ย
เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรากรอกใบสมัครงานใหม่เสร็จแล้ว
แต่มันต้องเซ็นสดถือไปตอนนัดสัมภาษณ์
ไอ้เรากรอกเสร็จ กดปริ๊นท์
เอ๊ะ
printer รวมฝั่งซ้ายมันมีปัญหา ปริ๊นท์ไม่ออก
ไอ้ที่แคนเซิลมันก็ค้าง ๆ หน้าจอก็ค้าง ไม่ยอมให้แคนเซิลซะที
เลย restart เครื่องแม่งเลย
แล้วส่ง printer รวมฝั่งขวาก็ได้
เลยส่งไป แล้วเดินไปหยิบ
เสร็จแล้วก็ลืมเรื่องนี้ไป

จู่ ๆ
เจ้านายเดินมาที่โต๊ะ วางกระดาษ 5-6 ใบในถาด inbox เรา
บอกว่ามันไปออก printer เครื่องเค้า
แล้วก็เดินจากไป
หยิบมาดู
เฮ้ย เช็ดเข้ ใบสมัครที่ cancel แล้วค้างนี่หว่า
ทำไมมันไปออกเครื่องเจ้านายวะ
เหมือนแกล้งกันเลยง่ะ
หน้าซีด ใจเต้นตูมตาม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเจ้านายนะ

คือคิดขึ้นมาได้ว่า
เมื่อวาน ปริ๊นท์เตอร์รวมฝั่งซ้ายกับขวามันมีปัญหา
เลยปริ๊นท์ใบสมัครที่กรอกไปส่วนหนึ่งออกมาจาก google drive เป็นเครื่อง printer ไปที่เครื่องเจ้านายตอนที่ทุกคนกลับบ้านไปกันหมดแล้ว
วันนี้เลยเปิดไฟล์จาก google drive ขึ้นมากรอกให้เสร็จ
กดสั่งปริ๊น ใน google drive ดันจำเป็นเครื่องเจ้านาย
แทนที่จะเป็นเครื่อง default ในเครื่องเราที่เป็น printer ฝั่งซ้าย
แล้ว printer ขึ้น error เพราะตอนเราสั่งปริ๊นท์
เจ้านายยังไม่มาทำงาน เครื่องมันเลยยังไม่เปิด
นอกจากขึ้น error แล้วเครื่องคอมมันค้างด้วย
กดไรไม่ได้เลย เลย restart เครื่องไป คิดว่าไอ้ที่ค้างคง cancel ไปแล้ว

กึ๋ย ๆ ซวยมั้ยล่า

ซวยเรื่องที่ 2 ต่อเนื่องจากเรื่องแรก

วันที่ไปสัมภาษณ์งาน
เค้าไปถึง เอ๋อไปเลย
เพราะ 1 ในคณะกรรมการที่สัมภาษณ์เราเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่มหาลัย
คือเรียนเอกเดียวกันมา ทำชมรมด้วยกันมาเป็นปี
ก็ไม่ได้สนิทมาก เพราะมันเป็นผู้ชาย แต่ก็ถือว่าสนิทกันในระดับนึงเลย
เพราะเรียนเอกเดียวกัน เรียนคลาสเดียวกัน จบพร้อมกัน ทำชมรมเป็น commitee รุ่นเดียวกันมา
แต่ตั้งแต่จบก็ไม่ได้เจอกันมากเท่าไหร่
เจอกันตอนนัดเจอเพื่อนรุ่นเดียวกัน ปีละครั้ง 2 ครั้งเท่านั้น

ถามว่ารู้มั้ยว่ามันทำงานที่ไหน
ตอบว่ารู้ แต่ไม่ใช่ที่ ๆ เราจะไปสัมภาษณ์นี่นา
แต่อยู่ในเครือเดียวกัน แต่คนละบริษัท
คือเราไม่คิดว่าเค้าจะเอาคนจากคนนอกบริษัทมาสัมภาษณ์ด้วยอ่ะ
คือเราก็รู้ว่ามันเก่ง หน้าที่การงานมันถึงระดับท็อปแล้ว เงินเดือนเป็นแสนไกล ๆ แล้ว
แต่ไม่คิดว่าจะเจอมันในห้องสัมภาษณ์งานที่นี่น่ะ
1 ในคณะกรรมการก็อธิบายว่า
เค้าไม่ใช่คนในบริษัทนี้ แต่เราต้องทำงานบางส่วนที่ดีลกับเค้า
เลยให้เค้ามาสัมภาษณ์ตำแหน่งนี้ด้วย
เราก็เหวอเลย

แล้วคณะกรรมการก็เริ่มคำถามแรก
แต่เราลำบากใจมาก
เลยบอกทุกคนว่า เราไม่สะดวกใจจริง ๆ ที่มีเพื่อนเป็น 1 ในกรรมการสัมภาษณ์
เราพูดไม่ออก เราไม่ professional ขนาดนั้น
เค้าก็พอจะเข้าใจเรานะ แต่ฝรั่งก็งงว่าอะไรมันจะขนาดนั้น(วะ)
สุดท้ายเลยขอ cancel กลับบ้านดีกว่า
ไม่ไหวจริง ๆ
เราไม่สามารถจริง ๆ นะ
พี่ที่เค้าเดินออกมาส่ง สีหน้าเค้าประมาณว่า เค้าเป็นแฟนเก่ารึเปล่า เธอถึงได้กระอักกระอ่อนตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกแล้ว
แต่เปล่าค่ะ ถึงเป็นผู้หญิง ถ้ารู้จักกันข้างนอกแล้ว หนูก็ไม่สามารถค่ะ

คือเราเป็นคนแบบนี้จริง ๆ
เรามีเพื่อนเป็น HR หลายคนอยู่นะ
แล้วเราก็ไม่คิดจะสมัครบริษัทที่เพื่อนเราเป็น HR
เพราะรู้ว่าเค้าจะต้องอยู่ในห้องสัมภาษณ์ด้วย
เราพูดไม่ออก
คือถ้าคนสัมภาษณ์เป็นคนที่เรารู้จักแล้ว เราจะพูดไม่ออกจริง ๆ นะ
แบบว่า
เวลาเราไปสัมภาษณ์งาน คือการไปขายตัวเรา
บางครั้ง เราก็ต้องปรับแต่งคำพูดให้เราดูดี (แต่ไม่ได้โกหก)
แต่ถ้าคนที่รู้จักเราแล้ว อาจจะคิดในใจว่า ไม่จริง ไรเงี้ย
เราเขินอ่ะ พูดไม่ออกจริง ๆ
ขอบายดีกว่า

พอเล่าให้เพื่อนฟัง
ทุกคนบอกว่าเค้าทำได้กันนะ
แต่เรื่องนี้ เราขอผ่าน มันไม่ไหวจริง ๆ
สัมภาษณ์ไปแบบกระอัก กระอ่วนใจ ยังไงก็ไม่ได้งาน
ดังนั้น อย่าเสียเวลาเลยดีกว่า ไม่ต้องให้เพื่อนรู้อะไรเกี่ยวกับเรามากด้วย

Create Date : 04 ตุลาคม 2556

Last Update : 7 ตุลาคม 2556 8:57:52 น.

0 comments

Counter : 2524 Pageviews.