พูดเพราะกับคนอื่นได้ ทำไมพูดเพราะกับพ่อแม่ไม่ได้
ไม่ใช่เคสใครที่ไหน
เคสข้าพเจ้าเอง
เพิ่งจะมารู้สึกผิดก็ตอนที่คุยโทรศัพท์กับป๊า
แล้วเพื่อนทักขึ้นมาว่า
ทำไมแกคุยกับพ่อแกน้ำเสียงหงุดหงิดจัง แถมกระโชกโฮกฮากอีกต่างหาก
เออ
นั่นสิ
ไม่รู้เป็นอะไร
เวลาสอนป๊าหรือม้าใช้คอมพิวเตอร์ที่บ้านจะรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
แล้วก็ไม่อยากสอนเอาซะเลย
เค้าถามเยอะหน่อย ก็รำคาญ พาลทำน้ำเสียงหงุดหงิดใ่ส่ (โดยไม่รู้ตัว เพิ่งมารู้ตัวตอนที่เพื่อนทักเนี่ยแหละ คิดไปปั๊บ บ่อน้ำตาแตก ร้องไห้ไม่หยุดไปหลายชั่วโมงเลย)
แต่สอนงานเพื่อนร่วมงานหรือน้องใหม่ก็ไม่เคยหงุดหงิดใส่เลยนะ
แถมตอนเมนส์จะมา
หงุดหงิดไปหมดทุกอย่างในบ้าน
เห็นอะไรก็หงุดหงิด รกหูรกตาไปหมด พาลด่าไปอีกจนป๊ามองหน้า แล้วม้าก็สะกิดว่าพอได้แล้ว
รู้สึกผิดจัง
แต่ไม่กล้าขอโทษอ่า มันเขิน
บ้านคนจีนอ่านะ
(อ้างอีกแล้ว)
เพื่อนเราบ้านคนจีนเหมือนกัน พูดกับป๊าเค้ามีคะทุกประโยคเลย
แต่บ้านเราเลี้ยงมาอยากพูดอะไรก็พูด อยากเถียงอะไรก็เถียง ไม่มีใครสั่งให้หุบปากแล้วฟัง (แบบนั้นก็คงเก็บกดน่าดู)
แต่เพื่อนเราบางคนจะไม่เถียงพ่อแม่เลยนะ
พ่อแม่ด่า ว่ามาก็มีหน้าที่รับฟังอย่างเงียบ ๆ ห้ามเถียงกลับ
แต่ไม่ใช่บ้านเราอ่ะ ถ้าเห็นว่าเราไม่ผิดนี่เถียงกันเสียงดังไป 3 บ้าน 8 บ้าน
เพิ่งจะมารู้สึกผิดก็อีตอนด่าป๊าไปวันก่อนนี่เอง
มานั่งคิด
ว่าทำไมเราคุยกับเพื่อนร่วมงาน ลูกค้า ห้ัวหน้างานก็เพร๊าะ เพราะ มีคะ ขาตลอด
กับพ่อแม่เพื่อนก็พูดเพราะตลอด อารมณ์ดี ร่าเริงตลอดเวลา
แต่ทำไมกับพ่อแม่ตัวเองกลับพูดไม่เคยมีหางเสียง เถียงตลอด
เวลาหงุดหงิดก็จะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดตลอด
เวลาอารมณ์เสียก็ใส่ไม่ยั้ง
แต่ที่บ้านก็ไม่เคยว่าเรื่องน้ำเสียงหงุดหงิดนะ เราเลยไม่รู้ตัวล่ะมั้ง
พอมาคิดได้ก็รู้สึกผิดจัง
แต่จะให้ไปขอโทษก็คงไม่กล้า (อีกแล้ว)
บ้านเรากอด ยังไม่เคยกอดกันเลย
วันพ่อ วันแม่ หรือวันอะไรก็ไม่เคยมีบทโศก บทซึ้งกับเค้าหรอก
เพื่อนยังบอกเลยว่า
เวลาแกติดต่องาน แกพูดเพราะมากเลย อะไรก็ได้ตลอด เวลาพูดขอโทษก็แทบจะกราบเท้าเค้าเลย
แต่เวลาพูดกับพ่อแม่นี่ คนละเรื่องเลย (ทั้ง ๆ ที่เราก็คิดว่าเป็นธรรมดา บ้านอื่นก็พูดกันแบบนี้ เข้าข้างตัวเองสุดริด)
พูดไม่ดี หรือหงุดหงิดใส่ก็ไม่เคยจะไปขอโทษพ่อแม่เลย
อาจเพราะว่าอยู่ด้วยกันทุกวันละมั้ง เลยไม่ค่อยเห็นค่า
ผิดกับเพื่อนที่อยู่คนละบ้านกับพ่อแม่เนอะ
เอาเป็นว่า
ต่อไปนี้จะพยายามไม่พูดอะไรด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด หรือ เถียงตลอดแบบเดิมแล้วนะ
เค้าคงรู้นิสัยแหละ ว่าพูดจบก็คือจบ เหมือนที่ระบายแล้วก็หายไป
แต่จะปรับปรุงตัวนะ
แต่คงไม่เปลี่ยนวิธีการพูดให้มา คะ ขา เหมือนพูดติดต่องานหรอกนะ เดี๋ยวต่างคนต่างไม่ชิน จะรู้สึกแปลก ๆ กันซะเปล่า ๆ
วันไหนอารมณ์ไม่ดี ก็จะไม่ระบายใส่ เวลาหงุดหงิดก็จะไม่เอามันออกมาทางน้ำเสียงแล้วกัน
จะพยายามไม่เถียง ถ้าเถียงก็จะมีเหตุผลแล้วจะไม่ใส่น้ำเสียงเหวี่ยง ๆ + เสียงดังแล้วกัน
ตอนนี้ก็ทำมาได้ 2 วันละ ไม่หงุดหงิด ไม่เหวี่ยง ไม่เถียง ตั้งใจฟังว่าเค้าอยากพูด อยากบอกอะไร
ถ้ารู้สึกขัดใจก็จะเก็บเอาไว้ในใจ (เหมือนที่ทำกับเพื่อนร่วมงาน) ดีกว่าปล่อยออกมาให้พ่อแม่ไม่สบายใจเนอะ
| Create Date : 08 เมษายน 2552 |
| Last Update : 8 เมษายน 2552 16:52:20 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 2223 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
