อีกครั้งกับความเหนื่อยของเพื่อนจะแต่งงาน ก็บอกแล้วว่าการจัดงานแต่งงานที่ดีที่สุดคือการไม่จัด
2 3 4 ปีหลังนี่
ได้การ์ดแต่งงานไม่ต่ำกว่า 5 ใบ
มันคงถึงวัยที่เพื่อน ๆ และพี่ ๆ แก่กว่าเราซัก 4-5 ปีเค้าจะแต่งงานกันได้แล้วเนอะ
ทั้งเพื่อนมหาลัย ออฟฟิศเก่าและออฟฟิศเก่ากว่า (ย้ายงานหลายรอบในรอบหลายปีอ่านะ)
เมื่อวานก็นัดเพื่อนกินข้าว
เพื่อนจะแต่งงานอีก 2 อาทิตย์
เป็นเพื่อนตั้งแต่ม.ปลาย มหาลัย และที่ทำงานแรก ๆ
แต่แปลกแฮะ
ก็ไม่ได้สนิทขนาดโทรคุยกันบ่อย
แต่รู้สึกดีทุกครั้งที่โทรไปคุย
เพราะมาสนิทกับเค้าเพราะเรื่องธรรมะเนี่ยแหละ
ที่เค้าเป็นคนจุดประกายเรื่องไปปฏิบัติธรรม
แล้วก็ได้แต่จำใส่หัวไว้แต่ยังไม่มีเวลา (จริง ๆ แล้วไม่มีอารมณ์) จะไป
แต่พอบทจะอยากไป
คำพูดของเพื่อนคนนี้ที่ชวนเป็นคนแรกก็ผุดขึ้นมาทันที
เลยได้เรียนรู้ว่า
เวลาชวนคนไปปฏิบัติธรรม
พูดรอบเดียวก็พอ ไม่ต้องพูดเยอะ
เดี๋ยวเค้ามีบุญ บารมีได้ไป
คำพูดเราก็จะผุดขึ้นมาจากส่วนลึกในความทรงจำเสี้ยวเล็ก ๆ ที่อยู่ในซอกหลืบของเซลสมองของเค้าเอง
เพราะแต่ก่อนจะทุกข์
เวลากลับมาจากปฏิบัติธรรมใหม่ ๆ แล้วอิน
เห็นว่ามันดียังไง
เลยอยากชวนทุกคนที่รู้จัดและสนิทและหวังดีด้วยได้ไปลองอย่างที่เราได้ลอง ได้ไปสัมผัสอย่างที่เราสัมผัสเพราะมันดีกับตัวเค้าเอง
แต่อินไป พูดไปประมาณ 38 รอบกับ 38 คนก็ไม่เห็นมี feedback ว่าใครอยากจะไปในวันนี้ วันพรุ่งนี้
หรือมีแพลนว่าจะลางานไปภายในปีนี้หรือปีหน้าเลย
แล้วมันก็ทำให้เราเป็นทุกข์เปล่า ๆ ว่าทำไมเราหวังดีแล้วไม่มีใครใส่ใจเลย
แล้วเพื่อนก็มาบ่นว่าเหนื่อยมาก
เพราะมีเวลาเตรียมตัวน้อยแค่เดือนครึ่งแล้วต้องทำทุกอย่างเองคนเดียว
เพราะเจ้าบ่าวอยู่ต่างจังหวัด
รู้แล้วว่าคนแต่งงานแล้วเหนื่อยเนี่ยมันเหนื่อยยังไง
เป็นไปได้ ขอจัดรอบเดียว ครั้งเดียวในชีวิตนะ
จริง ๆ เคยพูดเรื่องงานแต่งงานไปรอบนึงแล้วปีที่แล้วในบล็อคนี้ว่าการจัดงานแต่งงานที่ดีที่สุดคือการไม่จัด
ท่าทางจะได้พูดถึงในทุก ๆ ปี
เพราะยิ่งไปงานแต่งงานมากเท่าไหร่
ก็ยิ่งมีความรู้สึกแบบที่เคยพูดไปมากขึ้นเท่านั้น
เออ
ก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันเหนื่อยยังไงวะ
แต่คงไม่บ้าแต่งงานเพื่อให้รู้ว่ามันเหนื่อยยังไงหรอกนะ
เพราะแค่ฟังก็อัน ก็เหนื่อยไปด้วยเหมือนกันแล้ว
ไหนจะการ์ด ไหนจะของชำร่วย หาโรงแรมให้ได้ทันในวันงานภายในอีกเดือนครึ่ง แหวนอีก ถ่ายรูปแต่งงานอีก เลือกชุดอีก เครื่องประดับอีก นู่น นี่ นั่น
ซึ่งการดีลกับโรงแรมเป็นเรื่องที่จุกจิกวุ่นวายมาก
แล้วโรงแรมก็เคี่ยวมาก
อย่างว่าแหละ โอกาสทำเงินของเค้ากับทุกคนมีแค่ครั้งเดียว ทุกโรงแรมเลยจัดหนัก จัดเต็มกันทั้งนั้น
ก็ว่าอยู่ว่าทำไมจัดตอนเที่ยง
เพราะไม่มีโรงแรมไหนว่างเลย กว่าจะได้ไอ้โรงแรม 4-5 ดาวที่นี่ก็ยากมาก
แค่เลือกโรงแรมก็เหนื่อยแล้ว กินเวลาหลายวัน
ไหนจะดีลเรื่องต่าง ๆ กับโรงแรมอีก
เพิ่งรู้เหมือนกันนะว่าไอ้ดอกไม้ตรงทางเดินทางเวทีไปตัดเค้กเนี่ยเค้าคิดคู่ละหมื่น!!!!
5 คู่ 1 แสน!!!!
ขอแอบยืมรูปมาจากเว็ปชาวบ้านมาให้ดูเป็นตัวอย่างซะหน่อย
ทำให้เห็นกลีบดอกไม้สีชมพูกลายเป็นธนบัติสีเทา ๆ อย่างช่วยไม่ได้เลยตั้งแต่บัดนี้
แล้วไอ้ backdrop ซุ้มดอกไม้ที่ถ่ายรูปมันขั้นต่ำ 6 หมื่น!!!!
แล้ว 6 หมื่นนี่คือธรรมดามาก ๆ ส่วนใหญ่ที่สวย ๆ คือเป็นแสน!!!
ยืมรูปมาจากหลาย ๆ เว็ป (อีกแล้ว)
แถมยังวุ่นกับเรื่องแพ็คเก็จถ่ายรูปนอกสถานที่ 2 ที่ รูปต่าง ๆ ช่างภาพวันงาน + ทำรูปให้อย่างจำกัด รวมชุดเจ้าสาวอีก
สตูดิโอคิด 2 แสน!!!!
เฮ้ย ยังคำนวณในใจว่ากี่หมื่นวะเนี่ย
นี่ล่อหลักแสนเลยหรือนั่น
แล้วก็มีค่าจุกจิก บ้าบอ (มันอาจจะไม่บ้า) อีกบานตะไท
เวลานั่งกินข้าวเที่ยง 1 ชั่วโมงที่คุยกันว่าทำไมถึงเหนื่อยคงบรรยายยังไม่ถึง 30% ของความเหนื่อยที่เพื่อนมีล่ะมั้ง
โอ้วแม่เจ้า
งานแต่งนึงใช้เงินเป็นล้านก็ไม่อยู่มั้งเนี่ย
คือว่าไม่เคยรู้มาก่อนน่ะนะว่ามันต้องใช้เงินเยอะขนาดนี้
และเหนื่อยมากขนาดนี้
เลยว่าจะช่วยเพื่อนในงาน
เพื่อนบอกว่ามาเล้ย
stanby เจอกันตี 4 นะ
เฮ้ย
พูดเล่นป่ะเนี่ย
ตี 4 เนี่ยนะ ให้เราช่วยอะไรตั้งแต่ตี 4 ฟระ
ยังไม่รู้รายละเอียดเหมือนกัน
แต่ยังไงก็ไปแน่นอน ต่อให้นัดตี 1 ก็จะไปช่วย
ช่วยเพื่อน(ที่สนิทและเต็มใจจะช่วย)ทำไมจะทำไม่ได้
ครั้งหนึ่งในชีวิตของเค้า
เหมือนที่เค้าทำให้เราพบธรรม
ทำให้เราตื่นจากกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ ครั้งหนึ่งในชีวิต
มันทดแทนกันไม่ได้เลยกับการตื่นมาช่วยงานเพื่อนเพียงเท่านี้
ตอนที่เค้าไปค้นหารูปพวกดอกไม้ที่จะเอามาใส่บล็อค
เลยเข้า facebook เพื่อนที่แต่งงานไปแล้ว
เลยได้เห็นอัลบั้มล่าสุดคือที่เค้าไปงานแต่งพี่ชายสุดน่ารัก หน้าตาดี นิสัยดีในแผนกเรามา
อึ้งมาเมื่อได้เห็นหน้าเจ้าสาว
ไม่คิดว่าเค้าจะมาลงเอยกับคนนี้
คนที่เราเคยสนิทด้วยอยู่ช่วงนึง
แล้วก็ต้อง fade ตัวเองออกมาห่าง ๆ เธอคนนี้
โอเคนะ เจ้าสาวเค้าน่ารักมากเลย
หนุ่มคนไหนเห็นก็คงหลงรักกันทั้งนั้น
แต่คนที่น่ารัก ไม่ได้มีนิสัยที่น่ารักเสมอไป
หวังว่าเค้าคงปรับปรุง เปลี่ยนแปลงนิสัยที่ชอบบริหารเสน่ห์ผู้ชายทุกคนที่เข้ามาหาเธอและความงี่เง่าต่าง ๆ ของเธอไปแล้วนะ
คบกับเธอ
ทำให้เรากลัวการคบเพื่อนที่น่ารักมาก ๆ แบบว่าใครเห็นก็ต้องเหลียวมองทุกคนไปเลย
จริง ๆ คนที่ผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักมาก ๆ ก็ไม่ได้ผิดนะที่เค้ามีนิสัยแบบนั้น
ก็ทุกคน treat เค้าจนติดเป็นนิสัยต่างหาก
ดีนะไม่ได้ไปงานแต่ง
ไม่งั้นหน้าเราคงเหวอน่าดูตอนเจอหน้าเจ้าบ่าวและเจ้าสาวหน้างาน
เพราะเราไม่รู้มาก่อนเลยว่าเค้า 2 คนคบกัน
เพราะตอนนั้นต่างกันต่างมีแฟนเป็นตัวเป็นตคบมาหลายปีนแล้วทั้งคู่
(แต่ถ้าหนุ่มคนไหนเข้ามาคุยกับเธอ ๆ จะบอกทันทีว่าเธอไม่มีแฟนตลอด ๆ)
จนบางครั้ง
ตูเนี่ยแหละที่เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เจือกเอากระดูกมาแขวนคออีก
ไม่สวยแล้วยังโง่ได้อีก แพ้คำอ้อนวอนเพื่อนอย่างไม่ลืมหูลืมตา
Facebook นี่มันทำให้คนเจือกเรื่องชาวบ้านจริง ๆ อย่างที่พี่ขาเม้าในออฟฟิศปัจจุบันเค้าพูดกันจริง ๆ
บางครั้งไม่อยากดูก็ต้องได้ดู
นี่ลบออกเป็นร้อยคนแล้วนะ
คือใครที่เราคิดว่าอยากไม่อยากรู้เรื่องเค้าแล้วไม่อยากให้เค้ารู้เรื่องเราก็ลบ(แม่ง)ให้หมด
เหลือไม่ถึง 50 คนตูยังต้องได้ดูบางรูปที่ไม่อยากดูอีก
อ้าว
ออกไปไหนแล้วเนี่ย
ยังคงเป็นเรื่องงานแต่งงานเหมือนกันใช่มั้ย
แต่ไม่เป็นไร
สำหรับเรา
เรื่องค่าใช้จ่ายงานแต่งเนี่ย
สบายมาก
เพราะในชีวิตอาจจะไม่ต้องจ่ายเงินพวกนี้
ไม่ใช่เพราะให้เจ้าบ่าวจ่ายให้นะ
แต่เพราะไม่ได้แต่งต่างหาก
ฟังเรื่องเพื่อนระบายความเหนื่อยกายเรื่องงานแต่งเพื่อวันที่ชวนฝัน โรแมนติกและสวยงามที่สุดในชีวิตของเค้า
ดีกว่ามาฟังเพื่อนระบายความเหนื่อยใจกับชีวิตหลังแต่งงานของเค้าล่ะเนอะ
| Create Date : 07 มกราคม 2554 |
| Last Update : 7 มกราคม 2554 22:30:16 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 8380 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
แต่ยังเราๆ นี่...จะได้แต่งมั้ยน้อออ อิอิ
แวะมาแซวเล่นค่ะ