Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
ทดสอบการสร้างบล็อคของช้าน
รับน้อง...ส่องทาง
เกาหลี กับการเที่ยวคนเดียวครั้งแรกในชีวิต
โตเกียว ครั้งแรก ตัวคนเดียว
กับหนังบางเรื่องที่ยังอิน
บ่น ๆ เพ้อเจ้อ เล่าโน่น เล่านี่ไปเรื่อย
สิงคโปร์คนเดียวครั้งแรก แถมนัดหนุ่มที่นั่นมาเที่ยวด้วย
เรื่องที่มันผ่านไปแล้ว อ่านไปตอนนี้มันไม่ดีอ่านะ
มิตรภาพฟูฟ่อง...ที่ฮ่องกงครั้งแรก ตัวคนเดียว
เที่ยวคนเดียวในมาเลย์...ไม่เก๋อย่างที่คิด
เที่ยวคนเดียวในเมืองฝรั่ง และการเจอหนุ่มตี๋หลาย ๆ คนจาก dating app
<<
กุมภาพันธ์ 2556
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
6 กุมภาพันธ์ 2556
8 วันสำหรับความเจ็บปวดอันคุ้มค่า กับการไปปฏิบัติเตโชวิปัสนาของคนรักสบายอย่างเรา แฮ่
All Blogs
ไปช่วยงานวัดแล้วเจอคนอ่านใจออกนี่มันก็แอบน่ากลัวเหมือนกันนะ
2 คำตอบจากการแชทกับหนุ่มออนไลน์ที่ทำเราปรี๊ดแตก
มีความมุ้งมิ้ง ณ ซุ้มดอกไม้ ปากคลองตลาด เอ๊ะ หรือเรามโนไปเอง
รีวิวแป้งใหม่ ดาวิกา เรด คาร์เพ็ท (Mistine Red Carpet)
รวบรวมสถานการณ์เซ็ง ๆ จากผู้ชายที่ไปเจอทางออนไลน์ตอนที่ 3
รวบรวมสถานการณ์เซ็ง ๆ จากผู้ชายที่ไปเจอทางออนไลน์ตอนที่ 2
รวบรวมสถานการณ์เซ็ง ๆ จากผู้ชายที่ไปเจอทางออนไลน์ตอนที่ 1
รีวิวแป้งคิม แป้งพัฟมิสทีน วีนัส
ได้มีโอกาสไปส่งเสด็จวันที่ 14 ตุลา ข้างสนามหลวง
เรื่องที่เม้ามอยกับเพื่อนเกย์ตี๋อินโด
รีวิวแป้งพลอย มิสทีน ซีทรู (Review Mistine See Through Super Oil Control)
แชทน่ารัก ๆ ฟิน ๆ ของหนุ่มสิงคโปร์ที่ได้คุยด้วย
เรื่องเศร้า ๆ เคล้าคำพูดแย่ ๆ ของหนุ่มสิงคโปร์ที่คุยด้วยจากใน tinder
จะเม้าให้ฟังเรื่องที่คุยกับสาวสิงคโปร์ที่ทำงานในคาสิโน
รีวิวแป้งมิสทีน เมย์ ฟลาวเวอร์ (Review Mistine May Flowers)
นัดเจอหนุ่มทางเน็ทครั้งแรก แต่หนุ่มไม่ได้มาแค่ 1 แต่มาถึง 3!!!!
นัดหนุ่มที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกเข้าไปจับกันในความมืดเป็นชั่วโมง แล้วไกด์ก็ฮามาก ได้ใจสุด ๆ
คุยมาก็หลายเดือน ถึงเวลาเอาตัวเองบินไปเจอหนุ่มซักทีปีหน้า
เม้าเรื่องต่าง ๆ ที่ได้แชทกะคนสิงคโปร์
ซื้อเดรสมือ2จากร้านใน IG กลับได้ผ้าขี้ริ้ว คนขายโกหกแถมไลน์ไปไม่อ่าน
ลองให้หนุ่ม ๆ ทายหัวข้อนิทรรศการภาพถ่ายนึง มาดูซิหนุ่มแต่ละอาชีพทายกันว่าอะไรบ้าง
แชทคุยกับคนปลกหน้าที่เป็นผู้หญิงด้วยกันกว่า 4 ชม. เกี่ยวกับด้านมืดของเธอ
รีวิวแป้งมิสทีนคอสโม (Review Mistine Cosmo)
พาหนุ่มน้อยลูกครึ่งเที่ยวกรุงเทพครั้งแรกก็กลับซะเที่ยงคืน พ่อแม่เค้าโทรตามตั้งแต่ 2 ทุ่ม
มาอ่าน tinder profile สนุก ๆ ฝึกภาษากันต่อนะ
Tinder Profie ขำ ๆ สร้างสรรค์ ตลก ๆ น่ารัก ๆ เจ๋ง ๆ มีหมดจ้ะ
มาอ่าน tinder profile ขำ ๆ กันต่อดีกว่า
เรามาอ่าน tinder profile ขำ ๆ แย่ ๆ หรือสร้างสรรค์กันดีกว่า
เสียเซลฟ์กับหนุ่มใน tinder อีกละ
เม้าฝรั่งที่เจอในแอพ tinder หลังจากเพิ่งเล่นได้แค่อาทิตย์เดียว
รีวิวแป้งมิน มิสทีน เซลฟี่ (Review Mistine Selfie Super Filter)
กินข้าวดูหนังคนเดียวยังเฉย ๆ แต่เขินมากเวลาไปซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าคนเดียว
รีวิวแป้งอั้ม บลู ล๊อค ลิฟท์ติ้ง เพาเดอร์ Review Mistine Blue Locked Lofting Powder
รีวิวแป้งมิ้น มิสทีนเลิฟสตอรี่ Mistine Love Story Scent and Soft Powder
รีวิวแป้งปูตัวใหม่ มิสทีนวานิตี้ (Mistine Vanity Long Lasting Super Powder )
รู้สึกซึมเศร้าหลังจากกลับมาจากเที่ยวญี่ปุ่นกับเมกา
การยืมหนังสือ ทำให้เราไม่สนใจอ่านหนังสือที่เราซื้อมาเองอย่างเห็นได้ชัด
เพื่อนที่ติด social media มักเป็นพวก Fear of missing out ภาวะพลาดข่าวอย่างน่ารำคาญ
ประโยคประทับใจจากหนังสือหลาย ๆ เล่ม
ประทับใจคำพูดพี่ผู้ชายคนนึงที่เค้าพูดในร้านค้าแล้วเดินจากไป
เราว่าเรามีปัญหาในการทวงงานที่กระทบความสัมพันธ์ในออฟฟิศ
รีวิวแป้งมิสทีน คัพเค้ก (Mistine Cupcake Super White and Lightening Powder Review)
เดี๋ยวนี้วุ้นมะพร้าวเค้ามีแถมผงชาเขียวโรยหน้าเป็นจุด ๆ กันแล้วเหรอคะ ไม่เคยรู้เรื่องเลย
ไปดู Spiderman น้ำตาไหลอาบแก้มตั้งแต่หนังยังไม่ฉาย T-T
บริหารวันละ 3 นาทีแก้โรคปวดหลังธรรมดา หรือปวดหลังจากหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท ง่าย ๆ แต่ได้ผล
โรลออนอภัยภูเบศร์ ทำเอาเราลืมแป้งเต่ากับสารส้มไปเลย มันดีจริง ๆ นะ
ส่วนลดและเงินคืนจาก Ebates สำหรับจองตั๋วเครื่องบินหรือโรงแรมและอื่น ๆ
ยังไม่ได้ไฟล์บินแต่ดันจองโรงแรมโดยไม่ได้อ่านเงื่อนไขดี ๆ เห็นแววเสียเงินฟรีซะแล้ว
รู้สึกดีที่สิวบุกตอนอายุ 30 BHA ของป้าพอลล่านี่ดีจริง ๆ
อายไลเนอร์แบบดินสอของป้าลอร่ามันดีจริง ๆ สำหรับคนหนังตามันอย่างเรา
ทำมือถือหายครั้งแรก ตกใจน้อยกว่าที่คิดไว้นะ
ไม่รู้เรียกว่าแซงคิวรึเปล่า พอดีเรามาคนเดียวแล้วตกลงกับอีกคนนึงได้
ไอ้คนที่ present ตัวเองเก่งๆ แต่ไม่ทำงานนี่มันมีทุกออฟฟิศรึเปล่าเนี่ย
รีวิวแป้งมิสทีนพลอย หรือแป้งมิสทีน วิงส์ (Mistine Wings Extra Cover Super Powder SPF25 PA++)
เราว่าก็ไม่แปลกนะที่คนเราจะเลือกที่จะเป็นโสดตลอดชีวิต
ใครที่กำลังโกรธ เสียความรู้สึก ขุ่นเคือง เจ็บแค้น ชิงชังกับใคร...เราอยากให้คิดอย่างนี้ค่ะว่า
รีวิวแป้ง cezanne สีชมพูหรือ Cezanne Ultra Cover UV Foundation II SPF35 PA++
น้ำมะเขือเทศดอยคำ มันช่วยให้คนไม่กินผักอย่างเราสุขภาพดีขึ้นจริง ๆ นะ
ร้านเดรสมือสองจากญี่ปุ่นเจ้าประจำอยู่ตลาดหลังกระทรวงการคลัง เลือกมันส์ร่วมสองพันตัว
แหล่งช้อปกระเป๋าผ้าและรองเท้าบู้ทกันหนาวญี่ปุ่นมือสองของเรา และเรื่องโดนทักว่ามีเด็กตาม!!
รีวิวแป้งมิสทีนซุปเปอร์ สตาร์ อวอร์ด (Mistine Super Star Award) และแป้งมิสทีนทุกรุ่นที่เคยใช้มาค่ะ
รีวิวแป้งพัฟญี่ปุ่น 4 ตลับรวด Kiss me, Kanebo, Shiseido, Integrate
Hada Labo สีน้ำเงิน ยิ่งตบยิ่งนุ่ม เด้ง ใส มีความสุขทุกครั้งที่ได้ตบเช้า ตบเย็น
รีวิว Mistine Maxi Black Eyeliner แพนด้ากระจาย
ทางเท้าริมถนนบ้านใครแย่เท่าแถวสุขุมวิท 101/1 บ้านเรามั้ยวะ
เพิ่งรู้ว่าเราแปลกที่ชอบกินหมูสะเต๊ะติดมัน
อะไรที่ยากที่สุดสำหรับการทำอะไรคนเดียวน่ะเหรอ สำหรับเรา มันคือการเดินเข้าไปกิน MK คนเดียว
มีแต่คนชอบซื้อชุดชั้นในแพงหน่อย แต่เราออกจะชอบซื้อชุดชั้นในน่ารัก ๆ ตามตลาดนัดนะ
ไปสัมภาษณ์งาน ดันเจอเพื่อนสมัยเรียนเป็น 1 ในคนสัมภาษณ์
รีวิวแป้งเทวลฟ์ พลัส มิราเคิล บีบี เพอร์เฟค พาวเดอร์ (12plus Miracle BB Perfect Powder)
แพ้หญ้า เป็นตุ่มแดง คัน แล้วเกาจนมันเป็นผื่นและเข้มขึ้นเรื่อย ๆ
รีวิวแป้งมิสทีน วิวิด (Review Mistine Mistine Vivid) และแป้งมิสทีนทุกรุ่นที่เคยใช้มาค่ะ
มีเหตุให้ไม่แต่งหน้าไปทำงาน เพื่อนผู้หญิงส่ายหน้า แต่ดั๊นมีผู้ชายมาชมว่าสวย กึ๋ย ๆ
ประสบการณ์ผ่าตัดครั้งแรกในชีวิต กับโรคท่อน้ำตาอุดตัน
การไปผ่าตัดย่อยที่ รพ คนเดียว โดยไม่มีใครไปรับส่งนี่เป็นเรื่องผิดปกติมากเลยหรือ
คำพูดกับ taxi ที่เราพูดออกไป ทำให้เรารู้เลยว่า "คำพูด" มันมีอนุภาพมาก
การที่จะบอกพวกผู้ชายในออฟฟิศให้รักษาความสะอาดเนี่ย ไม่คนบอกเหนื่อยที่จะพูด คนฟังก็เหนื่อยที่จะฟังกันไปข้างนึงสินะ
ฝันถึงหนุ่มที่เคยปิ๊ง แต่ดันมีอีกหนุ่มโผล่ขึ้นมาด้วยเนี่ยสิ ทำเอาจากฝันสีหวานกลายเป็นหม่นไปเลย
ทำไมพ่อแม่มักจะปลอบลูกว่าไม่เจ็บ การแยงท่อน้ำตามันเจ็บขนาดผู้ใหญ่ยังทนไม่ไหวเลยนะเฟ้ย
ต่อมน้ำตากลับมาอุดตัน แถมเป็นหวัดลงคอ เส้นนิ้วก้อยดันมาพลิกอีก อะไรกันเนี่ย
เมื่อฉันปฏิเสธองค์กรในฝันที่เพียรไปสอบมาตลอด 3 ปี T-T
ลองเดรสวินเทจที่ไม่ใช่แนวเราเลย แต่ก็ตัดสินใจซื้อมาเพราะ...
เพิ่งแน่ใจว่าตัวเองเป็นสเป๊กหนุ่มอินเดียก็ตอนเรียนโยคะหลาย ๆ ที่เนี่ยแหละ ฮา ๆ
สิวขึ้นเพราะเอาหน้าผากแนบกับเสื่อโยคะ แต่ครูอินเดียบอกว่าเรากินเป็นสิวเพราะกินหมู -_-"
เห่อ drugstore lipsticks จากเมกา แท่งละไม่กี่เหรียญ 10 แท่ง 10 สี
รีวิวแป้งมิสทีน เลอ ชาร์แดง (Review Mistine Le Jardin) และแป้งมิสทีนทุกรุ่นที่เคยใช้มาค่ะ
รีวิวแป้ง CEZANNE UV Foundation EX Plus Powder SPF23 PA++
ไปเจอไอติมรสไทย ๆ อร่อยมาก ทั้งรสมะพร้าวอ่อนใบเตย รสตาลโตนด รสขนมครก มะม่วงสุก ชาไทย ฯลฯ
หลังจากฝึกเตโชวิปัสสนามาร่วม 3 เดือน หน้าเราใสขึ้น ระบบขับถ่ายเยี่ยม ไม่เจ็บคอและร้อนในบ่อยเหมือนเก่า
ฟังธรรมะ 3 ที่ ทั้งกลางสนามหญ้า ในวัด หรือแม้แต่ในพารากอน
เป็นงานแต่งที่กระชับ ไอเดียเก๋ ไม่น่าเบื่อในรอบหลายปี แถมเจ้าบ่าวทำเซอร์ไพรส์ด้วย
มีดบาด...ไกลหัวใจ แต่ทำไมมันเจ็บไปถึงหัวใจ T-T
พาเพื่อนสาวชาวเกาหลีเที่ยวแล้วก็นั่งเม้า 2 วันเต็ม ดูซิว่าเราได้อะไรจากเค้าบ้าง ตอนจบ
พาเพื่อนสาวชาวเกาหลีเที่ยวแล้วก็นั่งเม้า 2 วันเต็ม ดูซิว่าเราได้อะไรจากเค้าบ้าง ตอนที่ 1
น้องเค้าต้องเป็นเจ้ากรรมนายเวรเราแน่เลย ถึงทำให้เราลุ่มหลงไม่เลิกขนาดนี้
เราคงไม่ต้องการรอยยิ้มในมือถือก่อนจากกันไปตลอดกาลแล้วล่ะ เพราะรอยยิ้มของเค้าก็ติดอยู่ในใจเราไปเรียบร้อยแล้ว
ปีนี้มีหนุ่มมาเวียนเทียนด้วย แถมหนุ่มที่ว่า เพิ่งเจอกันบนรถใต้ดินแล้วชวนไปก็ไปซะด้วย
ไม่ชอบเลยกับการไปปิ๊งหนุ่ม หมดเปลืองพลังงาน แถมหนุ่มน้อยฝรั่งที่ว่า ดั๊นแต่งงานแล้ว
น้ำตาไหลเลยเมื่อมีคนมาบอกว่าเราสวย เป็นคนแรกในชีวิต 30 ปีที่เกิดมา T-T
8 วันสำหรับความเจ็บปวดอันคุ้มค่า กับการไปปฏิบัติเตโชวิปัสนาของคนรักสบายอย่างเรา แฮ่
ประสบการณ์ฝึกเตโชวิปัสสนากรรมฐานของมือใหม่อย่างเรา 8 วันที่สระบุรี
ซักชุดชั้นในทุกวันไม่โดนแดด กับซักอาทิตย์ละครั้งให้โดนแดด แบบไหนดีกว่ากันหว่า
รีวิวมาส์คไข่มุกดำ Black Pearl Mask ของ My Beauty Diary
รีวิวแป้งมิสทีนไอ แอม ออยล์ คอนโทรล (Mistine I Am Oil Control) และทุกรุ่นที่เคยใช้มาค่ะ
พวกอาการออฟฟิศซินโดรม ปวดบ่า ไหล่ หลัง สะบัก ลองไปนวดที่ศิริราช2 ได้นะ ทั้งใหม่ ทั้งดีและถูกด้วย
เวลาปวดฉี่เวลานอน เรามักจะฝันว่าจะเข้าห้องน้ำ แต่ห้องน้ำสกปรกหรือไม่มีประตู สังเกตมั้ย
เขียนรีวิวจากใจให้คนลองแวะกินร้านเล็ก ๆ พอคนกินเริ่มเยอะ ป้าแกก็เริ่มเยอะและเรียกร้องเรามากขึ้น T-T
ซ่อมบ้านเสร็จ ตุ่มคันแดงขึ้นเต็มตัวเลย คันสุด ๆ นอนไม่ได้เลย
จากของที่ยังดีก็ต้องมาพังเพราะซ่อมบ้าน ยังมาต้องปรี๊ดกับการใช้ห้องน้ำของพวกช่างอีก
ไปกายภาพเอ็นข้อเท้าอักเสบ
คนจะแต่งงาน ถ้าไม่สนิทอย่ามาแจกซองได้มั้ย มันเปลืองนะเฟ้ย ปี ๆ นึงชั้นไม่ได้ซองเธอแค่คนเดียวนะ!!
เห็นรูปโอบาม่าแล้วไม่เคยน้ำตาไหลเลย จนมาเจอภาพนี้
เพิ่งจะเห็นว่าต้นงิ้วมันน่าปีนตอนเพ้อถึงสามีชาวบ้านเนี่ยแหละ
ขนาดไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว รู้ว่าเค้าจะแต่งงานก็รู้สึกโหวงขึ้นมาทันใด
ฟาดเทมปุระไปมื้อเดียว ไข้ขึ้นจากทอนซิลอักเสบไป 3 วัน
กินชาบูครั้งแรกก็นอนไม่หลับ หรือเพราะว่าพฤติกรรมการกินของเรา -_-"
ถอดเสื้อนวดน้ำมันแล้วเจออิลุงม่านข้าง ๆ หื่นใส่
เมคอัพกับแฟชั่นกูรูเมืองนอกที่เราชอบ My Favorite Youtube Beauty & Fashion Gurus!
รีวิวแป้งมิสทีนหน้าเรียว Lady M V-shape และทุกรุ่นที่เคยใช้มาค่ะ
สิ่งที่ได้จากหนังสือ The Meta Secret 7 ความลับเหนือโลกที่ถูกเปิดเผย
เบื่อความดราม่าของเหล่าผู้หญิงในออฟฟิศเสียจริง แสดงกันได้รางวัลกันทุกคนเลย
แค่บอกว่าอีก 30 ปีจะรีไทร์ไปปฏิบัติธรรม ทำไมต้องหัวเราะกันด้วย
ปวดก้น ปวดสะโพก ไอ้เครื่องนวดกระตุ้นก็ช่วยได้ระดับนึงเหมือนกันนะถ้ามันไม่ช็อตใส่ซะก่อน
ปวดท้องน้อย อยู่เฉย ๆ ไม่ปวด แต่พอเดิน มีการสั่นสะเทือนแล้วเจ็บมาเป็นอาทิตย์แล้ว
พลังแห่งจิตใต้สำนึก ความคิดมีแรงดึงดูดจริง ๆ เราเจอกับตัวเองมาแล้ว
เปิดสวิตซ์ความสุข มาเริ่มสร้างความสุขด้วยวิธีง่าย ๆ 75 ข้อกันเถอะ
ไปเลี้ยงข้าววันแม่ แต่แม่กลับเป็นคนที่กดดันและรองรับอารมณ์ทุกคน
อยากกินโกโก้ปั่นมาก อุตส่าห์เปลี่ยนชุดต่อมอร์ไซ+รถเมล์ไปซื้อ ปรากฏว่า...
ดูดวงพื้นฐาน+ทำนายรายเดือนถึงสิ้นปี(เฉพาะราศีธนูนะจ๊ะ 22 พ.ย.-21 ธ.ค.)
เวิ่นเว้อ เพ้อเจ้อ ฟังเพลงก็ไม่เข้าหู อ่านอะไรก็แค่ผ่านตาแต่ไม่เข้าหัว
รีวิวแป้งมิสทีน แองเจิ้ล ออร่า บีบี เพาเดอร์ (Review Mistine Angel aura BB powder SPF25 PA++)
ทุกคนเข้าใจแล้วว่าทำไมอินี่ถึงหาปั๋วไม่ได้ กร๊าก ๆ
การทาครีมแล้วใส่ถุงน่องนอน มัน work และเหมาะสำหรับคนรักสะอาดอย่างเราจริง ๆ
รู้สึกว่าอ่าน สุข สวย รวยโคตรของกาละแมร์แล้วไม่ค่อยได้อะไร
คืนที่กรุงเทพฝนตกหนัก ทำให้คนแปลกหน้า 2 คนแชร์ taxi คันเดียวกัน
กำลังลุ้นกับโฆษณา Away We Happened ที่เขียนบทต่อไปจากคอมเม้นท์ของคนดู
ไม่นึกว่าการไปแบงค์จะทำให้อิชั้นดูต่ำต้อย ด้อยค่าขนาดนี้
หา 3 หมอกับ 2 แบงค์ใน 1 วันลาพักร้อน
เพิ่งปฏิเสธเงินรางวัล 2 หมื่น เป็นตัวแทนประเทศไทยไป make over เพราะไม่อยากเอาหน้าออกสื่อ T-T
เกิดมาเพิ่งเคยมีผู้ชายซื้อ palette ให้โดยไม่ได้ฝากซื้อ
เหตุการณ์เมื่อเช้านี้กับคนกวาดถนน
ดูคลิปของน้องคนนี้กับแฟนแล้ว ทำให้เรามีหวังขึ้นมาเยอะเลย :) ความงามไม่ได้ดูที่หน้าตาอย่างเดียว
อ๊าก นั่งดูหนังไป กัวซาบ่าไป ดูหนังจบมาดูบ่า ทำไมมันม่วงช้ำเลือดช้ำหนองแบบนี้ล่า
ประทับใจบางเรื่องที่กาละแมร์กับนิ้วกลมเขียนในมติชน สุดสัปดาห์
ท่าโยคะรักษาอาการปวดคอพวกออฟฟิศซินโดรม
วิธีดูแลสุขภาพประจำวันของสาวออฟฟิศขี้โรค ทั้งปวดหลัง ปวดสะโพก ปวดก้น ปวดฝ่าเท้า
แต่งหน้า ขัดผิวยังไงให้อ่างล้างหน้าและกระจกสะอาด เงาวับ
สะโพกเริ่มหายเจ็บ ตาเริ่มหายมัว แต่ขาดันมาเจ็บ ปีชงของจริงสินะ
เดี๋ยวนี้ค่าหมอคนไข้นอกมันครั้งละ 700 แล้วเหรอเนี่ย จะเป็นลม
ปวดสะโพก ปวดก้น ไปหามา 3 รพ.ทั้งกิน ทั้งฉีดก็ไม่หาย สุดท้ายเพิ่งมารู้ว่าตัวเองรักษาผิดวิธีมาตลอด
หมอดูนี่เค้าบอกผู้หญิงทุกคนเลยใช่มั้ยว่าคุณใช้เงินเก่งเนี่ย ทุกคนเชื่อแล้วบอกว่าแม่นกันใหญ่
ผู้หญิงหน้าตาธรรมดาที่อยากแต่งงาน ถ้าไม่รวยมาก ก็ต้องจนมากจริงหรือเนี่ย
ผิวขาวมันก็ไม่ได้น่าอิจฉามากนักหรอกเน้อ เราโดนลวนลามบ่อยนะ
"กัวซา" ขูดพิษแก้ปวดเมื่อยเองได้ง่าย ๆ โดยไม่ต้องไปหาหมอนวด
เครียดเกินเหตุ ทำเอาเลือดออก ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ใช่ช่วงประจำเดือน
เสียค่าโง่ให้ประกันไปรอบนึงแล้ว ดั๊นมาเสียค่าโง่รอบสองกับคำว่าจ่ายเท่าเดิม คุ้มครองมากขึ้น
เอาตาไปให้หมอเอาเข็มแทง กับโรคท่อน้ำตาอุดตัน
เอาสะโพกไปให้หมอฉีดยาเข้าเส้นเอ็นมา ออฟฟิศซินโดรม สาเหตุและวิธีหลีกเลี่ยง
แม่บ่นเรื่องกุ้งมันไม่เด้ง เราพูดไปประโยคนึง เค้าเงียบไปเลย
ปวดสะโพกเป็นเดือนแล้วก็ยังไม่หาย ทั้ง ๆ ที่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมแย่ ๆ แล้วนะ
ไปงานแต่ง แทนที่จะได้คุย แต่ทุกคนเอาแต่ก้มหน้าจิ้ม IPHONE!!!
นอนกลางวัน คือความสุขที่สุดของเราเวลาอยู่บ้าน
ปัญหาทุกอย่างมันผ่อนคลายลงได้เมื่อเราได้ระบายกับผู้หญิงคนนึง
โมโหป๊าที่รีดเสื้อผ้าให้ซ้ำทั้ง ๆ ที่รีดไปแล้วจนนอนไม่หลับ
อุตส่าห์ไปเล่นฟิตเนสรอเจอหนุ่มที่หลายคนพูดถึง :P
แหนมเนืองเป็นเหตุ ทำเอาสาวอายุ 30 กลายเป็นเด็ก 3 ขวบ
ฝันว่าตัวเองกำลังจะตายอีกละ ยังสั่งเสียไม่เสร็จเลยนะเนี่ย ไม่กล้าลืมตาตื่นเลย
ทำไมผู้ชายชอบทำห้องน้ำเลอะเทอะด้วยเนี่ย ทำเอาเราอยากโสดตลอดชีวิตเลย
ปวดหลัง ปวดสะโพก ปวดไหล่ ปวดคอ ไปนวดกับหมอผู้ชาย ทำไมรู้สึกว่าเปลืองตัวยังไงไม่รู้
เห็นคนขับแท็กซี่อายุเยอะ ๆ แล้วหดหู่ทุกทีเลย
ซื้อดีลโยคะ+แด๊นครั้งแรก ยังไม่ไปเรียน แต่คิดทีไรก็ทำเอายิ้มคนเดียวทุกที
นั่งนานและเก้าอี้ใหญ่กว่าตัว ปวดตรงสลักเพชร งานนี้เจ็บลึก เจ็บนาน แก้ยาก เลยเอาวิธีบริหารมาแชร์กัน
เจอคน copy ข้อเขียนที่เราเขียนไปไว้บล็อคตัวเองทั้งหมดทุกคำ เล่นเอาเซ็งเลย
เมื่อวานเพิ่งเจอวินมอร์ไซด์ดี ๆ วันนี้ไปอีกที่เจอแย่ ๆ อีกละ
ใช้ชีวิตเสี่ยงบนมอร์ไซด์เช้า-เย็น วินมอร์ไซด์ดี ๆ ก็มีแฮะ
แปลกมั้ย ซื้อเสื้อผ้ามาแต่ไม่เคยรีบเอากลับบ้านหรือรีบเปลี่ยนลองเหมือนคนอื่นเลย
เคล็ดลับการทาครีมสำหรับสาวหน้าแห้ง หน้าลอกเป็นขุย
ไดอารี่เล่มโตของปีนี้ตกใส่ตรีน พร้อมกับหนังสือ Why men love Bitches
ความฝันเมื่อคืนทำให้เราเรียนรู้ว่าเวลามีค่าแค่ไหน
รีวิวแป้งมิสทิน ริบบอน บีบี เพาเดอร์และแป้งมิสทีนทุกรุ่นที่เคยใช้มาค่ะ
รู้สึกผิดกับป๊าจังที่ไม่ให้เค้าใช้ห้องน้ำตอนเช้ามืด
ตั้งใจไปช้อปตลาดนัดหลังกระทรวงการคลัง ผ่านแค่ 5 Big C เอ๊ง
ก็มีเยอะแยะที่เค้าก็อยู่บ้านแล้วก็นอนข้ามปีเหมือนวันหยุดธรรมดาอื่น ๆ
"อั้นฉี่" มันมีข้อดีบ้างมั้ย??
เพื่อนวางหูเร็วเกิ๊น กดวางทันที ทั้ง ๆ ที่เรายังไม่เอาหูออกจากโทรศัพท์เลย มันเป็นมารยาทอย่างนึงรึเปล่า
เป็นหวัดงอมแงมหลังจากไปยืนดูคอนเสิร์ตคนเดียวร่วม 5 ชั่วโมง
ปากหนอปาก ไม่น่าถามต่อเล้ย ได้คำตอบกลับมาซะ เป็นไงล่ะ
เข้าใจแล้วที่เพื่อนเคยบอกว่าผู้หญิงอายุ 30 มักมีปัญหาเรื่องแย่งแฟนชาวบ้าน
งานสวดศพที่วัดชลประทานดีจังเลย เทศน์เยอะ สวดน้อย
หมอนวดพูดมากจัง บ่นแต่ลูกค้าให้ทิปน้อย รู้น่ะว่าจะดักคอว่าต้องให้ทิปเค้านะ
เซ็งน้องชาย หงุดหงิดจากคนข้างนอกแล้วมาลงกับพ่อแม่ตลอดเวลา
ไม่คิดว่า missed call จากที่บ้านจะทำให้เรารู้สึกผิดขนาดนี้
มุมน่ารัก ๆ ที่เหมือนกันบนรถตู้กรุงเทพฯ - ชลบุรีของวัยรุ่น 2 คู่
น้ำยังไม่ท่วม แต่เกือบทำไฟไหม้บ้านเพราะคัทเอ้าท์ตอนที่อยู่คนเดียวอีกต่างหาก
เมื่อทุกคนอพยพ รู้สึกเลยว่าบ้านมันเหงาเกินกว่าจะนอนคนเดียว
เป็นหมอ แต่มีค่าน้อยกว่าหมากับคนใช้บ้านคนรวยที่รถทหารต้องเข้าไปรับ
ลึก ๆ แล้ว คุณเป็นคนแบบไหนในแต่ละราศี โดย การะเกต์พยากรณ์
ภาพถ่ายข้อความที่ประทับใจจากหนังสือหลาย ๆ เล่ม
ลิป Revlon Super Lustrous Lipstick สีอ่อน 3 แท่งสั่งออนไลน์มาจากเมกา
หรือความคิด(ถึง) จะมีแรงดึงดูดแม้กระทั่งคนที่เคยเดินสวนกัน
เจอเด็กป.4 บนรถไฟฟ้าใต้ดิน น้องเค้ากล้าดีนะ :)
ไปคุยกับพี่หน้าใสคนนึงมา เจอคำตอบของการมีผิวหน้าที่ดี เล่นเอาหมดคำถามเลย
TK Park คุณเจ๋งมากสำหรับคนรักการอ่านอย่างเรา
ฝนตก น้ำท่วม เจ็บตัวเพราะซ้อนวินมอร์ไซด์หวิดคว่ำ
ซิบแตก ลื่นก้นกระแทกในห้องน้ำฟิตเนส เกือบโดนมอร์ไซด์ชน
รวบรวม make up ใช้ดี แต่ราคาสบายกระเป๋าโดยเมคอัพอาร์ทติสชื่อดัง
เพิ่งลองมาส์คของ It's Skin ใช้ครั้งเดียว หน้านุ่มไป 3 วัน สุดยอดจริง ๆ
เวลาปวดอึบนรถเมล์นี่มันทรมานสุด ๆ ไปเลยนะ แล้วกระเป๋าก็ใจดีเหลือเกิ๊น
ใครฟระเอาผ้าอนามัยใช้แล้วในฟิตเนส โดนไปเต็ม ๆ มือเลยตู
เจ็บคอไปหาหมอ ก่อนกลับหมอยื่นนามบัตรศัลยกรรมมาให้ เล่นเอาเสียเซลฟ์เลยตู
ระหว่างแด๊นอย่างบ้าคลั่งในคอนเสิร์ตพี่ตูน Bodayslam เมื่อคืน มีคนเดินมาถาม Are you Thai?
ปวดหลังจากไปนวดมา 3 อาทิตย์แล้วแถมดันเอาข้อศอกไปกระแทกอีก
เดรสใส่สบายทำพิษ มีแต่คนคิดว่าท้อง อิอิ
แก่แล้วแต่ก็ยังแอบน้อยใจเพื่อนที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันแล้วไม่ชวน
เป็นไรไม่รู้ แน่นหน้าอก หายใจลำบาก หายใจเข้าออกได้นิดเดียวเอง
เรื่องแอบประทับใจเล็ก ๆ ตรงบันไดรถไฟฟ้า
เพิ่งรู้ว่าพวกโลหิตจางพาหะธาลัสซีเมียห้ามกินธาตุเหล็ก แต่เรากินทุกวันเลย!!
เบื่อกับอาการเหงื่อเยอะผิดปรกติที่มือกับเท้า (Hyperhidrosis)
ไฟดับ 4 ชั่วโมงก็ดีเหมือนกันนะ
ดู Tattoo Colour วัน April Fools' Day มาทั้งภาพและเสียง อิอิ
My Tripartite Personality Test Results
สิ่งที่เราคิดว่าทุกข์ มันเล็กไปหมดเลยเมื่อรู้ว่าป๊าเข้า ICU
ประมูลนาฬิกามาจากอีเบย์ ใส่ดีใจได้แค่ 7 วัน T-T
สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินไปบอกน้องผู้หญิงที่กระโปรงข้างหลังถลกขึ้นมาเกือบถึงก้น
90% ของความทุกข์มาจาก...
มองพฤติกรรมเด็กบนรถเมล์วันนี้แล้วย้อนดูตัว
เพื่อนเจ้าสาวธีมสีทอง พร้อมเม้ามอยคาถาหาสามีจากเพื่อนเจ้าสาวที่แต่งงานแล้ว
สั่งของจาก amazon นี่ดีจริง ๆ เอะอะก็ full refund ได้ของมาใช้ฟรีหลายชิ้นละ
เลิกเล่นเกมได้ซะที หลังจากเด็กแขวะว่าเอาเวลาไปหาสามีดีกว่ามั้งเจ๊
นวดกับหมอผู้ชายครั้งแรกในชีวิต ระบมแถมห้อเลือดอีกต่างหาก
หกล้มหน้าคว่ำบนสะพานลอย เอานิ้วชี้รับ เข้าเฝือกซ้า
อีกครั้งกับความเหนื่อยของเพื่อนจะแต่งงาน ก็บอกแล้วว่าการจัดงานแต่งงานที่ดีที่สุดคือการไม่จัด
Kitchen อบอุ่น เรียบง่าย งดงาม
ไปฉีควัคซีน HPV เข็มแรกมา ปวดแขนจนยกไม่ึขึ้นเลย
Blu & Rosso จากแรงบันดาลใจที่เขาบอกว่า เขาอ่านหนังสือคู่นี้ปีละครั้ง
การจัดคริสมาสปาร์ตี้นี่มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะ แถมเจอคนมารยาททรามอีก แต่สุดท้ายก็เจอสิ่งที่พิเศษ
บันทึกทีลอซู บ่นไป 8 หน้า ประทับใจอยู่ 3 บรรทัด
บินเดี่ยวกับ 2 คอนเสิร์ตใน 1 วันกับ FM One Gift Fair และ Chill ลุยสวน เหงาได้อีก
ไปจ่ายเงินที่แบงค์ เจอหน้าคุณน้องเข้าไป เล่นเอาพี่เขียนผิดเขียนถูกเลย
ว่าด้วยเรื่องความเหงาและรูปในมือถือ รูปมันสามารถบ่งบอกบุคลิก อารมณ์ ความรู้สึกของเจ้าของได้มั้ยนะ
อายุจะ 30 ดันกลับไปติด Ragnarok เหมือนเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน อิป้าบ้าไปแล้ว
จิตตก ห่อเหี่ยวเพราะป่วยเป็นไข้ ไอทั้งวันทั้งคืน หลอดลมอักเสบอยู่บ้านมาเป็นอาทิตย์แล้ว
แ๊ด๊นซ์กลางฝนกับคอนเสิร์ต Paradox หน้าลาน CTW มันส์สุดยอด
a day เล่มแรกเมื่อ 10 ปีที่แล้วกับน้ำใจในโลกออนไลน์ที่ได้รับหลังจากกลับมาจากคอนเสิร์ตวง Mild
ก้าวข้ามอีก 1 ข้อจำกัดด้วยการพาตัวเองไปดูคอนเสิร์ตคนเดียว 3 งานรวดในวันเดียว
รายการสุริวิภา สัมภาษณ์พี่เอ๋ นิ้วกลม ไม่แปลกใจเลยทำไมเราถึงชอบตัวหนังสือของผู้ชายคนนี้
เมื่อนัดเจอเพื่อนแค่บอกชื่อห้าง เดี๋ยวนัดกันอีกที แล้วบังเอิญแบตมือถือเพื่อนหมด แล้วตอนจบจะเป็นยังไง
เกิดมาเิพิ่งเคยมีความรู้สึกการตกเป็นเป้าสายตาตอนพาหนุ่มญี่ปุ่นมาเที่ยวเมืองไทยคนเดียวหน้าตาน่ารักเที่ยวทั่วสยาม
คุ้มมั้ยเนี่ยที่จะเรียนภาษาเกาหลีเพื่อคุยกับหนุ่มเกาหลีที่ไม่รู้จะได้เจอกันอีกรึเปล่า
ทำหน้าปัดนาฬิกาข้อมือที่เพิ่งซื้อมาวันนี้แตก
Week แห่งข่าวดีที่มาพร้อมกับอาการไอขั้นรุนแรงไม่ได้นอนทั้งคืน (อีกแล้ว)
ความเหงา เดินทางเข้ามาในชีวิตเราได้หลายรูปแบบ....แต่เหมือนกัน
โดนเหยียบบนรถเมล์มา 2 อาทิตย์แล้ว ยังช้ำอยู่เลย
ว่าด้วยเรื่องวิวบนรถไฟฟ้ากับรถเมล์และการหายใจจังหวะเดียวกับน้องที่หลับข้าง ๆ
อยู่เย็นเป็นสุขเพลส หัวหินซอย 12 บูติค โฮเทลเหมือนหอพัก โล่ง ๆ น่ารัก ราคาได้ใจ
ทำไมต้องรอให้รวยถึงจะมีความสุข เลยไปถึงเรื่องผู้ชายสมัยนี้กับการทรีตผู้หญิงจากระดับหน้าตา
ทริปเที่ยววัดฟังอ.ยงยุทธ จรรยารักษ์ ตามรอยรายการ หนึ่งวันเดียวกัน
ปีใหม่นี้ ขอให้ทุกคนได้มีโอกาสเกิด "ปัญญา" นะคะ
เอารูปของขวัญวันที่ออกจากที่ทำงาน ที่ touch มาก ๆ มาอวด
เมื่อเช้าป๊าบอก Happy Birthday เล่นเอาจุก
การจัดงานแต่งงานที่ดีที่สุดคือการไม่จัด
สิ่งที่ได้จากการเข้าคลาส "วิชาอะไร" กับ อ.ยงยุทธ จรรยารักษ์
ทำ USB สำหรับสมัครงานหายในร้านเกมส์ เฮ้อ
ถ้ากินเจแล้วซื้อกับข้าวเจกิน แล้วมันมีศพแมลงสาปอยู่ในนั้น เจจะแตกมั้ยเนี่ย -_-"
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครทอนตังค์ได้อบอุ่น นุ่มนวลขนาดนี้เลย
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าสัมภาษณ์งานเค้าต้องเตรียมตัวกันด้วย โง่อยู่นานจนเตรียมตัวแล้วสุดท้ายได้งาน
นัดเจอเพื่อนเก่า แต่ไม่มีอะไรจะแชร์ ได้แต่นั่งเงียบ ๆ น้ำใจในผู้ชายสมัยนี้มันหายากจริง ๆ ใช่มั้ย
ไปสัมภาษณ์งานใหม่มา เจ้านายที่สัมภาษณ์ทำตัวแย่มาก
บ่น ๆ ขับรถลืมดึงเบรคมือแถมถอยรถเกือบชนบ้านตัวเองตรงที่ป๊านอนอยู่อีก
เพื่อนโดนกระชากกระเป๋า ตกมอร์ไซด์เลย ซวยจริง ๆ
อ่านเรื่องของพี่โหน่งจบปุ๊บ อึ้ง+นอนไม่หลับเลย นี่เราเคยทำให้พ่อแม่เสียน้ำตาโดยไม่รู้ตัวบ้างไหมนะ
พูดเพราะกับคนอื่นได้ ทำไมพูดเพราะกับพ่อแม่ไม่ได้
ความแรงของหัวหน้าเซลฟิตเนสหรูตรงอโศก
เจ็บคอมาก หายใจแล้วแสบคอไปหมด ไอทั้งวัน ทั้งคืนจนเจ็บซี่โครงมา 2 อาทิตย์แล้ว
ไปสัมภาษณ์ 3 งานในวันเดียว หลากหลายอารมณ์ม้ากค่ะ ตอนจบ
ไปสัมภาษณ์ 3 งานในวันเดียว หลากหลายอารมณ์ม้ากค่ะ
เฮ้อ กระแส lay off มาแรง ไม่อยากอยู่ในกระแสแต่ดันต้องมาอยู่
การที่เราเจอนักเขียนที่ชอบ อาการไม่ต่างกับเจอดาราเลยนะเนี่ย
ไอ้คำว่า "Happy Ending" มันไม่ได้มีไว้สำหรับทุกคนนะ
ได้เห็นสัจธรรมจากความอิจฉาของตัวเองและคนอื่น
เห็นหนังสือของ สนพ. A Book แล้วหัวใจพองโต ขอคอมเม้นต์นักเขียนเค้าหน่อยนะ อิอิ
ไม่ชอบกินอาหารญี่ปุ่น มันแปลกมากหรือไง (วะ)
แรงบันดาลใจจากหนังสือ หน่อไม้ กับคำถามสำหรับตัวเองอีก 10 ปีข้างหน้า
กลับจากปฏิบัติธรรม 8 วันกลายเป็นเจ้าแม่กองทุนเปิดไปแล้ว
กลับมาจากปฏิบัติธรรมที่ยุวพุทธ 8 วัน รอบ 2 ยังรู้สึกดีเหมือนเคย
เรื่องขำ ๆ ตอนไปเบียดกับน้อง ๆ ในงานแถลงข่าว Super Junior ที่ลานพารากอน
ในใจของทุกคน มีผีอยู่ 3 ตัว มาดูซิว่ามีตัวอะไรกันบ้าง
ว่าด้วยเรื่องของ "ทุกข์" คำที่หวานสำหรับเราในเวลานี้
กำลังใจดี ๆ จากเมลที่ได้รับ ทำให้วันที่หม่นหมองสดใสขึ้นเยอะเลย
คำพูดดี ๆ ประโยคสวย ๆ ที่เก็บรวบรวมมาจากหลาย ๆ ที่ตั้งแต่เริ่มเขียนไดอารี่
คำปลอบใจ + เข้าใจเวลาคนมีปัญหาชีวิต หรือ ไม่สบายใจเรื่องต่าง ๆ
เพิ่งรู้ว่าเค้ามีให้ฟังธรรมกลางกรุง หลังเลิกงานสำหรับคนรุ่นใหม่อย่างเราด้วย
คอนเสิร์ต KTC LOVEiS WinterFestival จัดตรงกับวันเกิดพอดี ถ้าได้คงจะดีเนอะ
ซวยจัง แทนที่จะไปโรงพักกลับเกือบโดนรุมกลางดึกมั้ยเนี่ยชั้น วันหลังไม่ช้อปปิ้งดึก ๆ คนเดียวแล้ว
ไปปฏิบัติธรรมมา เจอคำตอบจากวิทยากร เล่นเอาอึ้ง
เราไปอยู่ไหนมาตั้ง 25 ปี กว่าเราจะค้นพบสิ่งที่ประเสริฐที่สุดที่ใกล้ตัวเราแต่ทุกคนมองข้าม
อะไรคือ จุดเปลี่ยน ให้คนอย่างเราไปปฎิบัติธรรม 7 คืน 8 วันน่ะเหรอ...
ซื้อแปรงปัดแก้มแล้วโดนคนขายโกงตังหง่ะ เสียท่าจนได้ โกรธ ๆ
ดูดวงมาแม่นมากทุกเรื่อง พี่เค้าบอกว่าเรามีวิญญาณเด็กตามเราด้วยล่ะ กึ๋ย ๆ
หน้าตาไม่ดีแถมยังขี้อิจฉาอีกนะตัวเราเนี่ย แย่จริง ๆ
เอารูปแผลในช่องปากมาแปะไว้ดูว่าครั้งหนึ่งมันเคยทำให้เราน้ำหนักลดได้ด้วย
เงินเก็บครบแสนซะทีนะเรา กับการทำงานมา 3 ปีแล้วต้องให้ป๊ากับม้าครึ่งนึงทุกเดือน
หาหมอเพราะแพ้อากาศ แต่เห็นเภสัชฯ แล้วแพ้ความน่ารักของเค้าต่างหาก อิอิ
เที่ยวประจวบฯ - ชุมพร 4 วันด้วยเงินพันนิด ๆ
ไปเสม็ดอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไม่เสร็จ แถมไม่ได้นอน หงุดหงิดโคด
ซวยแต่เช้าเลยชั้น ประตูรถเมล์หนีบรับเบญจเพส
เม้าที่ไปแอ่วเจียงฮายแบบไร้รูปเจ้า
รูปหมู่เกาะอ่างทองเพิ่มจากกล้องช่างภาพมั่ง
ไปดูดวงมา ป้าหมอบอกว่าเป็นดวงขี้เกียจ ๆ แม้กระทั่งเก็บที่นอน อุ๊ย แม่นค่ะ
เม้าทริปเที่ยวสมุยหรู ๆ ฟรี ๆ กับกรีนเวฟ
แทบละลายกับคอนเสิร์ตดงบังชิงกิ + ซุปเปอร์จูเนียร์
บ้าดารา (ที่คนอื่นแทบไม่รู้จัก)
จบมา 2 ปีกว่า เปลี่ยนงานแค่ 5 งาน มันเยอะมากเลยเหรอ??? (งานที่สี่+ห้า)
จบมา 2 ปีกว่า เปลี่ยนงานแค่ 5 งาน มันเยอะมากเลยเหรอ??? (งานที่สาม)
จบมา 2 ปีกว่า เปลี่ยนงานแค่ 5 งาน มันเยอะมากเลยเหรอ??? (งานที่สอง)
จบมา 2 ปีกว่า เปลี่ยนงานแค่ 5 งาน มันเยอะมากเลยเหรอ???
อินสุด ๆ กับเจ๊ติ๊นา+เฮียเจใน The Beat Concert คอนเสิร์ตนี้ขอเต้นลืมตาย
เรียนจบมาก็สองปีแล้ว ทำไมเรื่องไปเข้าสอบไม่ทันยังตามมาหลอกหลอนอยู่ล่ะเนี่ย
อารมณ์เสียกับวงฟลัวในงานเฟรชชี่ไนท์
ไปวรบุระรีสอร์ท แอนด์ สปา หัวหินสุดหรูกับรายการ Front @ Five ภาคปาร์ตี้
ไปวรบุระ รีสอร์ท แอนด์ สปา หัวหิน กับรายการ Front @ Five มาล่ะ
แลนด์มาร์ค ฟอรั่ม (Landmark Forum) ลัทธิขายตรง หรือ คอร์สนำความสุขมาให้ชีวิต
8 วันสำหรับความเจ็บปวดอันคุ้มค่า กับการไปปฏิบัติเตโชวิปัสนาของคนรักสบายอย่างเรา แฮ่
บล็อคนี้ เราเขียนขึ้นมาเพื่อเป็นข้อมูลสำหรับคนที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับเตโชวิปัสสนากรรมฐานของอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล แล้วอยากไปเข้าคอร์สปฏิบัติธรรม ณ เตโชสถาน แก่งคอย สระบุรี
เรารู้ว่าข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังน้อย
เข้าไป search เกี่ยวกับการไปปฏิบัติ ก็จะเจอแต่คนไม่เคยไปแล้วอาจจะเดากันไปเรื่อยว่าใช่วิปัสสนาหรือ รวมถึงการตั้งคำถามกลับ แล้วก็ไม่มีคำตอบ พร้อมกับคำปรามาสอื่น ๆ จนคนที่อยากไป อยากเข้าถึงธรรม เกิดความเสื่อมศรัทธาและตัดสินใจไม่ไป โดยที่ยังไม่ได้อ่านข้อมูลของคนที่เคยไปมาเลย
เราจึงเขียนบล็อคนี้ขึ้นมาเป็นประสบการณ์ให้ทุกคนที่อยากไปและยังไม่เคยไปได้รู้ล่วงหน้าว่าไปแล้วเราต้องทำอะไรบ้าง
ที่อยู่ ที่กิน รวมถึงควรเตรียมตัว เตรียมใจอย่างไร
จากประสบการณ์"จริง"ของสาวออฟฟิศธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ง้องแง้ง รักสบาย หนักไม่เอา เบาไม่สู้ เรื่องเยอะอย่างเรา
เชื่อเถอะว่า ถ้าคนอย่างเราผ่านมาได้ ทุกคนก็ผ่านมาได้เหมือนกัน
ขอเพียงแต่ให้มีศรัทธาที่ตั้งมั่น เปิดโอกาสให้ตัวเอง 8 วันโดยไม่มีข้ออ้างอันใด
แล้วคุณจะรู้ว่า 8 วันนี้ จะเปลี่ยนชีวิตของคุณไปมากเพียงใด
(พูดเหมือนขายคอร์สแพง ๆ เลยเนอะ แต่ที่นี่คุณไม่ต้องใช้เงินเลยซักบาทเดียว แต่เค้ามีกล่องให้บริจาคตามแต่ศรัทธา)
ขอเกริ่นก่อนเลย
ว่าเราเป็นคนเยอะ
เยอะในที่นี้คือ เรื่องเยอะ
โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่เอา เลือกกิน เลือกอยู่
ไม่ค่อยมีความอดทน
หนักไม่เอา เบาไม่สู้
อยากตื่นกี่โมงก็ตื่น
วันไหนไม่ทำงานก็ตื่นเที่ยงหรือหลังเที่ยงตลอด
รักความสะอาดของห้องน้ำสุด ๆ
ขนาดที่ว่าห้องน้ำแฉะเข้าไม่ได้
ห้องน้ำต้องสะอาด แห้ง
เราทนกับคนเข้าห้องน้ำสกปรกไม่ได้เลย
แล้วเราก็ทำความสะอาดห้องน้ำเราอย่างดี
ห้องน้ำที่เราใช้ทุกห้องจะมีแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อตลอดทั้งที่บ้านและที่ทำงาน
เราก็จะใช้แอลกอฮอล์เช็ดฝารองนั่ง หัวชำระ หัวก๊อก ลูกบิดประตูทั้งด้านในและด้านนอกที่ต้องสัมผัสมืออยู่บ่อยครั้ง
(แต่ก็ไม่ได้เยอะที่จะทำทุกครั้งที่เข้านะ บ้านเรา เราใช้เอง ทำขนาดนั้นก็โรคจิตเกินไปหน่อย)
อย่างอ่างล้างหน้าและกระจก
หลังจากเราล้างหน้า แปรงฟันเสร็จ
เราก็ล้างให้สะอาดแล้วใช้ผ้าแห้งเช็ดอย่างดีไม่ให้กระจก อ่างและหัวก๊อกเป็นคราบน้ำนะ
ของในห้องน้ำก็จะมีให้น้อยที่สุด
และจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบบนตะแกรงที่ให้ช่างมาติดไว้
จะไม่มีอะไรมาพาด มากอง ๆ ให้มันรกบนด้านหลังชักโครกเด็ดขาด
แล้วไม่ได้เยอะแค่ห้องน้ำ
เป็นคนเยอะเรื่องอาหารการกินด้วย
เพราะเป็นคนไม่กินเผ็ด(เลย) และไม่(ค่อย)กินผัก
ในชีวิต คิดว่ากินผักได้ไม่เกิน 10 ชนิด รวมต้นหอมกับผักชีแล้วนะ ฮา ๆ
เอาละ
เข้าเรื่อง
พอดีเพื่อนสนิทกับสมัยมอต้นที่เรายังนัดเจอกินข้าวกันเดือนละครั้งสองครั้ง
เค้าไปปฏิบัติเตโชวิปัสนากรรมฐานที่แก่งคอย สระบุรีมา 7 คืน 8 วัน
เค้าก็เอาบุญมาฝาก เราก็อนุโมทนา สาธุกับเค้าไป
เราก็ถามเค้าว่าเป็นยังไงบ้าง
เค้าก็บอกว่า ดีมาก แล้วน้ำตาไหลเลย
แล้วเค้าก็เอาหนังสือของท่านอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกลมาให้อ่าน
ใครที่ยังไม่เข้าใจว่าเตโชวิปัสสนาคืออะไร
ขอคัดลอกถ้อยแถลงของท่านอาจารย์มาให้อ่านดังนี้
เตโชวิปัสสนากรรมฐาน มาจากคำว่า เตโช+วิปัสสนากรรมฐาน คือหลักการปฏิบัติวิปัสสนาด้วยวิธีการจุดธาตุไฟในกายมาเผากิเลส โดยการเพ่งที่ฝ่ามืออย่างถูกต้อง อันเป็นวิธีทางลัดตัดตรงสู่นิพพาน ตามหลักสติปัฏฐานสี่ - พึงมีความเพียรเผากิเลส ซึ่งหลักปฏิบัติไม่เคยมีใครได้รู้วิธีการมาก่อน พระอาจารย์สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังษี ได้สื่อจิตมาสอนอาจารย์อัจฉราวดีในปี 2550 จนได้เข้าถึงมรรคผล ชั้นสูงอย่างรวดเร็ว และได้เปิดสอนภาวนาให้แก่บุคคทั่วไป โดยอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล ตามแนวทางการสื่อจิตมาสอนโดย
สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังษี
หนังสือเล่มแรกที่อ่านคือเตโชวิปัสสนา...เปิดประตูนิพพาน
โอ้โห
ท่านอาจารย์เขียนได้สนุกมาก ได้พลังอยากปฏิบัติมากเลย
ใครไม่เคยอ่าน แนะนำให้หามาอ่านค่ะ
อยากให้อ่านทุกเล่มเลย เพราะดีมากทุกเล่ม
ไม่ว่าจะเป็น รู้แล้วลุย
สิ้นชาติ ขาดภพ (หนังสือเล่มล่าสุดของท่านอาจารย์ ภาคต่อจากรู้แล้วลุย)
ฆราวาสบรรลุธรรม
แล้วก็เล่มล่าสุด ฆราวาสบรรลุธรรม 2
ถ้อยคำสื่อกระแสจากหลวงพ่อฤาษีลิงดำ อันเนื่องมาจาก
'จะมีหนึ่งนารี'
เผยปริศนาว่า ที่สุดปัญญาธรรมดาจะหยั่งรู้ว่า
ทำไมผู้ทรงธรรมแห่งกึ่งพุทธกาลต้องเป็นนารี?
.
คำสื่อกระแสจากพระฤาษีลิงดำ
"กาลแห่งแสงทองผ่องอำไพ พุทธรรมจะเกริกไกรทั่วแดนดิน
กาลนั้นมาถึงแล้วโดยนารี แสงทองแห่งรสอมตธรรม
ผู้ปลุกจิตหมู่ชนโดยผู้ทรงธรรมในร่างสตรี ที่เผยแพร่ขยายความสำนึกที่ถูกต้องและดีงาม
ให้หันกลับมามองและฟื้นคืนธรรมแท้ ที่ถูกบิดเบือนไปสู่ทุกที่ที่มีพื้นดิน"
.
..
คำที่หน้าปก...
"ไม่ใช่ภาคต่อ แต่เป็นภาคเผยความลับของจักรวาล
และจิตวิญญาณมากยิ่งขึ้น"
.
"มิใช่เป็นเพียงหนังสือ หากแต่เป็นคัมภีร์เอกอุ
ที่มาถึงในกึ่งพุทธกาลดั่งพุทธทำนาย เพื่อเผยความจริงว่า...
ฆราวาสหลุดพ้นได้มิติเร้นลับในแดนจิต ถูกไขความลับอย่างกระจ่างแจ้ง
จนไม่อาจพลาดสายตา แม้แต่ตัวอักษรเดียว"
ที่มาของภาพปก เป็นภาพที่ท่านอาจารย์ยกกำลังจิตขึ้นสูงสุดเช่น
ผู้ทรงธรรม แห่งกึ่งพุทธกาล ในมหาภารกิจแผ่เมตตา
ตัวอย่างบทในหนังสือ จาก 42 บท มีดังนี้
..
1. พุทธปาฏิหาริย์ที่ทรงยืนยันศักดานุภาพแห่งสายธรรม
2. เบื้องลึกที่มา ตุ๊กตาลูกเทพ
3. อีกมุมหนึ่งของธรรมะกับพญานาค
4. เมื่อนักวิทยาศาสตร์ปิดอบายภูมิ
5. สนามพลังงานกับการหลุดพ้น
6. ปล้นสติสัมปชัญญะ ด้วยคลื่นแม่เหล็ก
7. กระแสพลังงานที่ถูกแปลงเป็นนิมิต
8. กับดักอภิญญา วิชชา3
9. รอยสัก รับขันธ์ เจอการเอาคืน
10. แก้กรรมหรือเพิ่มกรรม
11. คุณไสย กับทางแก้
12. ภัยที่มากับอภิญญาตาที่สาม และทิพยจักษุ
13. ธรรมะกับการเล่นหุ้น
14.พลังศักดิ์สิทธิ์ พระคาถาชินบัญชร
15. อิทธิพลของตัวเลขและอาถรรพ์ 7 ปี ที่แท้คืออะไร
16. วิธีเชื่อมกระแสพลังพระรัตนตรัย
17. ทำอย่างไรให้เป็นฆราวาสบรรลุธรรม
18. เงื่อนงำ สังโยชน์ 10
19. สภาวะจุดจบในพุทธศักราชที่ 5000
.
ตรวจสอบสาขา และตำแหน่งที่ตั้งร้านหนังสือ ได้ที่
B2S
https://goo.gl/FTjEil
ซีเอ็ดบุ๊กเซ็นเตอร์
https://goo.gl/fYP3OI
ร้านนายอินทร์
https://goo.gl/6Zg5BN
หนังสือขนาด 400 หน้า 42 บท
ราคา 170 บาท
ไม่เป็นหนังสือธรรมะที่น่าเบื่ออย่างที่หลายคนเค้ากลัวเลย
เลยไปตามมาอ่านทุกเล่ม
เกิดกำลังใจอยากไปปฏิบัติมาก
แต่ติดว่าเป็นเราคนเยอะไง
แล้วถ้าจะไป ขอมีเพื่อนไปด้วย
ถึงแม้ว่าจะรู้แหละว่าเค้าไม่ให้พูดกันตลอด 7 วัน
แต่ถ้าได้เห็นหน้าเพื่อนก็ได้กำลังใจซะหน่อย
ชวนอยู่ไม่กี่คนหรอก (เพราะคนที่สามารถชวนมาทางด้านนี้ได้มีน้อยน่ะ)
แล้วสุดท้าย เราก็ได้พี่ที่ออฟฟิศที่เค้าปฏิบัติมาหลายสายไปด้วยกัน
ลงชื่อล่วงหน้านานหลายเดือน เพราะคอร์สใกล้ ๆ เต็มหมด
ลงชื่อตั้งแต่เดือนตุลาได้มั้ง
ได้ไปเดือนมีนาอีกปีนึง
แต่จริง ๆ ใจอยากไปเดือนมกรา เพราะมันเย็น
จุดธาตุไฟมันก็คงจะร้อน ถ้าเจอหน้าร้อนเดือนมีนาเนี่ย
คนที่เยอะและขันติน้อย ล้มเลิกอะไรได้ง่ายคงได้เก็บของกลับบ้านก่อนตั้งแต่วันที่ 2
สุดท้าย
เราก็ได้ไปคอร์สเดือนมกราที่ผ่านมาจริง ๆ
บุญมาถึงแล้ว
ต่อให้มีมารก็จะคว้าบุญนี้ไว้ให้แน่น
เจ้าหน้าที่โทรมาคอนเฟิร์มล่วงหน้าเกือบเดือน
ยิ่งใกล้วัน ยิ่งกลัวการจะไป
เจ้าหน้าที่ดีมาก
ก่อนหน้าวันไป 1 อาทิตย์ก็โทรมาคอนเฟิร์มอีกรอบว่าไปแน่รึเปล่า
เพราะบางคนอยากไปมาก สุดท้ายก็ไปไม่ถึง มีเหตุให้ไปไม่ได้
เพราะมีมารมาขวางไม่ให้เข้าถึงธรรม
ทำให้ป่วยต้องเข้าไปนอน รพ บ้างล่ะ หรือต้องดูแลคนอื่นที่เกิดป่วยกระทันหันบ้างล่ะ
หรืองานเข้าเจ้านายไม่ให้ไปในอาทิตย์สุดท้ายบ้างล่ะ
ดีนะที่มันไม่มีค่าใช้จ่าย นอกจากค่ารถเท่านั้น
มารมันขวางสกัดกั้นไม่ให้เราเข้าถึงมรรคผลทุกวิถีทาง
แล้วก่อนวันไป 1 วัน
เจ้าหน้าที่ก็โทรมาคอนเฟิร์มให้แน่ใจอีกรอบว่าไปแน่นะอีกครั้ง
นับถือในการทำงานของอาสาสมัครทุกท่านจริง ๆ
เราน่ะ ไม่มีปัญหาอะไรเลย
ลาน่ะ ลาได้อยู่แล้ว 5 วัน เพราะไปวันอาทิตย์กลับวันอาทิตย์
แต่ติดอยู่ที่ใจเท่านั้น
ห้องน้ำจะเป็นยังไงหว่า (บอกแล้วว่ายึดมั่นถือมั่นห้องน้ำสะอาดอย่างสุดจิต สุดใจ)
แล้วตารางมีแต่ปฏิบัติ ปฏิบัติ ปฏิบัติ รวมกันตั้ง 8 ชั่วโมง
ตูจะนั่งพื้นไหวเหรอว้า ปวดก้นจากอาการกล้ามเนื้อสะโพกบีบรัดเส้นประสาทยังเรื้อรังรักษาไม่หายอยู่เลย
นั่งนานก็ไม่ได้ ขนาดนั่งเก้าอี้หรือโซฟาสบาย ๆ ยังต้องเปลี่ยนท่านั่งเกือบทุกครึ่งชั่วโมงเลย
เพราะกล้ามเนื้อตรงก้นมันจะค่อย ๆ เกร็งขึ้นเรื่อย ๆ จนหนีบเส้นประสาทให้ปวดจี๊ดขึ้นมา
ถามเพื่อนที่ไปมาแบบไม่ละเอียดอย่างใจเพราะกลัวเพื่อนหาว่าไปปฏิบัติธรรมยังจะเยอะอีก
เลยถามว่า กลางเขาแบบนั้น
อาหารการกิน ห้องนอน ห้องน้ำเป็นยังไงเหรอ
เพื่อนก็บอกคร่าว ๆ ว่า
ก็คนส่วนใหญ่ถือศีล 8 แต่คนมาปฏิบัติครั้งแรกสามารถถือศีล 5 ได้
ก็กินมังสวิรัติ (เวงละ ผักก็ไม่กิน จะกินอะไรได้เนี่ยช้าน)
แล้วตอนเย็นคนถือศีล 8 ก็มีน้ำปานะให้
ส่วนคนถือศีล 5 เค้าก็มีขนมปังไว้ให้
ส่วนเรื่องการนอน
นอนเดี่ยว (เวงละ กลัวผีอยู่)
แต่ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่นอนคนเดียวในเรือน
เป็นเรือนนอนรวม แต่มีไม้ไผ่กั้นเป็นห้อง
แต่คนข้าง ๆ นอนพลิกตัวเราก็ได้ยินแล้ว
แต่เราไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องที่นอนอยู่แล้ว
เพราะเราจะแบกหมอนไปเอง (เยอะเนอะ)
แล้วห้องน้ำล่ะ (อันนี้ตั้งใจฟังมาก)
เพื่อนบอกว่าเป็นชักโครก กับ ฝักบัว
จริง ๆ อยากถามละเอียดมากกว่านั้นนะเกี่ยวกับห้องน้ำ
แต่เพื่อนพูดขึ้นมาซะก่อนว่าไปปฏิบัติธรรมนะ ไม่ใช่ไปเที่ยว
เราต้องทำตัวกินง่าย อยู่ง่ายเยี่ยงนักบวชเนกขัมมะ
คือว่า
ที่นอนเนี่ย เรายังเอาของ ๆ เราไปได้
แต่ห้องน้ำเนี่ย เราไม่สามารถเอาชักโครก สายชำระ ฝักบัว อ่างล้างหน้าไปด้วยได้นี่นา
เลยได้แต่เตรียมแอลกอฮอล์และทิชชู่ไปเยอะหน่อย
ซึ่งเป็นสิ่งที่แบกไปเอาได้
ก็บอกแล้วว่าเป็นคนเยอะ 555
อ้าว
ยังไม่ถึงแก่งคอยซะที
รำมา 2 หน้ากระดาษแล้วมั้ง
อ่ะ ๆ
จนสุดท้าย
เราก็ได้จองรถตู้ที่เค้ามีบริการส่งถึงที่คนละ 600 บาทขาดตัวสำหรับการไป-กลับ
คนไปรถตู้ไม่เยอะนะ
ส่วนใหญ่ขับรถไปเองกันมากกว่ามั้ง
เพราะมันใกล้กรุงเทพนิดเดียว
ชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้ว
ไปถึงก็มีการปฐมนิเทศว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ
จริง ๆ เป็นกฎก็ว่าได้
แต่หลัก ๆ ก็คือห้ามพูดและเค้าจะยึดมือถือและอุปกรณ์สื่อสารทั้งหมดของเราเอาไว้ตั้งแต่วันแรกและคืนเอาวันสุดท้าย
ซึ่งเราโอเคนะ
เพราะเคยไปปฏิบัติที่ยุวพุทธ 2 รอบ 8 วันกับเพื่อนก็ไม่พูดกันก็อยู่ได้
เพราะการพูดมันทำให้เราไม่อยู่กับกายกับจิตของเรา
ห้ามส่งสายตา (อันนี้ทำไม่ค่อยได้) หรือเขียนกระดาษ
เพราะมันก็เป็นวิธีการสื่อสารที่ทำให้เราฟุ้งซ่านเหมือนกัน
แล้วชีวิตเราไม่ค่อยมีใครโทรมาหาอยู่แล้ว
ส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายโทรหาเพื่อนมากกว่าเวลามีเรื่องจะเม้า ฮา ๆ
แล้วก็ห้ามกลับก่อน ต้องอยู่ในครบ
อันนี้ก็คิดว่าทำได้นะ เพราะตอนไปยุวพุทธก็อยู่จนครบทั้ง 2 รอบ
เค้าจะบอกไว้เลยนะว่า
ผู้ปฏิบัติจะต้องรักษากฏระเบียบอย่างเคร่งครัด
เพราะเป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้ประสบความสำเร็จ
ต้องสำรวม โดยเฉพาะกฏของการไม่พูด เป็นหัวใจสำคัญของความสำเร็จ
เป็นการลดการปรุงแต่งเข้าสู่กระแสจิต
การอบรมนี้ไม่ใช่เป็นเพียงให้ผู้แสวงธรรมมาถือศีล สวดมนต์ แล้วมาช่วยปัดกวาดศาลาธรรม
แต่เป็นการมาปฏิบัติภาวนาขั้นสูง เพื่อก้าวสู่ความหลุดพ้นจากความทุกข์ที่จองจำชีวิตมาเนิ่นนานนับชาติภพไม่ถ้วน
ผู้ปฏิบัติจำต้องมีความมุ่งมั่น มีความเพียรอย่างแท้จริง เพื่อการเข้าถึงซึ่งมรรคผล
เป็นไงล่ะ
อ่านแล้วหึกเหิมมั้ยล่ะ
แล้วขอโทษ
ดูตารางการปฏิบัติแต่ละวันซะก่อน
ถือว่าโหดนะ สำหรับคนหนักไม่เอา เบาไม่สู้ และรักสบายอย่างเรา
04.10 น. ตื่นนอน
04.30 - 06.30 น. ปฏิบัติรวม และ เดินจงกรม
06.30 - 08.00 น. อาหารเช้า และ ทำกิจส่วนตัว
08.00 - 11.00 น. ปฏิบัติภาคเช้า (พัก 10 นาทีทุกชั่วโมง)
11.00 - 13.00 น. อาหารเที่ยง และ นอนพัก
13.00 - 16.30 น. ปฏิบัติภาคบ่าย (พัก 10 นาทีทุกชั่วโมง)
16.30 - 17.00 น. เดินจงกรม
17.00 - 18.30 น. ดื่มน้ำปานะ และ พักผ่อน
18.30 - 19.30 น. ปฏิบัติรวม
19.30 - 20.45 น. ฟังธรรมบรรยาย และ สวดมนต์
21.00 น. พักผ่อน นอนหลับ
สิ่งที่เราอ่านแล้วก็ชอบก่อนที่จะไปปฏิบัติก็คือ
มีนอนกลางวันด้วย เข้าทางเลย แฮ่
แต่มารู้ทีหลังว่ามันต้องนอนจริง ๆ
เพราะเพ่งจิต จุดธาตุไฟมาเผากิเลสนี่มันใช้พลังเยอะมาก
ทั้งสติ สมาธิให้จิตจดจ่ออยู่ที่เดียว เวลามีสังขารอะไรผุดขึ้นมาก็รู้แล้วก็มาเพ่งที่ฝ่ามือต่อ
แล้วบางคนไม่ได้พักเลยนะ
เค้าสร้างขันติบารมีกัน เพียรนั่งเพ่งกัน 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมงต่อเนื่องโดยไม่ลืมตา ไม่แยกมือ และไม่เปลี่ยนท่านั่ง
เราจึงต้องนอนให้จิตมันอิ่มแล้วมาสู้กับกิเลสต่อในภาคบ่ายและค่ำ
หลังจากปฐมนิเทศ เราก็ได้พบท่านอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล
แล้วก็เริ่มนั่งปฏิบัติเลย
ที่เบาะนั่งจะมีชื่อไว้แล้วว่าใครนั่งตรงไหน ห้ามเปลี่ยนที่นั่ง
(มารู้ทีหลังว่าท่านอาจารย์ใช้จิตจัดที่นั่งว่าใครควรนั่งตรงไหน)
ที่นี่จะไม่มีพัดลมนะ เป็นลมธรรมชาติล้วน ๆ
เพราะลมเป็นปฏิปักษ์กับไฟ
2 วันแรกจะให้ฝึกอานาปานสติ กำหนดรู้อยู่ที่ลมหายใจ
เราฟุ้งซ่านมาก
จิตกลับมาที่บ้าน กลับมาที่ทำงาน กลับมาหาหมอนวดคู่ใจทุกชั่วโมงเลย
บทจะได้สติหน่อยก็ฟุ้งอีกแล้ว
ปวดขาขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับปวดก้นที่ตัวเองมีปัญหา
แต่ดีนะที่มีเบาะรองนั่ง ทำให้ไม่ปวดหลัง
(จริง ๆ เพิ่งมารู้ว่าบางคนก็ปวดหลังมาก ใครที่ปวดหลัง เขาว่าทำกรรมกับพ่อแม่มา)
ด้วยความที่ทุกคนปิดวาจา
เวลาปฏิบัติจะเงียบ สงบมาก
เงียบขนาดที่ว่า
คนข้าง ๆ กลืนน้ำลาย เรายังได้ยินเลย
ใครท้องร้องก็ได้ยิน
เงียบขนาดนั้น
แต่จิตเราก็ไม่สงบอยู่ดีด้วยความที่จิตไม่ได้รับการฝึกมาหลายปี แถมกิเลสยังหนาทึบไม่ให้เราเข้าถึงธรรมนั่นเอง
ท่านอาจารย์จะมีสอบอารมณ์ทุกวัน
ท่านมีเมตตามาก ตั้งใจฟังศิษย์ทุกคนและคอยเพ่งช่วยเหลือตลอด
ขนาดตัวเราผู้เป็นคนที่เยอะ จิตยึดมั่น ถือมั่นกับที่อยู่ ที่กิน กิเลสหนา ยังรับรู้ถึงกระแสเมตตาที่ท่านอาจารย์ส่งให้ตั้งแต่วันแรกที่ปฏิบัติเลย
แล้วก็รู้สึกเพิ่มมากขึ้นในทุก ๆ วัน
คนที่มาปฏิบัติที่นี่ได้ถือว่ามีบุญมากนะ
เพราะไม่ใช่ว่าอยู่ดี ๆ จะมาได้นะ
ต้องเคยสะสมบุญ หรือ เคยปฏิบัติกรรมฐานมาบ้างแล้วในหลาย ๆ ชาติ
ถึงจะได้มาถึงสถานที่ปฏิบัตินี้
ซึ่งเราเชื่อนะ เราได้ยินมาตั้งแต่เราไปปฏิบัติที่ยุวพุทธแล้ว
เพราะมีหลายเคสมาก
ที่ตกลงมีจิตมุ่งมั่นที่จะมา สุดท้ายมาไม่ได้
มีเหตุในล้มป่วย หรือ งานเข้า อะไรก็ตามที่ทำให้มาไม่ได้อย่างที่ได้เล่าไป
เรากลับมาชวนเพื่อนผู้หญิงให้ไปเพราะมันเป็นทางที่ประเสริฐมาก
เพื่อนผู้หญิงก็มักจะมีคำถามว่า อาหารการกิน ที่อยู่ ที่นอน ห้องน้ำ ห้องท่าเป็นยังไง
ก็ขอเล่าให้ฟังตรงนี้เลยแล้วกัน
จะได้ไม่ต้องไปจินตนาการกัน เพราะบางคนเป็นว่าเป็นภูเขากลัวว่ามันจะนอน จะเข้าห้องน้ำลำบากรึเปล่า
ขอบอกว่าไม่เลย
ขนาดคนที่เรื่องเยอะ เรื่องมากอย่างเรายังผ่านมันมาได้เลยทั้ง 7 คืน 8 วัน
คนอื่นก็ต้องผ่านมันไปได้อย่างสบายแน่นอน
ขึ้นอยู่กับว่าใจคุณอยากหรือพร้อมจะมารึเปล่า
ถ้าคุณตั้งใจจะมา แล้วคุณมีบุญถึงจริง ๆ เชื่อเถอะว่าทางจะเปิดให้คุณได้มา
อาหารมังสวิรัติที่นี่ก็อร่อย
ขนาดคนกินไม่กินเผ็ด ไม่ค่อยกินผัก เลือกกิน กินยากอย่างเรายังกินได้เลย
กินได้ในที่นี้ก็คือ
กินข้าวกับแกงจืดผักมันเกือบทุกมื้อ
คือแกงจืดก็จะเปลี่ยนไปนะ แต่อร่อยหมดเลย
ไม่ว่าจะเป็นแกงจืดวุ้นเส้นผักกาดขาว ต้มจับฉ่าย ต้มกระหล่ำ ต้มฟัก ฯลฯ
แต่ก็แอบมีอยู่มื้อนึงนะที่เรากินกับข้าวไม่ได้เลย
จำได้ขึ้นใจ 1 มื้อ คือมื้อนั้นมีผัดไชโป้ว เกี้ยมฉ่าย แล้วก็ผักอะไรอีกอย่างที่เรากินไม่เป็น ไม่รู้ว่าเป็นใบปอ หรือ กานาฉ่าย
ซึ่งยัยนี่กินไม่เป็นซักอย่าง
แต่ไม่ต้องกลัวไป
เค้ามีขนมปังแสตนบายให้คนเลือกกินอย่างเรา
พร้อมด้วย topping ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น nutella กับ peanut butter พร้อม
แล้วแต่อยากจะทา ไม่ว่าจะเป็น นมข้นหวาน โอวัลติน เนยถั่ว หรือแม้แต่ช็อคโกแลต
อ้อ ที่นี่กินชา กาแฟ โอวัลตินได้นะ มีน้ำแข็งให้ในบางวันด้วย เพราะบางครั้งมื้อกลางวัน ขนมหวานจะเป็นพวกน้ำแข็งไส
พวกที่ติดกาแฟ ไม่กินแล้วง่วงก็ไม่ต้องกังวลใจไป
เค้ามีเตรียมไว้ให้ไม่ขาด พร้อมนมข้นหวาน คอฟฟี่เมท น้ำตาลพร้อม
ชอบตรงนี้แหละ เพราะเราชงโอวัลตินกับนมข้นหวานกินวันละหลายแก้ว ฟินนน...
มาถึงที่นอนกันบ้าง
เรือนนอนเป็นเรือนนอนรวม แต่มีไม้ไผ่แบ่งซอยเป็นห้อง ๆ ซ้าย ขวา มีทางเดินตรงกลาง
นอนบนแคร่ไม้ไผ่ที่มีที่นอนปูแล้วมาพร้อมผ้าปู ปลอกหมอน หมอน มุ้ง พัด น้ำ แก้วน้ำ แล้วก็ร่มเตรียมไว้ให้พร้อม
เรียกได้ว่าดีกว่าที่จินตนาการไว้อีก
ส่วนห้องน้ำ
ใครที่เค้าไม่เยอะ เรียกได้ว่าดีมากเลย
เพราะอยู่กลางป่า
แต่ห้องน้ำเป็นชักโครกกับฝักบัว แถมมีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ตั้งครึ่งนึงของห้องน้ำทั้งหมด 7 ห้องต่อ 1 เรือนนอนที่นอนได้ประมาณ 20 คน
แต่ด้วยความที่เราเป็นคนเยอะ กิเลสหนา ยึดมั่นถือมั่นกับห้องน้ำแห้ง ๆ
เราเลยรู้สึกอึดอัดไม่น้อย (สำหรับเราคนเดียวนะ)
ถามคนอื่น ไม่มีใครรู้สึก รู้สึกว่ามันดีไปด้วยซ้ำ ซึ่งถ้ามองด้วยใจเป็นกลางก็ถือว่าจริงอย่างที่สุด
ก็แหม ถ้าใครอาบน้ำด้านใน เสร็จเดินออกมาตรงชักโครกมันก็ต้องเปียกเป็นธรรมดา
แต่ใจเรามันไม่ยอมรับในความเปียก ความธรรมดาของมัน ใจเราก็เลยเป็นทุกข์
เพราะห้องน้ำบ้านเรา ๆ จะกำแพงกั้นส่วนเปียกกับส่วนแห้งแล้วมีผ้าเช็ดเท้าไม่ให้ความเปียกมาปนเปื้อนกับส่วนที่แห้งไง (แต่ที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา)
แต่อยู่ ๆ ไปซักวันท้าย ๆ เราก็จะชินไปเอง
เพราะมนุษย์เรา มีความสามารถในการปรับตัวให้เคยชินกันทุกคน
อีกอย่างที่เราชอบเกี่ยวกับที่นี่นะ
คือที่นี่สวดมนต์น้อยดี
เน้นปฏิบัติเยอะ
เพราะเราเป็นคนไม่ชอบสวดมนต์
ที่นี่สวดบทเดียวก่อนนอนคือพระคาถาชินบัญชรของสมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี เพื่อคุ้มกันจิตเราตอนนอนเท่านั้น
เราชอบฟังธรรมบรรยายของท่านอาจารย์ในทุก ๆ คืนด้วย
ทำให้จิตมันสว่าง มองเห็นธรรมมากขึ้น
แล้ว 3 ทุ่มก็ได้แยกย้ายกลับเรือนนอน
เราไม่มีปัญหาเรื่องการนอนอยู่แล้ว
ที่นอนแบบไหน เสียงดังแค่ไหน เราก็นอนหลับ
จิตเราเลยไม่ยึดมั่นกับเรื่องนี้
แต่ก็มีบางคนที่ต่างที่แล้วนอนไม่หลับ
แต่เชื่อเถอะว่าจะเป็นแค่คืน สองคืนแรกเท่านั้นแหละ
เพราะต้องใช้จิตเพ่งรวม 8 ชั่วโมงต่อวัน มันล้านะ
ทำงานออฟฟิศธรรมดา 8 ชั่วโมง จิตเราก็แวปไปแวปมา ซัดส่ายได้ตามใจทุกวินาที
ไม่ต้องใช้สติสัมปชัญญะเพ่งต่อเนื่องที่เดียว 8 ชั่วโมงแบบนี้เลย
มาต่อวันที่สอง
ตื่นตี 4 เป็นครั้งแรก
แอบสัปหงกตอนปฏิบัติด้วย
แต่เป็นเช้าเดียวที่สัปหงกนะ หลังจากนั้นก็ไม่เป็นละ
เพราะยังไม่เคยชิน
แต่พอตอนหลังจากไปอาบน้ำ กินข้าวเช้ามาแล้ว
เริ่มปฏิบัติใหม่ตอน 8 โมง จิตเราเริ่มนิ่งขึ้น
สามารถเอาสติมาจดจ่อที่ลมหายใจได้นานขึ้น
แล้วเวลาฟุ้งซ่านก็ดึงจิตกลับมาได้เร็วขึ้น
แต่จิตก็ยังกลับบ้านไปหาป๊ากับม้าเกือบทุกชั่วโมง
เรื่องปวดขานี่ไม่ต้องพูดถึง
ยังปวดมากขึ้นสะสมตั้งแต่วันแรก
แล้วปวดจนวันสุดท้าย
เราเป็นคนปฏิบัติที่ไม่มีขันติเลยนะ
ท่านอาจารย์กำหนดให้นั่ง 50 นาที พัก 10 นาที
เราก็ทำได้แค่นั้นจริง ๆ นะ
คือขนาดวันท้าย ๆ จิตนิ่งขึ้น เห็นสภาวธรรมมากขึ้น
ก็ไม่สามารถมีความเพียรนั่งได้เกินว่าที่ท่านอาจารย์บังคับ
เพราะจริง ๆ แล้วเนี่ย
เราสามารถสร้างความเพียร สร้างขันติบารมีโดยการนั่งให้มากกว่า 1 ชั่วโมง ไม่ลืมตา ไม่แยกมือ ไม่เปลี่ยนท่านั่งได้นะ
แต่เราทำไม่ได้ แฮ่
ก็บอกแล้วว่าเป็นคนหนักไม่เอา เบาไม่สู้
แค่นั่งให้ครบ 50 นาทีสำหรับเราก็ถือว่าหนักแล้วนะ
เพราะ 15 นาทีสุดท้ายของแต่ละชั่วโมงเนี่ย
ขาและก้นเราไปไม่ไหวแล้ว สติเริ่มขาดเป็นห้วง ๆ รอแต่เสียงระฆัง 555
แล้วพอได้ยินเสียงระฆังตีให้พักแล้วนะ
ใจเนี่ย อยากรีบลุกไปเดินนะ
แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะร่างกายไม่เอื้อ
แค่ลุกจะที่นั่งยังต้องค่อย ๆ พยุงตัวเองให้ลุกอย่างช้า ๆ เลย
ลุกเร็วก็ไม่ได้มันเจ็บ เดี๋ยวกล้ามเนื้อจะยึดด้วยทั้ง ๆ ที่อายุเพิ่งจะ 30
แล้วเวลาลงบันไดแค่ 3 ขั้นเนี่ย
งอเข่าไม่ได้เลย มันเจ็บ
เดินไปเข้าห้องน้ำ ยังต้องเดินแบบกางขาเลย ไม่สามารถงอเข่าได้เพราะมันปวด
พักตอนไหนไม่ปวดเข้าห้องน้ำก็รีบลงจากเรือนปฏิบัติเหมือนกันนะ
ไม่ใช่อะไร
รีบไปนอนแผ่ที่เรือน อยากยืดเส้นทั้งตัว 2 นาทีก็ยังดี 555
เฮ้อ เห็นมั้ย ร่างกายเราเนี่ยมันแก่ขึ้นทุกวัน ๆ ตั้งแต่เราเกิด
มันมีแต่จะเสื่อม จะเจ็บ จะปวด แล้วก็ตาย มันไม่มีอะไรเที่ยง
เข้ากฎพระไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ทุกอย่างไม่มีอะไรเที่ยง เราห้ามไม่ให้แก่ได้มั้ย ก็ไม่ได้
เราห้ามไม่ให้มันเจ็บได้มั้ย ก็ไม่ได้ ถ้าเราไปยึดถือว่าความแข็งแรงจะอยู่กับเราตลอด เราทุกข์มั้ย
แล้วเรายังอยากจะกลับมาเวียนว่ายตายเกิดกันอีกหรือ
แต่ถึงแม้จะเจ็บปวด ทรมานร่างกายเรามากแค่ไหน
เราก็ถือว่าความเจ็บปวดพวกนี้มันเทียบไม่ได้เลยกับธรรมที่เราได้ กับบุญกุศลที่เราพากเพียรปฏิบัติ กับกองกิเลสที่เราได้เผามันออกไป
กับปัญญา และธาตุไฟเตโช อาวุธที่เราได้กลับมาสู้กับกิเลส
ขนาดเราอายุไม่เยอะ เรายังปวดขนาดนี้
ยังเทียบความเพียรไม่ได้เลยกับคนอายุ 50-60 ที่ทุกท่านมีความเพียรมากกว่าเราอีก
ทั้ง ๆ ที่อายุมากกว่าเรา คล่องตัวน้อยกว่าเรา
อนุโมทนาบุญกับทุกท่านจริง ๆ
คอร์สเรา อายุมากสุดคือ 77 นะ
นับถืออาม่าจริง ๆ
นั่งกับพื้นครบชั่วโมงทุกครั้ง
อาจจะมากกว่าเราด้วยซ้ำ พอดีอาม่าแกนั่งข้างหน้า เรานั่งข้างหลังเลยไม่ได้สังเกตน่ะนะ
ส่วนใครที่คิดว่านั่งพื้นไม่ได้จริง ๆ
ด้านหลังสุด เค้าก็มีเก้าอี้ให้ค่ะ
แต่คนที่นั่งเก้าอี้ก็ใช่ว่าเค้าอยากสบายนะ
แต่ด้วยสุขภาพเป็นโรคต่าง ๆ ที่เค้านั่งพื้นไม่ได้จริง ๆ
แต่ก็มีจิตตั้งมั่นมาปฏิบัติจนได้
นับถือจริง ๆ
จริง ๆ คือนับถือทุกท่านที่ได้มาสร้างบารมีในครั้งนี้และทุก ๆ ครั้งจริง ๆ
บางคนใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตกว่าจะได้เข้าถึงธรรม ได้พบทางที่เหมาะกับตัวเอง
แต่ชื่อเถอะว่า
อย่ารอให้เราแก่หรือทุกข์กาย ทุกข์ใจมาก ๆ แล้วค่อยหันหน้าเข้าหาธรรม
เพราะเมื่อนั้น จิตเราจะยิ่งฟุ้งซ่าน
เราควรจะมาเมื่อร่างกายและจิตใจเราสมบูรณ์ แข็งแรงเพื่อจะได้มีอาวุธต่อกรกับทุกข์ได้ต่อไป
บางคนกว่าจะมาถึงสถานที่ปฏิบัตินี่ไม่ใช่ง่าย ๆ เลยนะ
บางคนมาจากต่างจังหวัดไกล ๆ ต่อเรือ ต่อรถมาไม่รู้ตั้งกี่ต่อ เดินทางเป็น 10 กว่าชั่วโมงกว่าจะมาถึง
มากันทุกภาค เหนือ ใต้ ออก ตก
ต้องใช้ใจที่มุ่งมั่นพากเพียรจริง ๆ
แต่ดูเราซิ
เค้ามีรถตู้บริการจากแถวพระโขนงถึงสถานปฏิบัติเลย
เดินทางแค่ชั่วโมงครึ่ง หลับไป 1 ตื่นก็ถึงแล้ว
เราสบายขนาดไหน
เทียบไม่ได้กับบางคนเลย
นับถือใจแต่ละคนที่เดินทางมาจากต่างจังหวัดไกล ๆ กันจริง ๆ
วันที่สาม
เป็นวันแรกที่ได้เริ่มเรียนการปฏิบัติแบบเตโชวิปัสนาจริง ๆ
เพราะ 2 วันแรกท่านอาจารย์จะให้เราฝึกดูลมหายใจแบบอานาปานสติก่อนเพื่อฝึกจิตเราให้นิ่ง เป็นสมาธิก่อน
จิตเราก็ยังกลับบ้านหาป๊า หาม้าและหาหมอนวดอยู่เกือบทุกชั่วโมงอยู่ดี
ยิ่งหมอนวดนี่ ทุกชั่วโมงจริง ๆ
เพราะมันปวดขาและก้นมาก
แล้วเส้นที่ขาที่มันปวด มันตึงจากการนั่งปฏิบัตินานรวม 8 ชั่วโมงต่อวันเหมือนทำงานเนี่ย มันก็คือเส้นเดียวกับที่ก้นที่มันลิงค์กันนั่นแหละ
ก็ทำใจมาระดับนึงแล้วนะ แต่มันยังไม่พอไอ้ระดับนั้นเนี่ย
จิตมันเลยวิ่งกลับไปร้านหมอนวดทุ้กกก...ชั่วโมงการนั่ง แฮ่
เหลืออีกตั้ง 5 วันกว่าจะได้กลับบ้าน
ก็บอกในใจ อดทนหนอ พากเพียรหนอ ได้มาถึงที่นี่ ได้ปฏิบัติแล้ว ถือว่าทำบุญมาดีแล้ว เราต้องอยู่ต่อให้จบ ให้คนที่เค้าอยากมาแทนเราเค้าไม่เสียดายที่นั่งที่เค้าไม่ได้มา
วันที่สี่
เมนส์มา
แต่แปลกมาก
ไม่มีอาการและอารมณ์แย่ ๆ ก่อนเมนส์มาเลยแม้แต่น้อย
แต่ไม่อยากจะวัดว่าท้องจะไม่ปวด
เพราะเป็นคนที่ปวดท้องเมนส์หนักมากในวันแรก
เลยไม่อยากวัดว่าจะไม่ปวดรึเปล่า ก็เลยกินยาพอนสแตนกันไว้ก่อนเลยเหมือนทุกเดือน
สภาพจิตใจย่ำแย่มากกกก
อยากกลับบ้านมาก
เพราะขนาดเมนส์ไม่มาก็เป็นคนเข้าห้องน้ำนานอยู่แล้วเพราะมัวแต่ทำความสะอาดสุขภัณฑ์ ฮา ๆ
แล้วถ้าเมนส์มา ยิ่งนานเข้าไปใหญ่ เกรงใจคนที่รอมากมาย
แล้วห้องน้ำใกล้เรือนปฏิบัติก็มีแค่ 2 ห้องยังต้องรอและไม่ทันระฆังพักกันเลย
(คือพัก 10 นาทีเนี่ย กว่าจะเอาตัวเองเหยียดและลุกลงจากเรือนปฏิบัติได้เนี่ย ล่อไป 4-5 นาทีแล้ว รอเข้าห้องน้ำ 2 คิวก็หมดเวลาพักแล้ว)
แถมต้องใส่ชุดขาว เปื้อนทีล่ะเมิงเอ้ยยย
แต่ก็แปลกนะ เมนส์ก็เหมือนจะรู้เลย
เพราะมันมาน้อยกว่าทุกครั้ง
วันนี้เราใช้ความอดทนอย่างมากมาย
การปฏิบัติวันนี้ถือว่าโอเคนะ มือก็มีความร้อนอุ่น ๆ แต่ความฟุ้งซ่านอยากกลับบ้านเนื่องจากเมนส์มามันเยอะกว่า
วันที่ห้า
โอ๊ย
อยากกลับบ้านสุด ๆ
คุยกับใครก็ไม่ได้
มองตาพี่ที่ไปด้วยกัน
เค้าก็ให้กำลังใจ ให้สู้
แอบบอกพี่เค้าว่าอยากกลับบ้านสุด ๆ
พี่เค้าบอกว่า พี่ยังไม่อยากกลับเลย อยากอยู่นาน ๆ
เพราะมันสงบ ธรรมชาติ ห่างไกลเรื่องวุ่นวาย
การนั่งวันนี้ เราเห็นพวกผึ้ง ต่อ แตนผุดขึ้นมาในสังขารด้วย
คือบ้านเก่าเราเนี่ย มันมีผึ้งมาทำรัง
แล้วคงเอาออกมั้ง ตอนนั้นเราก็เด็กน่ะนะ
ไม่รู้คนที่บ้านไปฆ่ามันรึเปล่า
แล้วบ้านปัจจุบันเนี่ย มันมีต่อหรือแตนมาทำรัง
มันยังเล็ก ๆ แต่บ้านเราก็สั่งให้คนมาเอาออกไป เกรงว่ามันจะมาต่อยคนในบ้าน
พวกมันก็คงแค้นแหละนะ
ก็บอกในจิตว่าเดี๋ยววันสุดท้ายจะแบ่งบุญไปให้นะ
เพราะการปฏิบัติวิปัสนาเนี่ย บุญมันใหญ่ เพราะเราต้องใช้ความเพียรอย่างมาก
เจ้ากรรมนายเวรรู้ก็จะผุดขึ้นมาขอส่วนบุญในสังขารของเรา
เพราะบางครั้งเนี่ย
การที่เราทำสังฆทานส่งไปเนี่ย มันไม่พอ
มันไม่สมกัน
อย่างเราเคยไปฆ่าเค้า แล้วเอาข้าวจานนึงไปให้เค้าแล้วบอกว่า ข้าวจานนึงแลกกับชีวิตคุณ หายกันนะ
มันไม่ใช่
เราต้องเอาสติพากเพียรปฏิบัติให้เห็นทุกข์ในกาย เห็นเวทนา เห็นจิต เห็นธรรม ให้เกิดปัญญามันถึงจะพอสมน้ำสมเนื้อกับที่เราไปทำเขา
แล้วฟังธรรมบรรยายของวันนี้
ท่านอาจารย์จะบอกเลยว่า วันนี้ ท่านจะอยากกลับบ้านอย่างที่สุด ทั้ง ๆ ที่เหลือเวลาปฏิบัติจริง ๆ อีกแค่ 2 วันเต็ม
เพราะกิเลสมันโดนย่างต่อเนื่องมา 3 วันแล้ว
มันเลยอยากให้เราล้มเลิกไป มิเช่นนั้นฐานที่มั่นในจิตอาจจะสั่นคลอนได้
ฟังแล้วสะอึกเลยเพราะมันตรงมาก ๆ
วันนี้เป็นวันที่เราอยากกลับบ้านแบบสุดจิตสุดใจ
แต่ลึก ๆ ก็คิดว่ายังไงก็ไม่กลับหรอก เพราะก็เริ่มชินกับห้องน้ำ ห้องนอน และการปฏิบัติแล้ว
วันที่หก
วันนี้ไม่ค่อยอยากกลับบ้านละ
เพราะเหลืออีกแค่ 1 วันเต็ม กับอีกค่อนวันเพราะ 8 โมงเช้าวันสุดท้ายก็ได้กลับบ้านแล้ว
เริ่มชินกับทุกอย่าง
จิตก็นิ่งขึ้นเป็นลำดับ
วันนี้แหละที่เราได้เห็นสภาวธรรมเป็นความร้อนเต็ม ๆ
คือวันก่อนหน้าก็แค่ฝ่ามืออุ่น ๆ มีหลุดฟุ้งซ่านหลายรอบแต่จิตก็ดึงกลับมาที่ฝ่ามือได้เร็วขึ้น
วันนี้ก็ดึงกลับมาได้เร็วขึ้นกว่ามันก่อน ๆ เยอะ
พอปฏิบัติไปซักพัก
จะที่อุ่นที่มือ ความร้อนมันพุ่งจากฝ่ามือขึ้นมาถึงข้อศอกทั้ง 2 ข้างเลย
ตกใจมาก
แถมในจิตก็สงสัยอีกต่างหากว่า ร้อนได้ไง
พอสงสัยป๊าบ
ความร้อนหยุดเลยนะ หยุดแค่ข้อศอก
แต่ก็เลิกสงสัยแล้วก็ดึงจิตกลับมาเพ่งต่อ
ภาพที่ขึ้นมาส่วนใหญ่ก็เป็นภาพคนที่เกี่ยวข้องในชีวิตประจำวันเรา
แต่พอจิตนิ่ง
อยู่ดี ๆ
ก็มีภาพช่องคลอดของผู้หญิงท้องที่กำลังจะคลอดมาอยู่ต่อหน้าเรา
อยู่บนพื้นไม้โบราณหน่อยคลุมด้วยผ้าถุง ซึ่งเราเห็นแต่ตรงนั้น ไม่เห็นหน้านะ
เหมือนเรากำลังจะทำคลอด
แล้วก็มีเด็กคลอดออกมา
แต่เป็นเด็กที่ยังอยู่ในน้ำคร่ำขดอยู่เลยนะ
เหมือนเด็กอายุแค่ 6-7 เดือนที่เค้าอัลตร้าซาวน์กันน่ะ
หัวโต ๆ อยู่ในถุง แล้วมีแขน ขาอย่างนะนิด
โอย
สาบานได้ว่าชีวิตนี้ไม่เคยคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับอะไรพวกนี้เลย
อยู่ดี ๆ ภาพนี้ก็ผุดขึ้นมาเป็นวีดีโอตั้งแต่จะคลอดแล้วก็คลอดหลุดออกมาตรงหน้าเราเลยทั้ง ๆ ที่เรานั่งหลับตาเพ่งปฏิบัติอยู่
ตกใจมาก
ขนลุกซู่ แต่ก็ไม่ลืมตานะเพราะยังไม่หมดชั่วโมงปฏิบัติ
แล้วภาพนี้ก็หายไป
แล้วอีกชั่วโมงปฏิบัติ ในจิตก็เจองูเขียวอ่อนตัวเล็ก ๆ ผุดขึ้นอีก
ภาพในจิตเนี่ย งูตัวนี้อยู่ตรงบันไดเรือนนอนเนี่ยแหละ
ชีวิตนี้ไม่เคยเจองูเป็น ๆ เลยมั้ง
เคยดูแต่สารคดีผ่าน ๆ ไม่เกิน 5 นาที แต่ไม่ใช่งูแบบในจิตเลย
ไม่รู้มันมาจากไหน
ตอนปฏิบัติช่วงค่ำ
ด้านนอกฝนตก ลมแรง อากาศเย็นและมืดสนิท
แต่จิตของเรามีสมาธิและไม่ค่อยฟุ้งซ่าน ดีกว่าวันแรกเยอะมาก
พลังเตโชเริ่มร้อนแรงขึ้น
แทนที่อากาศเย็นและลมแรง เราจะรู้สึกหนาวเย็น
แต่เรากลับรู้สึกร้อน
ร้อนตั้งแต่ที่ฝ่ามือลามขึ้นมายังแขน จนมาถึงหัวไหล่
พอถึงหัวไหล่
เกิดตัณหา อยากให้ร้อนทั้งตัว
แล้วก็สงสัยว่าความร้อนจะขึ้นมาถึงหัวเลยรึเปล่า
ปรากฎว่า
สภาวธรรมหายไปเลย
กลับมาแค่อุ่น ๆ ที่ฝ่ามือนิดหน่อย
ดูสิ
พอตัณหาเกิด สภาวธรรมก็ดับไปเลย
ก็เพ่งต่อไปเรื่อย ๆ
จริง ๆ ต้องอย่าไปคิด อย่าไปอยาก
หน้าที่ของเรามีเพียงอย่างเดียวคือเพ่งจิตไว้ที่ฝ่ามือเท่านั้น
ก็เพ่งต่อไปเรื่อย ๆ
เจองูอีกแล้ว!!
คราวนี้เป็นงูสีน้ำตาล ตัวยาวมาก นอนขดหลายชั้นอยู่ตรงลานหินเซน
เราก็ตกใจนะ
เพราะชีวิตนี้ก็ไม่เคยดูหนังเกี่ยวกับงูเลย
งูเป็น ๆ ก็ไม่เคยเห็นนะจำได้ว่า
สารคดีเกี่ยวกับงูก็ไม่ดู
แล้วงูมาจากไหนเนี่ย
ก็ได้แต่รู้แล้วก็บอกในจิตว่าเดี๋ยวจะแผ่เมตตาและแบ่งบุญไปให้วันแบ่งบุญใหญ่นะ
แล้วก็วาง
แล้วก็เพ่งที่ฝ่ามือต่อ
ธรรมะบรรยายคืนนี้
ท่านอาจารย์จะให้เรากลับไปตั้งจิตเรียกพ่อ แม่ ญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว
ให้มารับการแบ่งบุญใหญ่ที่เราจะแบ่งบุญกันตอนบ่ายวันพรุ่งนี้คือบ่ายวันที่เจ็ด
พอวันที่เจ็ด
ปฏิบัติวันนี้
เราคันจั๊กกะแร้เรามาก
คันแบบว่าจะปฏิบัติต่อไม่ได้เลย
เราเคยคันแบบนี้มาแล้วตอนปฏิบัติที่ยุวพุทธ
เราก็ใช้แป้งเต่าทาจั๊กกะแร้เราเหมือนเดิมมาหลายปีก็ไม่เคยคัน ไม่เคยมีปัญหาอะไรนะ
แล้วก็เอามาใช้ระหว่างปฏิบัติธรรมด้วย
แบบว่าคันสุด ๆ ไม่มีสมาธิเลย
แล้วคราวที่ปฏิบัติที่ยุวพุทธ 7 คืน 8 วันครั้งแรกเนี่ย
เหมือนแป้งเต่ามันกัดจั๊กกะแร้กินเนื้อถลอกปอกเปิกจนเป็นแผลเป็นมาจนถึงทุกวันนี้เลยนะ
แล้วตลกมากคือ
มันคันเฉพาะตอนปฏิบัตินะ
ตอนพักนาน ๆ ก็ไม่คัน กินข้าวหรือเข้านอนก็ไม่คัน
แล้วตอนนั้นปฏิบัติครั้งแรก
ทนความคันไม่ได้ก็เกาจนเป็นแผลอย่างที่บอกไป
แต่พอรู้นะว่าทำไม
คือตอนเด็ก ๆ เนี่ย
เวลาเข้าห้องน้ำแล้วมียุงเนี่ย
เราจะชอบกำมัน แต่ไม่ตบให้มันตาย
แล้วก็เด็ดปีกมันออกแล้วก็ปล่อยมันไป
แล้วก็อยากรู้ต่อว่ายุงจะอยู่ได้มั้ยถ้าไม่มีปีก
แต่ก็ไม่ได้ตามดูมันนะว่ามันอยู่ได้มั้ย
แล้วทำแบบนี้หลายสิบ หรือเป็นร้อยตัวเลยตลอด 2-3 ปีนั้น
มันคงเป็นกรรมที่เราไปเด็ดปีกพวกมันเนี่ยแหละ
เราถึงต้องมาเผชิญความเจ็บปวดแบบเดียวกันนี้
จนมาปฏิบัติครั้งนี้ก็เจออีก
แต่มาเจอเอาวันที่เจ็ด
เลยได้แต่บอกว่ารู้แล้ว เดี๋ยวจะแบ่งบุญไปให้แล้วขออโหสิกรรมนะ
พอออกจากปฏิบัติก็ยังคันต่อเนื่องอีกแป๊บนึงแล้วก็หายไป
วันนี้เราจะปฏิบัติกันถึงแค่ตอนบ่าย
เพราะเรามีการแบ่งบุญใหญ่
หลังจากเพียรกันมา 7 วัน
ที่เรียกว่าบุญใหญ่ก็เพราะว่าการปฏิบัติวิปัสนาจะได้บุญสูงมาก
แรงอัดก็จะเยอะ
สามารถทำให้พ่อแม่ ญาติพี่น้องที่อยู่ภพภูมิต่ำ ๆ สามารถเกิดเป็นมนุษย์หรือเทวดาได้เลย
ถ้าพ่อแม่พี่น้องเรายังไม่ตายก็ไม่ต้องกังวล
ได้ทุกคน เพราะท่านอาจารย์จะมีนำแบ่งบุญให้อยู่แล้ว
บางครั้งเราก็เลยอุ่นใจว่า
เอาวะ ถึงช่วนป๊า ม้ามาไม่ได้ อย่างน้อยก็แบ่งบุญให้ก็แล้วกัน
แล้วที่ต้องไม่ลืมแบ่งบุญให้เลยก็คือ
กัลยาณมิตรผู้ชักชวนเราให้มาเข้าวิปัสนา
พร้อมกับเจ้านายและเพื่อนร่วมงานที่เค้าช่วยทำงานให้เราตอนเรามาปฏิบัติธรรมนี้
คือผู้ที่เค้าเห็นหรือสามารถสัมผัสได้ถึงกระแสเนี่ย
เค้าบอกเลยว่า
มากันเยอะมากกกกก...
ทั้งพระอรหันต์หลายรูปที่ล่วงลับไปแล้ว
รวมถึงเทวดา พรหม พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย
ท่านก็มาร่วมอนุโมทนาบุญกับเรา
หลังจากนั้น
พวกเราสามารถคุยกันได้
ทุกคนจะอนุโมทนาบุญกันให้ควัก
ขอ 10% จากทุกคน ฮา ๆ
แล้วรุ่นเรามีคนข้ามโครตเป็นพระโสดาบันด้วย 1 ท่าน
ซึ่งพี่เค้ามาปฏิบัติเป็นครั้งที่ 2 เอง
แต่อยู่ในทางธรรมมานานแล้ว
พอมาปฏิบัติสายนี้ที่เป็นทางลัดตัดตรงก็ข้ามเลยแม้มาเพียงแค่ครั้งที่ 2
ก็ขออนุโมทนาบุญกับพี่คนนี้ด้วยค่ะ
แล้วเหล่าธรรมบริกรก็จะคืนมือถือให้พวกเรา
เท่านั้นแหละ
ทุกคนเหมือนหลุดอยู่ในโลกส่วนตัว
ต่างคนต่างโทรและเล่นเน็ทกันให้ควัก
ยกเว้นเรา ซึ่งขอเป็นผู้ดู
ไม่ได้มีใครให้โทรหา (เศร้าจริง)
ไม่อยากโทรกลับบ้าน
เพราะก็บอกเค้าไว้แล้วว่ากลับวันไหน
ไว้คุยกันยาว ๆ ทีเดียวตอนกลับไปแล้วดีกว่า
แล้ววันนี้เป็นวันเดียวที่เราจะได้กินข้าวเย็นกัน
ซึ่งเป็นข้าวเย็นที่อร่อยมากกก...
ไม่รู้อร่อยเพราะเราได้กินไป คุยไป สร้างมิตรภาพทางธรรมใหม่ ๆ กันรึเปล่าก็ไม่รู้
แล้วตอนค่ำก็มีการปฏิบัติตามปกติ
แต่จิตใจไม่ปกติเลยหลังจากที่ได้คุยกัน
เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงไม่ให้คุยกัน
เพราะมันฟุ้งซ่านมากกกกก...
จากจิตที่มีกำลังเพ่งเมื่อตอนเช้า
กลับฟุ้งซ่านไอ้เรื่องที่คุยกันชั่วโมงที่แล้วหมดเลย
ทุกเรื่องสารพัด สารเพที่เราได้คุยกันมันผุดขึ้นมาหมดเลย
รวมถึงตอนตี 4 ครึ่งเช้าวันสุดท้ายของเราปฏิบัติก็ยังฟุ้งซ่านอีก
เพราะหลังจากปฏิบัติคืนสุดท้าย
เราก็คุยกันเอง ฟังเรื่องราวสภาวธรรมของเพื่อน ๆ พี่แต่ละคนและเหล่าผู้ที่ข้ามโครตเป็นระดับ โสดาบัน สกทาคามี และอนาคามี
แทบไม่อยากจะนอนกันเลยทีเดียว
ความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม
จริง ๆ แล้วไม่ใช่ว่าเราจะได้เห็นสภาวธรรม ได้เห็นสิ่งอัศจรรย์ต่าง ๆ
แต่เป็นการวางอุเบกขาให้ดีที่สุดต่างหาก
ยิ่งวางเฉยกับความดีใจ เสียใจได้มากเท่าไหร่
การที่เราเฝ้าดู กาย เวทนา จิต ธรรม จนจิตใต้สำนึกเรายอมรับความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่ใช่ตัวตนของสรรพสิ่งในธรรมชาติ
นี่แหละ คือความก้าวหน้าของการวิปัสนา
เราเลยรู้สึกว่า
8 วัน 7 คืนเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตเรา
แม้จะเป็นความเจ็บปวด ทรมานกาย แต่จิตของเราสามารถตื่นจริง ๆ หลังจากหลับไหลมานาน
ตื่นในที่นี้คือ ตื่นจากกิเลส เครื่องดองสันดานที่ทำให้จิตเรามัวหมอง
ได้เผามันออกไปเรื่อย ๆ และตื่นรู้ว่าจะไม่พยายามสร้างมันขึ้นมาอีก
จิตที่สะอาด สว่าง และสงบขึ้น
เทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดทางกาย
ที่เราได้เคยเจ็บ เคยปวดมาแล้วนับภพ นับชาติไม่ถ้วน
การปฏิบัติธรรมครั้งนี้
เราได้สร้างบุญใหญ่
ได้ปฏิบัติธรรมน้อมถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระพุทธเจ้า
ได้ปฏิบัติธรรมน้อมถวายเป็นอาจาริยบูชาแด่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)
ได้ขอถอนภพ ถอนชาติ ถอนคำสาปแช่ง ถอนคำสาบาน ซึ่งทำให้เราต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดในวัฎสงสารนี้อีก
ได้กราบขอขมากรรมครูบาอาจารย์ พระพุทธ พระธรรม พระอรหันต์ทุกพระองค์ พระอริยสงฆ์เจ้า ที่เราได้ลบหลู่ ล่วงเกิน ทางกาย วาจา ใจ ทั้งที่จงใจหรือประมาทพลาดพลั้ง
เพราะการที่เราได้ล่วงเกินท่านทั้งหลายนั้น
เป็นกรรมหนัก ทำให้เราลงไปในอบาย นับภพ นับชาติไม่ถ้วน
ทำให้เราไม่มีความเจริญก้าวหน้าในธรรม
ซึ่งสมัยนี้ เรามีโอกาสลบหลู่ท่านเหล่านี้ได้ง่าย เพราะมี internet
เราตอบคอมเม้นท์ไปอย่างลบหลู่โดยไม่ได้คิดหน้า คิดหลัง เพราะมันง่าย
คนที่อ่านก็ไม่พิจารณา เห็นผิดแล้วเชื่อตามกัน วิจารณ์กันต่อ ๆ กันไป
คนพวกนี้นี่น่ากลัวนะ
8 วันหลังจากปฏิบัติ ชีวิตและวิธีคิดของคุณจะเปลี่ยนไปไม่มากก็น้อย
เราสามารถวางอุเบกขาได้ สิ่งต่าง ๆ ก็ล้วนแต่ไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดดับ ๆ ตลอดเวลา
เราจะสามารถจัดการกับความทุกข์ของร่างกายเราได้มากขึ้นเพราะวิธีคิดเราเปลี่ยนไป
เราสามารถวางใจให้ถูกที่ เราแค่เห็น แต่ไม่ได้เข้าไปเป็น รู้แล้ววาง
เพราะมนุษย์เราทุกข์อยู่ 2 อย่าง
อยากได้แล้วไม่ได้ก็เป็นทุกข์
ได้ในสิ่งที่ไม่อยากได้ก็เป็นทุกข์
แล้วเราจะจัดการกับความทุกข์ที่เป็นธรรมชาติแบบนี้ยังไง
หลังจากกลับมาวันแรก
รีบไปนวดเลย
เพราะเรามีปัญหาปวดก้นเรื้อรังอยู่แล้ว
คราวนี้มาปวดขาเพิ่ม เพราะนั่งนานในแต่ละวันอ่ะเนอะ
แต่ไม่นานก็หาย
แต่เราร่างกายมีปัญหา นี่เกือบเดือนแล้วยังปวดขาอยู่เลย
เพราะเรากลับมา เราก็มานั่งต่อเกือบทุกคืน
ตอนนั่งรถมอร์ไซด์ไป-กลับจากร้านนวดแถวบ้านเนี่ย
รู้สึกได้เลยว่าทำไมมันวุ่นวายจัง
เสียงดัง จอแจ
ไม่เงียบ สงบเหมือนที่แก่งคอยเลย
ตลกเนอะ
ตอนอยู่โน่นก็อยากกลับมานี่
พออยู่นี่ ดันอยากกลับไปที่โน่น
กลับมาก็ปิติน่ะ น้ำตาไหล
เข้าใจเพื่อนเลยว่าทำไมเวลาเล่าถึงน้ำตาไหล
เพราะเรากลับมาเมื่อวาน ถึงบ้านปุ๊บ
เล่าให้หม่าม้าฟังปั๊บ น้ำตาไหลเลย
แล้วน้ำตาก็ไหลตอนนอนด้วย
เช้าอีกวันไปทำงาน พี่ที่ออฟฟิศถามว่าเป็นยังไงบ้าง
น้ำตาแตกอีกรอบเหมือนเขื่อนแตก
เพราะไม่กล้าร้องต่อหน้าป๊ากับม้า แต่มีเสียงสั่น ๆ
แต่พอไปที่ทำงานมีคนถามเท่านั้นแหละ ร้องไห้ปลื้มปิติมากมาย
อ้อ
อย่าอ่านหนังสือแล้วไปเพ่งจิตเองโดยไม่ได้เข้าคอร์สนะ
เพราะเดี๋ยวจะถูกมารหลอก
วิชานี้ต้องมีครูบาอาจารย์ เป็นวิชาขั้นสูง
ของสูงแบบนี้จะมาฝึกเองไม่ได้
สุดท้ายนี้
เราขอยกคำพูดของพี่เอ๋ นิ้วกลม ที่เค้าไปเข้าปฏิบัติวิปัสสนาตามแนวทางของท่านโกเอนกาที่ธรรมสีมันตะ จังหวัดลำพูนประมาณว่า
"การอ่านหนังสือธรรมะ เปรียบเสมือนการที่เราป่วย ไปหาหมอ ได้ใบสั่งยามา เอาใบสั่งยาไว้บนหิ้ง แต่ไม่มีใครกินยา แล้วเราจะหายป่วยมั้ย??"
กับคำพูดของนุ่น ศิรพันธ์ วัฒนจินดา ที่เค้าไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่าโสมพนัส จ.สกลนคร
"มีคำหนึ่งที่หลวงตาสอนตอนอยู่ในวัดแล้วนุ่นชอบ
ท่านบอกว่าอย่างพวกที่อ่านหนังสือธรรมะ เรารู้สึกว่าเราเข้าใจท่านเปรียบเทียบเหมือนกับความหวานของอ้อย
คนที่ปฏิบัติเหมือนการเคี้ยวอ้อย ได้รับความหวานของอ้อยเต็มๆจากการเคี้ยวของเราในปากของเราเอง
แล้วเราก็ได้ดื่มด่ำรสชาติของอ้อยเอง แล้วพอเราเคี้ยวเสร็จเราก็คาย มันก็จะมีแค่กากอ้อย
หนังสือก็เหมือนกากอ้อย เราซึ่งป็นผู้อ่านคนอ่านเนี้ยะ เหมือนเอากากอ้อยชิ้นนั้นมาเคี้ยว
แล้วเราก็รู้สึกว่าโอ๋ๆ ความหวานของอ้อยเป็นแบบนี้ การปฏิบัติธรรมะก็เหมือนกัน
ถ้าเรานำพาตนเองไปเคี้ยวเอง เอาตัวเองไปเดินเอง เอาตัวเองมานั่งเอง เอาตัวเองไปอยู่กับเขาจริงๆ นะคะ เรียนรู้ธรรมชาติของตัวเอง ธรรมชาติของโลกความเป็นจริง
ก็จะได้รับความหวานอีกแบบหนึ่ง "
คุณหล่ะ นำพาตัวเองไปสู่ การสัมผัสความหวานอีกแบบหรือยัง....
ลองดูคลิปนี้ บทสรุปที่ทั้ง 3 คน นิ้วกลม นุ่น สิงห์ โดนบังคับให้ไปปฏิบัติธรรม
ว่าเค้าได้อะไรจากปฏิบัติธรรมบ้าง
ขนาดสิงห์ที่คิดว่าตัวเองจะไม่มีศาสนาแล้วโดนบังคับให้ปฏิบัติยังบอกว่า
ธรรมะ เป็นสิ่งที่รู้ได้ด้วยตนเองเท่านั้น แล้วเค้าก็อยากชวนคนอื่นมาปฏิบัติ
เค้าก็เคยตั้งแง่กับคนที่ชวนไปปฏิบัติธรรม แต่เค้าก็มาเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ช่วยเค้าได้
เค้าก็อยากส่งต่อสิ่งดี ๆ เหล่านี้ให้คนอื่นรับรู้ต่อกันไป
การปฏิบัติธรรมคือเอาตัวเองออกมาจากโลกรึเปล่า
แต่จริง ๆ แล้ว คือการเอาตัวเองเข้ามาอยู่ในโลก แล้วมองว่าโลกคือการปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่ง
ไปเรียนรู้วิธีแล้วก็มาปฏิบัติกับชีวิตจริงได้ในทุก ๆ วินาทีในชีวิตจริงอันโหดร้ายของเรา
กว่า 50 ชม.ของการนั่งปฏิบัติเตโชวิปัสสนากรรมฐานตลอด 7 คืน 8 วัน ณ เตโชสถาน จ.สระบุรี ปวดจนขาแทบจะหลุด หลังแทบจะขาดจากกัน แต่เทียบไม่ได้เลยกับความทุกข์ที่ทำให้เราต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดนับภพนับชาติไม่ถ้วน
แม้ว่าจะเจ็บปวด ได้รับทุกขเวทนาขนาดไหน ก็รู้สึกอิ่มเอิบใจ ที่เราได้เดินอยู่บน "ทาง" ทางแห่งการหลุดพ้น เพียรให้พ้นไปจาก "คุก" คุกแห่งวัฏสงสาร เพียรชำระจิตให้ "ตื่น" ตื่นจากกองกิเลส เชื้อไฟที่ทำให้เราต้องกลับมาเกิดอีก
การได้เกิดมาเป็นมนุษย์...เป็นของยาก การได้เกิดมาใต้ร่มพระพุทธศาสนา...เป็นของยาก การได้มาปฏิบัติธรรม...เป็นของยาก ขอบคุณพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ในทุกภพ ทุกชาติ ขอบคุณตัวเองที่ได้เคยปฏิบัติธรรมมาในอดีตชาติ จึงพาให้ได้พบธรรม ได้ปฏิบัติต่อเนื่องในชาตินี้
รูปทั้งหมด เราไม่ได้ถ่ายเอง แล้วก็ไม่ใช่รูปรุ่นเรานะ
เราเอามาจาก facebook
ข้ามห้วงมหรรณพกับเตโชวิปัสสนา
และ
นิตยสารข้ามห้วงมหรรณพ กับอ.อัจฉราวดี วงศ์สกล
ใครที่สนใจ ลองเข้าไปดูรูป ดูกิจกรรมและอ่านประสบการณ์ของท่านผู้ปฏิบัติอื่น ๆ กันได้นะคะ
บอกได้เลยว่า
ประสบการณ์อันกิ๊กก๊อกของเรา
เทียบไม่ได้เลยกับของท่านอื่นที่ปฏิบัติมานานกว่าหรือสูงกว่า
หรือแม้กระทั่งครั้งแรกเหมือนกัน แต่ได้สะสมบุญมามากกว่าเรา
แซบเว่อร์กันทุกคนค่า
ใครสนใจไปปฏิบัติ
สามารถเข้าไปดูกฎระเบียบ ตารางการอบรม ใบสมัคร แผนที่ แฟ้มภาพ ได้ที่
ตารางคอร์สอบรมเตโชวิปัสสนากรรมฐาน
ตารางคอร์สอบรมเตโชวิปัสสนากรรมฐาน
https://techovipassana.org/web/timetable.php
และสามารถเข้าไปอ่านบทความประสบการณ์ของคนที่ปฏิบัติสายนี้ได้ที่
exp.techovipassana.org
สำหรับใครที่ลงทะเบียนเข้าคอร์สเตโชวิปัสสนาที่สระบุรีไม่ได้หรือไม่ทัน
ยังมีอีก 1 สาขาของเตโชวิปัสสนาที่
สถานปฏิบัติธรรมลานหินป่าโมกข์
ต.แนงมุด อ.กาบเชิง จ.สุรินทร์
ที่มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อสัญชัย จิตตภโล อริยสงฆ์รูปแรก แห่งสายวิชาเตโชวิปัสสนา
พระอริยสงฆ์ผู้ทำกิจจบสิ้นแล้วหลังจากเพียรและบวชจำพรรษาได้เพียง 3 ปี
จากการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานด้วยทางสายเอกอุ
ดังที่ท่านสามารถอ่านประสบการณ์ของพระคุณเจ้าสัญชัย จิตตภโล ได้ที่บล็อคนี้
เมื่อโลกธาตุคว่ำ ด้วยเตโชวิปัสสนากรรมฐาน
ใครเข้าไม่ได้ให้ลอง copy url ด้านล่างนี้ไปนะคะ หรือตัด s ตรง http: ค่ะ
techovipassana.org/web/blogsingle.php?blogId=1433908891
สามารถเข้าไปดูสถานที่และข้อมูลของสถานปฏิบัติธรรมลานหินป่าโมกข์ได้ที่ facebook
สถานปฏิบัติธรรมลานหินป่าโมกข์
เราชอบประโยคในหนังสือ 7 เดือนบรรลุธรรมของดังตฤณ ที่บอกไว้ว่า
ทางรอดจากวังวนวัฏสงสารนั้นแคบ เดินยาก และมีแสงสว่างฉายให้เห็นทางนั้นได้วูบเดียว
ชาตินี้เผอิญมาเห็นก็นับว่าโชคดีอย่างไม่อาจมีชาติไหนเทียบแล้ว
ฉันจะต้องตะเกียกตะกายเดินให้ทันทางก่อนแสงหายให้จงได้ เพราะถึงลำบากแค่ไหนก็คงดีกว่าการตะเกียกตะกายอยู่ในนรกแห่งความไม่รู้ไปอีก ชั่วกัปชั่วกัลป์แน่นอน
เพื่อนชาวพุทธคะ...เราไม่ได้เขียนสิ่งนี้ขึ้นมาให้ดูดี
แต่เราอยากชวนทุกคน มาเร่งชำระจิตใจให้บริสุทธิ์
มาเรียนรู้แก่นของพระพทธศาสนา ตามหลักสติปัฏฐานสี่
อย่าคิดว่าเราอายุยังน้อยหรือไว้ว่างค่อยไปก็ได้ เพราะยังมีเวลาอีกเยอะ
เพราะเราไม่มีทางรู้เลยว่า "พรุ่งนี้" กับ "ชาติหน้า" อะไรจะมาถึงก่อนกัน
ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญในธรรมค่ะ สาธุ
Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 19 เมษายน 2561 14:44:51 น.
29 comments
Counter : 35888 Pageviews.
Share
Tweet
น่าสนใจมากค่ะ
เขียนได้ดีมากด้วย จะคอยอ่านนะค่ะ
อยากทราบสภาวธรรมที่เกิด และวิธีปฎิบัติ
แค่เห็นก็ทำให้นึกอยากไปแล้วค่ะ ^^
โดย: นุ่ม ณดา IP: 14.207.196.143 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:20:11:53 น.
รออ่านตอนต่อไปครับจนจบเลย
โดย:
สมาชิกหมายเลข 714634
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:21:53:32 น.
สวัสดีจ้า
ขอชื่นชมลีลีมากๆเลยค่ะ^^
วันนี้โนบุแวะเอาหัวใจมาแปะให้นะคะ
ขอให้ลีลีมีความรักที่สดใส
และมีพลังงานความรักที่ดีเพื่อส่งต่อให้กับคนรอบข้างในทุกๆวันจ้า
โดย:
nobuta wo produce
วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:17:38:20 น.
หัวใจโตขึ้นมั้ย^^
แปะอีกหนึ่งดวงจ้า
อิอิ (สนุกดีนะคะ)
โดย:
nobuta wo produce
วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:17:43:59 น.
ขอบคุณมากที่เขียนมาให้อ่านจนจบเขียนได้ดีมากครับทำให้อยากไปลองปฏิบัติดูสักครั้งครับ แล้วการไปปฏิบัติธรรมในครั้งนี้คุณลีลีสามารถลดความเยอะลงได้มั้ยครับแต่ขออนุโมทนาสาธุกับคุณลีลีด้วยครับเก่งมากจริงๆที่เอาชนะได้ทั้งใจและร่างกายตลอด8วันเอาหัวใจไปแปะให้แล้วครับ
โดย:
สมาชิกหมายเลข 714634
วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:18:58:31 น.
สวัสดีครับ
ขอบคุณๆลีลีมากๆครับที่เขียนมาให้อ่านแล้วเขียนบรรยาย
มาอย่างละเอียดได้ดีมากครับแล้วก็ต้องชมคุณลีลีด้วยว่าเก่ง
และอดทนมากสามารถเอาชนะใจและร่างกายของตัวเองได้
ทั้งๆที่คุณลีลีมีความเยอะในเรื่องต่างๆมากเก่งมากๆครับ
รวมทั้งที่คุณลีลีได้บอกถึงวิธีการปฏิบัติในเรื่องต่างๆที่เตโช
ธรรมสถานว่าต้องทำอย่างไรบ้างปฏิบัติอย่างไรบ้างแล้วได้ผล
เป็นประการใดบ้างทำให้ผมซึ่งได้รู้เรื่องเตโชวิปัสสนาธรรม
สถานมาบ้างพอควรแล้วจากเพื่อนที่ได้ไปเข้าคอร์สที่เตโช
มาแล้วเลยกรอกใบสมัครเพื่อจะได้เข้าคอร์สที่เตโช
ในวันนี้เลยครับซึ่งก็จะได้เข้าคอรส์ในเดือนกันยายนครับ
ขออนุโมทนาสาธุกับคุณลีลีขอให้คุณลีลีมีความสุขสดใส
ตลอดไปครับ
โดย: thongchai IP: 14.207.133.206 วันที่: 1 เมษายน 2556 เวลา:16:23:55 น.
คุณ thongchai คะ
ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้าเลยนะคะ
ส่วนนึงที่เราเขียนบล็อคนี้ขึ้นมา
เราหวังว่า
แค่มีซัก 1 คนที่อ่านบล็อคเราแล้วได้ไปปฏิบัติ
มันก็คุ้มเกินคุ้มแล้วค่ะ
เหมือนเราได้รับการต่อเทียนแห่งธรรมมา
เราก็อยากเป็นส่วนหนึ่งในการส่งต่อแสงเทียนเล็ก ๆ นี้ให้กับคนอื่นบ้าง บนโลกที่ค่อนข้างมืดมนใบนี้
ขอแค่เพียงคนเดียวที่ได้อ่านแล้วจิตเป็นกุศล อยากไปปฏิบัติบ้าง
มันก็เป็นสิ่งที่ประเสริฐสุด ๆ แล้วในชีวิตเราค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ค่ะ
ขอให้เทียนของคุณ thongchai สว่างไสวในศรัทธาแห่งการหลุดพ้นนี้นะคะ
วันนี้เรามีความสุขมากเลยที่ได้อ่านคอมเม้นท์ของคุณค่ะ
โดย:
หนูลีลี
วันที่: 2 เมษายน 2556 เวลา:20:05:25 น.
ขอบคณคะที่แบ่งปัปตะสบการณ์คะ กำบังสนใจอยู่พอดีคะ
โดย: mafiadoy IP: 110.169.179.12 วันที่: 6 เมษายน 2556 เวลา:10:57:17 น.
อนุโมทนาสาธุกับคุณหนูลีลีด้วยครับ ที่นำประสบการณ์ทางธรรมมาสู่ทุกท่าน
ในส่วนคุณหนูลีลีเองก็ขอให้พากเพียรปฏิบัติอย่างต่อเนื่องในช่วงที่อยู่ที่บ้านนะครับ จะได้เผากิเลสใหม่ๆที่เข้ามาในจิตอย่างต่อเนื่อง จิตจะได้คงสภาวะเดิมหรือใกล้เคียงกับตอนออกจากคอร์สปฏิบัติ แล้วเวลาไปปฏิบัติที่แก่งคอยความก้าวหน้าในธรรมจะบังเกิดขึ้น พยายามละไปในที่อโคจร ลดเรื่องนันทิให้น้อยลง (การดูหนัง ฟังเพลง เป็นต้น) เนื่องจากเป็นโมหะกิเลสที่ฝังลึกในจิตและเอาออกยากมาก
เข้ามาคุยกันเพิ่มเติมในเฟสบุ๊ค "คุยกับศิษย์เตโช" ได้นะครับ
เจริญในธรรม
ศิษย์พี่รุ่นไฟฟ้าดับ
โดย: ศิษย์พี่รุ่นไฟฟ้าดับ IP: 58.137.9.194 วันที่: 20 เมษายน 2556 เวลา:16:49:48 น.
อนุโมทนาสาธุกับคุณหนูลีลีด้วยนะคะ
....เขียนบทความนี้ได้ดีมากๆๆๆๆๆๆค่ะ ...ถ้าสมมุติว่ายังไม่เคยรู้จักเตโชวิปัสสนากรรมฐานมาก่อน คิดว่าเมื่ออ่านจบแล้วจะสร้างกำลังใจและกระตุ้นที่จะพาตัวเองไปปฏิบัติธรรมที่เตโชวิปัสสนาสถาน นี้แน่นอนค่ะ
.....ขอบคุณมาก ๆค่ะ.....
ศิษย์เตโช รุ่น 461
โดย: ไพรินทร์ IP: 27.55.6.138 วันที่: 29 พฤษภาคม 2556 เวลา:19:15:05 น.
อนุโมทนาครับ ....อ่านแล้วชื่นชมครับ....
แต่จิตยังมีวิจิกิจฉา....อินทรีย์พละผมคง..
ยังไม่แก่่กล้า...ยังมีมานะ..อัตตาตัวตน...
แต่อย่างไรก็ตาม..จิตอนุโมทนาด้วย จริงๆ ครับ
โดย: phurin IP: 118.174.146.226 วันที่: 11 มิถุนายน 2556 เวลา:16:55:49 น.
เขียนเก่งมากๆเลยค่ะแจ่มแจ้งมากเลยค่ะดิชั้นก็เป็นศิษเตโชเหมือนกันค่ะเรื่องที่เล่ามาเหมือนเป็นเพื่อนของเพื่อนที่เราเคยรู้จักมาเลยอนุโมทนาสาธุนะค่ะ
โดย: Mooky IP: 124.120.229.69 วันที่: 25 มิถุนายน 2556 เวลา:20:00:42 น.
เขียนได้ระเอียดแจ่มแจ้งดีมาก แสดงว่ามีความเข้าใจในการปฎิบัติอย่างดียิ่ง ถ่ายทอดได้ดีทำให้คนที่ไม่รู้จักได้รู้จักและเข้าใจในเตโชวิปัสสนาได้ง่ายยิ่งขึ้น ส่วนคนที่เป็นศิษย์เตโชอยู่แล้วก็ได้ทบทวนสิ่งต่างๆ ที่ตนได้ผ่านการฝึกอบรมฯ มาได้อีกหลายแง่มุมนะ ขอให้พากเพียรปฎิบัติที่บ้านอย่าละทิ้ง คุณจะพบความก้าวหน้ามยิ่งๆ ขึ้นไปอีกอย่างน่าอัศจรรย์ ขอให้เจริญในธรรมนะ
นักเผามือเพลิง... (ศิษย์เตโช)
โดย: นักเผามือเพลิง... IP: 202.122.130.32 วันที่: 26 มิถุนายน 2556 เวลา:16:12:51 น.
ขอชมว่าคุณเขียนบทความนี้ได้ดีมากๆ ดิฉันอ่านไปน้ำตาไหลไป งงตัวเอง แต่รู้ว่าสถานที่นี้คือที่ที่ดิฉันต้องไปปฏิบัติธรรมให้ได้ ดิฉันสวดมนต์คาถาชินบัญชรก่อนนอนทุกคืน ภาวนาขอให้ตัวเองใจเย็น มีความอดทน สามารถแก้ไขปัญหาทุกอย่างได้ และค้นพบหนทางช่วยลูกชายเพื่ออนาคตของเขาที่สักวันจะไม่มีเราบนโลกใบนี้ ให้เขาอยู่ได้ด้วยตัวเอง.....
วันนี้ 20 ก.ย.2556 ดิฉันแค่ต้องการค้นในอินเตอร์เน็ทเกี่ยวกับเจ็บสะโพก เพราะดิฉันเจ็บสะโพกซ้าย ตอนแรกว่าจะกลับไปหาหมอ เพราะหาไปแล้วเมื่อ 4 ก.ย.2556 ที่เดินแทบไม่ได้ ฉีดยาและกินยา ดีขึ้นแต่ไม่หาย และกลับมาเจ็บอีก นอนตะแคงซ้ายเจ็บจนนอนไม่ได้ นอนตะแคงขวาก็เจ็บ ตอนนี้คิดว่าจะลองทำกายบริหารอย่างที่คุณเขียนดู
คุณคงจะเป็นกัลยาณมิตรของดิฉัน ขอบคุณน่ะคะ น่าจะเป็นบุญของดิฉันที่ได้อ่านเจอบทความของคุณ ขอให้คุณหายเจ็บป่วย และสมหวังทุกอย่างนะคะ
โดย: สิริกาญจน์ IP: 124.121.240.248 วันที่: 20 กันยายน 2556 เวลา:12:03:02 น.
คุณสิริกาญจน์คะ
ยินดีมากเลยค่ะที่คุณรู้สึกดีที่ได้อ่านบทความเกี่ยวกับเตโ่ชวิปัสานานี้
ขอให้คุณหายจากโรคที่เป็นอยู่โดยไวนะคะ
ระหว่างนี้ลองไปปฏิบัติธรรม แล้วอุทิศบุญใหญ่นี้ให้กับเจ้ากรรมนายเวรของเรา
จะได้หายได้เร็วขึ้นค่ะ
โดย:
หนูลีลี
วันที่: 21 กันยายน 2556 เวลา:19:33:00 น.
เป็นบทความที่ดีมากเลยครับ อนุโมทนาสาธุด้วยครับ ตอนนี้ผมกำลังฝึกนั่งสมาธิอยู่ พยายามให้ได้อย่างน้อยทุกวัน วันละ1 ชั่วโมง(1 ชั่วโมงชางยาวนานเหลือเกิด) ปวดก็ปวดโดยเฉพาะหัวเข่าเหมือนมันจะฉีกจากกัน แต่ก็ต้องทน บางทีก็บิดตัวไปมาเลยทีเดียว ผมพึ่งสมัครคอร์ต เตโชวิปัสสนาไปครับ(เดือน1 ปี57) ถ้ามีวาสนา ผมคงได้ไปเพียรเผากิเลส และกราบอาจารย์อัจจฉราวดี
สวัสดีครับ pakkanat
โดย: pakkanat IP: 110.169.226.94 วันที่: 26 กันยายน 2556 เวลา:12:01:24 น.
อนุโมทนากับบทความดัวยนะครับ
อ่านแล้วก็เกิดปิติตามเลยครับ
โดย: benzo IP: 210.1.11.22 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2556 เวลา:13:09:17 น.
บทความนี้ช่างน่ารักและดีมากทีเดียว เหมือนมานั่งฟังเพื่อนสนิทของเรา เล่าเรื่องไปปฏิบัติธรรมที่หลายคนกลัวที่จะต้องไปกัน อ่านไปในหลายๆ ตอน ก็อดน้ำตาไหลไปพร้อมกับเธอไม่ได้ เพราะทุกคนที่ไป ต่างก็ต้องต่อสู้ความเจ็บปวดภายในกายของตนเช่นเดียวกัน แต่ปวดกายมันไม่เท่าไหร่ แต่มันเจ็บจนปวดใจนี่สิ ... เกินจะทน ... แต่ก็ต้องทนครับ ...
อ่านบทความของ "หนูลีลี" เสร็จ น้ำตาผมก็ไหลพราก ซาบซึ้งใจและอนุโมทนาสาธุกับเธอด้วยจริงๆ ครับ บทส่งท้าย หนูลีลีเธอสรุปได้ดี ชัดเจน เรียบง่าย และตรงประเด็น
ทั้งบทความนี้ ยังเป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆ คน เริ่มวางหนังสือธรรมะ แล้วออกเดินสูการปฏิบัติจริงๆ จังเสียที
ขอน้อมกราบอนุโมทนาสาธุกับ หนูลีลี ด้วยครับ
มงคล เวทสรางกูร
โดย: มงคล เวทสรางกูร IP: 180.180.124.98 วันที่: 30 ธันวาคม 2556 เวลา:17:25:16 น.
บทความของ หนูลีลี ทำให้นึกย้อนกลับไปสู่ course แรก เดือน 1 ปี 2557 ที่เคยปฏิบัติต่างก็ต้องต่อสู้ความเจ็บปวดภายในกายของตนเช่นเดียวกัน เพราะจิตอยู่กับกาย ต้องเร่งชำระกิเลสด้วยความเพียรตามาที่ท่านอารจารย์สอน อาตาปี สัมปัชชาโน สติมา
กรรมของคนเราขึ้นอยู่กับกายกรรม มโนกรรม และวจีกรรม ของเราทั้งสิ้น เมื่อปฏิบัติจะเกิดเวทนาให้เราทุกข์ทรมาน ให้เราชดใช้เจ้ากรรมให้สิ้นไป เมื่อปฏิบัติด้วยการรู้เท่าทันกรรมต่างๆ ของเราแล้วและยอมรับในกรรมานั้นๆ ให้วางอุเบกขาให้มากขึ้น แยกจิตออกจากกายได้ กายนี้ก็ไม่ใช่ของเรา จะทำให้เราสามารถทนกับความเวทนาเหล่านั้นได้มากขึ้นโดยไม่กระวนกระวาย จนจิตเอาชนะกับเวทนานั้นได้ ทำให้เรานั่งภาวนาได้นานขึ้นด้วยความเพียร และมีอุเบกขาของตนเอง
เมื่อเราได้รับการสอนวิธีปฏิบัติธรรมจากท่านอาจาย์แล้วขอให้น้อมปฏิบัติต่อไป ตนเองโชคดีที่มีกลุ่มปฏิบัติธรรมในสายนี้ ภาวนาเป็นในช่วงกลางวันทุกวันขอให้มีกลุ่มในการภาวนาจะเป็นแรงเกื้อหนุนกันในการภาวนาให้ก้าวหน้า
บทความของ หนูลีลี เป็นแรงบันดาลใจและกำลังใจให้คนเริ่มหันมาปฏิบัติจริงๆ จังกันเสียที
ขอน้อมบอนุโมทนาสาธุกับ หนูลีลี ด้วย
แอร์
โดย: แอร์ IP: 180.183.133.88 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:8:28:44 น.
้ต้องขออนุญาติลางานให้ได้ สาธุ
โดย: ภคภาส วริศฐาภักดี IP: 124.122.252.236 วันที่: 19 มีนาคม 2558 เวลา:19:10:13 น.
สาธุ แล้วจะไปอีกเมื่อไหร่ครับ
และพระอรหันต์กลับมาอนุโมทนาได้หรือครับ
โดย: Arak IP: 27.55.80.39 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2558 เวลา:10:38:59 น.
ดีมาก ๆ เลยค่ะ อ่านแล้วเกิดความศรัทธา และเกิดความอยากไปปฏิบัติด้วยจัง จะลองสมัครดู เห็นว่าสมัครยากอยู่ เพราะคนเข้าเยอะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
โดย: หนุ่ย IP: 171.96.181.169 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2559 เวลา:15:57:03 น.
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทความ ได้แรงบันดาลใจอยากปฏิบัติธรรมเลยค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับคุณลีลี และท่านอาจารย์ด้วยค่ะ
โดย: หน่อย IP: 49.228.161.73 วันที่: 20 เมษายน 2559 เวลา:10:07:47 น.
ขอบคุณที่แบ่งปัน ครับ อนุโมทนาสาธุครับ
โดย: บี IP: 1.47.93.123 วันที่: 9 กรกฎาคม 2559 เวลา:16:37:10 น.
ขอบคุณที่มาบอกบุญค่ะ
โดย: แก้ว IP: 223.24.60.206 วันที่: 31 สิงหาคม 2559 เวลา:15:56:22 น.
อนุโมทนาสาธุ สำหรับการแบ่งปันในครั้งนี้คะ
โดย: ธีรกานต์ IP: 202.183.207.81 วันที่: 17 ธันวาคม 2559 เวลา:12:23:23 น.
ดีมากค่ะอยากไปมากค่ะ ครั้งแรกที่อ่าน ทำยังไงจะได้ไป โทรศัพท์ก็ช้าทำไรไม่ได้เลย หากบุญมีคงมีคนช่วยแจ้ง
โดย: บรรจง สวัสดี IP: 49.229.111.46 วันที่: 30 ธันวาคม 2559 เวลา:17:23:48 น.
ขอสอบถามค่ะ นานไหมค่ะ กว่าเราจะทราบว่าคอร์สที่เราส่งใบสมัครไป เราได้ผ่านคัดเลือกไหม ส่งใบสมัครไปตั้งแต่เดือนมกรา สมัครคอร์สเดือนมิถุนาค่ะ นี่นั่งภาวนาลุ้นรอโทรศัพท์ทุกวันเลย หน้าเวปก็ขึ้นว่าปิดรับสมัครแล้วคนสมัครเต็มค่ะ เจ้าหน้าที่เค้าจะโทรมาให้ทราบเมื่อไหร่กันค่ะ ขอบคุณค่ะ
โดย: จิตภา IP: 202.28.250.97 วันที่: 27 เมษายน 2560 เวลา:14:41:31 น.
คุณจิตภาคะ
ลองโทรหรืออีเมลไปสอบถามเจ้าหน้าที่ดูนะคะ
Phone: 02-634-7461 ถึง 3
Fax: 02-634-7423
ติดต่อเจ้าหน้าที่
Email: info@techovipassana.org
โดย:
หนูลีลี
วันที่: 30 เมษายน 2560 เวลา:17:50:02 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
หนูลีลี
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
?
]
ไม่อินกับการเขียนบล็อคมาตั้งแต่บล็อคสุดท้ายปี 2561 แล้วค่า
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add หนูลีลี's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เขียนได้ดีมากด้วย จะคอยอ่านนะค่ะ
อยากทราบสภาวธรรมที่เกิด และวิธีปฎิบัติ
แค่เห็นก็ทำให้นึกอยากไปแล้วค่ะ ^^