ตอนนั้นเป็นเวลาเกือบบ่ายสาม แดดแรง ท้องฟ้าแจ่มใส
พวกเราจึงเดินเรียงขบวนกันไปรอเรือที่ท่าเทียบเรือปากบารา
ระหว่างรอ.. หนอนก็ถ่ายรูปเล่นเรื่อยเปื่อย.. ยังชื่มชมฟ้าอยู่เลย
ว่าวันนี้ ฟ้าใสจัง ไม่น่าเชื่อว่าหลังจากนี้จะเกิดทั้งลมทั้งฝน
คิดดู ฟ้ามันสวยจนหนอนต้องถ่ายรูปเก็บไว้ใช้ในงานกราฟิกง่ะ
ทางจอลลี่แจกตั๋วให้เรา พวกเราได้หมายเลขสามสิบ Up เรียงกันมา
ตอนนั้นแดด.. ก็ยังแรง ฟ้ายังใสอยู่เลย..
ผู้คนนั่งรอ.. พร้อมลงเรือ...
แต่พอถึงเวลาลงเรือจริงๆ เรากลับไม่ได้ลง เพราะว่า.. เค้าจำกัดจำนวน
ให้คนลงเรือได้แค่ 30 คนเท่านั้น เราเลยต้องกลับไปนั่งรอเวลาเพื่อเดิม
เพื่อรอลงเรือในรอบถัดไปในอีก 1 ชั่วโมงข้างหน้า
นั่งๆ เวิ่นเว้อ รอคอย รอเวลากันได้พักใหญ่ เจ้าหน้าที่ของจอลลี่
ก็เดินมาหาเราแล้วบอกว่า ให้ไปลงเรือได้ โอ้วเร็วกว่าที่คิด
เราเลยเดินๆ กลับไปที่ท่าเรืออีกรอ คราวนี้คงได้ไปชัวร์แน่แล้ว
แต่ระหว่างที่พวกเรากำลังจะเดินลงเรือ... อยู่ดีๆ ก็เกิดเมฆฝนลมแรง(มาก)
พัดเข้ามาที่ท่าเรือ แบบไม่มีปีมีขลุ่ย จนเราต้องเข้ามาหลบฝนกันด้านในกัน..
ถึงกระนั่น..ลมก็ยังพัดเอาเม็ดฝนเข้ามาโดนตัวเราประปราย(ลมแรงจริงๆ)
พอฝนหยุดจึงได้ขึ้นเรือ (คราวนี้จะได้ไปจริงๆ แระ)
. . . . . . . .
ระหว่างที่เราันั่งอยู่ในเรือ.. รอผู้โดยสารคนอื่นๆ ลงเรือมาให้ครบจำนวน
ก็มีเรือสปิตโบ๊ทมาจอดเทียบๆ ข้างๆ เรือเรา มองเห็นผู้โดยสารในเรือลำนั้น
บางส่วนเดินขึ้นท่าเรือไป บางส่วนเดินลงมาในเรือของเรา
หนอนก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเมื่อได้ยินผู้โดยสารคนนั้น คุยกับพวกของเค้า
(ปล่าวแอบฟังนะ เค้าพูดดังง่ะ) ประมาณว่า.. พวกเค้าลงเรือไปรอบก่อนหน้านี้
(รอบที่เราไม่ได้ไปนั่นแหละ) แล้วเรือแล่นออกไปเจอพายุ คลื่นแรงมาก
(เรือก่อนหน้านี้ เป็นลำเล็กมีสองเครื่องยนต์) จนผู้โดยสารเรียกร้องให้กลับ
ท่าเรือปากบาราเพราะว่า.. กลัวว่าจะไปต่อไม่ไหว.. คือ คุณผู้ฉิง
คนนั้นก็เล่าใหญ่เลย ว่า ขนาดเค้าเป็นคนในพื้นที่
ตั้งแต่เกิดมาเค้ายังไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย
ดีนะที่เรือมันไม่เจอคลื่นซัดคว่ำ ตอนเลี้ยวกลับ.. แล้วก็บ่นๆๆๆ ใหญ่
ที่บริษัทขนส่งดังกล่าว เอาเรือเล็กออกในวันที่คลื่นสูงขนาดนี้
เพิ่งมาสังเกตุตอนนั่งดูรูปท้องฟ้าก่อนที่เรือรอบก่อนหน้านี้
(ที่เราไม่ได้ขึ้นไปนั่นแหละ) แบบว่าฟ้าครึ้มมาก.. เออ แล้วของเรา
จะเป็นเช่นไรหนอเพราะเราคือฝนกระหน่ำเลย เอาวะ ฟ้าหลังฝนมักจะสดใส
ส่วนนี่เป็นท้องฟ้าก่อนเรือที่หนอนจะออก.. เอ่อออ ไม่ได้ต่างกันเล้ยย..
คือเหมือนว่าไม่อะไร แต่.. หยิบชูชีพขึ้นมาใส่เรียบร้อย นั่งไปสักพัก
เรือก็เริ่มกระแทก เหมือนไต่ึขึ้นไปบนคลื่น แล้วกระแทกลงตามพื้นโลกดังปั๊กกก!!
เ่อ่่อออ.. คงไม่ไรมั๊ง ก็เราฝ่าคลื่นไป.. เรือสปิ๊ทโบ๊ทมันก็เป็นแบบนี้แหละ
แต่มันไม่เท่านั้นอะสิ ผ่านไป ครึ่งชั่วโมง มันก็ยังเป็นเช่นนี้
ตอนเรือไต่คลื่น ก้นงิ๊ลอยขึ้นไปเลย พอเรือกระแทกเราก็เสียววิ๊ดดดด..
อย่างกับนั่งเล่นไวกิ้งที่ดรีมเวิลง่ะ หนอนงิ๊ กริ๊ด ทุกครั้งที่เรือกระแทก
แต่หลังๆ เริ่มอ้าปากกริ๊ดไมไ่ด้แล้ว เพราะมองออกไปนอกเรือแทบไม่เห็นทะเล
คลื่นสูงมาก เวลาเรือตกกระแทกผืนน้ำ น้ำทะเลก็สาดเข้ามาเต็มหน้าเต็มตัว
จนทำให้พวกเราเปียกและแสบตาไปหมด แถมมันยังเค็มมาก
(น้ำทะเลเข้าปากตอนกริ๊ดดด..) ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง อาการเมาเรือของหนอน
ก็ถึงขีดสุด แบบว่า ทุกอย่างไอ้ที่กินไปก่อนหน้านี้ มันมาออกันอยู่ที่คอเลยล่ะ
อีกนิดนึงก็จะพุ่งแล้ว จนหนอนต้องปิดปากและพยายามกล้ำกลืนมันลงไป
เป็นอะไรที่ทรมานมาก.. มือไม้สั่นไปหมด
เพราะความเมาเรือและความเสียววิ๊ดด
อย่างที่บอก แถมตอนช่วงเรือกระแทก มันก็เอียงไปเอียงมา
จนหนอนคิดว่า.. อะดรีนาลีนนิคงไหลหลั่งพุ่งปริ๊ด...
มากกว่าทั้งปีที่ผ่านมาเลยง่ะ
สักพักไม่พอ.. ผ้าใบที่คลุมเรือด้านบนดันขาดอีก แล้วโดน
ลมพัดกระแทกลำเรือ เกิดเป็นเีสียงเอฟเฟ็คประกอบ ป๊าปๆ
เพิ่มความสนุกสนานครึ้นเครงให้ผู้โดยสารแบบหนอน ที่ตอนนี้กำลัง
พยายามอุดปากตัวเองอย่างสุดๆ เพราะกลัวอ้วกพุ่ง แถมในเรือ ยังบรรทุกเด็ก
ที่อายุอ่อนสุดประมาณห้าเดือน.. ร้องไห้ไม่หยุด
จนแม่เค้าต้องเอาขวดน้ำกรอกปากให้เงียบไป โตขึ้นมาหน่อยก็อ้วกแตกอ้วกแตน
หนอนนิแบบว่า.. อยากจะตะโกนออกมาดังๆ... ทรมานชิ๊..บ
ต รูก็อยากจะร้องเหมือนกันแหละ ถ้าไม่ิติดว่าเรามันก็โตเบ่อเร่อแล้วแบบนี้
ตอนนั้นจิ้นภาพไปต่างๆ นาๆ .. ว่าถ้าเรือคว่ำจะเป็นไง
(เอาวะยังไงเราก็ใส่ชูชีพ) แต่กระเป๋ากล้องนิคงต้องทิ้งเพราะมันหนัก
(ยังจะห่วงอีก) นะ แต่พอนึกไปอีกว่า...พอเรือมันคว่ำ
เราอาจจะติดอยู่ใต้ท้องเรือพยายามแหวกคนขึ้นผิวน้ำ
แล้วน้ำทะเล แม่..ง ก็ คงโคตะระเค็มปิ๊เลย เราคงสำลักน้ำนั่นนี่..
นึกไปจิ้นไป... โอ้วว เอาเป็นว่าหนอนยอมตายดีกว่า..คิดแล้วคงทรมาน...
555+
จบการบรรยายถึงพายุและประสบการระทึกใจเพียงเท่านี้..
แวะมาทักทายจ้าาา 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 53 คน [
มันน่ากลัวจริงด้วย...
แต่ภาพหลังพายุ สวยมาก ๆ เลยครับ
ส่วน ที่เก็บกระดูก เขาไม่เรียกว่า กู่
เหรอครับ ทีแรกผมคิดว่า โกฎ เป็น
อันเล็ก ๆ ซะอีกครับ