เมื่อตอน ยังเด็ก.. และเล็กนัก!!!
(หนังกลางแปลง)
วันนี้.. จะมาเล่าถึงเมื่อสมัยโน้นนนน.. นานมาก
สมัยเมื่อยังเด็กและเล็กนัก เพื่อร่วมทางตะพาบกับคุณเป็นสวรรค์
โจทย์รอบนี้เกี่ยวกับ หนังกลางแปลง.. ซึ่งคิดเองว่ายากมาก.. ถ้าจะให้เพ้อถึงมันโดดๆ
แบบนึกไม่ค่อยจะออกเลยว่า..จะพล่ามอะไร เพราะฉะนั้น.. จึงขอพ่วงยาวหน่อย
เอาถึงสมัยละอ่อน.. ตอนยังเด็กเลยละกัน ฮ่าาาาาาาาา...
(รูปนี้แม่บอกว่า.. พ่อถ่ายไว้ให้... แต่หนอนจำอะไรไม่ได้เลย เล็กมั๊กก)
ย้อนนนนนนนนน... เวลาไปเมื่อสมัยละอ่อน
ก๊อตอนหนอนอายุเจ็ดแปดเก้าสิบขวบ.. สมัยก่อนโน้นนน..
หนอนกับแม่ (ครอบครัวเรามีกันอยู่สองคนนะคะ)
ไม่ได้อยู่บ้านที่เราอยู่ปัจจุบันนี้หรอกนะคะ บ้านหรือตำบลที่หนอนเกิดนั้น
ห่างจากตัวเมืองประมาณ 10 กิโลฯ ก็ไกลและบ้านนอกพอสมควร
ในความทรงจำสีจางๆ ของหนอนหมู่บ้านเราสงบสุขค่ะ ทุกคนแทบจะเป็นญาติกันหมด
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง คือ หมูบ้านเล็กๆ คนมันก็ดองกันไปดองกันมา..
ไปๆ มาๆ คนนี้ก็ญาติคนนั้นก็ญาติ...
แต่หนอนไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไรนัก เพราะแม่ส่งไปเรียน
โรงเรียนในเมืองมาตั้งเล็กอนุบาลเลย เพื่อนที่เล่นด้วยกันส่วนใหญ่
จึงมีแค่เพื่อนที่อยู่รอบๆ บ้านเท่านั้น อย่างไรก็ตาม.. หนอนก็ได้เกาะกลุ่ม
ติดสอยห้อยตามเขาไปหยอดจิ้งหรีด รีดไข่กะปอม หยอดคู้
ตกปลา ตีโป่ง โดดน้ำคลอง สนุกสนานไปกับเขาเหมือนกัน..
(แบบว่ายน้ำก็ไม่เป็นนะ แต่นางก็ยังเกาะเขาไปด้วย ต้องแอบไปล่ะ
แล้วพอกลับมาถึงบ้านก็จะโดนแม่ด่าทุกที)
ยิ่งตอนได้ตามพวกผู้ใหญ่ไปทุ่งนานะ
(ครอบครัวเพื่อนซี้ตรงข้ามบ้านเขาปลูกข้าว)
มีโอากาสได้ตามมันไปไม่กี่ทีแต่ หนอนชอบมาก..เลย
ได้ แกล้งแมงจู่จี่ขี้ควาย ด้วย
(เอ่อออ.. จะรู้จักกันไหม แมงที่มีอยู่ตามกองมูลควาย มันจะใช้ขาหลังสองขา
ปั้นขี้ควายเป็นวงกลม โดยเอาขาหลังยันขี้ควายแล้วเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ เอิ๊กกกกก...)
นั่นล่ะ.. หนอนชอบไปแกล้งมัน ไม่ให้ปั้นขี้ควายได้ดังใจอะ พอขามันตกจากขี้ควาย
มันก็จะเดินโต๋เต๋กันไปทุกตัว ฮาดี และหลังจากไปแกล้งไอ้แมงที่ว่าแล้ว
ก็ไปเก็บเม็ดอะไรสักอย่างตามคันนา ที่มีหนามๆ อะ เอามาโยนๆ เล่นแล้วมันจะ
ติดเสื้อผ้าน่ะ ปวดกะบาลเลยนะถ้าติดผม เอาออกยากมาก......
แต่เราก็เอามาเล่นกันตลอด แกล้งกันไปแกล้งกันมา
ชอบมากสุดตอนน้ำท่วม... ผู้ใหญ่เขาปวดหัวกันแต่พวกเด็กๆ
อย่างหนอนลั้ลลามากนะ ... น้ำท่วมทีไร หนอนได้กินทอดมันปูนิ่มทุกที
(หมายถึงปูที่เพิ่งลอกคราบน่ะนะ) ได้กินปลาเล็กปลาน้อยที่เขาตกกันมาด้วย..
จะมีขายบึมเลยล่ะ.. ยายหนอนก็จะไปซื้อมาทำเมนูให้หลานรัก
ยายหนอนทำอาหารอร่อยมากขอบอก.. (คิดถึงยายจัง.. กระซิกๆ)
นึกตอนสมัยเด็กแล้วสุขใจ แสดงว่าเราเริ่มจะแก่แล้วใช่ไหมนี่
O M G เอ่อออ.. เพ้อมาตั้งนาน
ยังไม่เข้าเรื่องหนังกลางแปลงเลย กร๊ากกก...
ต่อๆ ... บ้านหนอน... มีอยู่สองหลัง (ปัจจุบันแม่ขายประชดลูกสาวไปแล้วทั้งสองหลัง)
เพราะนาง(หมายถึงแม่นอนอะ) มีตังค์เป็นไม่ได้ชอบเอาไปสร้างบ้าน
มีกันอยู่สองคน แทบจะมีบ้านสามฤดู บ้านเก่าของหนอนหลังนั้น..
ตั้งอยู่หน้าปากซอยที่เป็นทางสามแพร่ง..
ในซอยข้างบ้านเป็นถนนลูกรังที่ฝุ่นเยอะมาก.. เยอะจน
ทำให้มุ้งลวดของบ้านหลังหน้าเราเต็มไปด้วยฝุ่น
หนอนรู้ว่าตัวเองเป็นโรคหอบหืด (แพ้ไรในฝุ่น)
ก็เมื่อตอนแม่ทำความสะอาดมุ้งลวดหน้าต่างประจำปีนั่นล่ะ
ฝุ่นหนาเตอะ ทุบๆ ตีๆ เช็ดๆ กันอยู่สองคนตอนกลางวัน
ตกกลางคืนลูกสาวป่วยเบยยย..
และเนื่องจากบ้านเรา.. ตั้งอยู่ในซอยที่เป็นทางสามแพร่ง
ผู้คนเลยเห็นผีกันตรงบ้านเราเยอะมาก.. จริงๆ แล้วถนนหน้าบ้านหนอน
เกิดอุบัติเหตุบ่อยมากเหมือนกัน แต่หนอนไม่ค่อยรู้เรืองหรอก เพราะ
กลางวันก็ไปเรียนในเมือง กลับมาใครเขาเล่าๆ ให้ฟังเท่านั้น
ก็ยังไม่เคยเห็นภาพจริงๆ สักที.. เออ เรื่องผีดุ นี้เป็นเอามากๆ นะ
ก็ตอนที่แม่สร้างบ้านข้างหลังเสร็จ.. เรียกว่าไม่เสร็จดี (หรือเป่าหว่าาา..)
เพราะนางเงินหมด เลยทาสีเฉพาะในบ้าน นอกบ้านไม่ทาจ้า บ้านนี้อินดี้ทั้งสายเลือด
ทีนี้ลองนึกภาพบ้านไม้ที่มีไม้เรียงแนวขวางเป็นชั้นๆ ไม่ทาสีไม่พอ
ยังมีสีขาว (ที่ทาในบ้าน) ไหลเยิ้มออกมาเป็นเส้นๆ โชว์สายตาสาธารณะชนด้วย
หลอนอยู่เหมือนกัน.. เลยมีข่าวหลุดมาเข้าหูพวกเราบ้างว่า
เห็นผีหัวขาดมั่งล่ะ เห็นผีผู้หญิงเดินรอบบ้านมั่งล่ะ.. น่ากัวจัง..
หนอนอยู่ทุกวัน ณ ตอนนั้น... ก็มะเห็นจะเจอสักกะที
ไม่พอ.. อย่างที่บอก..
ตอนบ้านหลังที่สองเสร็จ เราก็เลยย้ายมาอยู่บ้านใหม่ เพราะเห่อของใหม่
ปล่อยบ้านหลังหน้าให้เช่า คนมาเช่าอยู่ได้ไม่ถึงสามเดือนดี
มันอยู่กันไม่ได้ บอก โดนผีหัวขาด รังควาญ ว่างั้น..
แม่บอกว่า เขาทำบ้านเราสกปรกมาก เค้าขายกะทิ แล้วปลอก
เปลือกมะพร้าวทิ้งเต็มบ้าน เจอทั้งงูทั้งตะขาบแมงป่อง
ทั้งๆ ที่บ้านเราหลังแรกมันเป็นบ้านปูนอ่ะนะ เทปูรอบบ้านอีกตะหาก
นั่นล่ะ ก็เลยอยู่ไม่ได้... ผีเจ้าที่ไม่ชอบ ว่ากันไป.. ตอนเราไปเก็บของ
เจอพวกมาลัยห้อยบึ้มเลย... เขาเอาไปคล้องไว้ตามเสาในอดีตห้องนอนของหนอนเองแหละ
เสาต้นนั้นปลวกกิน.. มันว่าเสาบ้านเรามีของซะอย่างนั้น.. ฮาไหมล่ะ
บ้านน้อยของเราสองแม่ลูก เลยมีอดีตที่น่ากัวอย่างที่เล่าไปนี่แหละ..
ต่อ... ใกล้จะเข้าเรื่องหนังกลางแปลงแระ... 55+
จากบ้านหนอนตรงปากซอยสามแพร่ง ไปประมาณ 500 เมตร
จะมีวัด ชื่อ วัดโพธิกลาง วัดนี้ ค่อนข้องเป็นศูนย์รวม.. ของคนสมัยนั้น..
เวลามีสิ่งบรรเทิงเริงใจมาก็จะจัดที่วัดนี้ และสิ่งบันเทิงของบรรดา
คุณย่าคุณยายทั้งหลาย ก็จะมีอยู่ไม่กี่สิ่ง..หรอกนะ
ที่นอกเหนือจากงานบุญต่างๆ แล้ว ก็จะขอยกตัวอย่างเพิ่มไปอีก เช่น..
การแสดงของคณะลิเก ที่จะมาสองสามเดือนครั้ง.. แต่มาทีไร
เราก็จะเห็นภาพคุณยายทั้งหลายหอบรถเข็นไปวัดทุกที
ในรถเข็นก็จะมีทั้งข้าวสาร พริกแห้ง กับพวกอาหารการกิน
ที่คุณๆ เขาปลูกกันเอง.. ขนไปให้พระเอกลิเกที่ชอบ เลิศมะล่ะ
กระโจมอบสมุนไพร ก็มีนะ ไม่รู้ คนอื่นจะรู้จักกันไหม
มันเป็นกระโจมสมุนไพรใหญ่ๆ ที่คนเขาชอบมาเปิดกันที่วัด
ให้คุณยายคุณป้า ได้เข้ามาอบไอน้ำกันน่ะค่ะ ซุ้มนึงเข้าไปได้เป็นสามสิบสี่สิบคนเลยนะ
หนอนเคยตามป้าไปสองครั้ง แต่จำอะไรไม่ค่อยได้นัก ไม่กี่ขวบเองมังนั่น
คุ้นๆ แค่ว่า... เข้าไปเจอแค่ไอสมุนไพร หอมนะ แต่มึน เข้านานไม่ค่อยจะได้
ไปทีไรมึนสมุนไพรกลับบ้านทุกที.. และอีกสิ่งที่ขาดไม่ได้
นั่นก็คือ.. หนังกลางแปลง ฮ่าาาาาาาา
สุดท้ายนางก็เข้าเรื่องได้แล้ว กร๊ากกกกก...
ที่บ้านหนอนไม่ค่อยใช้คำว่าหนังกลางแปลงเท่าไร..
เค้าจะเรียกกันว่า... หนังขายยา กันซะมากกว่า
และแน่นอน... เมื่อมีสิ่งบันเทิงมา.. หนอนไม่พลาดอยู่แล้ว
มีโอกาสได้ตามป้าไปดูหนังลั้ลลากับเขาด้วย จะสังเกตุว่าที่พูดมาที่แต่ตามป้านะ
เพราะว่าแม่หนอนไม่ค่อยเที่ยว ไม่ไปไหนเลย วันๆ ทำแต่งานและอยู่บ้าน
เวลาลูกสาวไปไหนบ่อยๆ ก็จะโดนด่าทุกทีว่า.. หอบผ้าผ่อนไปอยู่กับเขาเลยม๊ายยย
คิดดู๊ คิดดู ทำไมผู้ใหญ่มายุเด็กละอ่อนหัวเลี้ยวหัวต่อให้ออกจากบ้าน ป๊าดดดด
นั่นล่ะๆ... หนังขายยา มันสนุกมาก หนอนแทบอยากจะไปทุกครั้งที่มี
แต่บ่อยไปไม่ได้ แม่บอกลูกผู้หญิงไม่ควรออกนอนกบ้านกลางคืนบ่อย
สิ่งที่จำได้ไม่ค่อยมีเท่าไร รู้แต่มันสนุก มีของขายตรึมเลย
วันไหนไปป้าก็จะซื้อลูกชิ้นให้กิน มีปลาหมึกย่าง จิ้มน้ำจิ้มถั่วด้วย
ดูหนังไปกินไป เพลิน แต่เวลาดูหนังเพลินๆ ไปประมาณครึ่งเรื่องทีไร
จอดับมันทุกที จากนั้นก็จะมีเสียงโทรโข่งดังขึ้น เพื่อขายยา...
บางทีเขาก็ขายยาแก้ท้องอืดท้องเฟ้อ แต่ส่วนมาก.. จะเป็นขายถ่ายพยาธุิ
ไม่พอ มีโถพยาธิมาโชว์ด้วยนะเออ ทั้งตัวตืด ตัวกลม ตัวแบน
มีโชว์เพียบบบบบบบบบบ... แต่สมัยโน้นไม่สนใจร๊อกกกก คิดอย่างเดียวว่า
เมื่อไรจะได้ดูต่อเนี๊ยะ....... หมดแล้ว... หนังกลางแปลง
หนอนจำได้แค่นี้จริงๆ ฮ่าาาาาาาาาาา ฮาตัวเอง
อีกเรื่องที่ทำให้หนอนไปลั้ลลาที่วัดนี้ไม่บ่อยก็คือ
ทีวัดนี้ มีต้นโพธิ์ใหญ่มากกกกกกกก มากกกกกก อยู่ต้นหนึ่ง
แล้วตาหนอนชอบมาเล่าให้ฟังว่า สมัยเมื่อตายังหนุ่มๆ ตาเคยไปเห็น
ผีเปรตทีต้นโพธิ์ต้นนี้ ผีเปรตตัวผอมสูงใหญ่เท่าต้นโพธ์มีมือเป็นใบพาย
ปากเท่าเข็มหมุด มันชอบมาร้องเสียงวิ๊ดดดดดๆ เข้าหูของตา
ดูน่ากลัว และปวดตูกับเสียงของมันไปพร้อมๆ กัน
แม้ว่าการเล่าของตาจะออกไปแนวรำคาญผีที่ว่ามากกว่ากลัว
แต่สำหรับเด็กเล็กอย่างหนอนเรียกว่ากลัวมาก ณ จุดนั้น
จนถึงบัดนี้ ตาหนอนเสียชีวิตไปแล้ว.. ก็ยังไม่รู้ว่า
เรื่องที่เล่ามานั้นมันจริงหรือเปล่า แต่หนอนเชื่อนะ
ก็ขนาด ปอบ ยังมีเลย สมัยเมื่อแม่หนอนยังสาวอะ
ชอบมาลักไก่เลี้ยงของป้าไปกินสดๆ บ่อยๆ
นับประสาอะไรกับเปรต... น่ากลัวเนอะ
เอออออ.. สรุป ว่านางมาเพ้อ
เรื่องหนังกลางแปลงหรือหนังผีเนี๊ยะ เริ่ม งง ละ
พอจบ ม. 4 หนอนก็ย้ายบ้านมาอยู่ทาวเฮ้าในเมือง
เพราะตอนอยู่ ม.4 หนอนดันไปแข่งกับผู้ชายโรงเรียนข้างๆ
คือ เป็นเพือนสมัยอนุบาลด้วยกัน หนอนดันไปแอบชอบความมึนของมันน่ะนะ
เรียกว่าปั๊บปีเลิฟคนแรกก็ว่าได้.. แล้วแข่งไปแข่งมาไงก็มะรุ เทอมนั้น
ดันได้ 4.00 ทั้งที่ไม่เคยได้มาก่อน เรียนพิเศษกับใครเขาก็ไม่ได้เรียน
นั่นล่ะ.. แม่เลยหลงเข้าใจผิดคิดว่าลูกสาวตัวเองจะเอาดีได้ในทางนี้
ก็เลยไปซื้อบ้านในเมืองใกล้ๆ กะผองเพื่อนไว้อีกหลังหนึ่ง
เพื่อให้ลูกสาวได้เรียนพิเศษ จะได้กลับบ้านดึกได้ แต่หลังจากนั้น
หนอนก็ไม่เคยได้ 4.00 อีกเลย มาหลอกให้แม่อยากแล้วก็จากไป..
ไม่พอ.. ปั๊บปีเลิฟครั้งนั้น ที่ทำให้ได้ 4.00 ก็ไม่สำมะเหร็จ
กินแห้วตามเคยยยย เศร้าเนอะ..
เอาล่ะ.. ยังมีเรื่องในวัยเด็กอีกเยอะ...
แต่ถ้าจะเอามาเล่าให้หมด ดูท่าแล้วมันจะบานปลายยยย
หนอนเริ่มเหนื่อยแล้วด้วย.. คุ้ยความหลังนานไป... หมดแรง
ขอไปหาอาหารว่างเจกินก่องนะ... จ๊วฟฟฟฟ
บันทึกโดย....หนอน
ปล. ขอขอบคุณรูปประกอบจากกูเกิลนะคะ.. จากเว็บไหนบ้างก็มะรุ 55+
ปล2. ลืมบอก.. ได้กิฟว้อยยแล้วนะคะ รางวัลจากการเขียนตะพาบครั้งแรก
ขอบคุณ Bloggang มากๆ ค่ะ มันจะกลายร่าง
เป็นเครื่องปั่นผลไม้ในอีกเดือนสองเดือนนี้แล.. เอิ๊กก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 52 คน [
พี่ก๋าก็ยังทันได้ดูหนังกลางแปลงนะครับ
สมัยนี้ไม่มีให้ดูแล้ว