Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2549
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
23 กรกฏาคม 2549
 
All Blogs
 
หาคำตอบ~~

เก้าโมงสิบนาที..วันนี้อิชั้นมาถึง AUA ก่อนเวลาเรียนตั้งเยอะอ่ะนะคะ..

เมื่อเช้า..ก่อนออกมาจากบ้าน sms ของ "ใครคนนั้น" ส่งมาบอก อรุณสวัสดิ์กันก่อนแล้ว..แถมก่อนเข้าห้องเรียน ก็ยังมีอีกข้อความนึง ตามมารบกวนสมาธิกันถึงหน้าห้อง..(เรียนแทบไม่ยู้เยื่องเยย..งือออ..)

"ไม่ต้องคิดถึงกันมาก ตั้งใจเรียนก่อน ผมรออยู่หน้างาน ไม่หนีไปไหนหรอกครับ"

อิชั้นแอบอมยิ้มกับข้อความนั้น..หากแต่ก็เป็นยิ้มที่ไม่เต็มรอยเสียทีเดียวหรอกนะคะ เมื่อนึกไปถึง "เรื่อง" ที่อาจจะต้องเปิดฉากคุยกับเค้าในบ่ายวันนี้..

อยากรู้..ก็ต้องถาม..อิชั้นกลั้นใจบอกตัวเองว่าอย่างนั้น..ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน ว่าจะทำได้อย่างที่คิดมากน้อยแค่ไหน เพราะเพียงแค่คิด..หัวใจอิชั้นก็โหวง ๆ ล่วงหน้าไปก่อนแล้ว

จะฝืนยิ้ม..กล้ำกลืนยอมรับความจริงที่เป็นต่อหน้าคุณได้มากน้อยสักแค่ไหนหนอ~

..................

เที่ยงสิบนาที..อิชั้นก็เรียนเสร็จเฮ่าะ..

sms อีกข้อความนึง เหมือนจะรอคอยเวลานี้เช่นกัน เพราะเพียงแค่ก้าวขึ้นรถเท่านั้น เสียงปี๊บบ..ก็ดังขึ้นอีก..

"ได้เวลาทานข้าวแล้วครับ อย่าลืมคิดถึงผมด้วยนะครับ"

โอ้ยยย..อิชั้นจะบร๊าตาย..คุณทำให้อิชั้นกลัวช่วงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับคุณมากขึ้นทุกที >_<"

ในพุงมันรู้สึกร้อนวูบวาบอย่างประหลาด..ดีใจที่จะได้เจอหน้าคุณนะคะ(ไม่ได้เห็นหน้าเค้ามาสามวันแล้วอ่ะค่ะ) แต่ก็หวั่นใจ และไม่รู้จะเปิดฉากพูดกับคุณว่าไงดี..

จะถามคุณเลยว่า "ตกลงเราเป็นอะไรกัน" ก็ดูเหมือนจะข้ามขั้นตอนไปนี๊ดดดด..ไอ้ครั้นจะถามว่า..คุณมีภรรยาอยู่ที่บ้านรึเปล่า ก็คล้าย ๆ จะละลาบละล้วงเกินไปหน่อย..(ทั้งสองคำถามนี่ ลำบากใจเอามาก ๆ เลยอ่ะ ให้ไปตะโกนร้อง "มีของเก่ามาขายยยยยยย" ตามหน้าประตูบ้านคนอื่นยังจะง่ายซะกว่าอีก)

ผลก็คือ..อิชั้นขับรถแบบสติสัมปชัญญะไม่ค่อยเต็มร้อยมาตลอดทางเลยอ่ะนะคะ

รถเลี้ยวเข้าหน้าไซด์งาน..อิชั้นถอนหายใจโล่งอกนิดหน่อย เมื่อเห็นว่า..ไม่มีรถของเค้าจอดอยู่ที่หน้าไซด์..

คงยังไม่มากระมัง แต่เอ..นัดอิชั้นไว้บ่ายโมง นี่ก็บ่ายโมงยี่สิบแล้ว ทำไมยังไม่มาอีกก็ไม่รู้..

อิชั้นใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ เฮ่าะ..ระหว่างที่ชะเง้อมองหารถของเค้า ก็ทำงานตัวเองไปเรื่อย ๆ วิ่งขึ้นตึกนู้นลงตึกนี้แก้ปัญหาเรื่องสัญญาณอินเตอร์เน็ตในตัวตึกกันแบบรายห้องเลยทีเดียว..

จนเกือบสามโมงเย็นแล้ว..ก็ยังไม่เห็นวี่แววของรถเค้าเลยแม้แต่น้อย

คนบ้า !!

นาทีนั้น ทั้งน้อยใจ..เสียใจ แล้วก็..ทั้งโกรธค่ะ..

ก็นัดอิชั้นไว้แล้วนี่ ว่าวันนี้จะมาเจอกันบ่ายโมง จนเกือบบ่ายสามแล้ว ทำไมถึงยังไม่มาอีกล่ะคะคู๊ณณณณ..

ไม่ยอมนะเฟ้ย..จู่ ๆ มาชิ่งทิ้งกันแบบนี้อ่ะ

กำลังน้อยใจได้ที่อยู่เจียวค่ะ ตอนที่เสียงโทรศัพย์ดังขึ้น..

"แม่ท้องเสีย หน้ามืดยังไงก็ไม่รู้ แหม่มเสร็จงานรึยัง..กลับมาบ้านก่อนได้มั้ย"

เสียงหม่ามี้ดังมาตามสายค่ะ..แน่นอนว่า..อิชั้นต้องเห็นแม่ ดีกว่า..อิ่..อิ่ตานั่น..อยู่แล้ว !! ไม่มาก็ไม่ต้องมาซี๊..แล้วอย่าได้ริอ่านส่งข้อความอะไรมาอีกเลยนะ โกรธธธธธ..โกรธธธธธแล้วนะเนี่ย..

อิชั้นผลุนผลันออกมาจากตึกนาทีนั้นเลยค่ะ..ใช้เวลาแค่ไม่ถึง 20 นาทีก็ถึงบ้าน..

หม่ามี้เล่าอาการให้ฟังว่า ท้องไม่ค่อยดีนัก วิ่งเข้าวิ่งออกห้องน้ำหลายรอบแล้ว แถมยังหน้ามืดอีก อิชั้นว่าจะพาไปหาหมออ่ะนะคะ แต่แม๊ะ..คนยิ่งอายุเยอะ (ไม่กล้าเรียกคนแก่ เดี๋ยวคุณนายแกรู้เข้าจะโดนหยิกพุงเอาอ่ะ) ยิ่งดื้ออ่ะเนาะ..

ผลสุดท้าย อิชั้นก็ทำได้แค่เพียงวิ่งไปซื้อผงเกลือแร่สำหรับผู้ป่วยท้องร่วงมาให้ทานค่ะ..

.................

สี่โมงเย็น..อิชั้นเริ่มถอดใจละ..คิดว่าไอ้ทั้งหมดทั้งสิ้นที่เขาทำ ทั้ง sms และท่าทีอะไรต่าง ๆ มันเป็นแค่ เรื่องล้อเล่นสนุก ๆ ของเค้ากระมัง..

หม่ามี้บอกว่า..ให้ถูบ้านหน่อย ฝุ่นมันเยอะแล้ว อิชั้นก็เลยตัดสินใจ "ถูบ้าน" ตามที่แม่สั่งค่ะ..

เป็นการถูบ้าน โหมด "ประชดประชัน" ใครบางคน โดยแท้

เกือบห้าโมงเย็นนู่นแน่ะค่ะ..เสียงโทรศัพย์มือถือถึงดังก้องขึ้นมาดื้อ ๆ

อิชั้นพลิกดูชื่อคนโทร.มาค่ะ พอเห็นว่าเป็นเค้าเท่านั้นแหละ อิชั้นก็วางหมั่บ ลงกับโต๊ะเลย..ดังได้ดังไป..ม่ายรับเฟ้ยยยย งอนนะเนี่ย~~(ไม่รู้ตัวเองมีสิทธิ์อะไรไปงอนเค้า..บ้าชะมัด เง้ออ)

แต่ลืมค่ะ ลืมไปว่าถ้าไม่รับสาย โทรศัพย์สายเข้าจะโอนเข้าเบอร์บ้าน ผลก็คือ หม่ามี้อิชั้นรับสายเค้าหน้าตาเฉยเลยอ่ะ

"คนคุมงานเค้าจะคุยเรื่องงานแน่ะ รับสายเค้าหน่อยสิ"

ฮืออออ~~ก็ไม่อยากคุยนี่นา..

อิชั้นเถียงหม่ามี้อยู่ในใจค่ะ แต่ก็จำใจต้องยกหูโทรศัพย์ขึ้น "คุย"

"ครับ..ผมจะโทร.มาปรึกษาเรื่องบันไดหนีไฟน่ะครับ"

อ้อ..เรื่องงาน..อิชั้นพยายามขนาบตัวเองให้อยู่กับร่องกับรอย คุยกับเค้าเรื่องงานอยู่ครู่หนึ่ง..ก่อนที่เค้าจะถามออกนอกเรื่อง

"ไม่เห็นคุณแหม่มมาเลยครับวันนี้"

"ใครบอก..คุณต่างหาก ไม่เห็นมาเลย แหม่มรออยู่นานเลยนะคะ แต่ก็ไม่เห็นรถคุณอ่ะ"

"คือ.....ผมไม่ได้เอารถยนต์มาครับ ผมขี่มอเตอร์ไซค์มา.."

อ้าว..........

อิชั้นคุยกับเค้าอยู่สองสามคำ ซึ่งก็ล้วนแล้วแต่เรื่องงานแทบทั้งนั้น มีแว้บ ๆ บ้าง ที่ต่างคนต่างจะเปิด ๆ มุมของความรู้สึกตัวเองออกมา แต่ก็ทำได้ไม่มาก เพราะโทรศัพย์บ้านอิชั้น เป็นโทรศัพย์พ่วง..และแน่นอนว่า..ต้องมีสายลับ 007 ซ่อนตัวค่อยดักฟังข้อความระหว่างเค้ากับอิชั้นอยู่แน่นอนอ่ะ (หนุ่ม ๆ โทร.มาทีไร เจอแบบนี้ทุกราย)

แม้กระทั่งวางสายไปแล้ว..ความรู้สึกบางอย่างก็ยังกรุ่น ๆ อยู่ในอก..

"คิดถึงนะคะ" คราวนี้อิชั้น sms บอกความรู้สึกตัวเองไปก่อน หลังจากรับ sms เค้ามาตลอดวันและไม่ยอมตอบกลับไปแม้แต่สักข้อความหนึ่ง

"เหมือนกันครับ คืนนี้ก่อนนอนจะโทร.หานะ"

"อื้มม..แอบงอนนะเนี่ย แต่ได้ยินเสียงคุณแล้ว..หายงอนเลย "

อิชั้นถอนหายใจหนัก ๆ กับตัวเอง..เริ่มฉุดความรู้สึกตัวเองไม่อยู่อีกแล้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ก็ไม่รู้..

...................

หกโมงเย็นค่ะ..

คราวนี้โทรศัพย์มือถือดังขึ้นอีกครั้ง..แน่นอนว่าคราวนี้เค้าจงใจโทร.หาอิชั้น แทนที่จะส่ง sms ตอบโต้กันไปมาเลยอ่ะนะคะ

"หายงอนรึยัง..."

อิชั้นหัวเราะแก้เก้อ "..ก็แหม่มนึกว่าคุณไม่มา ตอนขับรถผ่านหน้าบ้านพักคุณก็เห็นรถคุณจอดอยู่ในบ้าน แถมมีรถหัวหน้าช่างอยู่หน้าบ้านคุณตั้งหลายคัน..เลยนึกว่าคุณมีประชุมอ่ะ"

"รถอยู่ คนไม่อยู่ก็ได้นี่นา..เห็นมะ..งอนไม่มีเหตุผลเลยเนี่ย"

งืออออ~~~รู้แล้วว่างอนไม่เป็นเรื่อง "..นิดเดียวเอง คุณอยู่บ้านแล้วหรือคะ"

"เปล่าครับ ผมออกมาคุมปั่นจั่นตอกเสาเข็มแถวโลตัสอ่ะ"

ทำงานเกินเวลาอีกแล้ว..อิชั้นคุยกับเค้าเรื่องงานต่ออีกนิด ก่อนจะกลั้นใจ..ถาม..ในสิ่งที่ค้างคาอยู่ในหัวใจออกไปจนได้

"แหม่ม..ถาม..คุณได้มั้ยคะ"

"ถามได้ครับ อยากรู้เรื่องอะไรล่ะ"

"เรื่อง......คนที่บ้านคุณน่ะค่ะ"

"อ๋อ.............." เงียบไปนิด.."..อยากรู้ตอนไหนครับ"

"ตอนไหนก็ได้ค่ะ คุณ..เล่ามาละกัน"

"..อือ์ม..ผม..มีลูกสาวอยู่ที่บ้านแม่คนนึง ขวบสี่เดือน"

หัวใจอิชั้นแก่วงวูบ.................

เอาล่ะ.........เอาล่ะ...........รู้แน่ชัดแล้ว เป็นไงล่ะ มีอะไรที่จะเลวร้ายกว่านี้อีกมั้ย..ไม่มี..และเมื่อไม่มี ก็ต้องถามให้หมดสิ่งที่ค้างอยู่ในใจ

"แล้ว..เรื่องของแฟนคุณล่ะคะ เล่าให้ฟังบ้างได้มั้ย"

"เค้าก็..อยู่บ้านเค้าสิครับ"

"หมายความว่าไงคะ.."

"ผมแยกกันอยู่...ก็..นานละ ตั้งแต่ลูกเกิด"

อืออออ...อืออออ..."ทำไมถึงแยกกันอยู่ล่ะคะ"

"เรื่องมันยาว..ต้องเล่ากันยาว.." มีเสียงถอนหายใจหนัก ๆ มาจากทางปลายสาย "...ผมถึงอยากทานข้าวกับคุณไง.."

"ไม่รู้สิคะ..แหม่มไม่อยากเป็นมือที่สามของครอบครัวคุณ..ตั้งแต่แหม่มรู้ว่าคุณมีคนที่บ้านแล้ว แหม่มก็บอกตัวเองว่า..คุณ..เป็นคนที่แหม่มแตะไม่ได้"

"แตะได้"

"ไม่ได้ค่ะ"

"ได้..."







Create Date : 23 กรกฎาคม 2549
Last Update : 25 กรกฎาคม 2549 8:37:41 น. 18 comments
Counter : 1654 Pageviews.

 
ฮ่วยยยยยย

ทีนี้จะเอาใจช่วยดี หรือห้ามดีฟะเนี่ย

โอย ๆ ๆ ๆ ๆ แต่ก็ดี หายคาใจซะที แต่ระวังเค้าบอกความจริงไม่หมดหละ

เอาเป็นว่าจะทำไงต่อแล้วแต่เจ้ละกันนะ ดีเหมือนกัน เผื่อจะได้มีลูกโดยไม่ต้องท้องเอง อิอิ


โดย: ประกอบ IP: 58.64.123.253 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:52:52 น.  

 
^
^
ยุ่งกว่าที่คิดนะคะคุณประกอบ..อิชั้นไม่ได้บอกคุณหรือใคร ๆ ว่า..อิชั้นเอง..ก็มีคนที่..เค้ามั่นคงกับอิชั้นมา 9 ปีแล้วอ่ะค่ะ..

ฮือออออ~~~

แต่อิชั้นไม่รู้สึกอะไรกับคน ๆ นี้เลย(นอกจากความเป็นเพื่อนและพี่)..แต่ที่ยังคุยกับเค้าอยู่ เพราะเค้าไม่ยอมมองใครจริง ๆ ..แถมตัวเองยังเป็นคนที่ไม่กล้าทำร้ายความรู้สึกคนอื่นด้วยอ่ะ

กำ ๆ ๆ ๆ..

ซับซ้อนซ่อนเงื่อนกันไปใหญ่..

ผูกเองแล้วจะแก้เองได้มั้ยล่ะคะเนี่ยยยยตรู~~~ >_<"


โดย: i'm not superman วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:03:07 น.  

 
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !! ! ! ! ๆ ๆ ๆ ๆ

ยุ่งแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ

แต๋วออกเลยเห็นม้า

เฮ้ออออออออออออออ

คนนี่ก็ไม่สมบูรณ์แบบ ของมีตำหนิ คนนั้นก็ไม่ได้รัก ของไม่ดึงดูดใจ

ถ้าชีวิตไม่เดือดร้อน ไม่ต้องเลือกใครก็ได้เจ๊ อยู่คนเดียวดีออก จะไปเฮฮาเที่ยวไหนก็ได้ ไม่อึดอัด

หรือจะหันมาเลือกป๋มแทนก็ได้ อิอิ


โดย: ประกอบ IP: 58.64.123.253 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:44:49 น.  

 






โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:10:23:45 น.  

 
....หวัดดีเย็นวันจันทร์จ๊ะ เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ สบายดีน่ะคะ ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะไปเยี่ยมเยือนเจนนี่ ขอบคุณสำหรับกำลังที่มีให้เจนนี่เสมอมา ขอบคุณจริงๆค่ะ....


โดย: jenny (สาวอิตาลี ) วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:29:59 น.  

 
เอาใจช่วยนะคะ สู้ๆๆ


โดย: อพันตรี IP: 203.107.199.209 วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:21:08:35 น.  

 

อืม เอาไงดีอะคะ...

พี่โมเอาใจช่วยนะคะ


โดย: Love U forever. วันที่: 24 กรกฎาคม 2549 เวลา:22:42:26 น.  

 
ไปกินข้าวกะเค้าเด๋วนี้น้าเจ๊แหม้มมมมมม


กรี้ดๆๆๆๆๆ.........


ปล.อย่าไปแตะเค้าเลยค่ะ

จูบเรยละกัน......กร้ากๆๆๆ.....
(ล้อเล่นนะคะพี่อย่าทำจริงล่ะ.....เหอเหอเหอ)


โดย: อมยิ้มสีฟ้า วันที่: 25 กรกฎาคม 2549 เวลา:0:59:17 น.  

 
มาเยื่อมค่ะ คิดดีแล้วถ้าเรามีความสุขก้ดีใจด้วยค่ะ แต่ต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะค่ะเห็นห่วงค่ะจากเพื่อนใหม่


โดย: สะใภ้อิตาลี (caramella ) วันที่: 25 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:51:23 น.  

 
คุณแหม่มมมม โหววววว เดี๋ยวต้องไปตามอ่านของวันอื่นก่อน

สรุป ใจ คุณแหม่ม คิดไงคะ

คบให้หัวใจกระดี๊กระด๊าไป วัน ๆ ก็ไม่น่ามีอะไรนะคะ

แต่ทีสำคัญ อย่าให้กาย ใกล้ กับ เค้า มากกว่าใจ นะคะ

อันตรายค่ะ คุณแหม่ม

เอาใจ แลก ใจ ไปก่อนนะคะ เอาใจช่วยด้วยคนค่ะ


โดย: Ta Pling วันที่: 25 กรกฎาคม 2549 เวลา:14:00:57 น.  

 
ยังงัยก้อจะเป็นกำลังใจให้คับ..


โดย: pooktoon วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:3:39:46 น.  

 
เอาใจช่วยคะ


โดย: นู๋ส้มจุก วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:06:56 น.  

 
เอ่อออ!!!


โดย: Jannyfer วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:53:11 น.  

 






โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:23:00 น.  

 
อยากบอกว่าดีใจด้วยก็คงจะเร็วเกินไปใช่ไหมคะ แต่ถ้าทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี ก็ดีใจด้วยค่ะ


โดย: บรรณภรณ์ วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:06:02 น.  

 
เจ้ มารายงานความคืบหน้าด้วยยยยยยยย


โดย: ประกอบ IP: 202.44.135.35 วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:18:41:15 น.  

 
แง้ว.......เจ๊หายไปเลยอ่ะ
เป็นอะไรหรือเปล่าคะ
มาprogressด่วน!!!!!!!


โดย: อมยิ้มสีฟ้า วันที่: 26 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:15:48 น.  

 


เจ้าของห้องหายๆๆๆ

เป็งไรป่าวเนี่ย............



ส่งใจไปเชียร์นะคะ


โดย: Love U forever. วันที่: 27 กรกฎาคม 2549 เวลา:3:11:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

i'm not superman
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




ผู้ใหญ่ไซส์ S ที่พยายามจะทำให้ชีวิตมีความสุขไซส์ L
เสมอ~

...................

สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๘ ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน Blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และโดยอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ใดฝ่าฝืน จะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด

..................................

ถ้าอยากมีความสุขหนึ่งปี ก็แค่ถูกหวย แต่ถ้าอยากมีความสุขตลอดชีวิต ก็จงรักงานที่ทำ~













Friends' blogs
[Add i'm not superman's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.