จะเอายังกับกับชั้นกันแน่เนี่ย~
รู้สึกใจคอสงบขึ้นค่ะ..
แหะ ๆ..สองวันที่ผ่านมานี่ เหมือนไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเลย เพิ่งรู้รสชาดของการเอา "หัวใจ" ไปผูกติดกับคนอื่น ว่ามันทรมานแค่ไหน และถึงแม้วันนี้จะไม่ได้ดีขึ้นมากกว่าเมื่อวานสักเท่าไหร่ แต่มันก็รู้สึกว่าหัวใจสงบเสงี่ยมเจียมบอดี้กว่าที่เคยเยอะเลยอ่ะนะคะ..
.......................
เมื่อวานทานยาแก้แพ้ (พอดีทานข้าวไม่ลงเลยค่ะ สองวัน น้ำหนักตัวลดลงวูบไปถึง 1.5 โล ยิ่งตัวเล็ก ๆ บาง ๆ อยู่ ก็เลยตัดสินใจทานยาแก้แพ้ ซึ่งมีผลข้างเคียงให้ทานข้าวได้อ่ะ แต่..ยาขนานนี้ทานแล้วง่วงงงงงงเอามั่กม้ากกกกเลยเน้อ ทานแค่เม็ดเดียวตอนบ่าย ไม่ถึงทุ่มดี อิชั้นก็..หลับแป้กไปซะแย้ววว~~~)
......................
ตื่นขึ้นมาอีกที..ก็สามทุ่มห้าสิบแล้วค่ะ..
พอได้นอน เออ....ก็รู้สึกดีขึ้นแฮะ..อิชั้นลุกขึ้นมาเตรียมตัวจะอาบน้ำ (อายจัง..แอบนอนเก็บสแปร์ก่อนอาบน้ำอ่ะค่ะ เอิ๊กกก) จะได้นอนต่อรอบสอง...แต่ก่อนหน้านั้น ต้องชาร์จแบตมือถือซะก่อน...
อิชั้นหยิบมือถือขึ้นมา..เพื่อพบว่า..มีข้อความสองข้อความ..ค้างอยู่ใน อินบ็อกซ์ เฮ่าะ..
ไม่ต้องกดดูชื่อของผู้ส่ง..อิชั้นก็ว่า...อิชั้นเดาได้แฮะ ว่าใครส่งมาให้..
"กินยาแล้ว..กำลังจะนอน ปวดหัวมากกก ฝันดีนะครับ"
ข้อความแรกส่งมาตอน สองทุ่ม ยี่สิบสามนาที..
ส่วนข้อความที่สอง..ส่งมาอีกที ตอน สองทุ่ม สี่สิบสี่..
"คนใจร้าย นึกว่าจะส่ง sms มาราตรีสวัสดิ์ แต่ถ้าโทร.มาให้ได้ยินเสียง ต้องหลับฝันดีแน่เลย...."
อิชั้นใจอ่อนยวบ........อะไรของคุณเนี่ยยยย~~~มาทำแบบนี้ อิชั้นฉับฉนนะยะ..>_<
ไม่รู้คุณจะเอายังไงกับอิชั้นกันแน่ ไอ้ตะกอนของความคิดถึงที่ทำท่าจะนอนก้นอยู่ในหัวใจดีแล้ว ถูกข้อความของคุณมากวนให้มันลอยเคว้งขึ้นมาอีกแล้วนะ
ที่สุด เสียงของส่วนลึกในหัวใจก็ชนะเหนือเหตุผล
"คิดถึงกันใช่มั้ยล่า..ทานยาแล้วพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ จะได้หายป่วยไว ๆ ไง"
เอ่อ.....อย่าดุอิชั้นนะคะ..รู้ตัวอยู่หรอกค่ะ ว่าผิด ..ที่ทำเหมือนจะสานต่อความรู้สึกกับเค้าอีก..แต่..มันห้ามใจตัวเองไม่ได้จริง ๆ บอกแล้วว่าอิชั้นมิเข้มแข็งพอ..ฮือออออ~
"ก็ที่ไม่สบาย เพราะคุณแหม่มทำหัวใจผมเปียกฝนแหละ บอกแล้วให้ดูแลดี ๆ มีความผิดนะเนี่ย"
ข้อความตอบกลับมาภายในไม่ถึง 5 นาที..
อือ์ม..ถ้าเป็นเมื่อวานหรือเมื่อวันก่อน อิชั้นอาจจะปลื้มมม มากกก ถึงขนาดเอาหัวถูไถสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวอ่ะนะคะ (คล้าย ๆ แมวเยย ฮี่ ๆ ) แต่นาทีนี้.......หัวใจมันนิ่งขึ้นค่ะ.....แม้จะคิดถึง แม้จะรู้สึกดี ๆ กับเค้า แบบที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน แต่....เหมือนสองวันที่ผ่านมานี้ อิชั้นผ่านขั้นตอนของการ "ทำใจ"มาบ้างแล้ว (ถ้าวันนี้ไม่ได้ sms จากเค้า หรือไม่ได้เห็น ไม่ได้พูดคุยกับเค้าอีก ก็อาจจะดีขึ้นกว่านี้นะคะ ในมุมกลับกัน หากได้ทั้ง sms เห็นทั้งหน้า ได้ยินทั้งเสียง หัวใจอาจพังพาบลงได้อีกซะดื้อ ๆ)
"นอนได้แล้วค่าคนป่วย..ฝันดีนะคะ"
อิชั้นกด sms ตอบกลับไปว่าอย่างนั้น ก่อนจะปิดเครื่องไม่รับสาย แล้วชาร์จแบตเตอรี่มือถือซะ
............................
คำเตือนของเพื่อนปักหราอยู่กลางหน้าอก
"โธ่..แกนี่..จริง ๆ เลย ก็เค้าเคยส่ง เค้าก็แค่ส่งมาเป็นพิธีเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรมาก ความเคยชินน่ะ เคยชินเข้าใจป่ะ คนเรามันก็ต้องค่อย ๆ หายไปว้อย ไม่ใช่หายแว้บบบไปเลย ไม่งั้นจะทำงานร่วมกันได้ไงเล่า..แกทำใจซะเถอะ เค้าไม่ได้คิดอะไรกับแกหรอก.."
ฮืออออ~~~เค้ามาจุดเทียนวันเกิด..เอ๊ย..มาจุดเทียนแห่งความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ให้อิชั้นอีกแย้วอ่ะ..ไอ้ข้อความที่ส่ง ๆ มามันไม่ได้บ่งบอกถึง "ความเคยชิน" หรือ "ทำไปงั้น ๆ แหละ" สักนิดเลยนะบี..
แถมคำอธิบายสักคำเรื่องความคลุมเครือของตัวเอง เค้าก็ไม่พูดสักคำ...
....แล้วคุณจะเอายังไงกับชั้นกันแน่เนี่ยยยยย..คู้ณณณณ..
ฮือออออ~~~~
....................
Create Date : 22 กรกฎาคม 2549 |
|
15 comments |
Last Update : 22 กรกฎาคม 2549 7:00:24 น. |
Counter : 1513 Pageviews. |
|
|
|
กัน แฮ่ !