นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า~
status :...อยากลืม กลับจำ อยากจำ กลับลืม..
i'm not superman
........... 22 มกราคม 2554~
กาลครั้งหนึ่งในปี 2011 มีตระกูลใหญ่ไฮโซสองตระกูลต้องการให้บุตรสาวของทั้ง 2 ตระกูลได้คบหาสมาคมกันเพื่อส่งเสริมภาพลักษณ์อันแจ่มจรัส ให้โชติช่วงชัชวาลย์ปานประหนึ่งอนาคตของบ่อน้ำมันดิบของบ้านโคกอิ่แด่น(เรียกว่าเป็นการตลาดเชิงรุก)
บุตรสาวของตระกูลใหญ่ตระกูลที่หนึ่ง ชื่อว่า..น้ำหวาน ในขณะที่บุตรสาวอีกคนของอีกตระกูล ชื่อว่า..พิงกี้
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่สองสาวได้มานัดทานข้าวกันที่ ร้านหรูเริ่ดสะแมนแตนแห่งหนึ่งใจกลางเมืองสารขัณฑ์
พอกรีดนิ้ว กรีดตาสั่งอาหารกับบริกรเสร็จสรรพ..คุณพิงกี้ก็รู้สึกปวดท้อง มวนท้อง หรือเรียกง่าย ๆ ตามประสาชาวบ้านว่า ปวดขรี้ ขึ้นมากระทันหัน
"อุ๊ย..น้ำหวานคะ เดี๋ยวพิงค์ขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะคะ" พิงค์กี้ระล่ำระลึก ก่อนจะรีบหนีบกระเป๋า ถรุยกรูต๊องค์ วิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรีบร้อน
หายไปราว ๆ เจ็ดนาทีครึ่งได้ คุณพิงค์กี้ก็กลับมานั่งที่โต๊ะด้วยสีหน้าแช่มชื่นขึ้น
"แหม..ไปล้างมือนานจังนะคะ คุณพิงค์นี่สุขอนามัยดีจริง ๆ เลย ก่อนทานอาหารต้องล้างมือนาน ๆ ด้วย"
"เปล่าค่ะ..พิงค์ไม่ได้ไปล้างมือ" กรูไปขรี้...พิงค์กี้เกือบตอบออกไปแระ แต่ก็ยังรักษามรรยาทไว้ได้อย่างน่าชื่นชม "..เผอิญพิงค์ปวดท้องน่ะค่ะ..แต่ว่าก็ว่าเถอะ ร้านนี้อะไร ๆ ก็ดีนะคะน้ำหวาน เสียอย่างเดียว ในห้องน้ำ ดันกระดาษทิชชู่หมดซะนี่"
"ตายจริง.." น้ำหวานยกมือขึ้นทาบอกด้วยสีหน้าตกอกตกใจทันที และนั่นส่งผลให้พิงค์กี้ถึงแก่อาการหน้ามืดเพราะประกายของแหวนเพชรขนาด 27 กะรัตทิ่มตาเข้าพอดีไปชั่วขณะหนึ่ง "...แล้วคุณพิงค์ทำยังไงคะนั่น"
"แหม..อิอิ..พิงค์ก็ใช้ฝักบัวชำระน่ะสิคะ ถามได้"
"คุณพระ..." คราวนี้คุณน้ำหวานอุทานเสียงดังฟังชัดกว่าเดิมโดยไม่ต้องสอนอีก "..ใช้ฝักบัวชำระแล้ว ไม่มีอะไรซับให้แห้งนี่อ่ะนะคะ"
"ค่ะ..ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณหวาน เรื่องเล็กน้อยเอง"...เดี๋ยวกรูก็แห้ง...พิงค์กี้หัวเราะหึ หึ อยู่ในใจ
"ไม่ได้นะคะคุณพิงค์..นี่มันเรื่องใหญ่นะคะ"
"ใหญ่ยังไงคะ"
"คุณพิงค์รู้มั้ยคะ ว่าการไม่ใช้กระดาษทิชชู่ซับส่วนนั้นให้แห้งสนิทหลังการเข้าห้องน้ำมันเป็นยังไง.."
เพิ่งขรี้..เอ๊ย..พิงค์กี้ทำตาโต "ยังไงหรือคะ.."
"มันก็จะทำให้ส่วนนั้นของเราอับชื้นน่ะสิคะ"
"แหม...ก็แค่อับชื้น"
"ไม่เท่านั้นนะคะ..พออับชื้นแล้ว มันก็จะเป็นเชื้อราตามมา พอเป็นเชื้อรา เราก็จะคันคะเยอไม่หยุดหย่อน ต้องเกา เกา เกาตลอดเวลา เกา..จนไม่ได้หลับไม่ได้นอน พอไม่ได้นอน เราก็จะพักผ่อนน้อย ทำให้เราเสียสวย สิวขึ้น เสี่ยงกับการมึนศรีษะ เครียด คิดมาก แล้วก็จะเกิดภาวะความดันสูงในที่สุด โรคนี้เนี่ยเลวร้ายนะคะ เพราะมันอาจจะทำให้คุณพิงค์มีภาวะเบาหวานตามมา ไขมันในเลือดก็จะสูง เผลอ ๆ ไขมันอุดตันจนทำให้ร่างกายบางส่วนของคุณพิงค์เป็นอัมพาตได้อีก...พอเป็นอัมพาตแล้ว ชีวิตของเราก็จะจบเห่นะคะคุณพิงค์ นี่เป็นสาเหตุส่วนหนึ่งของการฆ่าตัวตายเพราะโรคร้ายด้วยซ้ำ คุณพิงค์เข้าใจภาวะโลกร้อน เอ๊ย..ปัญหาของการปล่อยให้ส่วนนั้นอับชื้นหรือยังคะ ?? "
"...หวาน ๆ เข้าใจค่ะ ว่าคุณพิงค์คงตกใจมาก ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ เพราะเดี๋ยวนี้เนี่ย บริษัทประกันชีวิตเค้ามีแคมเปญใหม่ จ่ายวันละ 30 บาท ครอบคลุม 7 โรคร้าย ถึงเราจะร่ำรวยมากแค่ไหน เราก็ต้องไม่ประมาทนะคะ หวานเองก็เพิ่งจะเซ็นต์ทำประกันไป ทำแล้วอุ่นใจได้ชาร์ปขึ้นเยอะเลยค่ะ เดี๋ยวหวาน ๆ จะค้นนามบัตรของตัวแทนประกันให้นะคะ...." คุณน้ำหวานทอดสายตามอง เพิ่งขรี้ เอ๊ย..พิงค์กี้ด้วยความสมเพช เอ๊ย..ความเป็นห่วง ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าใบยักษ์ใต้โต๊ะ
"อุ๊ย..ไม่ต้องหรอกค่ะคุณหวาน" พิงค์กี้ดันเก้าอี้ออกจากโต๊ะ ก่อนจะลุกยืน หนีบกระเป๋า ถรุยกรูต๊องค์ ไว้ที่เหนือฐานอก (ตรงไหนวะ ?? น่าจะเป็นซอกคอ ??) "..ขอบคุณนะคะ แต่พอดีพิงค์เพิ่งนึกได้ว่าต้องรีบไปทำธุระด่วนขึ้นมากระทันหันน่ะค่ะ.."
"อ้าว...จะรีบไปไหนล่ะคะ งูเห่าผัดเปรี้ยวหวาน จานโปรดของคุณพิงค์ยังไม่มาเลยนะคะ"
"พอดีพิงค์นึกขึ้นมาได้ ว่ายังไม่ได้เขียนพินัยกรรมเลย พิงค์คงต้องขอตัวกลับไปเซ็นต์พินัยกรรมที่บ้านก่อนนะคะ..โชคดี สุโข มโน สุขัง ค่ะคุณหวาน.." ว่าแล้วพิงค์กี้ก็รีบจรลีออกไปจากร้านหรูในย่านดังกลางเมืองสารขัณฑ์ทันที
และนั่นถือเป็นนาทีสุดท้าย...ที่สองสาวได้คบหาสมาคมกัน
ราเม็ง..มาด้วยประการฉะนี้
...........
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....
1.คิดก่อนทำเป็นเรื่องที่ดี แต่ คิดเยอะทุกเรื่อง..ไม่ใช่เรื่องดี 2.การเขียนบล็อกเล่าเรื่องตลก เป็นอะไรที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนเมิ่ก ๆ ถ้ามือไม่ถึงกรุณาอย่าแหยมเด็ดขาด 3.เนื่องจาก อิชั้นไม่มีหน้างานมาส่งในวันนี้ ก็เลยหาวิธีอู้เอาง่ายด้วยการเล่าเรื่องไม่เป็นเรื่องซะงั้น อิอิ...คงมิมีใครรู้ทันอิชั้นดอกนะคะ
ว่าแล้วก็ขอตัวไปซื้อกระดาษทิชชู่ก่อนนะเค๊อะทุกโคนนน..ครึ ครึ....
..........
คิดถึงเด้อค่ะ
i'm not superman
Create Date : 22 มกราคม 2554 |
Last Update : 22 มกราคม 2554 10:27:26 น. |
|
23 comments
|
Counter : 1580 Pageviews. |
|
|
รู้แล้วว่าตะเองเป็นใคร ระหว่างน้ำหวานกับพิงค์ขรี้ เอ๊ย กี้
------------
เนี่ย พอถูกรางวัล กะไปฉลองกันเองไม่เผื่อแผ่มามั่ง เห็นมั๊ย วงแตกเลย อิ อิ