Bloggang.com : i'm not superman : กราฟตก~

กราฟตก~

ช่วงนี้เบื่อ ๆ เหนื่อย ๆ นิดหน่อย..สาเหตุก็คงมาจากเรื่องงานก่อสร้างตึกที่กำลังเจอปัญหานั่นแหละเฮ่าะ..มันทำให้เรารู้สึก....จะเรียกว่าอะไรดี....ผิดหวังมั๊ง..ผิดหวังกับสิ่งที่ตั้งใจและวางแผนไว้..

เริ่มจากเรื่องของแปลนตึกก่อน..

อันที่จริง..แบบแปลนตึกก่อนที่จะลงมือก่อสร้างตึกนี้ ค่อนข้างสวยงาม สวยถูกใจค่ะ และก่อนที่จะลงมือก่อสร้าง ก็ผ่านการแก้ไขจนสมใจอยากมาแล้วเกือบทุกส่วน แต่ไม่นึกเลย ว่าความชุ่ยของคนเขียนแบบ และ ความอยากได้ห้องมาก ๆ ของหม่ามี้ จะทำให้เราต้องมาเจอปัญหาน่าปวดหัวแบบทุกวันนี้..

คิดดูสิคะ คนเขียนแบบ เขียนแบบมาได้อย่างไร..ให้เนื้อที่ตึก.."มาก" กว่าเนื้อที่ที่ดิน..

ฮ่วย..อย่างนี้เค้าเรียกนั่งเทียนเขียนนี่หว่า ทั้ง ๆ ที่อิชั้นก็กำชับนักหนาแล้วว่าให้วัดเนื้อที่ให้ดี เพราะจากการประเมินด้วยสายตาแล้ว จำนวนห้องและจำนวนเนื้อที่มันไม่น่าจะลงตัวกันได้...

สรุป..คนเขียนแบบคนแรก เขียนได้หนึ่งฉบับแล้วก็เปลี่ยนงานเปลี่ยนบริษัทไป ต้องให้คนเขียนคนที่สองมารับช่วงแทน แน่นอนว่า..ต้องมีการวัดขนาดเนื้อที่ใหม่ พอพบปัญหาตรงนี้ ก็มาขอให้เราบีบเนื้อที่ห้องลงมา..จากเนื้อที่ห้อง 5 เมตร ย่นลงมาเหลือ 4.5 เมตร..และพอทำจริง ๆ ก็มาขอย่นให้เหลือ 4.2 เมตร..ซึ่งเป็นเนื้อที่ห้องที่แคบเอามาก ๆ เมื่อดูจากขนาดของห้องที่เหลือเมื่อกั้นห้องน้ำภายในห้องพักเรียบร้อยแล้ว..ตอนนี้ลองวัดดูคร่าว ๆ แล้ว ห้องเหลือแค่ 4 เมตร คูณ 3.2 เมตรเท่านั้นเอง...ขัดใจชะมัด ไม่อยากจะทำงานต่อเลย...

อย่างที่สองก็คือ...เรื่องของบันได...ในเมื่อห้องแคบลงแล้ว เนื้อที่บันไดก็ต้องเปลี่ยนแปลงด้วย เพราะบันไดกินเนื้อที่จำนวน 1 ห้องพักพอดี และปัญหาคือ ในพื้นที่ที่จะทำบันไดนั้น มีการวางแผนแบ่งเป็นห้องเก็บมิเตอร์ไฟฟ้า ชั้นละ 1 ห้อง ทำให้เนื้อที่บันไดถูกบีบลงมาเหลือเพียงด้านละ 1.30 เมตร...ชานพักก็เหลือนิดเดียว...เป็นที่น่าเวทนาแก่สายตาอิชั้นเป็นยิ่งนัก ยิ่งดูขนาดตึกแล้วเทียบขนาดบันไดเข้าไปแล้ว..อิชั้นอยากจะกลั้นใจตายนัก..แถมบันไดก็ไม่ได้สัดส่วน เพราะทำซะชันยังกะบันไดลิง ลูกขั้นลูกนอนก็น้อยจนแทบจะต้องเขย่งปลายเท้าขึ้นบันไดแต่ละขั้น หากจะเปลี่ยนแปลงจุดนี้ ก็จะเจอปัญหาอีกสารพัดประดามี ที่จะต้องตามทุบ รื้อ แก้ไข..ซึ่งอิชั้นก็ไม่เข้าใจว่า แล้วที่อิชั้นเสียเงินจ้าง สถาปนิกออกแบบตึกมา เพื่ออะไร..อิชั้นไม่ได้จ้างมานั่งเทียนเขียน หรือจ้างเด็กวาดรูปให้ดูเล่น ๆ นะ แต่มันเป็นการทำงานจริง ใช้งานจริง ยิ่งมองก็ยิ่งปวดใจ...แล้วมันก็พลอยทำให้ไม่อยากเห็น..ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากทำอะไรกับงานชิ้นนี้เอาเลยทีเดียว

อันนั้นเป็นปัญหาที่หนักหน่วงค่ะ ส่วนปัญหาเบา ๆ (ที่อาจจะไม่เบา) ก็ยังคงตามมาอีกเป็นระลอก ๆ..

ช่วงนี้เลยทำให้ชีวิตค่อนข้างอับเฉาความสุข..

มีเวลาว่าง..จะอ่านกระทู้ของพันทิพให้สบายใจ คลายเครียด ก็ทำไม่ได้อ่ะ..อ่านแล้วหัวใจหดหู่ ซึ่งไม่ใช่ปกติวิสัยของอิชั้นเลย..

....................

พยายามแก้ไขอยู่ค่ะ...........

บอกตัวเองว่า..มันจะต้องแก้ไขได้ ถึงแม้จะไม่เต็ม 100 เปอเซ็นต์อย่างที่หวังไว้ แต่ในเมื่อปัญหามันเกิดขึ้นแล้ว ก็คงต้องกัดฟันสู้ต่อไป แม้ว่าหัวใจมันจะเริ่มล้า แล้วก็ท้อมากขึ้นทุกที.............

.................

ก็คงต้องอดทนจนกว่างานนี้จะเสร็จลุล่วงลงไปล่ะนะคะ

Create Date : 02 พฤษภาคม 2549

Last Update : 8 พฤษภาคม 2549 7:39:38 น.

7 comments

Counter : 1438 Pageviews.