ย่อย ๆ~
21 พฤษภาคม 2553~
นอนไม่หลับ นอนไม่หลับ นอนไม่หลับ
เอ๊ะ หรือหลับ เพราะกระส่ายกระสับเกือบทั้งคืน
...............
วันนี้มานั่งนึก เรียงลำดับไหล่ ว่าต้องทำอะไรบ้างอ่ะนะคะ
ช่วงสองสามวันมานี้ อิชั้นต้องฝ่าดงไวรัสไข้หวัดใหญ่ของพี่แจ็ค ลูกน้องที่ทำงานที่หอบเอาถุงไข้(ถุงไข้นะ ไม่ใช่ถุงไข่ << แน๊..ยังแอบต๊ะลึ่งงง) มาจำหน่ายจ่ายแจกผู้ร่วมงานโดยทั่วถึงกันแบบไม่เต็มใจนัก
ทำงานไป ไอไป รายงานตัวเลขบัญชีไป ป้ายขี้มูกไป ไอ้ครั้นจะไล่ให้ไปนอนอยู่บ้านให้หาย พี่แกก็เล่นหยุดงานมาอาทิตย์นึงแระ ขืนให้ไปนอนพักฟื้นอยู่บ้านอีกอาทิตย์ มีหวัง งานกองท่วมหลังท่วมไหล่กันเป็นแน่แท้
อย่ากระนั้นเลย ก็ให้พี่แกมาเดิน ๆ ให้แดดส่องหัวซะบ้าง จะได้หายไข้โดยไว..ปัญหาก็คือ จะหายก็รีบหาย อย่าเอาไวรัสร้ายมาติดชาวบ้าน (ซึ่งก็คืออิชั้น นี่แหละ.. ) นี่ก็เริ่มปวดหัวเจ็บคอ ไอกระด็อกกระแด๊กแระ..เหอะ ๆ ต้องรีบกินยาสะกัดกั้นตามหลักสากลของ WHO โดยด่วน ไม่งั้นฟันเฟืองตัวเล็ก ๆ ที่ขับเคลื่อนล้อเกวียนอันโต ๆ อย่างอิชั้นคงได้ขึ้นสนิมให้เดินทางกันไม่สะดวกมั่งแหละ
..................
ทำสำเนาบ่นข้างบนเสร็จแล้ว ก็มาดูงานการกันบ้างค่ะ
เมื่อวันก่อนเป็นวันแรกที่ช่างออดสั่งให้ลูกน้องก่อผนังบนชั้นสอง วานนี้ก็เลยพอที่จะเห็นรูปร่างห้องพักเป็นรูปเป็นร่างอย่างชัดเจนขึ้นมามั่ง
จริง ๆ ห้องพักของทั้งสองตึกนี้ มีขนาดมาตรฐานโดยทั่วไป คืออยู่ที่ 4*4 เมตรเฮ่าะ แต่พอเค้าก่ออิฐตั้งวงกบกันเรียบร้อยแล้ว ทำมั้ยทำไม อิชั้นรู้สึกเหมือนมันแคบ ๆ พิกลวะ
หลังจากหมุนตัวรอบทิศ อิชั้นก็ยังรู้สึกว่าห้องพักที่อิชั้นยืนอยู่นี่ มันมีอัตราส่วนของห้องที่แปลก ๆ
แปลกทั้งตำแหน่งการวางวงกบประตู แปลกทั้งสัดส่วนห้อง ซึ่งมอง ๆ แล้วยังนึกไม่ออกด้วยซ้ำ ว่าจะยัดเฟอร์นิเจอร์ยังไงให้มันดูลงตัวที่สุด
ไม่รู้ว่ามันเป็นธรรมดาอยู่เองที่จะรู้สึกแบบนี้หรือเปล่า เพราะตอนสร้างตึก 5 อิชั้นก็รู้สึกแบบนี้อ่ะ..
ก็คงจะต้องรอดูกันต่อไปอ่ะนะคะ ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้แระ เพราะทุกอย่างมันโขกแบบแปลนออกมาทั้งหมด นี่ล่ะน๊า เค้าว่าวางแผนผิดคิดจนแผนตาย (แต่อิชั้นยังอยู่ยั้งยืนยง.. ) เอาไว้ให้มันเสร็จแล้วค่อยดัดแปลงแก้ไขในส่วนที่พอจะทำได้กันทีหลังก็ละกันเนาะ
................
นอกจากเมื่อวานจะทำงานหน้างานแล้ว อิชั้นยังเลื่อนระดับไปเป็นพนักงานทวงหนี้ด้วยค่ะ
จริง ๆ แล้วบัญชีค้างชำระที่ตึก มันก็มีเยอะอยู่ล่ะ บางคนติด 2 บิล บางคน 3 บางคน 4
อิชั้นก็พยายามจะทวงถาม ไม่ให้มีการติดค้างค่าเช่าพักกันเยอะเกินไปอ่ะนะคะ เพราะรู้ว่ายิ่งติดเยอะมันก็ยิ่งเหมือนดินพอกหางหมู สุดท้ายแล้ว เรานี่แหละที่จะเดือดร้อนเพราะเก็บบัญชีไม่ได้
มีอยู่สองเคสเมื่อวานนี้ค่ะ เคสแรกเป็นบัญชีค้างชำระของน้องห้อง 3102 ซึ่งมีบิลค้างอยู่ 6 เดือน ..
ไม่ใช่ว่าอิชั้นกับแผนกออฟฟิศไม่ทวงนะคะ ที่ตึกทวงถามกันทู๊กกเดือน น้องเค้าก็ผลัดทู๊กกกเดือนเหมือนกัน อ้างโน่นอ้างนี่..บอกว่าแม่ยังไม่ส่งเงินมาเพราะรอเงินกู้อะไรสักอย่างอยู่นี่แหละ
จนครั้งสุดท้ายเมื่อวันเสาว์ที่ผ่านมา อิชั้นก็ให้ป้าแม่บ้านไปเคาะเรียกน้องมาคุยที่ออฟฟิศเฮ่าะ ทีแรกไม่ยอมมา ผ่านไปสิบห้านาที อิชั้นก็เลยต้องไปเคาะเองซะงั้น
น้องมานั่งหัวฟู (ดูเหมือนเมื่อคืนหนักไปหน่อย) อยู่ข้างหน้า อิชั้นก็เลยบีบขอเบอร์โทร.ผู้ปกครองไว้ก่อน (จริง ๆ ในสัญญาเช่าก็มีค่ะ แต่โทร.ไปทีไร มีแต่ปิดเครื่องทุกที) น้องก็ให้เบอร์บ้านมาแล้วก็รับปากดิบดีว่า วันจันทร์นี้จะเอาเงินที่ค้างชำระมาจ่าย
อ่ะ..วันจันทร์ก็วันจันทร์นะ อิชั้นถือว่าน้องรับปากแล้ว ก็เลยใจเย็นมาอีกสองวัน
ผลปรากฎว่าจันทร์ก็แล้ว อังคารก็แล้ว พุธ-พฤหัสก็แล้ว น้องก็ไม่โผล่หน้ามาชำระค่าเช่าพักแต่อย่างใด
โทร.ไปเบอร์บ้านที่น้องให้ไว้ ก็ไม่มีใครรับ เมื่อวานนี้อิชั้นก็เลยขัดใจ ให้พี่แจ็คค้นชื่อผู้ปกครองเด็กออกมาแล้วก็ทำการ search ดูข้อมูลในเน็ตเฮ่าะ
โชคดีเหลือเกินที่แม่ของน้องไม่ใช่ลุงป้าน้าอาที่ทำงานบ้าน ๆ ทั่วไป แต่เป็นถึงพยาบาลที่ รพ.แห่งนึงในอำเภอใหญ่ อำเภอนึงของพิษณุโลกนี่แหละ
มีชื่อด้วย มีเบอร์โทร.ด้วย อิชั้นก็เลยลองเสี่ยงโทร.ไปอ่ะนะคะ
ผลปรากฎว่า ติดต่อได้ค่ะ..คุณแม่ของน้องตกใจ ว่าทำไมน้องไม่จ่ายค่าหอ.บอกว่าให้ตังค์น้องมาทุกเดือนแล้วน้องเอาไปทำอะไรหมด
สุดท้ายก็มาลงที่อิชั้นอยู่ดี..ถามว่าอิชั้นทำไมปล่อยให้ค้างค่าเช่านานขนาดนี้ ค้างค่าเช่าเยอะทำไมยังให้อยู่ (เอ่อ และแล้วตรูก็ผิดตามเคยชิมิ )
อิชั้นแจ้งกลับไปว่า จริง ๆ ก็ทวงถามทุกเดือนค่ะ แต่น้องก็ผลัดทุกเดือนเหมือนกัน อ้างว่า ผู้ปกครองกำลังรอเงินกู้เงินก้อนอะไรสักอย่างอยู่
จะติดต่อผู้ปกครองก็ติดต่อไม่ได้ เพราะเบอร์โทร.ที่น้องให้ไว้ มันมะจั่ยเลยสักเบอร์นึง จนถึงขั้นไม่ไหวแล้วนั่นล่ะ อิชั้นถึงได้ใช้บริการอากู๋ search หาเอาตามเน็ต (ขอบคุณผู้สนับสนุนรายการทวงหนี้อย่างอากู๋)
สรุปว่า ยอดค้างชำระของน้องเค้า อยู่ที่ 11,195 บาทเฮ่าะ เชื่อมั่นประเทศไทยได้เลย ว่าเดี๋ยวน้องเค้าต้องโดนเฉ่งแน่ ไม่เฉ่งเฉย ๆ อาจมีรายการย้ายออกจากหอ.ในที่สุด
ก็..ไม่เป็นไรค่ะ ลูกค้าดีเราก็อยากได้ ลูกค้าร้ายเราก็อยากให้ออก ถ้าน้องติดขัดทั้งเรื่องค่าเช่า แล้วก็ยังให้ข้อมูลอันเป็นเท็จเกือบทุกเรื่อง พี่คงจะไม่อยากเอาน้องไว้เหมือนกันล่ะนะคะ
คุณแม่น้องเค้ารับปากว่าจะจัดการให้ค่ะ แต่อาจจะต้องรอหน่อย..(ทำไมต้องรอหน่อย รอจุ๊บ รอแจง ไม่ได้รึ)..ก็นะ..รับปากแล้ว ก็คงต้องร้องเพลงรอกันต่อไปอีกนิดล่ะเนาะ
.....................
เคสที่สอง ห้อง 3304 นี่คล้าย ๆ เคสแรกเฮ่าะ แต่เคสนี้คุณแม่พอจะรู้ว่าลูกชายค้างค่าหอ.อยู่..
เพราะพออิชั้นแจ้งชื่อไป คุณแม่น้องก็ระล่ำระลักบอกมาทางโทรศัพท์เลย ว่า "น้องแหม่มรอหน่อยนะ พี่กำลังรอตังค์อยู่ คงอาทิตย์หน้านี่แหละ"
อิชั้นก็เลยอ้อมแอ้มบอกตัวเลขไป..ซึ่งก็เหมือนเคยค่ะ พอรู้ตัวเลขปั๊บ..ก็อกอิ่แป้น เอ๊ย..อกคุณแม่จะแตกกกก..
"หา ??!!! เยอะขนาดนั้นเลยหรือคะ พี่ให้ตังค์ลูกไปทุกเดือนนะ มีเดือนที่แล้วนี่ล่ะ ที่ช้อต ๆ อยู่"
"ค่ะ..หนูก็ถามน้องทุกเดือนนะคะพี่ แต่น้องก็บอกรอคุณแม่โอนตังค์มาให้ก่อนทุกเดือนเลย"
"โห..พี่ให้มาทุกเดือนแหละค่ะ ยกเว้นเมื่อเดือนที่แล้วนี่ล่ะ แถมยังให้ค่าขนมอีกอาทิตย์ละ 1,500 ด้วยนะ ค่าหนังสือ เสื้อผ้า ของใช้อะไรก็ออกให้หมด"
...เอ่อ....แล้วตกลงหนูจะได้ตังค์ค่าเช่ามั้ยคะพี่..(ประเด็นเลยค่ะประเด็น)
"เอางี้นะน้องแหม่ม คราวหน้าถ้าลูกพี่ค้างค่าเช่าอีก แค่ไม่เกินสองเดือน น้องแหม่มต้องโทร.บอกพี่เลยนะ รับปากพี่ก่อน"
อิชั้นรับปาก..รู้อยู่ล่ะ ว่าผู้ปกครองต้องปรี๊ดแตกกับลูกเหมือนรายแรก ส่วนอิชั้นก็รับกรรมไป ทวงบัญชีตรงไปตรงมา..แต่ก็เสี่ยงกับการเสียลูกค้า และให้น้องมองว่าใจร้าย ใจเค็มไปซะงั้น
ใจเค็มปากร้ายน่ะ จริง ๆ ไม่ใช่คอนเซ็ปต์อิชั้น แต่ถ้ามันจำเป็นก็ต้องทำบ้างตามสมควรอ่ะนะคะ ไม่งั้นจะกลายเป็นว่าบริหารงานบริหารเงินไม่ได้เรื่องอีก
ใจดีได้..ใจร้ายก็เป็น ยกเว้นกับคนที่อิชั้นรักนะ..<< ตกลงเรามารักกันวันนี้เลยดีมะ งุงุ
..................
ไปทำงานก่อนนะคะ
i'm not superman
Create Date : 21 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 21 พฤษภาคม 2553 15:31:43 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1486 Pageviews. |
|
|