กัดฟันก่อนกลั้นใจ~
ขึ้นหัวข้อแบบนี้ ไม่ได้จะขึ้นเวทีชกมวยนะ..หึหึ..
i'm not superman
............. 1 สิงหาคม 2553~วันใหม่ กับ ความรู้สึกเก่า ๆ
ช่วงวันสองวันมานี้ อิชั้นเจออะไรที่ค่อนข้าง "หนักหนา" เอาการค่ะ
เมื่อคุยกับคนรอบข้างไม่ได้ อิชั้นก็เลยมาไข้ขึ้นอยู่แถว ๆ นี้..ยังไงก็ต้องขอโืทษเพื่อน ๆ ที่ทำให้เป็นห่วงนะคะ
สัญญาไม่ได้ ว่าจะหายในเร็ววัน..
แต่ก็คงเหมือนกับที่หลาย ๆ คนเตือนสติไว้..ว่าเวลาจะทำให้ทุกอย่างมันคลี่คลายไปในที่สุด..
..........
ทำไมเวลามันเดินช้าจริงน้อ..........เฮ้อ......
.........................................
มาค่ะ กลบความเสียใจกันด้วยงานดีกว่า
ไม่ได้อัพเดทเรื่องงานนานแล้ว เนื่องจากมัวนอนจมกองน้ำตาอยู่เรื่อย ๆ คราวนี้รายงานสถานะเรื่องงานกันทั้ง ๆ ที่ยังมีน้ำมูกน้ำตาอยู่นี่ล่ะ..
โชคดีจริง ที่มาเกิดเรื่องแบบนี้ตอนที่งานเต็มหน้าตัก
อย่างน้อย ก็ยังพอจะหาทำอะไรให้ตัวเองหัวหมุนแทนที่จะมานั่งซึมเป็นนกกระทือติดไข้ไหวัดได้มั่ง
งานก่อทะลุถึงชั้น 5 ทั้งสองอาคารแล้วฮ่ะ พี่มานพ ทีมช่างไฟเดินเจาะผนังฝังบล้อกไฟแทบทุกห้องแล้ว ยังมีเรื่อง "พัดลม" ในห้องนี่ล่ะที่ยังตัดสินใจไม่ถูก จะถามความเห็นใครก็ไม่ได้ เพราะทุกคนรอบตัว ยกให้อิชั้นตัดสินใจเพียงผู้เดียว ยืน "เดียวดาย" อีกแล้วสินะเรา
นอกจากระบบไฟแล้ว ระบบท่อก็เริ่มตบตรูดตามไปติด ๆ ช่วงนี้อิชั้นติดหน้างานยังกะตังเม นี่ถ้ากอดคอกินเหล้าเป็นเหมือนพวกช่าง คงได้เมากะเค้ามั่งแหละ (จริง ๆ กินทีไร หลับทุกทีค่ะ 555 แต่ช่วงนี้อยากเมาเป็นพิเศษ ถึงแม้จะกินแค่ไวน์แล้วเมาแป้กหลับไม่รู้เรื่อง คุยกะใครเค้าก็ไม่รู้เรื่องก็เหอะ)
ฟ้าสวยนะคะ..ทำไมจิตใจ สถานะมันไม่สดใสเหมือนสีท้องฟ้าหนอ
ด้านในล้อบบี้เริ่ม กั้นส่วนที่จะเป็นออฟฟิศแล้วฮ่ะ อิชั้นนั่งร่างแบบในใจอยู่นาน ว่าควรจะก่อทึบตรงไหนดี ติดกระจกตรงไหนดี ส่วนไหนจะกั้นเพื่อวางเคาเตอร์ครัว+เครื่องดื่มเล็ก ๆ สำหรับตัวเองเวลามาทำงาน ส่วนไหนจะเป็นเคาเตอร์กาแฟสำหรับลูกค้าห้องพักรายวัน ซึ่งตอนนี้ทวีจำนวนขึ้นอย่างน่าตกใจ (ตกใจจริง ๆ ค่ะ เหมือนกับว่า ยิ่งชีวิตด้านอื่นของอิชั้นตกต่ำเท่าไหร่ งานมันก็ยิ่งพุ่งปรี๊ดขึ้นเท่านั้น มันอะไรกันวะเนี่ย)
จริง ๆ มีอะไรให้ทำ มีอะไรให้คิดเยอะ ๆ ก็ดีเหมือนกันนะคะ อย่างน้อยก็พอจะปลอบใจตัวเองได้ว่า ถึงเขาจะไม่คิดถึงเรา แต่เราก็ยังมีอะไรที่สำคัญในชีวิตที่ต้องคำนึงถึงมากกว่า..
ชีวิตก็เป็นแบบนี้ใช่มั้ยคะ...............ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบไปซะทั้งหมดหรอก...
................
ยังเจ็บจี๊ด ๆ อยู่ค่ะ..
จับฆ้อนช่วยตอกตะปูได้ทำไปแล้วเ้นี่ย ออกแรงมาก ๆ เผื่อกลางคืนจะได้นอนหลับ..
..................................
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ
ฝากกอดไปถึงคนไกล ๆ ที่ส่งความปราถนาดีมาให้ทุกคนด้วย
รัก
i'm not superman
Create Date : 01 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 1 สิงหาคม 2553 9:00:01 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1964 Pageviews. |
|
|
นานๆเราจะได้รู้สึกรู้สมกับฟามน้ำเน่าอะไรแบบนี้
นอกจากเห็นในละครทีวี..แม่นบ่..?
ถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้แล้ว
เวลาดูหนังดูละครที่นางเอกน้ำตาคลอ..
ตะเองอาจจะได้หัวร่อ
และเอาไปโม๊กะใครเขาได้ว่า เฮ๊ยยย แบบนี้ตรูก้เคยเป็น...
บุญรักษานะที่ลัก ถ้ายังไม่ดีขึ้น
แนะนำให้หยิบค้อนไปตอกตะปูช่วยช่างเลย..