ก็เท่านี้~
10 มกราคม 2553~
เพิ่งกลับมาจากงาน พระราชทานเพลิงศพ ของลุงเขย เมื่อเที่ยงคืนที่ผ่านมานี่เองค่ะ
ค่อนข้างกระทันหันสมควรสำหรับข่าวร้ายครั้งนี้ เพราะอาแปะย้งซึ่งเป็นสามีของป้าระ พี่สาวคนโตของแม่ค่อนข้างจะเป็นคนมีอายุที่แข็งแรงพอสมควร (แปะอายุ 84 แล้วค่ะ เมื่อตอนท่านเสีย) ก่อนเสีย ก็มีโอกาสได้เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลแค่ 2 วันเท่านั้น และขนาดที่ว่าลูก ๆ ของแปะทั้ง 10 คน ต่างก็มีฐานะดีและมียศมีตำแหน่งมีหน้ามีตากันเกือบทุกคน แต่ "ของนอกกาย" ทั้งหมดที่มีกลับไม่ได้ช่วยอะไรแปะได้มากนัก ไม่ว่าจะใช้เงินใช้ทอง หรือใช้หมอที่มีความรู้ความสามารถมากขนาดไหน
แม่เล่าให้ฟังว่า เพิ่งได้เจอแปะย้งเมื่อตอนมีชีวิตอยู่ เมื่อเดือนธันวาคมที่ผ่านมานี่เองค่ะ..
วันนั้นแม่กับญาติ ๆ ทางฝ่ายเหนือนี่ ไปร่วมงานเลี้ยงเปิดบริษัทใหม่ของเจ๊งิ้ม..ลูกสาวคนนึงของแปะย้ง แปะดีใจที่ได้เจอญาติ ๆ ที่ไปร่วมงานทุกคนอยู่เลย แถมทานข้าว(โต๊ะจีน) ได้มาก ชอบทานเมนูปลาที่ขึ้นโต๊ะวันนั้นเป็นพิเศษ ญาติ ๆ ทุกคนที่ได้เจอแปะในวันนั้นต่างไม่คาดคิดว่าท่านจะจากไปเร็วเช่นนี้
คืนวันที่แปะย้งเสีย...ช่วง 3 ทุ่มเศษ ของเมื่อ 3-4 วันก่อน จะว่าไปจู่ ๆ ก็มีเรื่องแปลกเกิดขึ้นที่บ้านค่ะ
ช่วงนั้น อิชั้นกับแม่นอนดูทีวีอยู่ในห้อง จู่ ๆ แม่ก็หันมาถามว่าได้ "กลิ่น" อะไรมั้ย..
จริง ๆ อิชั้นได้กลิ่นนั้น โชยมาสักพักแล้วค่ะ เป็นกลิ่นเหมือน..อะไรสักอย่างไหม้..ลอยอวลแตะจมูก แต่ก็ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรออกมา แม่ก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน เราสองคนแม่ลูกชักไม่ค่อยสบายใจอ่ะนะคะ ต้องออกมาเดินหาต้นเหตุของกลิ่น ด้วยการเดินไปรอบบ้าน แม่ลงทุนเดินขึ้นไปดูบนชั้น 3 ส่วนอิชั้นน่ะเหรอ...ลงไปชั้นล่างของบ้าน เปิดประตูหลัง..แล้วก็ออกไปเดินดมสูดกลิ่น ว่ามันจะมาจากบ้านอื่นได้มั้ยหนอ..
จริง ๆ เพราะกลัวน่ะค่ะ...กลัวว่าใครจะจุดอะไร หรือไฟจะไหม้อะไรโดยที่เราไม่รู้ตัวรึเปล่า..แต่ผลปรากฎว่าสำรวจจนครบทุกที่เท่าที่ทำได้แล้ว..ก็ไม่เจอสิ่งผิดปกติ..
ที่สุด..อิชั้นกับแม่ก็เลยต้องกลับเข้าบ้าน และสักพักกลิ่นก็จางหาย
เที่ยงคืนเศษ..แม่หลับไปแล้ว แต่อิชั้นยังกระสับกระส่ายนอนไม่หลับ (คืนนั้นได้นอนเกือบตี 4 ค่ะ ไม่รู้ทำไม) มีเสียงโทรศัพย์บ้านดังขึ้น แต่อิชั้นตัดสินใจไม่รับ เพราะดึก ๆ แบบนี้เคยเจอพวก โรคจิต โทร.มาหลายครั้งแล้ว อารมณ์ประมาณว่า กลัวซ้ำอิ่หร็อบเดิมว่างั้นเถอะ ก็เลย..ไม่รับดีกว่า
โทรศัพย์ดังขึ้น 4-5 กริ๊งค่ะ แล้วก็เงียบไป อิชั้นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก ทำโน่นทำนี่ก๊อกแก๊ก ๆ แล้วก็ได้เข้านอนตอนเกือบสว่างนั่นล่ะ
เช้าวันรุ่งขึ้นช่วง 6 โมงเช้า อิชั้นก็ตื่นเพราะเสียงโทรศัพย์มือถือ ที่วางไว้หัวเตียงดังค่ะ
เป็นโทรศัพย์จากกู๋หม่อง..โทร.มาบอกว่าให้บอกแม่ด้วย ว่าแปะย้งเสียแล้วนะ..เสียเมื่อคืนตอน 3 ทุ่มเศษ และเมื่อคืนลูกแปะย้งโทร.มาบอกแล้ว แต่กู๋โทร.เข้าบ้านอิชั้นช่วงเที่ยงคืนไม่มีคนรับสาย..(ก็คงจะเป็นสายนั้นที่อิชั้นไม่รับนั่นล่ะค่ะ)
แม่ตกใจเพราะไม่มีวี่แววมาก่อน แต่ญาติทุกคนที่อยู่ทางนี้ก็ได้รับข่าวกันหมดแล้ว
ช่วงสายของวันนั้นเอง..น้าสาว(แม่เจ้าฟ้า) แวะมาที่บ้านค่ะ แม่เล่าให้น้าฟังว่าเมื่อคืนได้ "กลิ่นไหม้" แปลก ๆ ลอยอวลอยู่ในบ้านช่วง 3 ทุ่ม
น้าสาวคราง..ฮือ....บอก..อย่าว่าแต่ที่บ้านเราได้กลิ่นนั้นเลย ขนาดน้าสาวซึ่งอยู่บ้านไกลจากบ้านอิชั้นพอสมควร ก็ได้ "กลิ่น" แบบนั้นเหมือนกัน
น้าสาวเพิ่งกลับมาจากการส่งเจ้าฝนที่หอ. น่ะค่ะ พอเจ้าฟ้าขับรถกลับมาถึงบ้าน ไขประตูเข้าบ้านเท่านั้นก็ได้กลิ่นไหม้แปลก ๆ ที่ว่าทันที (ช่วง 3 ทุ่มเศษนั่นล่ะค่ะ)
สองคนแม่ลูกบ้านนั้นก็ทำแบบเดียวกับอิชั้น ก็คือ...เดินหากันจนทั่ว ว่ามีอะไรไหม้ตรงไหนรึเปล่า
แต่ก็ไม่มีค่ะ..พอช่วงเช้าก็เลยเพิ่งรู้ว่า แปะย้งเสียช่วงเวลานั้นนั่นเอง..
..............
ที่เล่ามาให้ฟังนี่เป็นเรื่องแปลก ๆ ที่อิชั้นฟันธงไม่ได้ว่ามันคืออะไรอ่ะนะคะ..
เพียงแต่จะบอกว่า....คนเราก็เท่านี้...ต่อให้รูปสวย รวยทรัพย์ นับความรู้อย่างไร สุดท้ายก็หนีสัจธรรมในชีวิตไม่พ้น
หลังพระราชทานเพลิงศพแปะย้งเสร็จ..ซาเจ็ก..เดินเข้ามาคุยกับญาติ ๆ ฝ่ายเหนือด้วยอาการปลง ๆ ว่า
"...คนเราก็เท่านี้ล่ะนะครับ..ไม่ว่าตอนมีชีวิตอยู่จะเป็นยังไง ตอนจากไปก็คว้าไปได้เพียงแค่ สองกำ..เท่านั้น"
....นั่นก็คือ...."กรรมดี" กับ "กรรมชั่ว" ที่จะติดตัวเราไปนั่นเองล่ะนะคะ
พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคง สำคัญหลายในกายมี นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา
(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : กฤษณาสอนน้องคำฉันท์)
......................
อาการหวัดดีขึ้นแล้วนะคะ ยังขม ๆ คออยู่ น้ำมูกแห้งแล้ว แต่ยังมึน ๆ หัวนิดหน่อย..
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ส่งความคิดถึงและเป็นห่วงมาให้ค่ะ
............
ติดเรื่องเที่ยวไว้ก่อนนะคะ
เปื่อยด้วย เหนื่อยด้วย
.............
คิดถึง......เหมือนเช่นทุกวัน
i'm not superman
Create Date : 10 มกราคม 2554 |
Last Update : 10 มกราคม 2554 8:51:40 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1423 Pageviews. |
|
|