Bloggang.com : i'm not superman : ทำไมต้องเธอ~

ทำไมต้องเธอ~

จิ๋ว ปิยนุช เสือจงพรู

เนื้อเพลง: ทำไมต้องเธอ
อัลบั้ม: The Star

ฮู......ฮู.......

ก็มันไม่อยากรู้ ก็มันไม่อยากรัก ไม่มีเวลาที่จะคิด ที่จะสนใจ
แต่พอได้เจอะเธอ ก็ดูชีวิตมันผิดเพี้ยนไป ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอ ไม่ชอบเลย

เมื่อไรที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป ไม่เป็นตัวเอง ไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย ทำไมต้องเป็น (เธอ)ไม่เข้าใจ

(ชา....ชา ดัด ชา ดัด.....ชา ดัด...ชา) (ฮา........ฮู......)

นี่ตัวฉันเองหรือ เปลี่ยนไปถึงเพียงนี้ หมดความเข้มแข็งและเหตุผล ไปอย่างง่ายดาย
อาจเป็นเพราะเธอนั้น ที่ยังมาหาเข้ามาค้นใจ และฉันก็เลยเปลี่ยนไป เพราะรักเธอ

เมื่อไรที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป ไม่เป็นตัวเอง ไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย ทำไมต้องเป็น (เธอ)ไม่เข้าใจ

เมื่อไรที่อยู่ใกล้เธอ ฉันรู้สึกราวกับเคลิ้มไป ไม่เป็นตัวเอง ไม่เหมือนเคย
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย ทำไมต้องเป็น (เธอ)ไม่เข้าใจ

ชีวิตต้องมาเปลี่ยนไป เพราะรักเธอ..... >> (ฟังเพลงนี้กดตาม link ด้านขวานะคะ)

.............

โอ้วววว..บ๊ะเจ้า..ขอบคุณคุณเข็มขัดสั้นมากค่ะ..ฟังเพลงนี้แล้ว..อิชั้นเจ็บจิ๊ดดดดเข้าไปถึงกระบังลมเลยค่ะเนี่ย..ฮืออออ~

............................

เก้าโมงเศษของวันนี้ อิชั้นขับรถถึงหน้าไซด์งานตามปกติเฮ่าะ..

ที่ไม่ปกติก็คือ วันนี้คุณนายแม่เธอตามมาด้วย..ง่า..ความจริงจะเรียกว่าตามก็ไม่ถูก เพราะอิชั้นเรียนเชิญเธอมาเอง เนื่องจากช่วงบ่าย ๆ จะต้องพาคุณนายเธอไปเลือกลายกระเบื้อง ที่จะสั่งเข้ามาปูห้องน้ำในอาคารใหม่..ซึ่งแน่นอน ขืนอิชั้นเลือกเอง ลายไม่ถูกใจคุณนายแม่..ผลสุดท้าย..ก็คงต้องถูกอัปเปหิ ให้ไปเลือกใหม่เป็นแม่นมั่น

แต่ในเมื่อช่วงเช้าว่าง..อิชั้นก็เลยขอแวะเซ็นต์งานที่ออฟฟิศ และดูความคืบหน้าของการก่อสร้างก่อน..สาธุ..ช่วงนี้เข้าพรรษา อิชั้นจะไม่มุสาวาทาก็ได้..ว่า..ว่าอิชั้นแอบหวังว่าจะได้เจอหน้าใครบางคนที่หน้าไซด์งานเช้านี้อ่ะนะคะ..

แต่..เช้าวันนี้..ไม่มีแม้แต่เงาของเค้าเลยอ่ะค่ะ..งืออออ~...

มีแต่คนงานที่เดินกันยุ่บยั่บ(มากันทำไมเยอะแยะยะ >_<)..กับเหล็กโครงหลังคาที่เริ่มมองเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น อิชั้นก็ได้แต่เดินจงกลมเป็นเสือติดจั่น..หัวใจมันร้องงื้ดง้าดดด~..ว่าอยากเจออิ่ตาน่านนนน อยากเจออิ่ตาน่านนนนน..แต่ให้ตายเถอะดาลิ้งค์..ถึงจะคิดถึงเค้าแค่ไหน..ยังไง ๆ อิชั้นก็ไม่โทร.หาเค้าหรอก..เพราะศํกดิ์ศรี และคำว่า "ไม่ควร" มันค้ำหัวใจอยู่

เกือบเที่ยงค่ะ..จวนจะได้เวลาออกจากหน้างานเข้าเมืองเต็มที..จู่ ๆ..ทีมเสื้อเหลืองจากสรรพากรจังหวัดก็เดินดุ่ย ๆ เข้ามาหาอิชั้นถึงด้านในตึกโดยมิได้นัดหมาย..

หะแรกอิชั้นก็งง ๆ อยู่อ่ะนะคะ ว่ามาจากไหนกัน..แต่พอถูกซักไซ้ถึงรายละเอียด..ว่าอาคารที่กำลังก่อสร้างนี่ อิชั้นจ้างบริษัทไหนทำ มีสัญญาไหม จ้างเท่าไหร่ สั่งวัสดุจากไหน..อิชั้นก็เริ่มแหม่ง ๆ และเริ่มรู้ตัวละนะคะ..ว่าพวกพี่ ๆ ทีมนี้มาจากไหน..

"อือ์ม..พอดีแหม่มจ้างคนงานเองน่ะค่ะพี่ ส่วนวัสดุก็..สั่ง ๆ ตามในจังหวัดนี้บ้าง ต่างจังหวัดบ้าง แล้วแต่ว่าที่ไหนจะถูก..."

อิชั้นช่วยแก้ต่างให้คุณนัทซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทผู้รับเหมาอ่ะนะคะ เพราะราคาที่คุณนัทสร้างให้อิชั้นเนี่ย ถ้านับถึงตอนนี้ที่ราคาน้ำมันมันพุ่งกระฉูดทะลุเพดาน และพาลพาเอาวัสดุอุปกรณ์การก่อสร้างมันถูกลากตามขึ้นไปอย่างมิหยุดยั้งแล้ว..ถือว่าคุณนัทแทบไม่เหลือกำไรเลย..

ขืนให้คุณนัทโดนภาษีจากสรรพากรอีก มีหวัง..คงได้แจกแกลบแทนค่าแรงคนงานแน่..เถอะ..ช่วยเค้าสักหน่อย..สรรพากรเองก็ได้ภาษีจากอิชั้นในแต่ละปีไปเยอะแยะแล้ว..อย่าไปเก็บคนที่เค้าแทบไม่เหลือแม้แต่กำไรเลย..

พี่ ๆ จากสรรพากรจังหวัดตบท้ายด้วยการขอเบอร์โทร.อิชั้นกลับไปค่ะ..พอคล้อยหลังพี่ ๆ เค้าปั๊บ..อิชั้นก็กดเบอร์โทร.ถึงคุณนัทปุ้บ..

"..โอ้ย..ขอบคุณมากครับพี่..งั้นเดี๋ยวผมให้พี่ xxx โทร.คุยกับพี่ละกัน จะได้คุยเรื่องรายละเอียดด้วย เดี๋ยวเผื่อสรรพากรมาถามพี่อีกจะได้ตอบตรงกันอ่ะ"

^
^
ขอโทษค่ะ..ข้างบนรู้สึกจะออกนอกหน้าไปหน่อย

ไม่ควร ๆ ใช่มั้ยอ่ะคะ..

....................

เที่ยงสิบนาที..ขณะที่อิชั้นติดสายเรื่องงานกับน้องอีกคนนึงอยู่ สายเรียกซ้อนของ"ใครบางคน" ก็แทรกขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย..

อิชั้นมองเบอร์แล้วก็หัวใจเต้นเป็นจังหวะแซมบ้า..แต่นาทีนั้นกำลังติดพันเรื่องอื่นอยู่อ่ะนะคะ ก็เลยตัดสินใจ ไม่รับสายเรียกซ้อนสายนั้น..

จนคุยเรื่องงานกับสายแรกเสร็จ อิชั้นถึงได้..กลั้นใจโทร.กลับหาเค้าค่ะ

เสียงเพลงรอรับสายดังขึ้นมาแว่ว ๆ จากปลายทาง..ทำเอาอิชั้นอึ้งไปนิด ๆ..ไม่รู้คุณคิดยังไงอ่ะนะคะ..ที่เลือกเพลง.."คนเดียวไม่เหงา เท่าสามคน" มาเป็นเมโลดี้

...แอบนึกเข้าข้างตัวเองเล็ก ๆ ว่ามันเกี่ยวพันถึงอิชั้นมั้ยน้อ~...

...ไม่นาน..เสียงของคนที่ขี้โกง ที่ได้รับความคิดถึงจากอิชั้นไปเพียงฝ่ายเดียวก็รับสาย..

"ครับ..คุณแหม่ม...ว่าไงครับ...."

ท่าทางเป็นการเป็นงานเจียว..เออ..ลืมไป ก็อิชั้นกำลังจะคุยกับเค้าเรื่องงานนี่หว่า

อิชั้นเล่าให้เค้าฟังคร่าว ๆ เรื่องสรรพากรค่ะ..เค้าก็เลยว่า..เดี๋ยวจะเข้ามาคุยกับอิชั้นที่หน้างานด้วย..เพราะตอนนี้เสร็จธุระแล้ว และก็กำลังขับรถกลับมาจากโรงงานปูนอ่ะนะคะ..

เอ้อออ..เข้ามาเถอะ..ไม่เจออิชั้นร้อก เพราะตอนนี้อิชั้นกำลังซิ่งฝ่าการจราจรเข้าเมือง สวนทางกับคุณอยู่..

555555

อิชั้นวางสายแบบสับสน รู้สึกงง ๆ ในหัวใจแบบแปลก ๆ...

ขับรถไป ใจก็วิ่งปรู๊ดดดกลับไปที่หน้างานโน่น..บ้าชะมัด..ส่ง sms บอกเค้าหน่อยดีมั้ยเนี่ย..

............................

"แหม่มไปเลือกกระเบื้อง จะเข้าหน้างานบ่าย ๆ นะคะคุณ"

ที่สุด อิชั้นก็กลั้นใจส่ง sms ถึงเค้าค่ะ..เอ่อ..แบบว่า..นี่เป็น sms ข้อความแรกที่ส่งถึงเค้าเลยก็ว่าได้ ไม่รู้เค้าจะคิดยังไงที่ได้รับข้อความนี้ด้วยซ้ำ

.....เงียบฉี่.....ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาล่ะ..งั้นก็โล่งอก...

เค้าก็คงได้รับแมจเสจแล้วกระมังเนาะ..ช่างเถอะค่ะ ก็แค่ตั้งใจบอกเค้าว่าจะยังไม่เข้าหน้างานน๊า~ ถ้าจะคุยเรื่องสรรพากรวันนี้ก็คงต้องเป็นบ่าย ๆ..

.........................

เที่ยงครึ่ง อิชั้นขับรถมาจอดให้หม่ามี้ลงไปซื้อของที่ร้านค้าขาประจำริมชานเมืองค่ะ..

ไม่นานนัก..เสียงเตือนให้รับข้อความจากมือถือก็ดังขึ้น พร้อม ๆ กับข้อความวิบ ๆ..ว่า..มี sms ตอบกลับมาจาก ......."ใครบางคน"..........

ง่า.................

ไม่กล้าเปิดดู.................................

............................

Create Date : 18 กรกฎาคม 2549

Last Update : 18 กรกฎาคม 2549 21:38:00 น.

6 comments

Counter : 1501 Pageviews.