ไหงเป็นงี้ล่ะ~

..วันนี้อิชั้นไปบุก "บ้านพัก" ของ "นายนั่น" มาค่ะ..

แง้~

เพื่อน ๆ อ่านไปผิดหรอกเฮ่าะ...เช้าวันนี้ อิชั้นไปเยือนถึงถ้ำเสือโดยมิได้ตั้งใจไว้ก่อนมาแย้วจริง ๆ ~

..............

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนเกือบเก้าโมงเช้าเฮ่าะ..

ช่วงนั้น อิชั้นกำลังขับรถตรงดิ่งไปที่ ห้างแมคโครสาขาใกล้บ้านท่าน(ท่านไหนฟระ ??!!)..เพื่อรีบซื้อชุดไฟนีออน 40 w จำนวน 3 ชุด ไปให้ช่างที่นัดกันไว้ว่าจะมาติดไฟโรงรถเช้านี้อย่างรีบด่วน...เป้าหมายที่มี..เท่านั้นจริง ๆ ค่ะ เพราะพอลงจากรถได้ ก็ตรงเดินตรงดิ่ง ๆ ๆ จะเข้าประตูห้างเลย..

แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวพ้นประตูห้างเข้าไปเลยค่ะ..ร่างสูง ๆ ของใครบางคนก็เดินเข้ามาทักเสียก่อน..

"หวัดดีครับ..ไม่เห็นมีเลยอ่ะ..ตับในน้ำซอสน่ะครับ....."

อิชั้นงง ๆ อยู่ครู่นึง..แต่ปากน่ะ..พูดคำว่า "หวัดดีค่ะ.." ล่วงหน้าไปแล้น(ปากเบางี้แหละ บางทียังไม่ทันสังเกตุหน้าค่าตาคนทักด้วยซ้ำ)..พอตั้งสติได้..ใจก็วิ่งหายยยย~ลงไปกองอยู่ตรงตาตุ่มนั่นเอง

คุณ xxx ในมาดสบาย ๆ สวมกางเกงสแล็คกับเสื้อยืดสีขาวมอ ๆ (เหมือนเพิ่งลุกจากที่นอนมาเลยค่ะ 5555) ทำหน้าตาน่าสงสารยืนตัดพ้ออยู่ต่อหน้าอิชั้นง่ะ..

อิชั้นรู้ทันทีว่าเค้าหมายถึง..."อะไร"

ก็อาหารเจ้ามีมี่ น้องหมาสุดที่รักของเค้าที่หอบหิ้วเอามาเลี้ยงที่บ้านพักด้วยนั่นไงคะ

จำได้ว่าตัวอิชั้นเองนี่แหละ ที่เคยคุยกับเค้าว่า ที่แมคโครมีอาหารสุนัข(อาหารซอง)ในน้ำซอสขายน๊า..คุณไปซื้อมาเป็นกล่อง ๆ ซี๊...ถูกก่ากันตั้งหลายบาทแน่ะ...(สาเหตุที่บอกเค้า เพราะเห็นเค้ายืนถือซองอาหารสุนัขอยู่หน้าไซด์งานเมื่อหลายวันก่อน)

"จริงหรือคะ..ไม่มีเหรอ เอ..แหม่มเคยเห็นนะ.."

"ไม่มีจริง ๆ ครับ...แย่เลยอ่ะ........" ทำเสียงอ้อน ๆ อีกแย้ว..ธ่อ.. >_< จะขยันดึงเรตติ้งตัวเองไปถึงหนายยยคู้ณณณ~

ความที่อิชั้นรีบ แล้วก็อาย ๆ ด้วย เพราะเช้านี้ตัวเองโคตระโทรมจริง ๆ เยย (ผมสระเมื่อเช้าก็ยังไม่แห้งดี ชี้ฟูเหมือนมิได้ใช้แชมพูโดฟฟฟ) อิชั้นก็เลยตัดบทว่า..แย่จังนะคะ..อะไรทำนองนั้น ก่อนจะพยักหน้ายิ้ม ๆ ให้เค้าแบบเห็นใจ แล้วก็รีบหันหนีเดินอ้าว ๆ เข้าห้างไปเลย..

แต่ในหัวใจอ่ะนะคะ..มันเต้นเป็นจังหวะสามช่าไปเรียบร้อยแล้น..

ผ่านเข้ามาในห้างได้..อิชั้นก็รีบดิ่งไปซื้อของที่ต้องการทันทีค่ะ....แต่....ทำไมมิรู้.....ใจมันก็ร่ำแต่จะนึกถึงสีหน้าผิดหวังของอิ่ตานั่นเมื่อสักครู่นี้ไม่หาย..

นี่คงแจ้นออกมาจากบ้าน เพื่อหาซื้ออาหารซองให้น้องหมาตัวเองล่ะสิ..ที่สำคัญ...ร้านค้าแถวมหาวิทยาลัยก็ดันปิดกันเป็นแถบ ๆ ด้วย...คงไม่มีตุนไว้แล้วกระมัง ถึงได้ขับรถมาจากบ้านพักแต่เช้า ทั้ง ๆ ที่น่าจะนอนให้สบายในวันหยุดพักผ่อนของตัวเองแบบนี้..

คิดแล้วก็...บอกไม่ถูกค่ะ.....

คือ..อาจจะเป็นเพราะ อิชั้นว่าลึก ๆ แล้ว ตานั่น มีนิสัยส่วนตัวบางอย่างคล้ายกับอิชั้นเอามาก ๆ มากแบบบอกไม่ถูก..บางครั้ง แค่มองตานั่น อิชั้นก็เหมือนกับจะมองทุละ เอ๊ย..ทะลุเข้าไปถึงในความคิดของเขา..ซึ่งก็ไม่ควรเป็นแบบนั้นเล้ย..เพราะเค้าเองก็ไม่ใช่ "คน" ที่อิชั้นจะสามารถแตะต้องได้แล้ว...

แต่..........................

ด้วยเหตุผลกลใดมิทราบ...แทนที่อิชั้นจะจ้ำอ้าวไปที่ประตูทางออก อิชั้นกลับเดินเลี้ยวไปที่ชั้นวางอาหารสุนัขที่อยู่อีกด้านนึงแทน..

เนื้อไก่และตับในน้ำซอส...วางขายเด่นเป็นสง่าอยู่บนเช้วฟ์นั่นเองเฮ่าะ

เอาไงดีฟระ..

อิชั้นถามตัวเอง...

ถ้าไม่ซื้อไปเผื่อเค้า..ก็..สงสารน้องหมาอีก..ให้ตายเถอะ..แต่ถ้าซื้อไป..ก็..ก็ต้องเอาไปให้เค้า..

อิชั้นนิ่งนึกอยู่ครู่นึงค่ะ..แต่ท้ายสุดแล้วความสงสารน้องหมา (มีสงสารอิ่ตาเจ้าของด้วยนิด ๆ ) ก็ชนะเลิศ

อิชั้นจิ้มโทรศัพย์ถึงเค้าในนาทีถัดมาค่ะ..

"คุณคะ..น้องมีมี่กินอาหารซองรสไหนแน่อ่ะ.."

"อ๋อครับ..ตับในน้ำซอสน่ะครับ.."

"อือ์ม..แหม่มเห็นมีรสไก่ผสมตับในน้ำซอสอย่างเดียวน่ะค่ะ ลองดูมั้ย เพราะยังไง ๆ แถวมหาวิทยาลัยตอนนี้คุณก็คงหาซื้อไม่ได้อยู่ดีแหละ อือ์ม..เดี๋ยวแหม่มจะซื้อไปฝากเจ้าสองแสบที่บ้านด้วย แหม่มจะแบ่งไปให้เจ้ามีมี่ของคุณลองชิมหน่อยละกันนะคะ.."

"อ๋อ..เอ่อ..ครับ..ขอบคุณมากครับ...."

อิชั้นวางสาย คว้ากล่องอาหารซองได้ ก็รีบเดินออกมาจ่ายตังค์ทันที..

.............

สิบนาทีถัดมา อิชั้นก็เปิดไฟเลี้ยวเข้าไปยังบ้านพักของเค้าค่ะ..

ตอนขับรถอยู่ นึกเป็นสิบ ๆ ครั้ง ว่าอิชั้นจะทำอิ่ท่าไหนดีฟระ..นี่มันเหมาะรึเปล่าเนี่ย ที่แจ้นเอาอาหารน้องหมาไปให้เค้าถึงบ้าน..มันจะดูไม่งามนะคะ..แล้ว..แล้วนี่เค้าอยู่บ้านพักคนเดียว หรืออยู่กับหัวหน้าช่างคนอื่นด้วยก็ไม่รู้..โอ๊ย..เอาไงดี..หรือว่าจะเอาไปกองไว้หน้าประตูบ้านเค้าแล้วก็ขับหนีออกมาเลย ก่อนโทร.บอกให้เค้าออกมาเอาดี..

โอ๊ย..หาเรื่องจริง ๆ เลยยัยแหม่มเนี่ย~

แต่ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ได้แล้วค่ะ เพราะพอมาถึงถนนทางเข้าบ้านพักของเค้า อิชั้นก็เห็นรั้วบ้านของเขาเปิดออกกว้าง มีรถปิคอัพสีดำของเจ้าของจอดเด่นเป็นสง่าอยู่คันเดียว..อือ..เอาฟระ..รีบให้แล้วรีบไปเลยก็แล้วกัน..

"โฮ่ง ๆ...." เสียงน้องหมาเห่าทักทายมาแต่ไกลค่ะ..อุ๊ยตายว้ายกรี๊ดดดดด.....เค้า.....ผูก.....จุก....มัดริบบิ้นสีแดง...ให้น้องหมาด้วยอ่า~

ไม่รู้เพิ่งจับน้องหมาผูกจุก อิตอนอิชั้นโทร.มาบอกว่าจะซื้ออาหารซองมาเผื่อรึเปล่าก็ไม่รู้..

"ไงจ๊ะ มีมี่...." อิชั้นทักเจ้าตัวเล็ก..คาดว่าน่าเป็นพันธุ์ผสม พูเดิ้ลกับสปริตอ่ะนะคะ..น่ารักเจียว แม้จะถูกตัดขนเว้า ๆ แหว่ง ๆ ไปหน่อยก็เถอะ..(ฮี่ ๆ )

"น่ารักจัง..โอ๊ยย..ผูกจุกด้วยอ่ะ..." อิชั้นเกาพุงแม่ตัวเล็ก ซึ่งก็คุ้นกับอิชั้นเร็วมาก เพราะแตะตัวนิดเดียว..คุณเธอก็พร้อมจะละลายอยู่ตรงตักอิชั้นแล้ว..

อิชั้นนั่งยอง ๆ เล่นกับเจ้ามีมี่อยู่หน้าบ้านนั่นเองค่ะ โดยมีพ่อเจ้าประคุณ...นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ใกล้ ๆ นั่นเอง..

"ลองดูนะคะ เผื่อเค้าจะชอบ" อิชั้นส่งอาหารซองไปให้เค้าสามซอง..(เชื่อมั้ยคะ อิชั้นมิได้ดับรถเลยค่ะ เพราะกลัวเค้าจะคิดว่าอิชั้นถ่อมาให้ท่าเค้าถึงบ้าน..คือสำแดงให้เค้าเห็นว่า อิชั้นพร้อมจะไปอยู่ทุกเมื่อ)

"ไง..มีมี่..พ่อหนูมัดจุกให้สวยเชียว ชอบใช่ม๊า..ชอบให้เกาใช่ม๊า~"

"โป๊ลูกโป๊.." เค้าเอามือมาปิดพุงมีมี่...ยิ้มแป้นเจียว อิชั้นแอบชายตาแว่บไปในบ้านนิดนึง บ้านโล่งเอามาก ๆ เลยค่ะ ก็..สมควรจะโล่งหรอก..ในเมื่ออีกไม่ถึงสามเดือน เค้าก็คง..........ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว....

"เดี๋ยวเย็น ๆ แวะมารับไปเลยนะฮะ..เอาตัวไปเลย"

อิชั้นหัวเราะ...ได้แต่เกาพุงน้องหมาเล่น...

"อือ์ม..งั้นแหม่มไปก่อนนะคะ..นัดช่างไว้อ่ะ...."

"อ๋อ..ครับ...."

อิชั้นเดินตรงไปที่รถ...ขณะที่เค้าออกมายืนที่ถนนหน้าบ้าน

"แล้วนี่..ทานข้าวเช้ารึยังคะ.."

"ยังเลยครับ.."

"อือ์ม..ไปทานได้แล้ว....สายมากแล้วนะคะเนี่ย..........."

กรี๊ดดดดด..ตรูจะพูดทำไมเนี่ย..จะไปเป็นห่วงเค้าทำม๊ายยยย...

อยากกัดลิ้นตัวเองให้ตายอยู่ตรงหน้าเค้านัก..

อิชั้นรีบถอยรถออกมาจากบ้านเค้าทันทีค่ะ..

เฮ้อ..

ไม่ได้ ๆ...ต้องคิดกับเค้าแค่เพื่อนเท่านั้นนะ...เพราะถึงยังไง...มันก็...เป็นไปไม่ได้อยู่ดี..

..ต้องคิด..แค่นี้....จำไว้ ๆ..~

Create Date : 11 กรกฎาคม 2549		4 comments
Last Update : 11 กรกฎาคม 2549 18:17:20 น.
Counter : 1413 Pageviews.
Share Tweet