|
|
วัดป่า...มหาสนุก 12
วัดป่า...มหาสนุก 12
( เล่าจากเรื่องจริง แต่ให้อ่านเป็นนิยาย...อย่าอ่านเอาเรื่อง นะครับ )
มีคนถามมาเยอะ หลายเรื่อง....
วิธีการภาวนา ผีที่วัด หรือหลวงพ่อ....
เอาเรื่อง หลวงตามหาฯ...... ให้จบก่อนนะครับ
หลวงตามหาฯ ท่านมีความสามารถเป็นเลิศในเรื่องการเทศน์ หรือ อนุศาสนีปาฏิหาริย์ จนเป็นที่เลื่องลือ
ถ้าพูดแบบสมัยใหม่ ก็ต้องบอกว่า...ท่านโด่งดังมากในพื้นที่แถบอีสานตอนกลาง
ทุกครั้งที่ได้รับนิมนต์ไปเทศน์ จะมี แฟนคลับ ไปร่วมงานกันมากมายเพื่อรอฟังท่าน
ที่น่าแปลกใจ คือท่านเป็น พระ....มหานิกาย หรือ วัดบ้าน
แต่กลับได้รับการยอมรับ การเคารพเทิดทูน จาก พระป่า....ธรรมยุติ จนหลายคนคิดว่าท่านก็เป็น พระป่า ด้วยเหมือนกัน
ผมเคยเรื่องนี้....หลวงตามหาฯ ท่านบอกว่า ท่านเป็น พระ ผู้เดินตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้า เป็นนายมีอิสระเหนือข้าพเจ้า. เพราะฉะนั้นพระพุทธองค์ บอกให้ทำอะไร...เราทำตามหมดทุกอย่าง
พระองค์ท่าน ให้เคร่งครัดใน พระวินัยศีล 227 ข้อ...เราก็ทำตามอย่างเคร่งครัด
พระบรมศาสดา สั่งให้ทำ นิพพานให้แจ้ง เราก็ทำเต็มที่
สั่งให้พิจารณา ความทุกข์ เราก็เชื่อฟัง
สั่งให้ใช้ปัญญา ดับความทุกข์ นั้นเสีย เราก็หมั่นเจริญสติ เพื่อให้มีปัญญา อย่างหนักหน่วง
มรรค 8 หนทางที่เดินไปด้วยกำลังของตนเอง ใครก็ช่วยเหลือไม่ได้...หลวงตามหาฯ ท่านก็ก้าวเดินไม่เคยหยุดยั้ง
ให้ละ ให้ลด ให้ปลด ให้วาง...ท่านทำตามไม่มีข้อแม้
ท่านไม่รู้ว่าเป็น พระป่า หรือ พระบ้าน...รู้แต่ว่าท่านแค่ เป็น....พระ
เป็น พระ ที่ใจ....ใจใส ใจสะอาด ใจบริษุทธิ์
แค่นั้นเอง....
เจอคำตอบแบบนี้เข้าไป ผมได้แต่...ก้มลงกราบเท้าท่าน ด้วยใจเคารพ และเทิดทูน
หลวงตามหาฯ ท่านคงมี วิธีหยั่งรู้ใจของคนที่มานั่งตรงหน้า หรือมาฟังธรรมจากท่าน
บางคนที่ โดดเด่น เก่งกาจ เป็นที่ยอมรับในทางโลก ทะนงตัวว่า...ข้าเป็นที่หนึ่งไม่เป็นสองรองใคร
อย่างเช่น ผู้ว่าราชการจังหวัด กาฬสินธุ์ หรือ มหาสารคาม จำไม่ค่อยได้แน่นอน
ไม่เคยรู้จัก หรือได้ยินเรื่องราวของ หลวงตาฯ มาก่อน
วันนึงไปงานพิธีใหญ่ มีการนิมนต์ท่านมาเทศน์ โดยมีท่านผู้ว่าฯ มาเป็นประธาน
งานนี้มีข้าราชการ ในหน่วยงานของจังหวัดแทบทุกแขนง...ต้องมาคอยต้อนรับ ท่านผู้ว่าฯ
ด้วยความที่ไม่เคยรู้จักหลวงตาฯ จึงไม่ได้มีความศรัทธาแต่อย่างใด ...ซึ่งก็ไม่แปลก ก็คนไม่รู้จักกันนี่นา
ผู้ว่าฯ ท่านงานเยอะ ต้องดูแลสารทุกข์สุขดิบคนทั้งจังหวัด ต้องบริหารสั่งงาน ต้องให้คุณให้โทษ ร้อยแปดพันประการ
แต่คงไม่ค่อยชอบฟัง พระเทศน์ กระซิบลูกน้องว่า....บอกพระท่านว่าอย่างเทศน์นาน ขอแบบสั้น ๆ เป็นพิธีก็พอ นะ
ฝ่ายลูกน้องคนสนิท ได้บอกไปยังหน่วยงานที่นิมนต์ท่านมา...ให้ไปบอกต่อ ผู้ว่าฯ จะรีบไป เอาสั้น ๆ นะ
แต่คนที่ไปนิมนต์หลวงตามหาฯ มางานนี้...รู้ว่าชาวบ้าน รวมทั้งข้าราชการหลายฝ่ายเป็น ลูกศิษย์ ที่เคารพรักท่านมาก
ใคร ๆ ก็ตั้งตารอให้ท่านมาโปรด แล้วจะไปตัดทอนได้ยังไง....แต่คำสั่งนายเหนือหัว ก็สำคัญ เอายังไงดีล่ะเนี่ยะ
เมื่อถึงเวลา ขึ้นธรรมาสน์ หลวงตามหาฯ ท่านมองๆไปยัง ตัวผู้ว่าฯ เห็นท่านไม่ได้สงบจิตตั้งใจอย่างที่ควรจะเป็น
ท่านเพ่งพิจารณา แล้ว...ขึ้นต้นว่า
วันนี้พวกเรา อย่าฟังพระธรรมเทศนากันเลย เพราะเวลามันมีน้อย
เราเปลี่ยนมาฟังนิทานกันดีกว่า.....
คนทั้งหลายมากมาย ที่อยู่ในที่นั้นเป็น งง กันไปหมด รวมถึงท่านผู้ว่า ฯ ด้วย
เลยตั้งใจฟัง นิทาน ของหลวงตา ฯ
....ครั้งหนึ่ง มีเศรษฐีชาวนาคนนึง มีบริวารอยู่ 4 ตัว คือ...วัว ควาย หมู และหมา
ตัวเศรษฐีเจ้านาย คนนี้รู้นิสัย ไอ้เจ้าลูกน้องทั้ง 4 เป็นอย่างดี
รู้ว่า...วัว และ ควาย มันขยันเสมอต้นเสมอปลาย ก็มักจะให้รางวัลเป็น หญ้า ของที่มันชอบ
ส่วน เจ้าหมู นั้นบางทีก็ขยัน บางทีก็ขี้เกียจ แต่ก็ไม่เคยเกเร หรือเอาเปรียบใคร สั่งงานอะไรก็ทำได้สำเร็จพอใช้ได้ทีเดียว
เลยอยากจะให้รางวัล เจ้าหมู มันซะหน่อย
ส่วน เจ้าหมา ไอ้นี่ฉลาดหลักแหลม แต่ขี้เกียจ มักหลบ ๆ เลี่ยง ๆ อู้งานละเก่งนัก แต่เอาหน้าละที่หนึ่ง
เลยอยากจะสั่งสอนมันซะหน่อย
เจ้านาย จึงเรียกเจ้าหมู กับเจ้าหมา เข้ามา แล้วสั่งงานให้ไปขุดดิน เพื่อยกเป็นคันนาให้สูงรอบด้าน
ถ้าใครทำได้ดีกว่า จะให้รางวัลเป็น ข้าวปลาอาหาร ที่ตัวเจ้านายเศรษฐีกิน
แต่ถ้าใครมัวแต่ขี้เกียจ จะให้กินแต่ ปลายข้าวหัก ๆ เสีย ๆ ซึ่งก็คือ...รำ นั่นเอง
แล้วตัวเจ้านายก็ออกไปทำธุระที่อื่น
ทั้งเจ้าหมู และเจ้าหมา ก็เดินไปที่คันนาที่จะต้องช่วยกัน ขุดดิน ยกคันดินขึ้นมา
แล้วไอ้เจ้าหมู ก็เริ่มเอาจมูก และขาทั้งขุดดิน และดุนมันขึ้นทีละหน่อย ๆ ไปเรื่อย ๆ อย่างไม่หยุดพัก
ส่วนไอ้เจ้าหมา ก็ไปช่วยกันดี...ในตอนแรก ๆ แต่พอแดดออก มันก็ไม่เอาแล้ว หนีไปนอนเล่นใต้ร่มไม้ คอยดูเจ้าหมูทำงาน
ไอ้เจ้าหมู ก็ไม่รู้จะว่ายังไง...ดีซะอีก มันไม่ทำ เราทำเอง รางวัลคือ ข้าวและอาหารแสนอร่อย จะได้เป็นของเรา ช่างหมามัน
เจ้าหมูก็อดทนทำงานขุดดินขึ้นมาทั้งวัน ไม่ได้พักได้ผ่อน จนงานเกือบจะเสร็จอยู่แล้ว
ส่วนไอ้เจ้าหมา นอนเล่นคอยดูหมูทำงานจนใกล้จะเสร็จ จึงออกมาช่วยนิด ๆ หน่อย ๆ
แล้วปีนขึ้นไปบนคันนา...ที่เจ้าหมูทำไว้แทบล้ม แทบตาย โดยทำทีว่าไปช่วยตรวจดูว่าตรงไหนขาดตกบกพร่องมั้ย จะได้ช่วยกัน
ไอ้เจ้าหมา ก็วิ่งไปทั้งคันนา ....วิ่งงงง ไป. วิ่งงงง มา
จนกระทั่งถึงเวลาที่เศรษฐีเจ้านายมาตรวจดู....
เจ้าหมา เสนอหน้า กระดิกหาง ดิ๊กก ๆๆๆๆ เข้าไปก่อนเลย
ส่วนเจ้าหมู หมดแรงนอนแผ่ หายใจ ครืดดด ๆๆๆๆๆ ทำงานเหนื่อยแทบตาย
เจ้านายถาม...เอ๊า เป็นยังไงเสร็จเรียบร้อยดีมั้ย
เจ้าหมา รีบตอบ...เรียบร้อยแล้วครับ ท่านผู้ว่าฯ..เอ๊ยยย เจ้านาย
นายถามว่า ...ใครเป็นคนทำล่ะ ช่วยกันหรือไง
เจ้าหมารีบบอก...ผมทำเอง เกือบทั้งหมดแหละครับ
เจ้าหมู รีบตะกายมาร้องคัดค้าน...ไม่จริงครับ ผมนี่แหละทำแทบตาย ทั้งขุด ทั้งดุน จนจมูกบานหมดแล้ว
ส่วนผู้ว่าฯ ..เอ๊ยยย เจ้านาย ก็มองหน้าไอ้เจ้าหมา เพราะรู้นิสัยสันดานมันอยู่แล้ว
ไอ้เจ้าหมา รีบบอก...หมู มันก็ช่วยเหมือนกันครับ แต่ส่วนใหญ่น่ะ ฝีมือผม
ถ้าเจ้านายไม่เชื่อ ผมจะให้ดูหลักฐานได้เลย ครับ
ทั้งเจ้านาย และเจ้าหมู ก็ไม่เข้าใจ มันจะมีหลักฐานอะไรกัน
ว่าแล้ว ไอ้เจ้าหมา ก็พาเจ้านาย ไปดูที่คันนาโดยรอบ ชี้ให้ดู...รอยตีน รอยเท้าของมัน ที่มีอยู่ทั่วไปหมด
เห็นมั้ยครับ นี่ไงหลักฐาน ผมทำเองกับตีน เอ๊ยยย กับมือของผมเอง ท้างงง น้านนนน
พอเจอไม้นี้เข้า...ทั้งเจ้านาย และเจ้าหมู ก็มองหน้ากันไม่รู้จะเถียงกับหมา ว่ายังไง
ในที่สุดก็ต้องจำยอมให้รางวัล...เป็นข้าวปลาอาหาร อย่างที่คนเรากิน ให้มันได้ลิ้มรสความอร่อย
ส่วน เจ้าหมู ที่น่าสงสาร ที่ถูกเบียดบังความดี ความชอบโดน หมา เอาหน้าไปซะหมด ก็ต้องยอมกิน...รำข้าว
ตั้งแต่นั้นมา จนถึงทุกวันนี้
ทั้งบริเวณที่จัดงาน ข้าราชการ ทุกฝ่าย ทุกแผนกที่ถูกเกณฑ์ให้มารับ...ท่านผู้ว่า ฯ
รวมถึง คนทั่วไปที่ไปรอฟังเทศน์ ...ทุกคนต่าง นิ่งอึ้ง ไปหลายอึดใจ
แล้วข้าราชการขั้นผู้น้อยทั้งหลาย ก็...มองหน้ากัน แล้วหันไปทาง...เจ้านาย ของตัวเอง
แล้วก้มหน้าลง แอบหัวเราะ ฮะ ฮะ ฮะ....หิ หิ หิ....อย่างพยายามกลั้นให้ มากที่สุด
แต่...พอเสียงหัวเราะ เริ่มระบาด เริ่มดังขึ้น...เหมือนเป็นโรคติดต่อ
ทู้กกก คนยกเว้นระดับ...หัวหน้า ก็หัวเราะกันยกใหญ่ แถมชี้มือขี้ไม้...ใครเป็นหมู ใครเป็น...หมา
ส่วนท่านผู้ว่า ฯ ที่ไม่เคยรู้จักกิตติศัพท์ของ หลวงตามหาฯ แห่ง กมลาไสย มาก่อน
นั่งฟังตาม นึกตาม จนจบ...แล้วก็หน้าแดง ก่ำ เหมือนไปวิ่งร้อยเมตร มา
รู้สึกตัวได้สติ อีกทีตอนที่ได้ยินเสียงหัวเราะ..เริ่มดังมาจากข้างหลัง
ท่านผู้ว่าฯ ถลึงตา มองซ้าย มองขวา มองลูกน้องใกล้ชิดทั้งหลาย พร้อมส่ายหน้า แล้วก็....หัวเราะ ออกมาอย่างสุดกลั้น
เท่านั้นแหละ....เสียงหัวเราะ ก็ยิ่งมาเป็นระลอก ๆ ดังไปทั่วบริเวณ
ยิ่งเห็นลูกน้อง...ข้าราชการทุกหมู่เหล่า ทั้งหัวเราะ ทั้งชี้มือ ชี้ไม้ใส่กัน ว่าใครน่ะ เป็นหมู ใครล่ะเป็น....หมา
ท่านก็ยิ่งหัวเราะเข้าไปใหญ่
หันไปดูบน...ธรรมาสน์ อ้าว ไม่มีหลวงตามหา ฯ แล้ว....ท่านกลับวัดไปแล้ว
วันนั้น ท่านผู้ว่าฯ งดไปงานอื่นทั้งหมด รีบให้ลูกน้องพาไปกราบพบหลวงตาฯ ที่วัด
ไปนั้งคุยกับท่าน โดยไล่พวกคนสนิทออกไปห่าง ๆ ห้ามเข้าใกล้ ห้ามแอบฟังอยู่นาน....มาก
ตั้งแต่นั้นมา หลวงตามหาฯ ท่านเลยมี...ลูกศิษย์คนใหม่ ระดับบิ๊กเบิ้มเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน
อนณ นิศารัตน์
โทร. - ไลน์
093-149-9564
วัดป่า...มหาสนุก 13
https://pantip.com/topic/39192985
| Create Date : 04 กันยายน 2562 |
| Last Update : 4 กันยายน 2562 18:21:19 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 312 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [