|
|
กรรมทันตา ผึ้ง
ผึ้ง
ผม...จิตตก...ครับ
เมื่อต้นเดือน พ.ย.นี้เอง
คุณป้าของภรรยาผม เคยเป็นเจ้าของร้านอาหาร ประสพสุข ถนนเพชรบุรี
บ้านอยู่ติดกัน หลังบ้านชนกัน
ท่านมีบุญคุณกับผม และคุณหม่อง ภรรยาของผมมาก
ตอนผมแต่งงาน ท่านก็ช่วยจัดการเรื่องอาหารในงานทั้งหมดให้
อีกทั้งบ้านที่อยู่มาเกือบ 30 ปี ก็เป็นบ้านของท่าน
คือ อยู่ดีๆ ก็มีคนปลูกทาวน์เฮ้าส์ขาย หลังบ้านชนกับบ้านคุณป้า
ท่านกลัวว่า คนที่มาซื้อไปจะเป็นคนไม่ค่อยดี
เลยตัดสินใจซื้อซะเอง แล้วไปเรียกแกมบังคับให้ครอบครัวคุณหม่องมาอยู่
คุณหม่อง แกเคารพรักคุณป้าคนนี้ค่อนข้างมาก ปัจจุบันก็ดูแลกันอย่างดี
อีทีนี้ อยู่ดี..ดี..มีผึ้งมาทำรังที่ต้นมะม่วง สูงจากพื้นดินประมาณ 4 เมตร
แต่กิ่งที่พวก ผึ้ง ทำรังมันอยู่เหนือทางเดิน ที่คุณป้า และคนในบ้านใช้ประจำ
ไม่รู้มาทำตั้งแต่เมื่อไหร่...เห็นอีกทีก็เป็นรังสมบูรณ์แล้ว ขนาดเท่ากระดาษ เอ 4 ได้
น่าจะมีซักห้าร้อยตัวละมั๊ง...เกาะกันดำปื๊ด
คุณป้าก็มาเรียกให้ผมไปจัดการไล่ให้หน่อย...
คุณหม่องเอง ก็กลัวผึ้งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยยุให้ผมหาวิธี
ผมก็มานึก...เอ...ไล่ยังไงวะ
ไปถามใครๆ ก็บอกให้สุมไฟไล่ แต่ต้องใส่ยาเส้น ยาฉุนด้วย...
โดยใจจริง ผมไม่อยากไล่ ผึ้ง พวกนี้เลยซักนิดเดียว...เลยทำเฉยๆ คิดว่าเดี๋ยวก็คงลืมไปเอง
แต่คุณป้าท่านมาสำทับกับคุณหม่องหลายครั้ง...
เอ้า...สุดท้ายผมก็ไปหากาบมะพร้าว กับยาฉุนมาห่อหนึ่ง
จัดแจงสุมควันไฟ โดยมียาฉุนโรยลงไปด้วย
ทีแรกคว้นก็ขโมงดี...แต่แป๊ปเดียวเอง ไม่ได้เรื่อง
เลยเอาใหม่ หาวิธีสุมควันไฟให้ใกล้รังอีกหน่อย...
ทีนี้ได้ผล...พอควันมันโชยหวนไปที่รังผึ้ง พวกผึ้งก็จะแตกฮือบินหนีไป
จนสามารถมองเห็นรังที่เป็นสีขาวได้...ภายในคงมีตัวอ่อนอยู่ด้วย
พอควันหวนไป ผมก็บอกเสียงดังๆ ...ย้ายไปที่อื่นเถอะนะจ๊ะ ที่นี่เจ้าของเค้ากลัว
แต่...พอควันไปหวนทางอื่น ก็กลับมาเกาะที่รังอย่างเดิม...ไม่มีตัวไหนตาย ปรกติดีทุกตัว
สุมควันอยู่สัก 20 นาที ไม่ค่อยได้เรื่อง...แต่ผมดีใจ เสร็จซะที
ผึ้ง...ก็กลับมาเกาะที่รังกันแน่นเหมือนเดิม
ผมก็คิดว่าอีกวัน สองวันมันคงหนีไปเองแหละ
ผ่านไปซัก 7 วัน ผึ้ง รังนั้นก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ยังเกาะกันแน่นเหมือนเดิมไม่มีผิด
คุณหม่อง ก็มารบเร้าให้ผมไปไล่อีกที...
ผมก็อิด ๆ ออด ๆ ไม่อยากทำ...แต่ ผมเป็นพวกกลัวเมีย
สุดท้าย ตัดสินใจสุมควันกันอีกรอบ แต่เที่ยวนี้ ผมต่อปล่องควันให้พุ่งตรงไปใกล้รังมากหน่อย
พอเริ่มก็ใส่ยาฉุนเหมือนเดิม เท่าเดิม
พอควันมันพุ่งตรงไปยังรังผึ้ง...ผึ้ง ก็แตกฮือหนีไปเหมือนเดิม
แต่ที่ไม่เหมือนเดิม...คราวนี้มี ผึ้ง ตกลงมาที่พื้นซัก 10 กว่าตัว...ลงมาดิ้นพล่านอยู่ที่พื้น
ผมก็คิดว่า...คงเมายาฉุน เดี๋ยวก็คงหายเองแหละ
คราวก่อนยังไม่ตายซักกะตัว
วันรุ่งขึ้น เดินไปดูตอนเช้า...ใจเสียเลย
ไอ้ตัวที่เมายา 10 กว่าตัวน่ะ...ตายสนิท
เงยหน้ามองไปที่รัง ก็ยังปรกติดี แต่อย่างที่บอกมีตายหลายตัว
ผมเสียใจมาก ยืนเศร้าอยู่นาน...ใจก็คิดไปเรื่อย
สัตว์โลกทุกตัว ไม่ว่าเขา ว่าเรา ก็รักชีวิตด้วยกันทั้งนั้น
ผึ้ง มันเป็นสัตว์สะอาด กินแต่เกสรดอกไม้...ไม่ได้เบียดเบียนใคร
แต่เราก็ยังไปรังแกมัน ไปรมควันมันอีก...
ถ้าวันหนึ่งมีคนมาทำกับเราอย่างงี้บ้าง เราก็คงแย่...คิดไปเรื่อย
จิตตก...เสียอก เสียใจ อยู่หลายวัน
ไม่อยากพูดอยากจา ไม่อยากทำอะไร ภรรยาก็มาเซ้าซี้ถาม
สุดท้ายก็เล่าความในใจให้ฟัง...เค้าก็รู้สึกเสียใจด้วยเหมือนกัน
อีกหลายวันต่อมา ผึ้ง ทั้งหมดก็หายไป...หายไปหมด
ทิ้งไว้แต่รังที่ว่างเปล่า เหมือนคอนโดร้าง ไม่มีแม้แต่เฟอร์นิเจอร์
อีก 2 วันรังก็ร่วงลงมา...
เรื่องแปลกอีกอย่าง
ตั้งแต่วันที่ ผึ้ง เมายาตายนั้น ทั้งผมและภรรยาก็มีแต่เรื่องวุ่นวาย เรื่องไม่สบายใจเข้ามา
ไอ้ผมน่ะเศร้าเสียใจ แต่คุณหม่อง มีอาการหงุดหงิด ร้อนอกร้อนใจไปหมด
เรื่องงานก็ติดขัด วุ่นวายไปทุกเรื่อง เรื่องที่เคยง่าย ก็กลายเป็นยุ่งยาก
เรื่องเล็กเรื่องน้อย ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่...ทะเลาะกันแรงๆ หลายครั้ง
มัน...เหมือนกับ เกราะคุ้มกันจิตใจเรา มันชำรุดเสียหาย
ผมเริ่มได้คิด และเข้าใจ...ศีล...อันเป็นเกราะวิเศษ ของผมชำรุดซะแล้ว
เลยตัดสินใจคุยกับภรรยา เรื่องที่จะไปไหว้พระที่วัด บุญญาวาส ว่ายังไงก็จะไปให้ได้
พอตัดสินใจเด็ดเดี่ยวแล้วว่า เราจะไปไหว้พระที่วัดนี้กันแน่นอน
เรื่องร้อนใจก็เบาบางลง...ก็ยังมีบ้างแต่พอรับไหว
แต่เกิดมีเหตุการณ์บางอย่าง มารผจญ พยายามมาขัดขวางอย่างที่เล่าไปในตอนก่อน...
จนในที่สุด เราก็ได้ทนทรหดไปกราบพระ กราบพระเจดีย์ที่กำลังสร้าง
ที่สำคัญ...ได้กราบหลวงพ่อ พระอาจารย์ตั๋น ได้สัมผัสความเมตตาจากท่าน
และท่านยังเน้น เรื่อง...ศีลห้า...อีกด้วย เออ..แปลก
พอกลับมาถึงบ้าน ก็ให้รู้สึกโล่งอกโล่งใจ มีพลังในการต่อสู้ต่อไป
นี่ตั้งใจว่า อีกไม่กี่วันผมจะไปบริจาคเลือด เพราะครบกำหนดทุก 3 เดือนมาแล้ว...ครอบครัวผมบริจาคเป็นประจำ
ผมเชื่อตามที่ คุณลุงสำเนียง ที่ผมเคารพท่านเคยบอก
การบริจาคเลือด เป็นกุศลที่ให้ผลเร็ว และรุนแรง เพราะทำบุญด้วยเลือดเนื้อของเราเลยทีเดียว
ใครดวงตก มีเคราะห์ร้าย หนักหนาแค่ไหน...ให้รีบไปบริจาคเลือด เอาบุญไว้ก่อน
รับรองช่วยได้เยอะ
เรื่องที่ไปไล่ ผึ้ง นี่ผมเข็ดแล้ว...ไม่เอาอีกแล้ว...กลัว
ทำเอาจิตตก ไปหลายวัน ทำให้อดคิดไม่ได้นะว่า
เดี๋ยวนี้พอทำบุญ หรือปฏิบัติฯ มาก...มาก..แล้ว
กรรมมันส่งผลกับครอบครัวผมเร็วมาก...เห็นได้ภายในไม่กี่วัน หรือ ทันที
ถ้าทำกรรมชั่ว จะได้รับผลร้ายรวดเร็วมาก
แต่เมื่อไหร่ที่ทำกรรมดี...ผลก็เห็นทันตา ค้าขายรุ่งเรือง มีความสุขขึ้นมาทันทีเหมือนกัน...เฮ้อ.
เพียงแค่นี้...แค่นี้...ยังแค่นั้น
เพียงแค่นั้น...แค่นั้น...จะแค่ไหน
เพียงแค่นี้...แค่นี้...แทบขาดใจ
เพียงแค่นั้น...แค่นั้น...แล้วไซร้...
ขาดใจ เลย.
อนณ 089-995-9377
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 53 10:02:59
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 23:18:54 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1344 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [