|
|
กรรมทันตา ตัวเงินตัวทอง
ตัวเงินตัวทอง
รู้จัก ตัวเงินตัวทอง หรือ ตัวเอี้ย มั๊ยครับ
แล้วรู้สึกอย่างไรกับมัน...สัญญลักษณ์แห่งความซวย หรือเปล่าครับ
เมื่อครั้งที่ผมยังเป็นเซลส์ที่ นิสสัน พระประแดง
แถวๆ โชว์รูม จะเป็น คู คลองเล็กๆ มีต้นจาก ขึ้นประปราย
ถึงแม้จะมีโรงงานอุตสาหกรรมเยอะ แต่ก็ยังมีบ้าน มีสวน บ่อปู บ่อปลา อีกมาก
มีอยู่วันหนึ่งผู้จัดการไปประชุม ผมก็ไปทำงานแต่เช้า
กำลังปัดฝุ่น ดูเตรียมรถให้เรียบร้อย
พวกเซลส์ผู้ชายก็นั่งดื่มกาแฟ อ่านหนังสือพิมพ์
ผู้หญิงก็แต่งหน้า ทาปากไปตามเรื่อง...
ทันใดนั้น
เสียงวี๊ดว้าย...เอะอะ โครมคราม...
ผมตกใจหันไปดู เซลส์ผู้หญิงปีนขึ้นไปบนโต๊ะทำงาน
ส่วนผู้ชายก็ทำหน้าไม่ถูก ชี้โบ้ ชี้เบ๊ กันใหญ่
พอหันไปดู...
โอ้..แม่เจ้า...ตัวเอี้ย...ขนาดกำลังวัยรุ่น ยังไม่โตเต็มที่
กำลังยืนก๋า เอียงคอ แลบลิ้นแพร่บๆ อยู่กลางโชว์รูมเลย...ไม่รู้ขึ้นมาตอนไหน
แล้วขึ้นมายังไงละเนี่ย...สงสัยใครเปิดประตูหลัง แล้วลืมปิด
พอคนร้องกันเอะอะ วิ่งกันวุ่นวาย...คุณเอี้ย ก็ตกใจวิ่งวุ่นไปกับเขาด้วย
ตัวสีดำเมี่ยม เกล็ดเป็นเงา ลายสีน้ำตาลทองชัดเจนมาก
แถมว่องไว วิ่งเร็วซะด้วยนะ...
ดูแล้วตัวนี้สมบูรณ์มาก กล้ามเป็นมัด สวยเชียว...เสียแต่กำลังตกใจ
ทีนี้ พอเซลส์ผู้หญิงบางคน กระโดดลงมาจากโต๊ะ จะหนีเข้าห้องแคชเชียร์ ที่เป็นห้องกระจก ประตูกระจก
หารู้ไม่ แคชเชียร์ ถึงจะแก่...แต่ตาไว พอรู้ว่ามี คุณเอี้ย ขึ้นมาก็ล็อคประตูก่อนเลย
ไอ้คนที่วิ่งไปก็เข้าไม่ได้ ยืนเต้น ยืนร้องอยู่หน้าประตู
เลยยิ่งวุ่นกันใหญ่
ผมน่ะ...แมนมาก ขอบอก ถืออาวุธคือไม้ปัดขนไก่
ปีนขึ้นไปดูสถานะการณ์บนท้ายกระบะก่อนเลย
ก็มันน่ากลัว อ่ะ...คุณเอี้ย แลบลิ้นแผล่บ ๆ วิ่งส่ายไปมาทั่วโชว์รูมเลย
ผมก็กลัวมันกัดเอาเหมือนกัน
ที่จริงมันก็คงตกใจ อยากกลับลงไปแต่หาทางไม่เจอ
แถมเป็นกระจกทั้งหมด มันก็เลยยิ่งงง ชนกระจกดังโครม...โครม
สถานะการณ์ยิ่งน่าตื่นเต้น เข้าไปใหญ่
ในขณะที่ทุกคนกำลังวิ่งหลบหลีก คุณเอี้ย ที่วิ่งพล่านมั่วไปหมด
ผมก็กระโดดไปเปิดประตูใหญ่ หวังให้มันเห็นทางวิ่งลงไป
แต่กำลังตกใจ วิ่งไปซ่อนซะนี่...
อีทีนี้ ยุ่งละ...ต้องตามหา แต่ไม่มีใครยอม แถมยังมีหน้าบอก
...พี่อาวุโสที่สุด พี่ก็ต้องเป็นคนทำซิ
ผมก็เรียกให้มาช่วยกัน ทุกคนสั่นหัวหมด...ไม่เอ๊า..กลัวซวย
ไอ้ผมไม่กลัวซวย แต่กลัวมันกัด
สุดท้ายผมก็ต้องถือไม้ปัดขนไก่ตามหาไป ร้องเรียกมันไป
...คุณทอง ออกมาหน่อยครับ...ออกมาเร๊ว.ว...ออกมา...
หาไปก็ร้องเรียกไปตลอด ไปเจอกำลังจะปีนขึ้นใต้ท้องรถเชียว...กระบะคันที่แพงที่สุดซะด้วย
เลยต้องค่อยๆ ต้อน ค่อยๆ อ้อนวอน ให้ออกมา
กว่าจะชวนลงจากโชว์รูมได้เล่นเอาเหนื่อย...ผมเหนื่อยคนเดียว
คนอื่นยืนลุ้นกันคนละทิศละทาง
ตลอดช่วงเช้าไม่เป็นอันทำอะไร วิจารณ์กันวุ่นวาย
ซวย...ซวย...อย่างนี้ซวยแน่...ต้องทำบุญโชว์รูม...สารพัดจะบ่นกัน
เซลส์ที่เป็นเวรรับลูกค้าหนีกลับไปเลย บอกแต่...วันนี้ซวย ต้องรีบไปรดน้ำมนต์ สะเดาะห์เคราะห์
พอตอนบ่ายเหตุการณ์ปรกติ มีลูกค้าขึ้นมาดูรถ...
เป็นคุณลุงคนหนึ่ง ท่าทางโทรมเชียว สะพายกระเป๋าแบบคนต่างจังหวัดเข้ากรุงเทพฯ น่ะ
มาดูรถกระบะ...ดูรุ่นท๊อป แพงที่สุดซะด้วย
คนอื่นเมินหน้าหนีหมด...ผมเห็นเลยเดินเข้าไปต้อนรับ
ไม่ได้คิดอะไรมาก ใครมาดูรถ เราต้องต้อนรับให้ดีที่สุด...เป็นหน้าที่
คุณลุงแกก็..เก้ๆ กังๆ...ไม่ค่อยรู้เรื่องรถ
ถามแต่ราคาเท่าไหร่
ผมก็บอก...ดูรถก่อน ดูให้ชอบใจ มันดียังไง ชอบแบบไหน
แกก็ดูไม่รู้เรื่อง คอยถามแต่ราคา...
สุดท้ายเชิญไปนั่ง...ถามคุณลุง ชอบคันไหนครับ...ชอบไอ้คันที่แพงที่สุด
ผมก็เอา...ตามใจ แต่ก็นึกจะไหวเหรอ...
ถามว่าจะดาวน์เท่าไหร่ดี…มีคนค้ำประกันหรือยัง
แกก็หน้าเครียดเลย...ไม่พูด อึกๆ อักๆ
เอ...เอางี้แล้วกัน วันนี้จองไว้ก่อนซัก 5,000 เดี๋ยวผมจะเอาคันใหม่
เอี่ยมมาให้
ถามอีก...ไม่ต้องจองได้มั๊ย
ผมนึก...สงสัยไม่มีสตางค์
แกก็ถามอีก...เมื่อไหร่จะได้รถ วันนี้ไม่ได้เหรอ...แล้วก็กอดกระเป๋าใบโทรมไว้แน่น
ผมก็อธิบายว่า ต้องจัดการเรื่องทำไฟแนนซ์ ให้เขาอนุมัติก่อน
เห็นสีหน้าพิลึก...เลยถามตรงๆ ว่าคุณลุงมีปัญหาอะไรเหรอ ครับ
แกก็ทำหน้าเครียด ท่าทางแปลกๆ
สุดท้าย.ย..ก็พูดออกมา....
...เบิกเงินมา 700,000 ธนาคารก็ปิดแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงกับเงินนี่
ว่าแล้วก็ยกกระเป๋าใบโทรมขึ้นมาบนโต๊ะ เปิดออกมา...เงินสด..สด.
ผมก็อ้าว...ผ้าขี้ริ้วห่อทอง ก็ไม่บอก
คุณลุงเล่าให้ฟังว่า เบิกเงินจากธนาคารมาตั้งแต่เช้า
ไปดูมาตั้งสองโชว์รูมแล้ว เขาไม่สนใจต้อนรับ จนนั่งรถเมล์เลยมาถึงที่นี่...โถ น่าสงสาร
สรุปว่าต้องให้แคชเชียร์ มานั่งนับ...รับเงินไปเก็บไว้ในเซฟ ส่วนที่เกินขอฝากไว้ด้วย
ส่วนรถก็ให้มารับพรุ่งนี้...เพราะต้องตรวจเช็คให้เรียบร้อยก่อน
แหม เลือกคันไหนไม่เลือก...เลือกคันที่ คุณเอี้ย พยายามปีนขึ้นไปซ่อนน่ะแหละ
รุ่งขึ้น คุณลุงมารับรถ...มากันทั้งบ้าน เสียงลั่นโชว์รูมเลย
คือ...เวลาที่ลูกค้ามารับมอบรถ ผมจะสร้างบรรยากาศให้ครึกครื้น เฮฮา...
มันจะเป็นความทรงจำที่ดีต่อลูกค้า ต่อรถคันนั้นไปตลอดชีวิต...
ผมกับเมียคุณลุงคุยกันสนุก ถึงได้รู้ว่า...ทำอาชีพเก็บถุงพลาสติกใช้แล้วมาล้างทำความสะอาด...ตากให้แห้ง
แล้วรวบรวมส่งให้โรงงานรีไซเคิ้ล
แกเคยถูกโกง เลยตั้งปณิธานไว้
...ต่อไปนี้ ทั้งชีวิต...จะซื้อแต่เงินสด ไม่ยอมผ่อนอะไรทั้งนั้น...
รถคันนี้กว่าจะซื้อได้ พยายามอดออมเก็บเงินมาตั้งหลายปี...
ผมก็เตรียมพวงมาลัยดอกกุหลาบ อย่างสวยไว้ให้
พร้อมอวยพรเสียงดัง...เอาไปทำมาค้าขึ้น...ให้เงินไหลนอง ให้ทองไหลมา นะครับ...
เมียคุณลุงชอบใจควักแบงค์ 500 ให้ผมต่อหน้าคนอื่นเลย...บอกถูกใจ
เซลส์คนที่หนีกลับบ้าน...หน้างอหงิกเลย บ่นแต่...ซวย...ซวย จริงๆ ...
หลังจากนั้นมา ไปลือกันว่าผมมีคาถาอาคม สามารถพูดกับเอี้ยได้...
แต่ผมว่า คุณเอี้ยให้โชคมากกว่า...เพราะมันเอียงคอหันมามองผมตั้งหลายครั้ง ก่อนลงจากโชว์รูม
ต่อมาอีกไม่กี่เดือน สำนักงานใหญ่ก็เรียกให้ไปขึ้นเป็น ผู้จัดการฝ่ายลูกค้ารายใหญ่ อยู่ 6 เดือน
แล้วย้ายให้มาเป็นผู้จัดการที่ พระประแดง นี่แหละ...
อนณ 089-995-9377
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 10:04:36
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 23:00:25 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1248 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [