|
|
วัดป่า...มหาสนุก 26
วัดป่า...มหาสนุก 26
( เล่าจากเรื่องจริง แต่ให้อ่านเป็นนิยาย...อย่าอ่านเอาเรื่อง นะครับ )
เล่าถึงตอนที่ หลวงตาฯ และหลวงพ่อ....วัดป่าฯ ได้รับนิมนต์ไปกราบพระมหาเจดีย์ บุโรพุทโธ ที่ประเทศอินโดนีเซีย
โดยมี ผม และทายกวัด ตามไปดูแลรับใช้ท่าน
ขอบ่นนิดนึง...ตอนที่จะไป ภรรยาของผมเธอไปจัดการแลกเงินรูเปียห์ ของอินโดฯ ให้ผมติดตัวไป 1 ล้านรูเปียห์
ผมก็นึกในใจ โอ็ยยย เที่ยวนี้เมียใจดีโว้ย คงเห็นว่าเราไปกับ หลวงตา และหลวงพ่อ เลยให้ติดตัวไปเยอะ
แล้วผมก็สาละวนกันเรื่องอื่น ๆ จนลืม
พอลงสนามบิน ที่อินโดฯ พระธรรมทูตที่มารับเราท่านก็ให้เงินทิปกับพนักงานที่ช่วยขนของไปปึกนึง
ระหว่างนั่งมาในรถ ผมก็ถามท่านว่าให้เงินทิปไปเท่าไหร่ครับ
ท่านบอกว่า...ทิปไป 30,000 น่ะ
ผมก็ตกใจ ทิปทีละตั้งเป็นหมื่นเลย เหรอครับ
ท่านบอก โธ่..ก็แค่ร้อยเดียวมั้ง
ผมก็ชักเอ๊ะใจ... เอ๊ ไอ้เงินรูเปียห์ นี่มันเท่าไหร่กันแน่ มาดูว่าเมียให้เงิน 1 ล้านรูเปียห์นี่มันแค่ 3,000 บาทเองนี่ หว่า
ตายแล้วเมียทำพิษซะแล้ว มาต่างประเทศตั้งไกลให้เงินติดตัวมาแค่ 3,000 บาทเอง
ดีแต่ว่ามีเงินไทยแอบเมียไว้ ติดตัวมาอีกหลายพันบาท
พอกลับถึงบ้านแล้วไปต่อว่า ภรรยา เค้ากล้บบอกว่าก็ไม่รู้นี่นาว่าค่าเงินมันนิดเดียว เห็นว่าตั้งล้านนึง ก็นึกว่าเยอะ
วันที่เราเดินทางไปเมืองที่ตั้งของ...บุโรพุทโธ ต้องนั่งเครื่องบินจากกรุงจาการ์ตา เมืองหลวง
แล้วนั่งรถต่อไปอีกหน่อย ทริปนั้นมีคนไทยที่มาท่องเที่ยวร่วมขบวนไปด้วยอีกครอบครัวหนึ่ง
เมื่อเดินไปจนถึงตัวมหาเจดีย์แล้วก็ต้องไต่บันไดขึ้นไป ทีละชั้น ๆๆๆๆ ถึง 10 ชั้นความสูงจากพื้นประมาณ 125 เมตร
มีทั้งนักเรียนมาทำรายงานเป็นกลุ่ม ๆ และนักท่องเที่ยวทั้งที่เป็นคนอินโดฯ เอง และฝรั่งต่างชาติ คนเอเซียด้วยกันแทบไม่เห็น
พวกเด็กนักเรียนที่มาทัศนศึกษา ก็ทำรายงานกันค่อนข้างจริงจัง เพราะที่นี่เป็นสมบัติของชาติเค้า และได้ยกขึ้นเป็นมรดกโลกด้วย
พวกฝรั่งเท่าที่ดุมีหลายชาติทั้ง ยุโรป และอเมริกา แต่ก็มาแบบท่องเที่ยวดูเฉย ๆ ไม่ค่อยได้ศรัทธาใน พุทธศาสนา อะไรเท่าไหร่
แต่เมื่อเราเดินไต่บันได และชมรอบ ๆ เพื่อเก็บความรู้จนมากพอสมควรแล้ว ในชั้นบนสุดที่มี พระพุทธรูป อยู่หลายองค์
หลวงพ่อให้หาที่เหมาะ ๆ เพื่อจะสวดมนต์ ได้ที่ว่างหน้าพระพุทธรูปกำลังเหมาะเลย
พวกเราที่ประกอบไปด้วย หลวงตามหาฯ หลวงพ่อ.วัดป่า พระธรรมทูตอีก 2 รูป และคนไทยอีก 5 คน
ก็นั่งลงต่อหน้า องค์พระพุทธรูป แล้วก้มลงกราบ....เริ่มสวดมนต์บูชาคุณพระรัตนไตร พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
จากนั้น หลวงตาฯ ท่านขึ้นต่อด้วย...พระสูตร ธัมมจักรกัปปวัตตนสูตร
อันเป็นธรรมะ บทแรกที่ พระพุทธองค์ ท่านสอนแก่ชาวโลก
เทศน์แก่ เหล่าปัญจวัคคีย์ ลูกศิษย์ที่ติดตามดูแลท่านมาตลอดหลายปี...จนทำให้ท่าน โกณฑัญญะ ได้ดวงตาเห็นธรรม
เข้าใจลึกซึ้งถึงความเป็นไปของสรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ ว่า...
..... ยังกิญจิ สมุทยธัมมัง สัพพันตัง นิโรธธัมมัง
สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นทั้งหมดมีความดับไปเป็นธรรมดา .....
ท่านรู้ซึ้งถึงความไม่เที่ยงแท้ ยึดมั่นเกาะเกี่ยวอะไรไว้ไม่ได้สักอย่าง
เมื่อท่านได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ แล้วเกิดความสังเวชใจไม่ติดข้องกับสิ่งยึดเหนี่ยวใด ๆ อีกต่อไป
ได้เกิดปัญญาญาณ เข้าสู่กระแสแห่งความหลุดพ้น บรรลุโสดาบัน
ขอบวชเป็น พระภิกษุ องค์แรกของพุทธวงศ์ ทำให้มีครบทั้งพระพุทธเจ้า ผู้เป็นพระบรมศาสดา
มีพระธรรม คำสอนให้มนุษย์ปุถุชนเห็นช่องทางออกจากวัฎจักร สงสารวัฎ วงเวียนแห่งความทุกข์
มีพระสงฆ์ ผู้สืบทอดต่อแนวทางอันประเสริฐ ผลักดันเกิดวงจรการหมุนไปแห่ง....ธรรมจักร
ในตอนแรกที่พวกเรา เริ่มนั่งลงต่อหน้าพระพุทธรูป แล้วก้มลงกราบ
บรรดานักท่องเที่ยวฝรั่งต่างชาติ และคนอินโดฯ ทั้งหลายพากันสนใจหันมาจับกลุ่มกันมองพวกเรา
แต่พอหลวงตาฯ หลวงพ่อ...ท่านเริ่มต้นตั้งจิตเป็นสมาธิ
แล้วเริ่มสวดมนต์นอบน้อมบูชา....นะโม ตัสสะ ภควโต ฯ ด้วยเสียงที่อัดแน่นพลังจิตเข้มขลัง
คนทั้งหลายเหล่านั้น ก็พากันนั่งลงตามพวกเรา และตั้งตาดู ตั้งใจฟังเสียงอันก้องกังวาลไปทั้ง พระมหาเจดีย์บุโรพุทโธ
ช่วงนาทีนั้น...อารมณ์มันได้ พลังใจมันถึง พวกเราสวดตามไปกับท่านอย่างเต็มเสียง เต็มพลังศรัทธา
ท่านสวดนำ เราสวดตามดังกระหึ่มไม่มีอาย ไม่มีเกรงกลัวใคร....พลังแห่งมนตราของพระพุทธเจ้า ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ
ตั้งอกตั้งใจสวดตาม พระอริยสงฆ์ ผู้เลิศประเสริฐ จนลืมดูสภาพรอบข้าง
พอสวดมนต์จบ ตามด้วยการแผ่เมตตาให้ ผู้มีพระคุณ ผู้ตกทุกข์ได้ยากก็ขอให้ได้พ้นจากทุกข์ ผู้ที่ได้สุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป
แผ่บุญกุศลไปทั่วจักรวาลไปทั้ง 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน ทั้งเทวโลก มนุษย์โลก บาดาลโลก ไปจนถึงนรกอเวจี
แล้วนั่งสงบสำรวมจิต ปฏิบัติสมาธิต่ออีกหลายนาที จนเป็นที่สาสมใจแล้ว
เมื่อลืมตาขึ้น หลวงตาฯ ท่านพาสวดกราบอภิวาท พระรัตนไตร แล้วก้มลงกราบ
พอหันไปดูรอบข้างถึงกับอึ้ง เพราะไม่ได้มีแต่พวกเรา พระสงฆ์ และญาติโยม
แต่รอบ ๆ ของพวกเรา ทั้งนักท่องเที่ยว ฝรั่ง และคนพื้นที่ รวมถึงเหล่านักเรียนที่มาทัศนศึกษา
หลาย ๆ คนเค้าถึงกับลงนั่งปฏิบัติ ทำสมาธิ ไปพร้อมกับเราด้วย
คนที่เหลือมีทั้งคนที่ถ่ายรูป คนที่นั่งฟัง นั่งมอง นั่งคิด สงบนิ่ง ฟังและคิดใคร่ครวญในสิ่งที่เห็น...พวกเรากระทำ
แม้แต่นักเรียนของเค้า ผมเห็นครูผู้นำมาได้พยายามอธิบายให้บรรดาลูกศิษย์เข้าใจ
แล้วก็ยังมองพวกเราด้วยแววตาแห่งความชื่นชม แม้จะต่างศาสนา ต่างแนวทางกัน
เมื่อกลับมาถึงที่พัก และมีโอกาสกราบเรียนถามท่านถึงช่วงเวลาบน มหาเจดีย์ฯ
หลวงพ่อ...ท่านบอกว่า มีเทวดาคอยปกปักรักษาอยู่เยอะเลย ที่มาอนุโมทนาบุญกับพวกเรา
และยังมีเทวดาในศาสนาอื่น มายืนดูพวกเราอยู่ห่าง ๆ อีกมากด้วย
บรรดาวิญญาณที่ตกทุกข์เวทนาอยู่นับไม่ถ้วน ที่มาขอรับส่วนบุญ
ผมอดสงสัยไม่ได้ว่า...วิญญาณต่างศาสนา เค้ามารับส่วนบุญได้ด้วยเหรอ
ท่านบอก...บุญ เป็นของละเอียดล้ำลึก แผ่ออกไปไม่ว่าใคร ๆ ก็อยากได้
พวกเค้าเหมือนคนเดินหิวโหยอยู่ในทะเลทราย นานนับหลายพันปี
พอได้พบเจอน้ำอันบริสุทธิ์แม้จะน้อยนิด แต่ก็มีค่ามหาศาลสำหรับพวกเค้า
เทวดาประจำถิ่นก็มีอยู่มาก แต่ไม่กล้าเข้ามาใกล้เพราะพวกเค้าเป็น...มิจฉาทิฏฐิ
ต่างจากเทวดา ที่รับหน้าที่เฝ้ารักษาพระบรมสารีริกธาตุ พวกท่านมาร่วมสวดมนต์ และโมทนาบุญกับพวกเรา
พอเราบินกลับไปถึงเมือง จาร์กาต้า ก็มีพ่อค้านักธุรกิจชาวอินโดนีเซีย ที่สนใจศึกษาแนวทางการปฏิบัติฯ ภาวนา
มารอรับไปพักที่บ้านของพวกเค้า ที่เป็นห้องคอนโดหรู ซึ่งเอาไว้ให้เช่าเป็นรายได้อย่างหนึ่ง
พวกเค้ามีความอยากรู้ อยากเข้าใจแนวทาง การภาวนา การทำสมาธิอย่างที่สุด...แต่ไม่รู้จะไปหาเรียนได้ที่ไหน
ครั้งนี้พอรู้ว่า มีพระป่า พระกรรมฐานของแท้มาจากเมืองไทย...เค้าก็แสนจะดีใจนักหนา
ซึ่งความรู้สึกอันตื่นเต้นของพวกเค้า พวกเราคนไทยไม่สามารถเข้าใจได้หรอกครับ
พวกเค้าเหมือนคนที่ขาด...อากาศหายใจ
แต่พวกเรา อยู่ท่ามกลางอากาศบริสุทธิ์อันมากมายจนไม่เคยเห็น คุณค่าของ ออกซิเจน ที่เราได้หายใจอยู่ทุกวัน
พวกเราเหมือน ปลา ที่อยู่ในบึงน้ำใสที่ไม่เคยเห็นค่าของ...น้ำ
แต่พวกเค้าคือ ปลา ที่กระ กระสนหาน้ำ แม้น้อยนิดเพื่อ...รอดพ้นจากความทุกข์ ความตาย
เอาเข้าจริง ๆ แล้วก็เหมือน...กรรม มาบังพวกเค้า เพราะเรื่องของภาษา การสื่อสาร ความเข้าใจให้ต้องตรงกัน
หลวงพ่อ ท่านสงสารคนพวกนี้อย่างมาก ๆ เลยทีเดียว
มันน่าเศร้านักที่เห็นคนที่มีศรัทธาใฝ่หา ธรรมะอันประเสริฐแต่สอนเค้าไม่ได้
นึกภาพ ปลาในตู้ที่ตั้งอยู่ริมฝั่งน้ำสิครับ...
พวกมันเห็นสายน้ำที่เป็นบ้าน เป็นชีวิตจิตใจของพวกมัน แต่ลงไปไม่ได้...ติดขัดขวางแค่กระจกใส ๆ กั้นไว้เท่านั้นเอง
หลวงตามหาฯ และหลวงพ่อ...พยายามหาวิธีแบบเท่าที่จะทำได้อย่างที่สุด
การสอน ธรรมะปฏิบัติฯ ด้วยภาษามือ ภาษาใบ้มันทำไม่ได้ อึดอัดติดขัดไปหมด เหนื่อยทั้งเราทั้งเค้า
เรื่องศึลห้า พวกเค้าพอเข้าใจแต่ก็ไม่ลึกซึ้ง
การปฏิบัติฯ ภาวนา พวกเค้าได้ลองทำกันมาบ้างแล้ว แต่ผิด ๆ ถูก ๆ กล้า ๆ กลัว ๆ
เหมือนคนเดินข้ามคูน้ำ บนกระบอกไม้ไผ่ ก้าวเท้าอย่างไม่แน่ใจ ค่อย ๆ หยั่ง ค่อย ๆ เหยียบ
อยากจะไปฝั่งโน้น แต่ก็หวาดหวั่นไม่มั่นใจ ไม่มีพี่เลี้ยง ไม่มีอะไรให้ยึดเกาะเลย มันเลยไม่นิ่ง ไม่แน่ใจ
วัดพุทธมหายาน ที่พวกเค้าไปก็สอนการปฏิบัติฯ ภาวนาด้วยเหมือนกัน
เท่าที่ถามดูเค้าได้แค่...ความสงบ ที่เหลือจากนั้นไปต่อไม่ได้ ไปต่อไม่ถูกไม่เป็นแล้ว
พวกเราซะอีกที่มีทุกสิ่งอย่างพร้อมพรั่ง ทั้งพ่อแม่ครูอาจารย์ ทั้งสถานที่ ทั้งเวลา ทั้งโอกาส...แต่เรากลับไม่เอา มันช่าง โง่ เง่า สิ้นดี
ผมไปอินโดนีเซีย ครั้งนี้...ความรู้สึกเกิดขึ้นมากมาย
ทั้งเศร้าสลด สมเพชเวทนาคนที่เค้ามีศรัทธาอย่างเต็มที่ แต่ไคว่าคว้าไม่ถนัดผิด ๆ พลาด ๆ
แต่อีกความรู้สึกคือ...ดีใจที่เราอยู่ในเมืองไทย ดินแดนแห่งพระพุทธศาสนา
ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยความพร้อมพรั่งใน ธรรม ของพระพุทธเจ้า
นึกขอบคุณ พ่อแม่ของเราที่เป็นชาว พุทธ เป็นต้นทางให้เราเดินทางธรรม ได้สะดวกง่ายดาย
พวกเค้าบางคน ศรัทธาหลวงตาฯ หลวงพ่อมากมาย ...
แต่ทำได้แค่ เข้ามานั่งใกล้ ๆ กราบท่าน จับลูบคลำปลายจีวรท่าน พยายามขอให้ท่านเมตตาสอนพวกเค้า
ความรู้สึกของ หลวงตาฯ หลวงพ่อ...คือสงสาร เหมือนพ่อแม่ที่เห็นลูกหิวโหย แต่ไม่มีอะไรให้ลูกกิน เวทนามากมายแต่ช่วยอะไรไม่ได้
ผมเห็นแล้วมันสะเทือนใจที่สุด ได้แต่นึกไว้ในใจ...เราโชคดีเหลือเกิน มีความพร้อม มีทุกสิ่ง มีธรรมะอยู่ตรงหน้า
เราช่างมีบุญจริง ๆ ธรรมะอยู่ตรงหน้า จ่อตรงปลายจมูกแล้ว...ไม่เอา ไม่ทำก็โง่บัดซบ
ตัวอย่างของ พระอริยะ ผู้ชนะแล้วซึ่งกิเลสยางเหนียวที่ยึดชาติภพเอาไว้ ก็อยู่ตรงหน้า
ท่านเดินนำไปในเส้นทางมรรคผล...นิพพาน ล่วงหน้าแล้ว
ถ้าชาตินี้ไม่รีบวิ่งตามติดท่านไป ...ชาติหน้า ภพไหนจะมีโอกาสอย่างนี้อีกล่ะ
การจะเดินเข้าสู่มรรค เส้นทางพระนิพพาน มันต้องมีมากกว่า ทรัพย์สิน เงินทอง
มาอินโดฯ ครั้งนี้ เทวดาฟ้าดิน พามาเห็นตัวอย่างของคนที่มีวาสนาในทางโลกอย่างล้นเหลือ
แต่ไม่มี บุญกุศลในทาง...ธรรม
เกิดชาติหน้า ภพไหน ก็ขอให้ได้พบพระพุทธศาสนา
ได้ฟังธรรม ได้ปฏิบัติฯ ภาวนา
อะระหัง สัมมา สัมพุทโธ
ข้าพเจ้า ขอกราบไหว้...พระพุทธเจ้าทุกพระองค์
เมื่อดับจิตไป ขออย่าได้ไหลหลง
ตั้งจิตจำนง จงใจพระนิพพาน
ขอให้พบ ดวงแก้ว ขอให้แคล้วออกจากบ่วงมาร ................
ขอให้ไปถึงซึ่ง...พระนิพพาน
พระพุทธเจ้า สั่งไว้ว่าให้ภาวนา...อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
นิ พ พ า น ะ ส ร ร พ โ ส .......
นิ พ พ า น ะ ปั จ จ ะ โ ย โ ห ... ตุ
อนณ นิศารัตน์
โทร. - ไลน์
093-149-9564
| Create Date : 19 กันยายน 2562 |
| Last Update : 19 กันยายน 2562 21:57:37 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 312 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [