|
|
กรรมทันตา วัดสังฆทาน
วัดสังฆทาน
ครั้งแรกที่ผมหัดถือ อุโบสถศีล หรือที่เรียกว่าบวชเนกขัมมะ
ผมไปที่วัดสังฆทาน เชิงสะพานพระราม 5 นนทบุรี
สักประมาณ 5 ปี มาแล้ว เริ่มมาจาก เด็กที่บ้านคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงอายุประมาณ 25 ปี
เธอเกิดอยากจะบวชชีพราหมณ์ แต่ไม่รู้จะไปที่ไหน และที่สำคัญ
เธอกลัวผีมาก...ถึงมากที่สุด ไม่รู้เป็นบ้าอะไร ขนาดดาราตายยังกลัวผีดารา
ภรรยาผมเค้าเลยแนะนำว่า เคยไปทำบุญไหว้พระที่วัด สังฆทาน น่าสนใจดี
แต่มีปัญหาเรื่องกลัวผี ด้วยความที่อยากให้เด็กคนนั้นได้บุญ
ภรรยาผมเลยลงทุนไปเป็นเพื่อน เลยถือโอกาสบวชชีพราหมณ์ด้วย
ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำอย่างนี้เลย...ผมก็ต้องไปเป็นเพื่อนภรรยาอีกที
หาวันเวลาว่างได้ช่วงเข้าพรรษา 3 วัน 2 คืน
พอไปถึง ลงทะเบียนเรียบร้อย มาดู...โอ้โฮ ทำไมคนมันเยอะอย่างงี้
คนมาถือศีลอุโบสถมาก เต็มกำลังที่วัดจะรับได้เลย
วันแรก ได้เข้าทำวัตรเย็น เป็นครั้งแรกในชีวิต...แหม ดีใจ อิ่มบุญ
ตอนเช้า ตื่นแต่เช้ามืด อาบน้ำอาบท่า ไปสวดมนต์ทำวัตรเช้า
จำได้ว่า จิตใจสดใสมาก
ตอนสาย คนเริ่มมาเที่ยวที่วัดเยอะขึ้นเรื่อยๆ เพราะเป็นวันหยุดแถมเป็นช่วงวันเข้าพรรษาอีกต่างหาก
ที่วัดก็มีกิจกรรม ตั้งโต๊ะขายดอกไม้ ขายเทียนพรรษา
ภรรยาของผมเค้าอยากได้บุญเลยไปช่วยทำดอกไม้ จัดดอกไม้สนุกไป
แรกๆ ผมก็ช่วยเค้า แต่เราเป็นผู้ชายทำก็ไม่ค่อยเป็น เกะกะเขาด้วย
หันไปหันมา เห็นแม่ชีตั้งโต๊ะขายเทียนพรรษา ผมก็ไปช่วยยกช่วยตั้ง
ถึงได้รู้ว่า เทียนพรรษาที่นำมาขายทั้งต้นเล็ก ต้นใหญ่ เอามาจากห้องเก็บของ
เป็นเทียนที่มีคนถวายไว้ปีก่อนๆ
ผมก็ เอ๊ะ...ทำไมทำหยั่งงี้ คนเค้าถวายไว้แล้ว เอามาขายใหม่ได้เหรอ...
แต่ก็ช่วยเขายกมานะ แม่ชีสั่งมา ผมก็ทำตาม
สุดท้ายอดรนทนไม่ไหว ถามแม่ชีตรงๆ เลย ว่าทำหยั่งงี้ได้ด้วยเหรอ
แม่ชีท่านก็มองหน้า แล้วอธิบายว่า...
...ที่วัดสังฆทานนี่ มีทั้งพระ และแม่ชีอยู่กันเยอะ
แต่ที่มากที่สุด คือคนที่มาบวชเนกขัมมะ หรือชีพราหมณ์
ทุกคนที่มาไม่มีการเสียค่าใช้จ่าย ทุกอย่างฟรี...หมด
แต่ที่วัดต้องจ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอะไรต่อมิอะไร รวมแล้วเดือนละ 3 – 4 แสนบาท อย่างต่ำ
โบสถ์แก้วที่ใช้เป็นศูนย์กลางของทุกอย่าง ก็เปิดแอร์แทบตลอด
หลวงพ่อ สนอง กตปุญโย ท่านต้องการให้ผู้ที่มากราบไหว้ ทำวัตร สบายตัว จะได้สบายใจ
ด้วยค่าใช้จ่ายที่มากมายอย่างนี้ ถ้าเราไม่ช่วยกันหารายได้ แล้วจะเอาที่ไหน
เทียนพรรษาเหล่านี้ ถึงแม้คนจะถวายไว้แต่ก็ใช้ไม่หมด เก็บไว้ก็ไม่ได้ประโยชน์
แต่ถ้าทางวัดไม่เอามาขาย ก็มีคนอื่นภายนอกจ้องเอามาขายแทน ซึ่งหลวงพ่อก็ไม่กล้าปฏิเสธ
งั้นวัดเอามาขายเองดีกว่า...ดีกว่าให้คนอื่นมาขาย...
ผมฟังแล้ว ค่อยๆ คิดตามก็จริงแฮะ ขนาดอย่างนี้ยังมีคนนอกวัดมาตั้งโต๊ะขายริมประตูวัดเลย
ผมมองไปรอบๆ คนมาบวชชีพราหมณ์กันมากจริงๆ เป็นร้อยๆ
ทุกคนก็ไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายสักบาท กินฟรี อยู่ฟรี ทุกอย่างฟรี
เมื่อคิดอย่างตรึกตรองแล้ว ก็เข้าใจความจำเป็นที่ต้องช่วยกันหารายได้เข้าวัด....
จากนั้นแม่ชีก็เรียกคนที่ว่างๆ มาช่วยกันจัดร้าน และนั่งเฝ้าขายเทียน
ผมเองก็ไปเดินเล่น กวาดวัด....จนเบื่อ เลยเดินมาดูภรรยา
ปรากฏว่าที่โต๊ะดอกไม้วุ่นวายมาก คนสนใจซื้อไปถวายพระ โดยเค้าจัดเป็นพานพุ่มเล็กๆ
แต่ก็ใช้วิธีเวียนเทียนเหมือนกัน แต่เอามาตกแต่งใหม่ทุกครั้ง ภรรยาผมก็กำลังสนุกกับการทำกุศล...
ผมเห็นแล้วนึกอิจฉา...ไม่ได้การเดี๋ยวไม่ได้บุญเท่าเขา หาอะไรทำมั่งดีกว่า
หันไปดูที่โต๊ะเทียนพรรษา...หงอยเหงามาก ไม่มีใครสนใจซื้อเลย คนขายก็นั่งเซ็งๆ
แถมผมเห็นคนที่มาวัด ซื้อจากข้างนอกเข้ามาถวายอีกต่างหาก...เห็นแล้วทนไม่ไหว
ผมเลยจัดแจงลงมือจัดร้านขายเทียนซะใหม่ แยกขนาด ทำความสะอาดเทียนเพราะเก่าเก็บ ตกแต่งให้ดูดี
แล้วตั้งราคาตั้งแต่ 50 ไปจนถึง 300 แล้วแต่ขนาด
จากนั้นผมก็ร้องขาย ตะโกนขาย...อย่าลืมว่าผมก็ขายของที่คลองถมทุกวันอาทิตย์อยู่แล้ว
แต่การขายเทียนพรรษานี่ ผมเปลี่ยนมุมมอง และวิธีการใหม่
โดยเน้นว่าเป็นเทียนของทางวัด รายได้เข้าวัดโดยตรง
การทำบุญด้วยเทียนพรรษา เท่ากันจุดแสงสว่างส่องทางให้ชีวิต
บุญกุศลนี้ จะส่งผลให้ชีวิตและกิจการที่มืดมน จะสว่างไสว............
ผมร้องขายได้เดี๋ยวเดียว คนที่เดินกันขวักไขว่เริ่มสนใจ ผมก็เน้นเรื่องราคาชัดเจน มีทั้งเล็กทั้งใหญ่
เมื่อมีคนสนใจซื้อ ผมก็จะอนุโมทนาดังๆ แถมอวยพร...
....อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ...ขอให้ชีวิตรุ่งโรจน์ สว่างไสวดุจดังแสงเทียน...นะครับ...สาธุ.
ผมเน้นมาก เสียงดังเชียว เวลาอนุโมทนา และอวยพรให้ชีวิตท่านต่อแต่นี้สว่างไสว สดใส ดังแสงเทียน....
ที่สำคัญ ขณะส่งเทียนให้เขา...ผมไม่ปล่อยมือทันทีที่เขารับ ผมจะมองเข้าไปดวงตาเขา พร้อมอวยพรให้เขาฟังโดยเฉพาะ...
เรียกว่า ใช้พลังในการส่งคำอวยพร อย่างตั้งใจจริง
คนที่ซื้อเทียนทุกคน...เขาดีใจมาก...แต่ละคนท่าทางมีปัญหา มีกังวลกับชีวิตทั้งน้าน..น...
พอมีใครสักคนบอกเขาว่า กุศลผลบุญนี้จะทำให้ ชีวิตสดใส สว่างไสว...
พวกเขาก็รู้สึกเลยนะ...เขามีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง...
บางคนรับเทียนไป รับคำอวยพรจากผมไป...น้ำตาซึมไปทั้งเขา ทั้งผม
ผมยืนขายอยู่จนกระทั่งเย็น ได้เงินมามากทีเดียว เพราะใช้วิธีเวียนเทียน
คนที่เอาไปถวายแล้ว ผมก็เอามาขายใหม่...แม่ชีดีใจมาก.ก...
ดีใจที่ได้ช่วยหลวงพ่อ อย่างเต็มเม็ด เต็มหน่วย ไม่ได้เป็นกาฝากเกาะวัดเฉยๆ
วันรุ่งขึ้นก็เป็นวันหยุดอีกวัน คนมาที่วัดกันมากมาย...ดูแล้วน่าดีใจ คนไทยก็ยังใจบุญสุนทาน ไหว้พระทำบุญ
ทำวัตรเช้าเสร็จ ผมรีบมายืนขายแต่เช้าเลย...ปรับเทคนิคให้ดีกว่าเดิม
มีคนมาช่วยผมหลายคน แต่ผมเป็นตัวยืน ทั้งร้องชักชวน ทั้งอวยพร...
เป็นการทำบุญทำกุศลในแบบที่ผมถนัด และทำได้...ผมสนุก และสุขใจอย่างที่สุด
สรุปว่า ทั้ง 3 วัน ผมกับภรรยา ไม่ค่อยได้ปฏิบัติฯ ทำสมาธิ สวดมนต์เท่าไหร่
แต่ก็สนุกกับการทำบุญหาเงินเข้าวัด ด้วยแรงกาย แรงใจ ด้วยจิตที่บริสุทธิ์จริงๆ ...
ความรู้สึกมันดีมากเลย...อิ่มอก อิ่มใจ อิ่มบุญ
ยิ่งกว่าการถวายด้วยเงินเป็นแสน เป็นล้านซะอีก....
ลองทำบุญด้วยแรงกาย แรงใจ ดูบ้างซิครับ...มันดีจริง...จริง...เลย
อนณ 089-995-9377
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 17:54:50
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 4 มกราคม 2554 22:38:15 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1506 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: P2wichai  วันที่: 29 เมษายน 2554 เวลา:9:41:25 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [
ผมก็ไปบริจาคแรงให้ส่วนกลางของวัดสัปดาละวัน
ส่วนมากไม่เสาร์ก็อาทิตย์ มาสองปีแล้ว