|
|
กรรมทันตา เฮียปุ๊
กรรมทันตา เฮียปุ๊
สักประมาณ 20 กว่าปี ก่อน
หมู่บ้านบางบัวทอง นนทบุรี ทุกคนต้องเดินทางด้วยรถตู้วินรับจ้างแทบทั้งนั้น
รถตู้สมัยนั้น ยังไม่มากเท่าทุกวันนี้ แต่ก็ร่วม 100 คัน
และเพิ่มตลอดเวลา
จะวิ่งระหว่าง บางบัวทอง ถึง ห้างพาต้า
ที่จอดก็ใช้ที่ห้างพาต้า และต่อมาก็ขยายไปฝั่งตรงข้าม ข้าง ธ.กรุงเทพฯ
ถ้าเกิดใครอยากจะมีอาชีพ ขับรถตู้รับส่งบ้าง จะต้องจ่ายเงินค่าวิน หรือคิวก่อนเลย อย่างน้อย 100,000 150,000
จากนั้นก็ยังมีต้องจ่ายเป็นรายเดือน รายวัน อีกต่างหาก
เมื่อมีผลประโยชน์ ก็มีผู้มีอิทธิพลเข้ามาเก็บเกี่ยว
แต่ถ้ามองในอีกมุมหนึ่ง มันต้องมีคนที่ควบคุมความเป็นระเบียบเรียบร้อย
ไม่เช่นนั้นคนขับด้วยกันก็จะแย่งชิงผู้โดยสาร ทะเลาะตีกันยุ่งเหยิง
คนที่ผมจะเล่าให้ฟัง คือ หัวหน้าวินรถตู้ ในสมัยนั้น........เฮียปุ๊
เฮียปุ๊...ตอนที่ผมรู้จัก อายุประมาณ 50 ปี รูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาว แต่งตัวเก่ง เสื้อผ้าอย่างแพง
แต่มีลักษณะของ นักเลง หรือผู้มีอิทธิพลเต็มตัว แววตาดุ
พูดจาโผงผาง พกปืนตลอดเวลา
ใส่สร้อยทองเส้นเท่าโซ่ล่ามจักรยาน ห้อยพระหลวงพ่อที่เขาว่าดัง ว่าแพงที่สุดในขณะนั้น
เหตุที่มีบุคคลิกลักษณะอย่างนั้น ก็เพราะต้องทำตัวเหนือกว่า แน่กว่า
ไม่เช่นนั้นก็ควบคุมบรรดารถตู้ ร่วม 100 คันไม่ได้
แต่ก่อนนั้น ผมเองมีอาชีพเป็นลูกจ้างเต็นท์ขายรถมือสองขนาดใหญ่
ตั้งอยู่ในย่านที่มีเต็นท์รถมากมายของฝั่งธนบุรี
มีเจ้าของชื่อ...เฮียเฮง
เจ้านายของผม ช่วงนั้นสนใจกิจการรถตู้นี้มากประสานประโยชน์ กับเฮียปุ๊
มีการซื้อ-ขาย คิวรถ ขายตัวรถ ตบแต่งรถ
หรืออะไรสารพัดเกี่ยวกับรถตู้พวกนี้ต้องผ่าน เฮียเฮง และเฮียปุ๊ เท่านั้น
ถ้ารายไหนไม่เชื่อฟัง ก็มีบทลงโทษอย่างเบาก็ห้ามวิ่ง 7 วัน อย่างแรงก็ไล่ออกไป ถ้าไม่พอใจ มีการใช้กำลัง...ทืบ กันบ้าง
ในธุรกิจนี้ ไม่ใช่เฮียปุ๊ จะเก่งกาจคนเดียว ยังมีคนที่อยากจะมาแทนแกอีกหลายคน
ดีแต่ว่าแกยังประสานประโยชน์ลงตัวได้ทุกฝ่าย
จ่ายครบทุกท้องถิ่นที่รถต้องวิ่งผ่าน
วิธีการจะเปลี่ยนหัวหน้าคิว มีทางเดียว ต้องให้..ตาย เท่านั้น
เพราะฉะนั้นเราจะเห็น เฮียปุ๊ ที่ไหนก็จะเห็นมือปืนคุ้มกันอย่างน้อย 2 คนเสมอ
แต่ขนาดนี้ ยังโดนยิงขณะที่กินข้าวในร้านกลางห้างดัง ถึง 2 ครั้ง
แต่ก็รอดได้หวุดหวิด
ผมมารู้จักแกมากขึ้นเพราะแกซื้อรถคันใหม่ต้องจัดไฟแนนซ์ ต้องมีผู้ค้ำประกัน
แกก็ไปหามาได้ 1 คน แต่ไม่พอ สมัยนั้นเข้มงวดมาก
เฮียเฮง เจ้านายเลยบังคับให้ผมไปเซ็นค้ำประกันอีก 1 คน
ซึ่งผมไม่ค่อยเต็มใจ แต่เฮียเฮงรับรองแข็งขัน
ถ้ามีปัญหาแกจัดการให้เองอีกทั้งให้เหตุผลว่า
รายได้เฮียปุ๊วันละร่วมหมื่นบาท จะต้องกลัวอะไร
ผมเสียไม่ได้ก็ต้องยอม
จากนั้นมาผมก็คอยดูเฮียปุ๊แกอยู่ห่างๆ ทั้งที่แต่ก่อนไม่ค่อยอยากยุ่ง
แต่สิ่งที่เห็นมันทำให้เกิดกิเลสอย่างหนึ่ง
นอกจากเรื่อง การพนันที่แกเล่นนิดๆ หน่อยพอเข้ากับลูกน้องได้
ก็มีเรื่องเหล้า ซึ่งก็เข้าใจได้ว่าต้องกินกับลูกน้อง กินกับบรรดาข้าราชการเจ้าที่เจ้าทางชั่วๆ อยู่เสมอ
เพื่อยืนยันคอนเนคชั่น
ที่สำคัญแกจะมี เด็กนักศึกษา สวย น่ารัก เอ๊าะ..เอ๊าะ....อยู่ด้วยเป็นประจำ
ไม่ใช่คนเดียวกันตลอด.......แต่จะเปลี่ยนไปเรื่อย แทบอาทิตย์ละคน
คนสุดท้ายที่เห็นยังจำได้ นักเรียนพาณิชย์ อายุ 16 - 17
ทั้งๆ ที่ลูกเมียก็มี แต่แกให้เงินใช้อย่างสุขโข ขออย่างมายุ่งก็พอ...
เมียก็ยินดีกับเงิน อย่างอื่นไม่ว่ากัน
เด็กสาวๆ ของแกแต่ละคนยังเรียนหนังสือทั้งนั้นเลย
ผมเคยมองตาปริบๆ เห็นแล้วบอกตรงๆ ตอนนั้น โคตะระอิจฉาเลย.....
ทำบุญด้วยอะไรวะ.....
แกเคยถามว่าเอาบ้างมั๊ย ถือเป็นค่าค้ำประกัน........ผมมือไม้สั่น....อยากได้บ้าง
ที่จริงแล้ว มีคนมาเสนอตัวเรื่องให้ใช้บริการแบบนี้กับพวกเสี่ยเต็นรถเยอะมาก ดิลิเวลี่
มีบางข้อเสนอ.....เจ้าตัวมาเองเลย มาขอพบ นึกว่ามาสมัครงาน
ที่ไหนได้ มีข้อเสนอ ให้ 1 วัน ใน 1 อาทิตย์
คือสามารถเลือกได้เลยว่าเราจองคิว วันไหน เช่น วันพุธ
เธอคนนั้นจะมาอยู่กับผมทั้งวัน 24 ชม. เฉพาะวันพุธ
จะไปต้มยำ ทำแกงเผ็ด อะไรได้ทั้งนั้น ตลอดวัน เดือนละ 5,000 บาท ประมาณนี้
มีมาบ่อยมากแต่ผมเป็นคนไม่ค่อยสนใจแนวนี้ แค่เห็นแล้วตื่นเต้นไปบ้าง แต่เอาจริงใจฝ่อ
บางทีอยู่ดีๆ เคยมีคนพาพวกแม่ลูกอ่อนมาหา
อยากได้ค่านมลูกก็มี.....ดูมันทำ
ผมเคยเจอรายหนึ่ง สวยอวบเชียว มีลูกมาด้วยจริงๆ เลย
ผมก็...เฮ้ย....เอาจริงเหรอ
แล้วก็พาไปห้างพาต้า เธอคนนั้นก็งง ทำไมไม่ไปโรงแรม
ผมซื้อนมและของใช้เด็กอ่อนให้เยอะเลย แล้วไล่กลับไป.......
เป็นทอมยังมีเลย ผมถามทำไม......บอกอยากได้เงินไปเลี้ยงผู้หญิง.....โธ่เอ๊ย เวร
ภายหลังต่อมาผมไม่อยากคลุกคลีอยู่กับพวกนี้แล้ว
เลยไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับเฮียเฮงแกอีก.....เรื่องเฮียปุ๊ ยิ่งไม่เจอกันใหญ่
แต่เท่าที่รู้มาแกก็ใช้ชีวิต โอ่อ่า เก่งกล้า มีอิทธิพล ต่อไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งอีกเกือบ 2 ปีต่อมา มีจดหมายโนติส ทวงค่างวดรถมาถึงบ้าน
ผมก็ไปบอกเฮียเฮง....แกก็บอกเดี๋ยวตามให้
อีกไม่นาน มีทวงมาอีก ผมก็ไปบอกเฮียแกอีก แกบอก...เออ ๆ
หายไปนานประมาณ 2 ปี คราวนี้มีหมายศาลมาเลย
ผมรีบแจ้นไปหาเฮียเฮง........แกบอก พักนี้ไอ้ปุ๊ มันเหลวไหล
แล้วแกก็เอาหมายศาลไปบอกจะจัดการเอง
มาอีกที กลายเป็น หมายจากกรมบังคับคดี จะยึดทรัพย์สินผม
เลยไปสืบเอง....
ได้ความว่า หัวหน้าวินเปลี่ยนไปแล้ว เฮียปุ๊หายไป
ถามใคร ก็มีแต่คนทำหน้าทำตาแปลก ๆ
สุดท้ายไปคาดคั้นเอากับเฮียเฮงถึงได้รู้ว่า
แกเริ่มป่วยกระเสาะกระแสะ แต่ก็ยังซ่าส์....
ต่อมามีคนพยายามยึดคิวรถ ก็มีการสั่งเก็บกัน
แต่แกก็เริ่มป่วยมากขึ้น.....ลูกเมีย ทิ้งไปหมด
สุดท้ายเป็น โรคเอดส์ ตาย
เมียก็เป็นเอดส์ด้วย
ตอนที่ตาย ไม่มีใครจำแกได้ เพราะจากคนที่รูปร่างใหญ่ สง่าภูมิฐาน
กลายเป็นผมมีแต่กระดูก ที่มีหนังหุ้มเอาไว้เท่านั้น
ผิวที่ขาวแบบคนจีน ก็ดำลอกเป็นแผ่น ๆ
โลงก็ไม่มีใส่......มีแค่ผ้าดิบห่อเอาไว้เท่านั้น
เฮียเฮงเป็นคนไปซื้อโลงให้....แล้วเผาแบบศพอนาถา
ผมถามเรื่องที่ค้ำประกันไว้
เฮียเฮงแกบอก ให้ไปทวงที่ไอ้ปุ๊ มันเอง.......
เฮ้อ...แล้วกันไปเหอะ.....เฮียปุ๊
ผมอโหสิให้
ปล. มีคนถามมาเยอะว่า
แล้วตกลงว่าผมถูกฟ้อง ถูกยึดทรัพย์มั๊ย
คือ...หลังจากนั้นมาไม่นาน ก็มีหมายศาลมาจะยึดทรัพย์ผม
แต่ผมไม่มีทรัพย์ จะให้ยึด...ไม่มี จริง จริง
เรื่องนี้อีกยาว ต้องไปจ้างทนายไปตามเรื่อง เสียเงินไปอีก 10,000 บาท
แต่ในที่สุด ก็ทำอะไรไม่ได้
ที่แสบสันต์ คือ...ผู้ค้ำคนที่ 1 ไม่ถูกฟ้อง
เพราะเป็น...ข้าราชการ มีกฎหมายคุ้มครองเงินเดือนเอาไว้
แต่ไอ้คนค้ำคนแรก นี่แหละ
ที่ไปตามเอารถกระบะ แล้วเอาไปใช้ตั้งนานเป็นปี
จนรถมันโทรม หมดสภาพ....
หลายปีต่อมา ผมไปทำงานที่ สยามกลการ ( นิสสัน )
ฝ่าฟันจนได้เป็นถึง ผจก.โชว์รูม บิ๊กเบิ้มมมม
แล้วก็มีหมายศาลมาอายัดเงินเดือนของผม...ทุกเดือน
ประมาณว่า ครึ่งหนึ่ง หรือไงเนี่ยะ
คิดว่า กองบังคับคดี เขาดูจากใบหักษี ณ.ที่จ่าย
ว่าเรามีรายได้
ผมละ เซ็งงงงงงง...ง..ง.ง มาก
เลยลาออก
ส่วนเฮียเฮง แกไม่ได้ช่วยอะไร เล๊ยยยยย
นี่แหละ คบคนชั่ว คนพาล ก็พาลพาไปหาความซวย
หรือ
อยากเป็นหนี้ ให้เป็นนายหน้า
อยากเป็นขี้ข้า ให้เป็น...คนค้ำประกัน
อนณ 089-995-9377
tobeteam@yahoo.com
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 28 เมษายน 2557 21:08:08 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1114 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [