|
|
วัดป่า...มหาสนุก 64
วัดป่า...มหาสนุก 64
( เล่าจากเรื่องจริง แต่ให้อ่านเป็นนิยาย...อย่าอ่านเอาเรื่อง นะครับ )
คราวก่อน เล่าเรื่องตอนไปปฏิบัติธรรม ที่วัดอัมพวันไปบ้างแล้ว
แต่อย่างที่บอกน่ะ ผมไปอยู่ 7 วัน เจอเรื่องแปลกๆ ทุกวัน
ที่จะเล่าต่อเนี่ยะ เป็นวันต่อๆ มา
วันที่สี่ได้พบท่าน....มาทดสอบจิตใจ จนกระเจิดกระเจิง
บอบช้ำ เสียศูนย์ไปวันกว่า ๆ
พอมาวันที่ห้าช่วงเช้ารอดตัวมาได้ ก็ให้โล่งอก
กินข้าวเช้าแล้วสบายตัว สบายใจ
หลัง 8 โมงถึงเที่ยง ปฏิบัติฯ ได้ดีมาก...สงบนิ่ง เย็น...
ช่วงบ่ายเริ่ม บ่ายโมง ก็ยังดีอยู่มาก จิตใจโปร่งเบา
เดินจงกรมได้นิ่มนวล...ช้า...ชัด....รู้ตัว...รู้ตน...
ยิ่งจัวหวะ ขวา.....ย่าง......หนอ.........
ซ้าย.....ย่าง...........หนอ
ตอนที่เท้าแตะลงพื้น.... หนอ. นั้น รับรู้ได้เลยว่ามีพลัง
มีความหนักแน่น....มั่นคง......มั่นใจ
เหมือนกับมีบางอย่างสะท้อนกลับมาให้เรารู้ว่า
แม่พระธรณีที่มีพระคุณอันยิ่งใหญ่ ท่านไม่ได้วางเฉยต่อผู้ปฏิบัติ ฯ จงกรม ภาวนา
ท่านรับรู้ และคอยให้กำลังใจ ส่งพลังให้เราทุกย่างก้าว
ผมรู้สึกเลยนะ...รู้สึกมั่นใจ.......เรามาถูกทางแล้ว
เกิดมาชาตินี้คงเอาดีกับเค้าได้บ้าง
คงไม่หลงทางเดินลงนรก แน่.........สาธุ
ในใจตอนนั้นหนักแน่นมาก แต่ก็มีสิ่งแปลกคือ
เมื่อถึงเวลานั่งปฏิบัติฯ นั่งได้นิ่งดี....ไล่ไปเรื่อย
รู้สึกที่ท้อง พอง..หนอ..........ยุบ..หนอ..............
รู้สึกถึงลมหายใจ แล่นเข้าแตะโดนปลายจมูก
วิ่งลงถึงคอ....แล่นไปที่อก......จบที่ท้อง.......พอง..หนอ.......
เป็นอย่างนี้สักพัก ก็จะมีสิ่งที่เกิดขึ้นแทรกขึ้นมาอีกอย่างคือ
รู้สึกถึงหัวใจเต้น..ตุ๊บ...ตุ๊บ...ตุ๊บ
รู้สึกถึงเส้นเลือดมันขยายทั่วตัว ตามแรงดันจากหัวใจ
พอทำไปนาน ๆ เข้า ทุกสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ก็ตัวค่อย ๆ.....หายไป
เสียง...กลิ่น....สัมผัสอื่น ๆ มันเลือน ๆ
แต่จะไปจับอยู่ที่จังหวะหัวใจเท่านั้น
ซึ่งจะเป็นอย่างนี้ตลอดช่วงบ่าย…..จิตใจสงบ นิ่ง ดีมากเลย
ช่วงเย็น ผมเริ่มปฏิบัติ ฯ ด้วยความมั่นใจเต็มร้อย
เอาละ เราเดินหน้าภาวนา กรรมฐาน ให้เต็มที่
ทางสะดวก กำลังจิต กำลังใจ พร้อมเต็มที่...ลุย
ตอนเดินจงกรม ก็ยังไม่มีอะไร นิ่ง...ช้า....เนิบ.....ดี
แต่เมื่อนั่งปฏิบัติ สมาธิ นั่งไป...นั่งไป...ไล่ตามความสงบสุขไป เรื่อย ๆ
ยุบ..หนอ.......พอง..หนอ..........
ลมหายใจค่อยๆ เบา...เบา....เ บ า
เริ่มรู้สึกหัวใจเต้น ตุ๊บ....ตุ๊บ....ตุ๊บ
หายใจเข้า......รู้สึกถึงลมเข้า...เข้า.......เ ข้ า
ลมออก....ออก....อ อ ก
หัวใจเต้น ตุ๊บ....ตุ๊บ......ตุ๊บ.......ตุ๊ บ บ บ มันเต้นช้าลง แต่จิตนิ่งดิ่งลง
........ทันใดนั้น.....เสียง
....อะแห่มมมม.......
ผมสะดุ้งเฮือกเลย......ตกใจ...ตกใจ....ตกใจ
เอ๊ะ....เสียงคนกระแอม…...ใครอ่ะ....โอ๊ย ตกใจหมด
อ๋อ....เค้าคงจะคันคอ.........แหม สะดุ้งเลย…..ช่างมันเหอะ
มาเริ่มกันใหม่ ......
ดึงลมหายใจเข้า.......ปล่อยลมหายใจออก
ไล่ไปเรื่อยๆ.....................
รู้สึกหัวใจเต้นแล้ว.....อ่า...ตุ๊บ.......ตุ๊บ.........ตุ๊บ............ตุ๊ บ บ บ
.......อะแห่มมมม.......
สะดุ้งเฮือก...ก....ก...........ตกใจ ตกใจ อ่ะ
หัวใจวูบ..บ....เสียวแหว๊บ..บ บ
ใจเต้น ตุ๊บ ตั๊บ ตุ๊บ ตั๊บบบ...........ใจสั่นสะท้าน
หลังจากนั้น โมโห ปรี๊ดเลย........ใครวะ
โอ้โฮ..ทำยังงี้ได้ยังไง........เกิดหัวใจวายไปทำไง
หันไปดู อ้อ.....เป็นคุณลุง อายุสัก 60 กว่า แก่ ๆ
แกนั่งไปทางข้างหลังผม ห่างกันไม่มาก
แถมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก
ช่างมันเหอะ......ช่างแกเหอะ.......แกคงทนคันคอไม่ไหว
แต่คนอื่นไม่เห็นใครลืมตา สะดุ้งสะเทือนสักคน เลยแฮะ......นั่งกันนิ่งเชียว
ช่างมัน.......เริ่มใหม่........
แต่ทำยังไง ๆ ก็ไม่ได้ จิตไม่นิ่งแล้ว อู๊ย..ย...เสียดาย เวลาหมดแล้ว
ช่วงค่ำ ทำวัตรเย็น เดินจงกรม ก็ยังดีอยู่
พอปฏิบัติฯนั่ง ก็ยังดี....นั่งไป....นั่งไป......นั่งไป
.......อะแห่มมมม.......
ใจกระตุก เสียวแปล๊บ ที่ยอด อก
ใจเต้นไม่เป็นส่ำเลย...............
เอาอีกแล้ว..ว..ว......โว้ย....อะไรกันว๊ะ
หันไปมอง เห็นแกดันมานั่งใกล้ ๆ อีกแล้ว
คราวนี้แกคงรู้ตัว ว่าผมยั๊ว…..แกหันมามอง แล้ว..ยิ้มให้
ผมก็นึกว่า โว๊ยย.....แย่จริง.....ยังงี้คนอื่นก็แย่นะซิ
คนอื่น....เอ๊ะ....ทำไมคนอื่นเค้าไม่เห็นสนใจ ไม่รู้สึกรู้สา สักคน
แสดงว่าคงฝึกกันมาดี พวกนี้คงสมาธิกล้าแข็งมั๊ง
คืนนั้นเลยรู้สึกโกรธค้าง คาอยู่ในใจเลย
เช้าวันที่หก ทำวัตรสวดมนต์เช้าเสร็จ
ผมรีบมองหาตาลุง คันคอคนนั้นก่อนเลย ว่าแกอยู่ตรงไหน
แล้วผมก็หนีห่างแกให้ได้มากที่สุด คนละมุมห้องเลย
เอาล่ะ เริ่ม เดินจงกรม ภาวนา ............ขวา....................ไปจนจบ
เริ่มนั่งฯ หายใจเข้า..........พอง.....................นิ่ง
หัวใจเริ่มเต้น...........ดี...........แต่ เอ๊ะ..........ตาลุงนั่นจะ กระแอมอีกมั๊ยนะ
ใจมันพะวง ยอมรับเวลาตกใจ มันเสียว เสียดแปล๊บที่อก ที่ใจ จริง ๆ
สรุปช่วงเช้า ได้บ้างไม่ได้บ้าง
ตอนเดินฯ น่ะ ดี สงบดี แต่ตอนนั่งสมาธิ พอเริ่มนิ่ง ใจมันกลัว....มันขยาด ไม่สงบ
หลัง 8 โมง พอจะเริ่ม ผมเลยหนีไปที่ลานดิน ข้างนอก
เห็นแล้วละ แกปฏิบัติฯ อยู่ในห้อง ห่างกันพอสมควร
ผมชอบที่ลานดินมาก ในห้องคนเยอะ ลานดินดีกว่า ลมเย็นดี อากาศโปร่งสบาย
ช่วงเดินจงกรม สบายใจ ชัดเจนมาก คงได้กุศลเยอะ
ถึงช่วงนั่งฯ ก็ยังสบายใจ เพราะมั่นใจ ลานดินนี่ปลอดภัยแน่
นั่งไป..นั่งไป....ไล่ไปเรื่อย.................
นิ่ง....สงบ.......รู้สึกถึงสายลมแผ่วๆ ที่กระทบตัว สบาย สงบ
.......อะแห่มมมม.......ม.......ม..........
หัวใจผมตกวูบ...บ......สะดุ้งเฮือก..ก....สุดตัว
ผมลืมตาขึ้น ลุกพรวดขึ้นไปมองหาแกเลย
ที่ลานดินข้างนอกนี่ ไม่มีแกนี่นา
เดินไปดูห้อง ชะเง้อดูทางหน้าต่าง
โอ้..คุณพระช่วย......แกนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง ใกล้ ๆ ผมนี่เอง
ตอนนั้นพอเห็นแกแล้ว ผมก็ตกใจ
แกก็นั่งเล่นเฉย ๆ ไม่ได้ปฏิบัติสมาธิภาวนาอะไรสักนิด
ทั้ง ๆ ที่ในห้องนั้น นั่งกันเป็นแถว ปฏิบัตินั่งสมาธิกันทุกคน
ยกเว้นตาลุง คนนั้นคนเดียว
แกนั่งเล่น เฉย ๆ จริง ๆ.........
ผมรีบเดินหันหลังกลับ
พอกลับไปนั่งใจเต้นที่ลานดิน ที่เดิม นั่งนิ่ง ๆ คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา กันเนี่ยะ
เช็คสติ......อ้อ.....เรากำลังโกรธ..........โกรธหนอ..........โกรธหนอ
กำลังกลัว ด้วย..........กลัวหนอ.............กลับหนอ............เอ๊ะ เรากลัวอะไร..
กลัวตาลุงคนนั้นเหรอ.......กลัวทำไม........แล้วจะทำยังไงดี
ตอนเที่ยง ช่วงพัก ผมมีสภาพเหมือนนักมวย ที่ถูกถลุงชกมา น่วมไปหมด
เดินเซ หมดสภาพ .....เข้าไปกราบพระประธานที่โบสถ์ ขอเอาเป็นกำลังใจก่อน
แล้วก็นั่งมองท่าน มอง มอง....มองอย่างวิงวอน มองไป ก็คิดไป
พระประทานท่าน ปางผจญมาร แฮะ
แล้วก็นึกขึ้นมาได้......เราถูก พญามารมาผจญ อีกแล้ว
คราวนี้ท่านมาแบบใหม่ เล่นงานเราซะน่วม
ตาลุง นั่นต้องเป็น....พญามาร แน่นอน
แต่ เอาล่ะ.....ลองดู มาลองดูกันซักตั้ง
แล้วก้มลงกราบ พระประธาน อธิษฐาน.....
..... ขอให้ผม มีสติ มีปัญญา เอาชนะ...พญามาร ได้ด้วยเทิด
ตอนบ่าย เริ่มต้นกันใหม่
ผมออกไปปฏิบัติ เดินจงกรม ที่ลานดิน.....ลานดิน ที่เดิม
ตั้งหลัก เริ่มเดิน อย่าง..............มั่นใจ
ตั้งสติ....วางจิต สงบใจ...........สงบ ทุก ย่าง ก้าว
หลังจากนั้น พอเริ่มนั่งสมาธิ..... ผมยกมือพนม ตั้งจิตอธิษฐาน
..... ขอพระแม่ธรณี ผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่ ผู้คุ้มครองผืนปฐพี
ท่านประทานพืชพันธุ์ ต้นไม้ สายน้ำ และ สรรพสิ่งแก่สัตว์โลก
ขอให้ท่านได้โปรดคุ้มครองลูกด้วย
..... ลูกตั้งใจมาทำความดี หนีความชั่ว
ตั้งใจปฏิบัติ สมาธิ ภาวนา กรรมฐาน
และจะทำต่อไป ....ขอได้โปรด ช่วยคุ้มครอง ปัดเป่า....พญามาร ที่มาผจญ
ช่วยเป็นพลังใจ ให้กับลูกด้วย เทิด......
จากนั้นผมก็สงบจิต เริ่มปฏิบัติ ภาวนา กรรมฐาน ไปตามขั้นตอน ทีละขั้น ทีละตอน
หายใจ...เข้า.........ไล่ไปเรื่อย
หายใจ...ออก........สงบ เย็น
ดิ่ง ลึก .....หัวใจเต้น...ตุ๊บ......ตุ๊บ.......ตุ๊ บ แล้ววูบ บ บ.......
ไม่รู้สึกอะไรเลย ดิ่งลึก ..... จนหมดเวลาเลย
แต่ความรู้สึก มันช่าง สบาย สดชื่น มีพลังดี จริง ๆ
ผมลืม อีตาคุณลุงคนนั้นไปเลย.......ลืมไปสนิท หายไปเลย.
ช่วงค่ำ ทำวัตรสวดมนต์ ปฏิบัติฯ ทุกอย่างดีหมด
ได้เนื้อ ได้หนัง ได้กุศล เต็มที่
เฮ้อ....การต่อสู้กับ พญามาร ยกนี้ คะแนนจะเป็นยังไงก็ไม่รู้.....
หวุดหวิดเต็มที ...แต่โชคดีได้ พระประธาน ท่านชี้แนะ
ให้ไปขอความช่วยเหลือ จาก......พ ร ะ แ ม่ ธ ร ณี
ไม่ถึงกับแพ้น๊อค แต่ก็ไม่ชนะ
อย่างดี ก็คง ...เ ส ม อ
อนณ นิศารัตน์
โทร. - ไลน์
093-149-9564
วัดป่า...มหาสนุก 65
https://m.pantip.com/topic/39401768?
| Create Date : 20 พฤศจิกายน 2562 |
| Last Update : 20 พฤศจิกายน 2562 18:38:35 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 268 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [