|
|
กรรมทันตา โธ่...ท่านเทวดา
โธ่...ท่านเทวดา
โปรดใช้วิจารณญาน ในการรับฟัง
เป็นความเห็นส่วนตัว ของข้าพเจ้าแต่ผู้เดียว
ความรู้สึกที่ว่า คนเราเมื่อทำความดี แล้วจะมีเทวดาอารักษ์ ช่วยปกปักษ์รักษา
คุ้มครอง ช่วยเหลือ นั้น ก็ดีเหมือนกัน
ทำให้เรามีกำลังใจ อุ่นใจ และแน่วแน่ ในการทำความดี ต่อไปเรื่อยๆ
นอกจากนั้น ยังทำให้เราไม่กล้าประมาท ไม่กล้าทำชั่ว
ด้วยความกลัวสายตาที่จับจ้องมองเราอยู่
แต่ บางทีหากเรา เอาแต่ขอความช่วยเหลือจากเทวดา พร่ำเพื่อ ไม่เป็นสาระ
หรือเรื่องไม่เข้าเรื่อง ท่านอาจจะโมโหเอาก็ได้นะครับ
เกือบปลายปี พ.ศ. 2551 สมัยรัฐบาล สมัคร เป็นนายกฯ แต่ปลายๆ มากแล้ว.....
ผมเห็นโฆษณาประชาสัมพันธ์ จะมีการตักบาตรพระ 100 รูป
ที่ลานพระบรมรูป รัชกาลที่ 1 สะพานพุทธฯ
บ้านผมอยู่สี่แยกบ้านแขก ใกล้กันมาก เลยสนใจชวนกันไปทั้งบ้าน
เช้าตรู่วันนั้น ครอบครัวผม 4 คน พ่อ แม่ ลูกสาว 2 คน
หอบของที่เตรียมไว้เยอะแยะ ขึ้นรถตุ๊ก.ตุ๊ก.ไป
เมื่อถึงที่หมาย.........โอ้แม่เจ้า....คนมาจากไหนก็ไม่รู้
มากมายก่ายกอง มองไปมีแต่ คน...ค๊น...คน ยุบยับไปหมด
อู๊ย..ย..ย บรรยากาศแสนวุ่นวายหลายเด้อ...
คนจัดงานคงเก็งผิด ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้
ผมกับครอบครัว ยืนหอบของพะรุงพะรัง ยังงงจะเข้าไปยังไง
ที่ยืน ที่เดิน แทบจะไม่มี เขามากันก่อน แล้วจองที่กันหมด
เว้นไว้แต่ตรงที่ให้พระท่านเดิน เท่านั้น
เราเข้าไปไม่ได้เลย....อะไรกันเนี่ยะ…
แว่บนึง...ผมก็นึกขอให้เทวดาช่วย
...ผมกับครอบครัว ตั้งใจมาตักบาตรเอาบุญ เอากุศล
ขอได้โปรดให้มีที่ใส่บาตรที่ดี ๆ มุมดี ๆ ด้วยเทิด....
ตอนนั้น ไม่ใช่แต่ครอบครัวผมเท่านั้น ที่เข้าไม่ได้ คนอีกมากมายเตรียมของมาแล้วก็เข้าไม่ได้เหมือนกัน
ภรรยาผมช่วยกันชะเง้อ ชะแง้ หาทางเบียดเสียดเข้าไป
ลูกๆ ก็แบกของกันหนักแอ๊ก วางก็ไม่ได้...มันไม่มีที่วาง
จู่ ๆ ...ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง ใส่ชุดขาวๆ....ซึ่งคนที่มากมายก่ายกอง ทุกคนก็ใส่สีขาวๆ ทั้งนั้น
แต่ เขา แต่งตัวเรียบร้อยมาก ถ้าจำไม่ผิด เสื้อที่ใส่ประมาณ ชุดพระราชทาน แต่ตัดเย็บดีมาก....ความรู้สึกมันบอก
เขา คนนั้น ทำท่าพยักหน้า อาการว่าให้หอบของตามมาทางนี้
....คงจะเป็นเจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่น่ะ....ผมคิดในใจ
เราทั้งครอบครัว ก็หอบสมบัติเดินตาม เขา คนนั้นไป
พาเดินไปซะไกลเลย...แต่เดินตามได้สบายมาก
คนหลีกให้อย่างนิ่มนวล ไม่ใช่ออกแรงแหวก ทั้งๆ ที่คนแน่นมาก
ไอ้ผม ก็ไม่ได้ทันคิด หรือสังเกตุอะไร...ก็ของมันเยอะ พะรุงพะรัง กลัวหล่น
เขา คนนั้น...ก็พาไปถึงที่ว่างที่หนึ่ง....ซึ่งไม่น่าจะมี
เป็นโต๊ะที่มีการจองไว้ มีป้ายชื่อด้วย แต่มันหันออก ผมก็ไม่ทันได้สนใจ
ผมใช้เนื้อที่ข้างโต๊ะนั้น มันเป็นตั่งเตี้ยๆ
พวกผม หันไปขอบคุณ แล้วสาระวนอยู่กับการวางของ เรียงของ
รอบๆ ตัวเราก็มีคนอยู่เยอะมาก แน่นเอี๊ยด....แต่ห่างเราไปหน่อย
คนที่ว่าเยอะแยะนั้น ถึงแม้จะเบียดเสียดแต่ก็เป็นระเบียบเพราะมีตั่ง
มีป้ายกำกับ ยกเว้นของครอบครัวผม....ประมาณว่า เป็นส่วนแอเรียที่กันไว้ เป็นแถวพิเศษ
ลูกสาวของผม เป็นคนผิดสังเกตุขึ้นก่อน...
เอ๊...แถวนี้มันเป็นส่วนที่เจ้าหน้าที่เขาจัดไว้ มีป้ายกำกับชัดเจน และเป็นบริเวณจุดที่ดีมาก ถึงมากที่สุด
พอจัดของเข้าที่แล้ว ก็นั่งพัก...นั่งกับพื้น....มีเสื่อให้ด้วยนะ...
มองไปรอบๆ ดูคนอื่นเขายังวุ่นวายกัน มีทหารเรือมาคอยรักษาการณ์
ดูป้ายกำกับตั่งอื่นๆ .....อู้..ฮู....ตำแหน่งใหญ่ๆ ทั้งนั้นเลย
ครอบครัวผู้ช่วย รมต. ครอบครัวท่าน ส.ส. ครอบครัวนักการเมือง
ครอบครัวคนใหญ่ ครอบครัวคนโต ครอบครัวคนไฮโซ ฯลฯ
ป้ายที่พิมพ์ไว้ แต่ละชื่อ แต่ละนามสกุล น่าเกรงขาม น่าสนใจทั้งนั้น
ภรรยาผม กับลูก ชี้ชวนกันดู ชี้ชวนกันอธิบาย ถึงชื่อ นามสกุล พวกนั้น
แต่ไม่ได้ดูอยู่ป้ายเดียว.....คือป้ายบนโต๊ะข้างๆ ตัวนี่เอง
....บอกแล้ว มันหันออก
จนใกล้เวลาที่กำหนด เริ่มมีเจ้าของตามป้าย ทะยอยเข้าประจำที่
มีทหารเรือ แบกของมาส่งให้อย่างดี....มีแต่คนที่เราเคยเห็นในทีวีทั้ง..น้าน...
นักการเมือง ที่เราเห็นชอบยืนประดับอยู่หลัง รัฐมนตรี...นายกฯ…มากันเยอะ
ที่มันแย่กว่านั้น....คนที่เราเคยเห็น...ทั้งหลาย หลายคน...ยกมือไหว้ผม กับ ภรรยา
แรกๆ ผม กับภรรยา ก็งง แต่ก็รับไหว้โดยอัตโนมัติ....ไหว้เราทำไมว่ะ
นั่งไปอีกเดี๋ยว...มีคนดัง เดินมาไหว้อีกแล้ว....
เราก็ต้องรับไหว้...แต่นึก มันไหว้เราทำไมว่ะ...สงสัยหาเสียง..ภรรยากระซิบ
ก็เลยไม่สงสัยอะไร คิดแต่ว่า นักการเมืองก็ยังงี้ มือไม้อ่อนตอนอยากได้คะแนน
สรุป ตลอดเวลาเกือบชั่วโมง มีคนนั้น คนนี้ เดินมาไหว้ ผ่านก็ไหว้ อยู่ห่างๆ ก็ไหว้.....เออ มันอยากได้คะแนนกันจัง สงสัยพวกทีมงาน
สักพัก....เสียงเอะอะ...เสียง วอ. วิทยุสื่อสาร วุ่นวาย คนขยับตัวหลีกกันเป็นทาง.......อู๊ย..ย...ตายแล้ว
คนที่มายืนข้าง ผมและครอบครัว ห่างไปแค่สิบคืบ ก็คือ
คุณ.สมชาย ..... รัฐมนตรีกระทรวงศึกษา ตัวประธานในงานนี้....และต่อมาอีกไม่กี่วัน...ไม่กี่วัน จริงๆ
ก็ได้เป็นนายกรัฐมนตรี ต่อจากคุณ สมัคร
เขา เอ๊ย..ท่าน มายืนข้าง ๆ...ข้าง ๆ ผม กับครอบครัว แถมยิ้มให้ด้วย...
มีคนยกลำเลียงของใส่บาตรของท่านมากองบนโต๊ะ และข้างๆ เต็มไปหมด
ตอนเอาไอ้ป้ายชื่อออก....เพิ่งเห็น....รัฐมนตรีกระทรวงศึกษา และครอบครัว
คือ ตอนนั้น มีข่าวออกมาแล้วว่า จะมีการเปลี่ยนตัวนายกแน่นอน...แต่ไม่รู้จะเอาใครมาแทน
พวกนักการเมือง...ไฮโซ...พวกวิ่งเต้น สารพัด รีบมาประจบกันอุตลุต
จากนั้นก็ใส่บาตรกันสนุก คนเยอะ พระตั้ง 100 รูป
พวกนักการเมืองยื่นมือมาช่วยกันเป็นระวิง
ถ้า...คนอื่น ยืนมองดู...ยังไง...ยังไง...ก็ต้องคิดว่า ครอบครัวผม เป็นครอบครัวเดียวกับท่านแน่นอน
....มิน่าล่ะ...ถึงมาไหว้กันใหญ่......นึกว่าหาเสียงซะอีก...ไอ้เราก็ไม่ได้ดูเล๊ย..ย..
พอของที่เตรียมไปหมดก่อน ครอบครัวผมก็หลีกออกมา
ตอนนั้นมันชุลมุนไปหมด คนพยายามรุมล้อมท่าน แต่ติดที่พวกผม
พอออกมาได้ พวกนั้นก็กรูกันเข้าไปช่วยกัน....เอาหน้าสุดๆ....
กลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน ตอนแหวกคนออกมา
ตกบ่าย ดูข่าวสัมภาษณ์ท่าน ไม่ยักกะเห็นเรา เพราะออกมาก่อน
อีกอย่างกล้องโคลสใกล้เฉพาะตัวท่านเท่านั้น....แหม อดออกทีวีเลย
โดยส่วนตัวนะ.....ดูท่านเป็นคนใจดีนะ...ท่าทางจิตใจดีเชียว
ลูกสาวคนเล็กถาม เป็นไงอยากได้ที่มุมดีๆ
มานั่งนึกดู...เทวดา ท่านคงหมั่นใส้ผมเหมือนกัน
ขอไปเรื่อย เลยให้ซะที่ดี ๆ ดีที่สุด....ดีพอมั๊ยล่ะ.
แต่อานิสงส์ใส่บาตร นี่แรงจริงๆ นะ....
อนณ 093-149-9564
จากคุณ : tobeteam
เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 53 18:38:49
| Create Date : 04 มกราคม 2554 |
| Last Update : 30 กันยายน 2562 8:24:31 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1788 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [