Group Blog
All Blog
|
ฉันน่ะ "ปลาตะเพียน" น้ำเค็มนะจ๊ะเธอ ♂♂♂♂  ฉันเป็นปลาตะเพียนทะเล คนทะเลเขามักเรียกฉันสั้นๆ ว่า "ปลาเพียน" ถึงจะไม่เป็นทางการแต่ก็สั้นและกระชับดีนะ ฉันชอบ ส่วนมากฉันจะอาศัย อยู่ตามทะเลชายฝั่ง ฉันจะแหวกว่ายกันเป็นฝูง ตอนกลางคืนนะเวลา เดือนมืดน่ะฉันชอบมากเลย เพราะไม่ว่าฉันจะแหวกว่ายไปตรงไหน ประกายพรายน้ำของฉันจะสว่างคล้ายสีทองเชียวละ สวยจนใครเห็นก็ต้อง หลงรักฉันทั้งนั้นแหละ แต่เธอเอ๋ย ไม่ได้แอ้ม...ฉันง่ายๆๆหรอกถึงแม้ เธอจะจับฉันมาได้ เก่งจริงลองกินดูซิ ฉันน่ะมีก้างทั้งตัวเลย มีมากพอๆ กับเนื้อฉันนั่นแหละ ก้างฉันจะแทรกอยู่ทุกอนูเนื้อของฉันทีเดียว และถ้า คุณๆ ทั้่งหลายหลงกินฉันเข้าไปละก็ ไม่รับรองความปลอดภัยนะ เพราะ ก้างของฉันนั้นก็แข็งพอที่จะตำคอเธอได้แหละ ฉันน่ะคิดว่าฉันแน่ไม่แพ้ ใครแล้วนะ ฉันยังถูก คนจีนโพ้นทะเล จัดการกับตัวฉันจนเปื่อยยุ่ยไม่ทิ้ง ฉันแม้แต่ใส้่พุง เขาเอาฉันไปทำเมนูอาหารสุดอร่อยไปเลย เขาเรียกฉัน อีกชื่อหนึ่งว่า "ปลาค่ก" เขาเคี่ยวฉันกับผักกาดดองของเขาใส่สมุนไพรจีน ลงไปแล้วเคี่ยวฉันข้ามวันข้ามคืน ไม่เปื่อยยุ่ยก็บ้าแล้ว เอาละๆ อย่าไป พูดถึงมันเลย ฉันเศร้าน่ะ ฉันดังที่เห็น ตัวฉันจะมีลักษณะแบนคอสั้น หัวกลม เกร็ดเยอะ ก้างเพียบ สีผิวหนังฉันจะขาวมุกปนเหลืองทอง หางเหลืองอร่าม สวยไม๊จ๊ะคุณคุณ เดี๋ยวนี้จะเห็นฉันในตลาดสดไม่มากเท่าไรหรอก เพราะฉันน่ะเหลือน้อย เต็มที ถ้าประมงยังไม่ยอมขยายพันธุ์ฉันไม่ช้าฉันจะสูญพันธุ์ให้ดู เอาละๆ ฉันน่ะตัวเล็กกว่าปลาตะเพียนน้ำจืดมากเลยละ แต่เนื้อฉันน่ะ รับรองอร่อยกว่าหลายเท่านัก ไม่เชื่อคุณต้องลอง การเอาฉันไปทำอาหาร นั้นต้องระวังหน่อยนะ ถ้าจะทอดฉันก็บั้งตัวฉันให้ละเอียดยิบเชียว เพื่อ ไม่ให้ก้างฉันมีโอกาสตำคอเธอไง ทอดฉันให้กรอบแล้วกินดูจะรู้ว่าฉันนั้น อร่อยจริงๆๆไม่แพ้ปลาชนิดไหนหรอก แต่ถ้าเอาฉันไปต้มทั้งห้าคือแค่ ล้างฉันให้หมดเมือกอย่างเดียว แล้วนำไปเคี่ยวแบบคนจีนเรียกว่า "ปลาคก" อย่างที่บอกไว้แล้วน่ะ ฉันขึ้นภัตตาคารเชียวนะเธอ แต่เพราะฉันอยาก จะรู้ว่าเนื้อฉันกับเนื้อหมูอย่างไหนจะอร่อยกว่ากัน ต้องลองเมนูเด็ดของฉัน ซะไปอ่านในหัวข้อ "นำทะเลมาปรุงแต่ง" นะเราจะเจอกัน ตัวปลาจะลื่นด้วยเมือก มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ชนิดของปลา ตาฉันใสปิ๊ง เกร็ดเกาะตัวเหนียวแน่น เหงือกแดงแจ๋ วิธีทำฉันไม่ยากแล้วแต่ว่าเธอจะเอาฉันไปทำอะไร ถ้าต้มเคียว อย่างที่คุยก็แค่ล้างเมือกฉันให้สะอาดเท่านั้น แต่ถ้าจะเอาฉันไปทอดก็ให้ ขอดเกร็ดตัดหัวตัดท้องฉันทิ้งซะ ตัดหางด้วย บั้งให้ละเอียดทั้งตัวก็นำไป ทอดได้แล้ว คนทะเลเขาทำกินง่ายๆๆ โดยแค่ล้างฉันให้หมดเมือก แล้วจัดการต้มฉันทั้งตัวกับน้ำปลาดี ก็เท่านั้น คนทะเลเขาเก่งนะ เขาไม่ต้องเคี่ยวฉันหรอก แค่ต้มสุกเขาก็เอามาเลาะเกร็ดออกกินฉันได้แล้ว เรื่องก้างน่ะเรารู้ทุกคนว่าจะหลบหลีกอย่างไร เขาจึงไม่เคยโดนก้างฉันตำคอ สักครั้ง ยกเว้นคนที่ไม่เคยเป็นคนทะเลมาก่อนอุตริกินฉันบ้าง ก็เลยโดน ก้างตำคอ ต้องไปหาคนที่คลอดโดยเอาเท้าออกก่อน และยังมีชีวิตอยู่ เอาหัวแม่เท้ากลั้นใจเขี่ยที่คอสามครั้งก้างก็จะหลุดออกทันที มันเป็น เคร็ดลับอย่างนึง อย่างนี้ต้องเล่าให้ฟังหน่อยนะ คนมามากมาย แรกๆๆก็สงสัย ถามแม่นึกว่าแม่เป็นหมอซะอีกแต่ไม่ใช่ แม่เล่าให้ฟังว่า คนสมัยโบราณถ้าใครถูกก้างตำคอจะต้องหาคนที่เกิดมา โดยใช้เท้าออกก่อนหัวน่ะ เอาหัวนิ้วเท้าเขี่ยตรงที่ก้างตำ วิธีการก็ไม่ยาก แค่กลั้นใจแล้วเขี่ยลงไปทางปลายเท้านะ สามครั้ง ก้างก็จะหลุดแล้วละ เออ...แปลกจริง จริง และเมื่อแม่ทำมันก็หลุดทุกรายซะด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ ทีนี้คุณก็รู้แล้วซินะว่าแม่ฉันน่ะเอาเท้าออกก่อนหัว ฮิๆๆๆ แม่บอกว่า การาคลอดลูกประเภทนี้น่ะเขาเรียกว่าลูกจะฆ่าแม่ ถ้าหมอตำแยไม่เก่ง รับรองแม่ตายทุกรายเชียว โอ...คุณพระช่วย น่ากลัวจริง จริง แต่สมัยนี้ ไม่ต้องกลัวหรอก เพราะแม้แต่หัวยังแทบไม่มีโอกาสหลุดจากช่องคลอด เลย เพราะคุณแม่สมัยใหม่นิยมผ่าท้องเอาลูกออกทั้งนั้นเลยไม่รู้ว่า ธรรมชาติเป็นอย่างไรกันแล้ว เอ้าเล่าเลยเถิดกันไปใหญ่แล้ว ขอโทษทีนะ คนแก่ก็ยังงี้แหละเล่าเรื่องเก่าไง ฮ่าๆๆๆๆๆ   
ชอบมากกกกก อ่านทุกครั้ง ได้ความรู้ดี แถมได้สูตรทำอาหารด้วย
โดย: ดอกรัก IP: 124.121.237.30 วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:32:17 น.
ขอบคุณสำหรับความรู้ใหม่ค่ะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าปลาตะเพียนมีน้ำจืด-น้ำเค็ม
อ่านบล็อกเพลินเลยค่ะ ไล่อ่านแทบทุกหัวข้อเลย เขียนสนุก ชอบมากๆ โดย: ipod_nenaz IP: 58.9.100.102 วันที่: 20 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:28:23 น.
อ่านบล๊อกนี้แล้วคิดถึงคุณยายมากๆค่ะ คุณยายเป็นคนพื้นเพ สมุทรสงครามแต่มาใช้ชีวิตที่บ้านปากน้ำ ระยอง เป็นชาวเล มีเรือประมงเป็นของตัวเอง จะได้ยินคุณยายสอนเรื่องทะเล ปลาทะเลตลอด ในชีวิตไม่คิดว่าจะได้ยินใครพูดถึงเรื่อง ปลาโม่ง เพียน อะไรแบบนี้อีก เพราะส่วนใหญ่ เค้าก็รู้จักกันแต่ปลาทู
ขอบคุณสาระ ความรู้ดีๆที่แบ่งปัน ให้หนูได้มีความสุขกับการคิดถึงคุณยายอีกครั้งค่ะ โดย: Gaily IP: 125.27.47.124 วันที่: 20 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:39:14 น.
|
tangkay
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?] (‿✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้ แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ .... สิบปีผ่านไป....... อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์ แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ Link |
|||||||||||||
