Group Blog
All Blog
(•‿•✿) ....แมงกะพรุน.....จ๋า อย่าลองดี ,,,,, เดี๋ยวโดนหม่ำ ✿



"แมงกะพรุน" ชื่อนี้ใครๆๆก็รู้จักเธอทั้้งนั้น เธอน่ะเวลาแหวกว่าย
อยู่ในท้องทะเล น่ะกางตัวออกทำกร่างเชียวละ แหวกว่ายอวดโฉมไปมา
นึกว่าตัวเองน่ะเลิศซะไม่มีละ แถมยังทำร้ายคนที่ไปถูกเนื้อต้องตัวเธอจน
ปวดแสบปวดร้อนหนังพองเหมือนโดนไฟลวกเชียวละ
ทำราวกับว่าตัวน่ะเป็นสาวน้อยแสนงามแต่พิษรอบตัวพร้อมจะห้ำหั่น
บรรลัยกับใครก็ได้ที่เข้ามาหาเธอ เธอจะรับประทานปลาเล็กปลาน้อย
หรือแม้แต่หมึก กุ้ง ปู หอย เธอก็ฟาดเรียบ แค่เธอแหวกว่ายเข้าไปหา
พวกสัตว์เล็กสัตว์น้อยที่หลงเข้ามาพักพิงใต้ร่มเงาของเธอก็จะถูกพิษจน
สลบและตายไปในที่สุด เธอร้ายไม๊จ๊ะ ร้ายพอๆๆกับสาวรูปงามเชียวละ
ฮ่าๆๆๆ ระวังหน่อยก็แล้วกันนะจ๊ะพ่อหนุ่มมือไวทั้งหลาย ฮิๆๆๆ


แมงกะพรุน น่ะมีหลายชนิดนะ แต่ที่เรานำมารับประทานก็เห็น
จะมีแต่ แมงกระพรุนถ้วย นี่แหละ เราเอาสวิงช้อนมันมาจากทะเลที่มัน
ลอยตัวอวดโฉมว่ายไปมาอยู่นั่นแหละ คอยดูนะกระพรุนจ๋าเธอแน่แค่ไหน
ก็ต้องแพ้เราอยู่นั่นเอง เพราะถ้าเราพบเธอละก็...เธอต้องโดนจับตัวมา
เฉือนดองเปลือกอินทรีแน่นอน เมื่อดองแล้วเราก็จะจัดการเธอทั้งดิบๆๆนี่
แหละ (ต้องลองไปดูวิธีรับประทานกระพรุน จาก หัวข้อนำทะเลมาปรงแต่ง)
ในฤดูที่แมงกะพรุนมีมากเราก็จะช้อนมันขึ้นมาดอง เก็บไว้กินนานๆ และ
ทำกระพรุนแห้ง เพื่อส่งต่อร้านอาหารที่เขาไปใส่เมนูแมงกะพรุนนั่นแหละ

การทำกะพรุนแห้งนั้นเราไม่ใช้หนวด เราใช้เฉพาะตัวร่มที่กางแหวกว่าย
ไปมาเท่านั้น และวิธีทำก็ไม่ยากอะไรเพียงแต่เราล้างเมือกให้สะอาด
แล้วก็หมักกับเกลือ วางเรียงซ้อนไว้เป็นชั้นๆๆ จนกว่ามันจะแห้งเหลือ
แต่หนังเท่านั้น ค่อยเอามากิน แต่ต้องล้างมากๆๆนะ เพราะเค็มจริงๆๆ
โอ๊ย....เสียเวลา สู้ดองเปลือกไม้อินทรีไม่ได้ สองวันก็ได้กินแล้ว แถม
ตรงหนวดยังอร่อยที่สุด เคี้ยวกรุบๆๆกรับๆๆ ไม่ทำร้ายฟันเลยละ
แม่เราบอกว่าเด็กๆ ควรกินแมงกะพรุน เพราะมันรักษาโรคตาลโขมยได้
เราก็ฟังมา แต่จะให้เชื่อได้ไงล่ะ เพราะเกิดมายังไม่เคยมีโอกาสเป็นโรค
ตาลโขมยเลยนี่นา......ฮิๆๆๆๆ





Create Date : 13 กันยายน 2554
Last Update : 14 กันยายน 2554 9:56:22 น.
Counter : 1525 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ