lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
สิงหาคม 2567
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
space
space
5 สิงหาคม 2567
space
space
space

ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 357 "บินเดี่ยว"

ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 357



"บินเดี่ยว"









โจทย์โดย     จันทราน็อคเทิร์น
(ผมเอง)









เหมือนผมจะอัพบล๊อกตะพาบช้าใช่ไหมครับ...
สาเหตุง่ายเลยค่ะ.....จำวันผิด 555555





บอกเลยว่าเกือบหลับ แต่กลับมาได้ครับครั้งนี้
นี่ผมอัพบล๊อตะพาบชนตะพาบเลยหรอเนี้ย
เรียกว่านานที่สุดในรอบการเขียนบล๊อกเลยครับ 5555




เรื่องแรกเลยคือ  งานผมดุเดือดมากครับ 
มีงานต้องเข้าทั้งกลางวันและกลางคืน
แถมช่วงนี้ผมต้องเร่งปิดยอด ผิดงาน Q4 ด้วยความ
เรียกว่าต้องวางแผน ทำราคา ขายงานแล้วกระจายให้ทีมดีลกันเต็มที่
เพิ่งจะได้เงยหน้าจากคอมมาทำอย่างอื่นนี่แหละครับ
ไหนจะมีพนักงานใหม่เข้ามาถึง 2 คน 
ซึ่งผมไม่เทรนแล้วครับ ผมให้น้องๆ เทรนกันไป...ผมเหนื่อย




อีกเรื่องคือ หลานติด RSV ครับ 
นอน รพ หลายวัน เลยมีสลับ หรือเข้าไปช่วยพี่สาวกับแม่ครับ
สรุป....ผมติดอีกแล้ว 55555 
ติดด้วยความประมาท เพราะคนอื่นที่เฝ้าจะใส่แมส หรือไม่ก็ไม่คลุกคลี
แต่ผมนี่ไม่ได้อยู่ตลอดมาถึงก็เล่นๆ หาข้าวให้พี่สาวกิน
ป้อนข้าวหลานบ้าง ใกล้สุดคือ นั่งเป่ายิงฉุบกับหลาน
ติดเฉย!!!









แต่ไม่ต้องห่วงครับ เพราะผมไม่เป็นอะไรมาก
แค่น้ำมูกไหลเป็นน้ำ 5555 แต่ยังสดชื่นปกติไม่จ๋อยเลยครับ
เหมือนเวลาเป็นภูมิแพ้แหละครับ น้ำมูกทำอะไรผมไม่ได้
ไอครับ ไอนิดหน่อย เบากว่าเป็นภูมิแพ้อีก 
RSV ในผู้ใหญ่ที่แข็งแรงอาการไม่หนักครับ เหมือนหวัดธรรมดา
ไข้ก็ไม่มี แค่คันคอ น้ำมูกไหล ไอนิดหน่อย 
ยังไปไหนต่อไหนทำงานอะไรได้ปกติ ไข้หวัดใหญ่หนักกว่าเยอะ....







บินเดี่ยวครั้ง ผมแทบจะ blank เลยครับ
เพราะตอนตั้งหัวข้อก็ไม่ได้คิดไว้ก่อน






แต่คำว่า "บินเดี่ยว" เกิดขึ้นกับผมครั้งแรกตอนทำงานนี่แหละครับ

จำได้ว่า พอเข้ามาทำงาน ที่แผนกมี specialist อยู่แค่ 3 คน

1 ในนั้นนั่งยิ้มเบาๆ บอกว่ากำลังจะออกสิ้นเดือนนี้
ผมมีพี่ที่ชื่อปั้น ประกบทำงานอยู่ด้วย 2 อาทิตย์
ครับ...2 อาทิตย์เท่านั้น

เนื่องจากคนไม่พอครับ และพี่คนนึงก็กำลังจะลาออก
ผมที่เพิ่งเข้ามาทำงานจึงถูกสถานการณ์บังคับให้   
"บินเดี่ยว"
ตั้งแต่ยังไม่ผ่านโปรฯ.... ไม่ใช่ไม่ผ่านโปรฯ...แต่ยังไม่ครบเดือนด้วยซ้ำ



แต่ต้องยอมรับครับว่าพี่ที่กำลังจะลาออก เค้าก็พยายามให้คำปรึกษาให้มากที่สุด
นั่งอ่านเมลล์ให้ สอนนั่นสอนนี่ให้ทำเป็นในช่วง 1 เดือนที่ยังอยู่
แต่เวลาออกไซต์ พี่ปั้นจะเป็นคนพาไปสอนงาน
จากนั้นก็ปล่อยเลยครับ ปล่อยเหมือนครูฝึก รด. ที่ถีบเราตอนโดนหอ

ผมนี่เคว้งคว้างขาไม่แตะพื้นเลยทีนี้
พี่ปั้นเป็นคนพูดน้อย พูดเร็ว อธิบายสั้น ผมก็มักจะฟังไม่ทัน

ส่วนพี่โบ๊ต(พี่ผจกในตอนนี้) ที่เพิ่งเข้าทำงานมาก่อนผม 1 เดือน
ก็คงฟังมาแล้วหลายครั้งครับ 5555 เลยจะ replay ให้ผมฟังเป็นระยะๆ









ทำงานคนเดียวตอนนั้นไม่ได้ยากมากครับ 
เพราะลูกค้าก็รู้ว่าใหม่ และโชคดีเจอลูกค้าดี 

นอกจากจะไม่ด่าเวลาช้า หรือทำผิดแล้ว ยังช่วยสอนงานผมด้วย
ความรู้สึกลำบากใจที่สุดในตอนนั้นคือ......
การกินข้าว
เฮ้ย! ลำบากใจยังไงวะ ช่วงกินข้าวคือช่วงพักผ่อน
คือต้องนึกตามผมนะครับ....ผมเป็นเด็กจบ ป. ตรีใหม่ๆ
ชีวิตก่อนหน้านี้มีเพื่อนอยู่ด้วยตลอดเวลา ไม่มีวันไหนไม่มีเพื่อนเลย
ไม่เคยต้องกินข้าวคนเดียวเลย จนวันที่มาทำงาน
แค่การเดินเข้าร้านอาหารไปนั่งคนเดียวนี่คือยากมากๆ ครับ
แถมพอทำใจเข้าไปนั่งได้ การนั่งกินเงียบๆ คนเดียวก็แย่มากๆ 









และเลเวลสูงกว่าการกินข้าวคนเดียว คือ....
การนั่งกินข้าวกับคนที่เราไม่รู้จัก หรือแทบไม่รู้จักกันเลย
เพราะเวลาออกไปทำงาน บางครั้งก็ต้องนั่งทานข้าวเที่ยงกับลูกค้า
การกินข้าวกับคนไม่คุ้นเคยตอนนั้นมันอึดอัดมากครับ
เรียกว่ากินไม่ลงเลยก็ได้
ส่วนมากผมเลยจะพยายามทำงานให้เส็ดก่อนเที่ยง 
แล้วชิ่งมานั่งกินคนเดียวยังจะดีซะกว่า



ทำงานคนเดียว....เวลามีปัญหาจะทำยังไง....

โทรหาคุณ VP ครับ คุณ VP นี่สแตนบายรอเลย 55555
จำได้ว่าจะปรึกษาพี่ปั้น พี่ปั้นก็บอกให้ถามคุณ VP
พอมาคุยกับพี่โบ๊ต พี่เค้าก็บอกเหมือนกันครับ ว่าพี่ปั้นก็บอกเค้าแบบนี้
ทำให้ทั้งผมทั้งพี่โบ๊ตกลายเป็นคนที่คุณ VP สอนมาเองกับมือ
แก้ให้แม้แต่การใช้คำในการสื่อสาร 




จนตอนนี้.....
ผมชิลมากกับการกินข้าวกับคนแปลกหน้า
ใครจะเกร็งก็เกร็งไป ผมสั่งได้กินได้ คุยได้แบบไม่รู้สึกอะไร
แค่อร่อย แค่อิ่มเป็นใช้ได้ครับ 











การบินเดี่ยว อีกครั้งของผม คือการ
"บินเดี่ยว" จริงๆ 
เมื่อก่อน สมัยที่ผมกับเพื่อนทำธุรกิจนึงด้วยกัน
ผมจะมีเพื่อนอีกคนนึงบินไปต่างประเทศทำงานด้วยกันทุกครั้ง
ตั้งแต่สมัยเรียน ป.ตรี
แต่พอทำงาน บางทีเราก็ว่างไม่ตรงกันครับ ทำให้ตกลงคิวงานยาก
เราเลยตกลงกันว่า จะให้คนใดคนหนึ่งบินเป็นหลัก
ซึ่งคนคนนั้นก็กลายเป็นผม ที่พูดอังกฤษได้พอไม่อดตายย





จนวันที่มีงานต้องบินคนเดียวมาถึง
ไอ่ผมทีแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ แต่ไอ่บัดดี้ที่บินด้วยกันตลอดเนี้ย
แม่งบิ้วซะผมเครียดเลย 5555

เช่น เช่นใครจะเฝ้ากระเป๋าตอนเข้าห้องน้ำ ถ้าเครื่องเปลี่ยนเกท ผมจะรู้ไหม
จนผมกังวล ว่าเออวะ ปกติเราช่วยกันดู ส่วนผมก็สายตาสั้น 
โอกาสมองพลาดมีสูงมาก ไหนจะอ่านงานผิด ๆ ถูก ๆแล้วทำผิดอีก
ซึ่งพอถึงเวลาต้องไปบินจริงๆ ผมก็พยายามทำใจสบายๆ ครับ
ทำเหมือนที่เคยทำ ดูบอร์ดบ่อยๆ ถ่ายรูปเก็บไว้
เปลี่ยนเครื่องจะหลับตรงไหนต้องตั้งปลุก ก่อนเกทปิดครึ่งชั่วโมง
ข้าวของจริงๆ ไม่ต้องกังวลเลยครับ ผมก็บริหาร หาวิธีไปได้
จะมีแค่ตอนนอนโรงแรมคนเดียว แอบหลอนตัวเองครับ 5555
คือแม่ไม่มีอะไรให้หลอนเลย ผมคิดเองหลอนเองอยู่คนเดียว









จนครั้งนึง....ผมอยู่ที่ญี่ปุ่น 
เพิ่งทำงานเสร็จ และกำลังนั่งรถไฟหาที่เที่ยว
ผมได้รับข้อความจากมือถือว่า พายุไต้ฝุ่นกำลังจะเข้า 

และสนามบินตอนใต้ทั้งหมดประกาศปิดแล้วเป็นเวลา 3 วัน
สายการบินให้ผมเฝ้าระวังและรับข่าวสายเรื่องการปิดสนามบินที่โตเกียว
หรือการยกเลิก หรือเลื่อนของเที่ยวบินของผม 
ที่กำลังจะบินในคืนวันพรุ่งนี้




ชิบหาย!!!!!



ไม่ถึงชั่วโมงที่ได้รับประกาศ บัดดี้และหุ้นส่วนทั้งหาดก็กระหน่ำโทรมาหา
ว่าผมเป็นยังไงจะทำยังไงสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง

"คือแล้วกูต้องทำยังไงอ่ะ อากาศก็ยังดี กูก็รอดูสถานการณ์"
"แล้วถ้าสนามบินปิดละ มึงจะทำยังไง มึงคิดรึยัง" เพื่อนรีบถาม

เออว่ะ....ผมก็ยังไม่ได้คิด 

เพื่อนก็ให้เวลาผมคิดนะครับ หายกันไปอีกร่วมชั่วโมง
แต่ระหว่างนั้น ญาติพี่น้องพ่อแม่ แฟน โทรกันมาไม่ขาดสาย
จนผมต้องบอกว่า ตอนนี้สบายดี แต่ขอเวลาจัดการก่อน
ถ้าโทรกันอยู่แบบนี้ ผมจะไม่มีเวลาอ่านข้อมูลอัพเดท หรือเตรียมการ









ผมโทรหาพาร์ทเนอร์ที่ญี่ปุ่นนั่นแหละครับ 
ว่ามีประกาศแบบนี้ ผมควรทำยังไง 

พาร์ทเนอร์ก็บอกว่าให้สำรองโรงแรมไว้1-2คืน ตามกำหนดการปิดสนามบิน
เผื่อว่าจะต้องปิดจริงๆ ผมก็จะมีโรงแรมนอนชิลๆ 
ซึ่งก็เหมือนตอนผมกับบัดดี้ติดพายุที่อเมริกาครับ
ผมเลยโทรหาเพื่อนว่า แผนผมคือ.....
ไม่มี.....
จะรอประกาศเรื่องสนามบินอย่างเดียวเท่านั้น  ถ้าไม่ปิด ผมก็บินกลับ
ถ้าปิด ผมจะหาโรงแรมและจองไว้ 2 คืน เผื่อรอดูประกาศ

"โอเค มึงจองเลย"  เพื่อนรีบบอก
"แต่มันหมายความว่าจองทิ้งเลยนะ" ผมย้ำอีกครั้ง
"จองไปเลย ทิ้งก็ทิ้ง มึงจัดการเลย หรือจะให้พวกกูทำให้"
"กูทำเอง เดี๋ยวหาทำเลที่เหมาะๆ ด้วย"
เท่ากับว่า เพื่อนอนุมัติให้ใช้เงินกองกลางจองทิ้งได้เลย



แต่โชคดีครับ ที่ครั้งนั้นผมไม่ได้ใช้บริการโรงแรม
และจริงๆ ผมก็ไม่ได้จองด้วย ประหยัดค่าใช้จ่ายกันไป

สนามบินไม่ปิด แต่เครื่องดีเลย์45 นาที ถือว่าไม่ร้าย
จะร้ายก็ Turbulence ที่เจอระหว่างทาง ที่เรียกว่าแรงที่สุดที่เคยเจอ

แถมโดนขู่ไว้ตั้งแต่ก่อนบินอีกว่า ไฟล์ทนี้มาดำเลย์มาเพราะ
ต้องบินอ้อมหลบพายุมา และขอกลับเราจะต้องบินอ้อมพายุกลับ
มีโอกาสเจอ Turbulence สูงและแนะนำให้นั่งที่คาดเข็มขัดตลอดทาง

สวดมนต์ทั้งลำละครับ  555555 









แต่สุดท้าย ผมก็ติดการเดินทางคนเดียวไปเองครับ
ชอบการบินไปคนเดียว ทำงานคนเดียว เดินเรื่อยเปื่อยหรือหาอะไรกินคนเดียว
ไม่เรื่องเยอะดี ไม่ต้องคิดมากดีว่าอีกคนจะชอบหรือไม่ จะอยากทำอะไรรึป่าว
เป็นช่วงเวลาที่ได้พักผ่อนดีครับ 





แต่ผมก็ไม่ Introvert นะครับ แถมค่อนข้าง Extrovert 
แต่บินเดี่ยว ทั้ง 2 กรณี มันก็ดีไปอีกแบบครับ






Create Date : 05 สิงหาคม 2567
Last Update : 5 สิงหาคม 2567 23:03:11 น. 29 comments
Counter : 445 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณหอมกร, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณnonnoiGiwGiw, คุณThe Kop Civil, คุณสองแผ่นดิน, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณtoor36, คุณtanjira, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณSweet_pills, คุณmultiple, คุณทนายอ้วน, คุณอุ้มสี, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณ**mp5**, คุณฟ้าใสทะเลคราม


 
เข้าเรื่องบินเดี่ยวจนได้จ้าปริ้น
สรุปว่าป่วยทั้งน้าและหลานรักเนอะ




โดย: หอมกร วันที่: 6 สิงหาคม 2567 เวลา:7:02:22 น.  

 
RSV ร้ายพอดูเลยครับ
สมัยหมิงเป็นเด็กมาดามพาไปฉีดวัคซีนกันเลย
เพราะติดกันง่ายมากในเด็กเล็ก
อีกอันคือ โรคมือเท้าปาก เป็นทุกปี

อ่านประสบการณ์การทำงานของน้องปริ๊นซ์
ต้อวงบอกว่าโชคดีครับ
ได้ลุยงานเดี่ยวๆหลายรอบ
เลยเป็นงานเร็ว
แถมยังปรับบุคลิกให้สามารถดูแลลูกค้าได้
กินข้าวกับคนแปลกตาได้
แสดงว่าทักษะการเข้าสังคมก็พัฒนาขึ้นด้วยจากการลุยงานคนเดียว

พี่ก๋าส่งบล็อกตะพาบไปแล้ว เป็นเพลงที่ทำจาก AI ครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 สิงหาคม 2567 เวลา:20:50:15 น.  

 
เดี๋ยวมาอีกทีครับ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 6 สิงหาคม 2567 เวลา:22:34:14 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 สิงหาคม 2567 เวลา:5:28:53 น.  

 
"บินเดี่ยว" บ้านนี้มีเรื่องให้ตื่นเต้นเร้าใจอยู่เสมอนะคะ
ครั้งแรก ๆ ก็คงเหมือนนกที่เริ่มหัดบิน ชีวิตก็ต้องเรียนรู้
เวลาผ่านไปเดี๋ยวนี้ก็คงเก่งบินปร๋อแล้วนะคะ



โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 7 สิงหาคม 2567 เวลา:5:57:46 น.  

 
คุณปริ๊นซ์ บินเดี่ยวด้านงาน ดีนะครับ แก้ปัญหาเอง ถ้าไป
เที่ยว ผมว่าสนุกดีไม่ต้องมีใครรอหรือเป็นห่วง

เรื่องงาน ผมมักจะถูกผลักให้รับงานแทน เช่น ผจก.โรงงาน
เจอ จนท.ภาษี หุ หุ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 7 สิงหาคม 2567 เวลา:10:37:37 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องชาย สบายดีไหมคะ
ป่วยติดหลานหรอเนี่ยะ หายแล้วใช่ไหม

พี่ก็หลังจากหายไข้หวัด A ก็เหมือนอาการไม่ค่อยจะดีเท่าไร
เป็นๆ หายๆ น่าจะติดไวรัสอะไรสักอย่าง จนรู้สึกว่าหรือตูเป็นไข้หวัดเอสองรอบติดเลยวะ

แต่แบบหนาวๆ ร้อนๆ กินพาราสองวันก็หาย
พอหาย อีกวันลุยฝนอีกก็หอบอีก เป็นหายๆ เนี่ยะ มาพักนึกแระ

ตอนนี้ หอบหายแระ เสมหะก็ไม่มีแระ
แต่ดันท้องเสีย แล้วไปดูข่าวท้องเสีย แล้วมีคนโดนตัดมือตัดเท้าก็หลอนอีก

ล่าสุดมีข่าว ที่แกรบโดนรถเก๋งแดงชนจนข้อเท้าขาด
เวลาขับรถก็หลอนอีก กัวว่าวันดีคินดีความซวยมันจะมาหาเราไหม
ไม่ค่อยอยากเสพข่าวเท่าไร

ไถไทม์โลน์โอลิมปิกในเฟสเล่นก็เจอแต่แฟชั่นชุดว่ายน้ำชาย 555+

ช่วงนี้อากาศชื้นๆ ฝนยังไม่หยุดตก
ทำคนงานหนักแบบแกรอย่าลืมดูแลสุขภาพล่ะ
ไปแระ แวะมาทักทายจ๊ะ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 7 สิงหาคม 2567 เวลา:11:01:46 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊น

เหนื่อยเรื่องงาน ป่วย อีก รู้สึกหนีไม่พ้นสักทีเนาะ ต้องไป
ทำบุญยาเยอะ ๆ (เน้นทางใจ) แต่ทำบุญแล้ว ก็ต้องระมัดระวังรักษา
สุขภาพตัวเองไปด้วย (ทางกาย) จึงจะได้ผลดี นะ อิอิ
บินเดี่ยว ทั้งเรื่องงานที่ทำประจำ และ บินเดี่ยวงานส่วนตัว
ทั้งสองเรื่อง ถึงจะมีอุปสรรค เหตุการณ์ไม่พึงปรารถนา อันทำให้
ตระหนกตกใจบ้าง แต่ก็ผ่านไปได้เป็นอย่างดี ก็โอเค เนาะ
โหวดหมวด ตะพาบ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 7 สิงหาคม 2567 เวลา:13:51:47 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริีนนน

พี่ว่าน้องไม่น่าจะมีปัญหากับการทำอะไรคนเดียวเลยน๊าาา เอาจริง
เพราะน้องดูเป็นคนมั่นอกมั่นใจในการใช้ชีวิตนทุกๆวันมากๆ
ไม่ว่าเจอกับอะไร พี่ว่าน้องผ่านมันไปได้เป็นอย่างดีเลยล่ะค่ะ

ทำงานคนเดียว กินข้าวคนเดียว เที่ยวคนเดียว บินคนเดียว
น้องสามารถอยู่แล้วค่ะ แต่การที่ทำอะไรเป็นครั้งแรกแบบเดี่ยวๆ
มันก็ต้องมีแหละ การไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ แต่น้องไปต่อได้เสมอคร่าา



พี่ว่าพี่จะมาก่อนน้องนะคะเนี่ย 555
จริงๆจะมาคุยตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ แม่ให้พี่ไปตลาด
พอไปตลาดคือ ซื้อของนานเลยค่ะ นั่นก้หมดนี่ก็หมด
นี่พี่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จนะคะ 555 ฝนมาอีกแล้วค่ะ
ช่วงนี้ตกหนักตอนกลางคืนทุกวันค่ะ เช้าไม่มี พอเที่ยงบ่ายก็เริ่มมาอีกแล้ว

ข้าวหอมไม่สบายอีกรอบเหรอคะ น่าสงสารนะคะ เวลาเด็กไม่สบาย
ตอนนี้ดีขึ้นทั้งคุณน้าคุณหลานแล้วนะคะ

อากาศแบบนี้คนโตยังไม่ค่อยดีเลยเนาะ เด็กๆก็ต้องระวังให้มาก
ดาริญก็ไม่ค่อยดีค่ะ ไอแล้วอาเจียน มีไข้ ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ
แม่กับพ่อเขาเป็นต่อ พ่อเขาแพ้อากาศ น่าจะมีไข้แหละ
แม่ดาริญเลยติด แถมเป็นเยอะด้วยค่ะ ตอนนี้ก็ดีขึ้แล้ว

ส่วนพี่ป่านบ่นไม่สบายมาตั้งแต่วันจันทร์ตอนเย็นค่ะ
บอกว่าบ่ายนี้จะไปหาหมอนะคะ พี่ป่านงานยุ่งมากมายเหมือนกันค่ะ
น่าจะยุ่งพอๆกับน้องปริ๊นแหละค่ะ 2 อาทิตย์มาแล้วค่ะ

งานยุ่งยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะน้องปริ๊น



โดย: tanjira วันที่: 8 สิงหาคม 2567 เวลา:12:42:25 น.  

 
ย้อนหลังแค่สองวันค่ะหนู


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 8 สิงหาคม 2567 เวลา:16:18:20 น.  

 
ไม่ได้ฉีดวัคซีนไข้หวัดอ่ะ ช่วงเค้าฉีดกันวุ่นๆ
แล้วก็ไม่ได้หอบนานแล้ว หมอเรียกแค่สี่เดือนครั้ง
แล้วพี่เปนไข้หวัดเอชนประจำเดือนด้วย บันเทิงสุดๆ
แต่รอดนะ รุ่นนี้ อึด ถึก ตายยาก อยู่ใช้กรรมไปก่อน


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 8 สิงหาคม 2567 เวลา:16:20:17 น.  

 
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะจ๊ะ


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 8 สิงหาคม 2567 เวลา:16:20:41 น.  

 
จะ Q4 แล้วนี่เนอะ จริงๆ Q3 ยังผ่านไปได้ไม่ถึงครึ่งเลย ก็ต้องเร่งทำผลงานกันหน่อย ที่ทำก็เพื่อเงินหรอกนะ

เจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดาครับ ผมก็ยังติดเรื่องอะไรอีกหลายๆ อย่าง ยังเคลียร์หลายๆ เรื่องไม่จบเสียที งานงอกเรื่อยๆ

อะไรที่เป็นครั้งแรกจะยากเสมอครับ กินข้าวคนเดียว สบายๆ ครับ ถ้าเลเวลสูงกว่านั้นต้อง ชาบูคนเดียว ดูหนังคนเดียวมันกระจอกไป

ไปไหนคนเดียวมันได้ในแง่ของความคล่องตัวครับ ความคล่องตัวสูงมาก แต่ต้องกล้าที่จะตัดสินใจในทุกๆ เรื่อง ก็ดีแล้วครับที่ไม่ต้องไปติดที่สนามบิน



โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 8 สิงหาคม 2567 เวลา:21:03:12 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

ทราบว่าน้องปริ๊นซ์ไปเฝ้าหลาน
ตอนนี้ทั้งน้องปริ๊นซ์และหลานข้าวหอมคงหายดีแล้วนะคะ

บินเดี่ยวทั้งสองกรณี
เรื่องงานโดยเฉพาะงานใหม่ ถ้าต้องเรียนรู้เองคงใช้เวลา
ก่อนบินเดี่ยวน้องปริ๊นซ์มีรุ่นพี่ประกบ โชคดีค่ะ
เหมือนช่วยย่นระยะเวลา ทำให้เข้าใจและทำงานจริงได้เร็วขึ้นนะคะ

ส่วนเรื่องพายุไต้ฝุ่นกำลังจะเข้า
ได้ข่าวแบบนี้แล้วมีคนในครอบครัวติดอยู่ตรงนั้น
ยังไงก็อดห่วงไม่ได้ค่ะ
รับสายเยอะเพราะมีคนรักและห่วงใยเยอะ
เป็นการบินเดี่ยวที่ไม่โดดเดี่ยวในจิตใจ
และโชคดีด้วยค่ะที่ไม่ต้องอยู่ต่อ

ตอนนี้หรืออนาคตไม่ว่าจะบินเดี่ยวอีกกี่ครั้ง
น้องปริ๊นซ์คงจัดการได้
ดูแลรักษาสุขภาพ แข็งแรงๆนะคะ








โดย: Sweet_pills วันที่: 9 สิงหาคม 2567 เวลา:0:36:05 น.  

 
อุ๊ยๆ อุ๊ย อาจารย์เต๊ะ มาช้าหน่อยครับ
พึ่งจะเห็นบล็อกนี้ครับ

เรื่องงานนี่ สำหรับ อาจารย์เต๊ะ เดี๋ยวนี้ ยิ่งแก่ ยิ่งทำงานน้อยลง
แถมหยิ่ง เลือกงานอีกต่างหาก 555
ไม่เหมือนสมัยหนุ่มๆทำเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนกันครับ

rsv นี่โรคเป็นในเด็กเหรอครับ แต่อ้าว ผู้ใหญ่ก็ติดได้ แต่อาการไม่รุนแรงนะครับ

ส่วนเรื่องงานนี่ จบใหม่ๆ อาจารย์เต๊ะ ก็เป็นนะครับ
ยังเงอะๆงะๆ ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
ต้องอาสัยรุ่นพี่ คอยสอน คอยแกล้งบ้างอะไรมั่ง
นานๆๆก็เก่งเองครับ

ส่วนเรื่อง กินข้าวคนเดียวตอนกลางวัน นี่สมัยทำงานใหม่ๆก็จะว้าเหว่มาก กินอะไรก็ไม่อร่อย รีบกินรีบกลับ

แต่ถ้าทำไปซักสิบปี ตอนนี้เพื่อนแยะ
เห็นรูปสนามบิน มีโลโก้ที่ทำงานเก่า อาจารย์เต๊ะด้วย อิอิ
สมัยทำราชการนี่ วันๆก็นึกว่าจะไปกินร้านไหนดี สิบเอ็ดโมงก็ออกเดินทางกันแระ กว่าจะกลับก็บ่ายแก่ๆนู่น งานหลวงเลยไม่คอยเดินนะครับ แฮร่ 555

ส่วนเรื่องบินเดี่ยวไปต่างประเทศนี่ อาจารย์เต๊ะ ไปคนเดียวไม่น่ารอด
เพราะภาษา พูดไม่เก่ง
ตอนไปเกาหลี ตม ถามทำงานอะไร ฟังไม่ออก เลยบอก โนๆๆ
ดี ตม มันไม่นึกว่าเป็นพวกผีน้อย ส่งกลับก็บุญแล้วนะครับ 555

แต่ตอนหลัง อาจารย์เต๊ะ มาเป็นอาจารย์พิเศษ นี่ก้บินเดี่ยว
ชอบสอนคนเดียวเหมือนกันครับ ทำอะไรก็รวดเร็วทันใจไม่ต้องปรึกษาใคร แต่ถ้าให้สอนคู่ ขอเลือกสอนกับอาจารย์สาวๆ ถึงจะเอานะครับ เย้ย 555



โดย: multiple วันที่: 9 สิงหาคม 2567 เวลา:9:15:22 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่มาอ่านตั้งแต่หลายวันก่อน แต่ยังไม่ได้เม็นต์ 555 งานเข้านะ
ช่วงนี้พี่ก็ติดไปไหนคนเดียวละครับ เวลาไปวิ่งต่างจังหวัดก็บินเดี่ยวเหมือนกัน ทำอะไรคนเดียวก็ดีไปอย่างนะ ตัดสินใจเอง ไม่ต้องง้อ ไม่ต้องรอใคร เสียอย่างเดียวแอบเหงานิดหน่อย
ส่วนประสพการณ์ต่างประเทศพี่ยังไม่เคยไปคนเดียว ถ้าเกิดเหตุแบบน้องปริ๊นซ์ที่ญี่ปุ่่น น่าจะยุ่งน่าดู อันนี้โชคดีไม่ต้องนอนโรงแรมอีกนะ ส่วนเที่ยวบินระทึกนี่หลอนจริง ๆ พี่เคยตกหลุมอากาศแต่กลับมาได้ 555


โดย: The Kop Civil วันที่: 9 สิงหาคม 2567 เวลา:11:09:49 น.  

 
ช่วงนี้ RSV ระบาดหนักมากครับ เด็กก็เป็น ผู้ใหญ่ก็ยังเป็น เพื่อนในเฟสพี่เป็นกันตั้งหลายคนครับ


ขนาดหลานสาวพี่โดนเพื่อนที่เป็นไข้หวัดใหญ่เพิ่งหายไอ - จาม ใส่หน้าหลายๆครั้ง ยังติดหวัดมาเลยครับ ไอ เจ็บคอ จนต้องไปหาหมอ ... หมอบอกว่าดีที่เชื้อมันอ่อนแรงแล้วก็เลยมีอาการแค่นั้น ... แต่ก็เล่นเอาหยุดเรียนไปอาทิตย์นึงเลยครับ


---------------------------



มีครั้งนึงพี่ไปสิงคโปร์ในฤดูมรสุม ... เครื่องจะลงแล้วเมฆทำทะมึนทั้งฟ้าเลยครับ .... กลัวมั๊ย ... ไม่กลัวนะ เพราะอยู่บนฟ้าถ้าเป็นอะไรคงตายแหงๆ ... ฮ่าๆๆๆ



พี่รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนตอนเครื่องขึ้นกับลงครับ เห็นเค้าบอกว่าเป็นช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด .... ตอนอยู่บนฟ้าเฉยๆ เพราะคิดว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น ตายแหงๆ ฮ่าๆๆๆ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 9 สิงหาคม 2567 เวลา:21:02:30 น.  

 
แวะมาทักทายน้องปริ๊นซ์ตอนค่ำๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 สิงหาคม 2567 เวลา:22:07:46 น.  

 
พี่อุ้มยังเป็นหวัดงอมเลย


โดย: อุ้มสี วันที่: 10 สิงหาคม 2567 เวลา:1:27:03 น.  

 
ช่วงนี้โรคเยอะ ยิ่งเด็กๆ สมัยนี้โชคร้ายมีโรคให้ผจญมากมาย จริงๆ มันอาจมีโรคแบบนี้มานานแล้วก็ได้ แต่คนสมัยก่อนไม่รู้จัก และไม่คิดว่ามันเป็นโรค อาจเหมารวมเป็นหวัดอะไรแบบนั้น

บินไปต่างประเทศ ไม่ว่ายุคไหนถ้ามีประกันเดินทางมันช่วยได้ระดับหนึ่งเลย


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 11 สิงหาคม 2567 เวลา:20:34:28 น.  

 

ขิงมีแบบอ่อนและแก่ทำอาหารคาว-หวานได้
พี่ต๋ามักทำแบบไม่เผ็ดขิงมากค่ะ
ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋านะคะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 12 สิงหาคม 2567 เวลา:0:04:39 น.  

 
หมิงก็ปาร์ตี้ฉ่ำเลยครับ
วันก่อนกลับตี 3 ฮ่าๆๆๆ
พี่ก๋าหลับไปตั้งแต่ 4 ทุ่มแล้ว
กลับมาถึงบ้านก็ไลน์บอกมาดาม
กว่ามาดามจะเปิดดูก็ 8 โฒงแล้ว 555

ทุกข์เรื่องเดียวกัน
เวลาเกิดขึ้นกับคน
การตอบสนองต่างกันจริงๆครับ
สมมุติมีลูก 4 คนในบ้าน
แล้วพ่อแม่เรียกมาด่าพร้อมกัน
พี่ก๋าว่าแต่ละคนก็ทุกข์ไม่เท่ากันนะครับ
บางคนเจ็บปวดมาก บางคนเจ็บปวดน้อย
บางคนไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 สิงหาคม 2567 เวลา:11:04:38 น.  

 
"... ได้สูตรซุปฟักทองไปฝากที่บ้านแล้วครับ"

ด้วยความยินดีค่ะ
สูตรที่บ้านตรงตามโจทย์เลยค่ะ "ยาก ๆ ไม่ ... ง่าย ๆ ทำ"
อ้อ โจทย์นี้ของเราเองจ้า ตั้งเองเล่นเอง อิอิ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ



โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 13 สิงหาคม 2567 เวลา:21:41:46 น.  

 
ปาร์ตี้ของคุณน้าและคุณหลานน่าสนุกค่ะ
ดีใจด้วยนะคะที่น้องปริ๊นซ์และหลานข้าวหอมหายดีแล้ว
ไม่ว่าไข้หวัดใหญ่หรืออะไรระบาดขอให้ผ่านไปได้แบบแข็งแรงค่ะ

น้องปริ๊นซ์พูดถึงยำวุ้นเส้น
พี่ต๋าไม่ได้ทำนานแล้ว นึกอยากทำอยากทานขึ้นมาเลยค่ะ
ขอบคุณไอเดียและกำลังใจนะคะน้องปริ๊นซ์

รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 14 สิงหาคม 2567 เวลา:0:29:50 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 สิงหาคม 2567 เวลา:5:05:43 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 14 สิงหาคม 2567 เวลา:10:38:51 น.  

 
สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์

คนที่บินเดี่ยวได้ในเกือบทุกเรื่องนี่
ต้องเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองระดับดีเยี่ยมเลยค่ะ

พอเราเริ่มครั้งที่1ได้แล้ว ครั้งต่อๆไปก็จะดีขึ้น จนกลายเป็นเรื่องชิลๆ
โชคดีที่ผ่านช่วงเวลาหฤโหดที่ญี่ปุ่นมาได้นะคะ

แต่บินเดี่ยวต่างประเทศนี่พี่คงได้แค่โซนๆเพื่อนบ้าน
เพราะภาษาอังกฤษแย่มากค่ะ 5555555
นี่หละไม่ตั้งใจเรียน ลอกเพื่อนตลอด
ถ้าพี่เก่งอังกฤษนะ พี่ได้แฟนฝรั่งไปแล้วค่ะ
อยากมีแฟนฝรั่งมันตั้งแต่ม.5ค่ะ ดูบอลโลกแล้วกรี๊ดมาก
แต่เจือกไม่ขวนขวายเรียนอังกฤษ 555555 มึงก็อดไปค่าาาาาา

เห็นรูปสุดท้ายแล้วหิวแฟเลยค่ะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 14 สิงหาคม 2567 เวลา:14:13:08 น.  

 
เม้นต์พี่ก่อนหน้า น่าจะมีคำไม่เหมาะสมหรือป่าว
รอน้องพิจารณาก่อนค่ะ


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 14 สิงหาคม 2567 เวลา:14:15:20 น.  

 
ป่วยอีกแล้ว ยังไงก็รักษาสุขภาพนะคะ ข่วงนี้หน้าฝนด้วย

เห็นด้วยเลยค่ะ กินข้าวคนเดียว แฮปปี้กว่ากินกับคนแปลกหน้า

สมัยเด็กน้อย ก็บินเดี่ยวครั้งแรกไปญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ
แต่ปัจจุบันก็ยังไม่ชอบบินเดี่ยวเท่าไหร่555


โดย: ฟ้าใสทะเลคราม วันที่: 14 สิงหาคม 2567 เวลา:15:34:32 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space