มีความมุ้งมิ้ง ณ ซุ้มดอกไม้ ปากคลองตลาด เอ๊ะ หรือเรามโนไปเอง
ตื่นแต่เช้าไปงานซุ้มดอกไม้ที่ปากคลองตลาดมาเมื่อเช้าวันจันทร์ที่ 23 ตุลาคม
จริง ๆ อยากไปเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นั่นเลยด้วยซ้ำ
แต่เพื่อนที่ไปด้วยกันที่ขับมาจอดบ้านเรา นางมาได้เร็วสุดคือถึงบ้านเรา 6 โมงเช้า
แล้วนางก็เลทไปอีก 20 นาที
กว่าจะหาแท็กซี่ขึ้นทางด่วนไปถึงปากคลองได้ก็ 6.40
แต่โชคดีว่ารถไม่ติดเลย ติดแค่ลงทางด่วนตรงแถว ๆ ปากคลองแล้ว เดินนิดหน่อยก็ถึง
เวลานั้น แดดเริ่มแรงแล้วจ้ะ
คนเยอะมากมายมหาศาล
คงคิดเหมือนกันว่า ไปเช้าดีกว่าไปเย็น ดอกไม้ยังสดกว่า และแดดก็ไม่ค่อยร้อน
แต่นี่ยังไม่ 7 โมงก็ร้อนแล้วจ้า
เดินถ่ายรูปซุ้มดอกไม้ไปเรื่อย ๆ จนสุดตรงซุ้มดอกดาวเรืองเลข 9 ไทย ซึ่งคิดว่ามันสุดแล้ว
เสร่อมาก เพราะจริง ๆ แล้วยังไม่สุด เพราะไปไม่ถึงซุ้มช้างจ้า คือแค่นั้นก็ฟินแล้วค่ะ
เพราะเราไปอย่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย ฟินตั้งแต่ซุ้มธงชาติไทยกับซุ้มสายฝนแล้ว อยู่ตรงไหนนานมาก
แล้วพอทางกลับ มาซุ้มภาคเหนือ ดอกไม้บนดอยตอนประมาณ 7 โมงครึ่ง
ได้ยืนถ่ายรูปข้าง ๆ หนุ่มตี๋ใส่แว่นคนนึง ถือกล้องมาถ่ายบรรยากาศ (มั้ง) เพราะไม่เห็นนางแบบที่ไหน
เราก็กำลังถ่ายรูปผู้คนรูปนี้เลย ขณะที่เรายืนอยู่ข้างหนุ่มคนนั้น
แล้วเพื่อนสาวเราก็หายไปถ่ายอยู่อีกฝั่งไกล ๆ
น้องน่ารักเชียว (คิดว่าเป็นน้องนะ)
ก็มอง ๆ ยิ้มให้กัน (รู้สึกว่ามันมีมวลสารอะไรบางอย่าง กรุ่น ๆ อยู่ ก๊าก ๆ)
แล้วเราก็ตัดสินใจบอกว่า ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยได้มั้ยคะ
สงสัยพูดดังไปหน่อย น้องผู้ชายอีกคนนึง ซึ่งเพิ่งรู้ว่าเค้ามาด้วยกัน รับมือถือไปแล้วบอกว่า ได้ครับ (อ้าว)
เออ ๆ ไม่เป็นไร อย่างน้อยเค้าก็มาด้วยกัน เราก็ไม่เอ๋อ เค้าก็ไม่เอ๋อ ให้เพื่อนเค้าถ่ายให้
เราก็ไปเรียกเพื่อนสาวมาถ่ายรูปคู่กัน
เพราะถ้าถ่ายเดี่ยวเราก็ให้เพื่อนเราถ่ายให้ก็ได้ (จริง ๆ คือ เขิน!!! ไม่สิ เขินมาก) แหม่ 35 ละ ยังจะเขินหนุ่มอยู่ได้ อ่อนชะมัดเลย ฮา ๆ
น้องเพื่อนเค้าที่ถ่ายให้น่ารักมาก
ถ่ายให้ตั้งหลายรูป ทั้งไกล ทั้งใกล้ แนวนอน แนวตั้ง สมกับเป็นช่างภาพจริง ๆ สองคนนี้
แล้วจู่ ๆ เราก็เห็นหนุ่มตี๋ที่ยืนข้างเพื่อนคนนั้น ยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปเรา 2 คน!!!
พอถ่ายเสร็จ กะอึกอัก ๆ รู้สึกว่ามันมีมวลสารอะไรซักอย่าง เค้าก็ไม่พูด เราก็ไม่พูด จริง ๆ คือ เจ้คิดไม่ทัน
ก็เลยได้แค่พูดกับน้องที่ถ่ายรูปให้ว่าขอบคุณนะคะ เอามือถือกลับ แล้วก็ยิ้มให้
แล้วต่างคนต่างก็เดินจากกันไป ท่ามกลางผู้คนล้านแปด
เฮ้อออออออออออออ
จริง ๆ คือ
เราควรจะขอไลน์น้องเค้าไว้เนอะ แซวว่าไหน ๆ ถ่ายรูปเราไปแล้ว ส่งรูปมาให้ด้วยไรงี้
อยากได้รูปจากกล้องดี ๆ ไรงี้
คือคิดไม่ทัน
พออยู่กับเพื่อนล่ะ ปากดี เขียนในบล็อคนี้ก็ปากดี เจอตัวจริงนี่ ตายังไม่กล้ามอง พูดก็ไม่กล้าพูด โว้ย เซ็ง ฮา ๆ
คิดอีกที
จริง ๆ มันก็อาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นก็ได้
จริง ๆ หนุ่มคนนั้นอาจจะชอบเพื่อนเรา แล้วก็ยกกล้องมาถ่ายเพื่อนเรามากกว่า เพราะเพื่อนหน้าตาดี เหอ ๆ
ใครจะมาสนเจ้หน้าหมวยใส่แว่นบ้าน ๆ หาได้เต็มเยาวราชล่ะเนอะ งืม ๆ
มันเป็น moment ประมาณไม่ถึง 1 นาทีตั้งแต่ยิ้มให้กัน เพื่อนเค้าถ่ายรูปให้ แล้วเค้าก็ยกกล้องเค้าขึ้นมาถ่ายรูปเราและเพื่อน แล้วก็ขอบคุณแล้วยิ้มให้อีก 1 ที
แต่มวลความมุ้งมิ้ง มโนเข้าข้างตัวเอง ณ เช้าวันนั้น ยังอยู่มาถึงการทำงานวันนี้ทั้งวัน
ไม่อยากบอกว่าเก็บไปฝันเมื่อคืนเลยว่าได้ไลน์น้องเค้ามาแล้ว
แหม่ จริง ๆ น้องเค้าอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้ ถ่ายรูปรอแฟน หรือแฟนแยกเดินไปถ่ายรูป หรือที่น้องเค้ายกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปก็เพราะถ่ายเพื่อนสวยของเราต่างหาก
ทุกอย่างมันก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
แต่การมโนแบบนี้มันดีต่อใจเจ้จริง ๆ
มีความมโนสูงนะเจ้นะ
ถ้ามีหนุ่มเอารูปเจ้หน้าหมวย ๆ ใส่แว่นตาหาในไหน รีบมาคอมเม้นท์ด้านล่างเลยนะคะ จะรีบไปแสดงตัว
ก็บอกแล้ว ว่ามันมีมูล เอ้ย มีมวลลลลลลลล ก๊าก ๆ มุ้งมิ้ง มุ้งมิ้ง
| Create Date : 24 ตุลาคม 2560 |
| Last Update : 30 มกราคม 2564 17:38:59 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 2509 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
พอดีเมื่อวานทำงานว่างนั่งเสิชคำว่าทินเดอร์
เลยมาเจอบล็อคพี่ค่ะ
นั่งอ่านไปสนุกมาก พี่คิดหลายๆอย่งเหมือนพั้นเลยค่ะ
เรื่องคนในทินเดอร์ พั้นยังไม่มีประสบการณ์เจอคนเยอะเท่าพี่ แต่มีบรรทัดฐานเหมือนพี่ในการเจอคนอิอิ
มาคอมเม้นอันนี้เพราะไม่เห็นพี่อัพเกี่ยวกับคนในทินเดอร์ค่ะ555
สนุกดีค่ะ อยากอ่านอีก ไว้เดี๋ยวพั้นมาแชร์ความเห็นประสบการณ์ที่พั้นเจอบ้างนะคะ