Bloggang.com : ร่มไม้เย็น : 282 .. เสียงอ่านเพชรพระอุมา - ภาคแรก # 29 (421

282 .. เสียงอ่านเพชรพระอุมา - ภาคแรก # 29 (421 - 435)

เสียงอ่านเพชรพระอุมา – ภาคแรก # 29
ลำดับที่ 421 – 435

เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายที่มีความยาวทั้งสิ้น 48 เล่ม แบ่งออกเป็นสองภาค คือภาคแรกและภาคสมบูรณ์ ภาคละ 24 เล่ม

ภาคแรกของเพชรพระอุมาแบ่งเป็น 6 ตอน ได้แก่ ไพรมหากาฬ, ดงมรณะ, จอมผีดิบมันตรัย, อาถรรพณ์นิทรานคร, ป่าโลกล้านปี และแงซายจอมจักรา

สำหรับภาคสมบูรณ์ก็แบ่งเป็น 6 ตอนเช่นกัน ได้แก่ จอมพราน, ไอ้งาดำ, จิตรางคนางค์, นาคเทวี, แต่ปางบรรพ์ และมงกุฎไพร

ป้า เป็นแฟนคลับ เพชรพระอุมา ค่ะ ได้ติดตามอ่านมาตลอด และอ่านจบหลายรอบ หลังจากป้าวางงานประจำแล้ว ป้าได้ใช้เวลาว่างไปอ่านหนังสือให้ผู้พิการทางสายตาฟัง โดยอ่านที่ ‘ห้องสมุดคอลฟิลล์เพื่อคนตาบอด’ ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น ‘ศูนย์เทคโนโลยีการศึกษาเพื่อคนตาบอด’ เริ่มอ่านมาตั้งแต่ปลายปี พ.ศ. 2541 ถึงวันนี้ ป้าอ่านจบไปแล้วประมาณเจ็ดสิบเรื่อง และในจำนวนนั้นมีเรื่อง เพชรพระอุมา รวมอยู่ด้วย

เรื่อง เพชรพระอุมา จะมีผู้อ่านสองคน คนแรกคือ คุณศศวรรณ อรรถจรรยากุล ท่านอ่านมาถึงลำดับที่ 140 ค่ะ หลังจากนั้น ท่านมีความจำเป็นไม่อาจจะมาอ่านต่อให้จบได้ ทางศูนย์ ฯ จึงได้ขอให้ป้ารับหน้าที่อ่านต่อจนจบ

เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายที่ยาวมาก กว่าจะอ่านจบต้องใช้เวลาอ่านนานมากทีเดียว ภาคแรก ป้าเริ่มอ่านเมื่อวันที่ 9 เมษายน 2545 อ่านจบเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2546 ส่วนภาคสมบูรณ์ ป้าเริ่มอ่านเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2547 และอ่านจบเมื่อวันที่ 14 มกราคม 2551 ค่ะ

เนื่องจาก เพชรพระอุมา เป็นงานเสียงที่ป้าชอบมาก จึงอยากจะนำมาเก็บไว้ในบล็อก และหวังว่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของแฟนคลับ เพชรพระอุมา ที่ไม่สะดวกหรือมีข้อจำกัดในการอ่าน

ขอเชิญฟังเสียงอ่านนวนิยาย เพชรพระอุมา – ภาคแรก ลำดับที่ 421 – 435 ค่ะ

ลำดับที่ 421-423

ลำดับที่ 424-426

ลำดับที่ 427-429

ลำดับที่ 430-432

ลำดับที่ 433-435

ขอเชิญติดตามตอนต่อไปค่ะ

ขอขอบคุณ "พนมเทียน" เจ้าของผลงาน "เพชรพระอุมา"

ขอขอบคุณ ณ บ้านวรรณกรรม ผู้จัดพิมพ์วรรณกรรมเรื่องนี้

ขอขอบคุณ ห้องสมุดคอลฟิลด์เพื่อคนตาบอด
มูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์
ผู้จัดทำเป็นหนังสือเสียง

ขอขอบคุณ คุณศศวรรณ อรรถจรรยากุล อาสาสมัครผู้ให้เสียงอ่าน ตั้งแต่ต้น จนถึง ลำดับที่ 140

ขอขอบคุณภาพจากทุกเว็บที่เกี่ยวเนื่องกับเพชรพระอุมา

และขอขอบคุณ คุณ treetree6969 ผู้จัดทำวิดีโอนี้

เ พ ช ร พ ร ะ อุ ม า

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ตัวละครหลักภาคแรก - พรานนำทาง

รพินทร์ ไพรวัลย์

พรานใหญ่ ผู้นำคณะเดินทางของเชษฐา วราฤทธิ์ ออกติดตามค้นหาพรานชดและหนานอิน อายุประมาณ 33 ปี รูปร่างเล็ก, ผอมเกร็ง, ผิวคล้ำ และใบหน้าไม่เคยปรากฏรอยยิ้ม มีฝีมือในการยิงปืนแม่นยำมาก อดีตนักเรียนทหารจากสามประเทศ และนายตำรวจยศร้อยตำรวจเอก มีโรคไข้มาลาเรียเป็นโรคประจำตัว รพินทร์เป็นนายพรานที่ได้รับการยกย่องจากชาวบ้านในแถบหมู่บ้านหนองน้ำแห้ง ในด้านของการเป็นผู้นำหมู่บ้านสู่ความเจริญ และเจริญรอยในฐานะพรานล่าสัตว์ตามผู้เป็นบิดา ที่ฝึกสอนและถ่ายทอดทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับการล่าสัตว์ให้ รวมทั้งวิชาคาถาอาคมต่าง ๆ เป็นคู่อริ ขมิ้นกับปูนกับหม่อมราชวงศ์ดาริน วราฤทธิ์ หญิงสาวผู้เป็นทั้งนายจ้างและคนรัก

บุญคำ

สมุนมือขวาของรพินทร์ ไพรวัลย์ กะเหรี่ยงผู้มากด้วยเวทมนตร์คาถาอาคม อายุประมาณ 55 ปี รูปร่างเล็ก ผอมสูง และเกร็ง มีแผลเป็นบริเวณใบหน้า ผมหยิกขอดติดหนังศีรษะ
นิสัยทะลึ่งตึงตังและหยาบโลน สัปดน มีฉายาว่า "ไอ้คำพรานเสือ" เนื่องจากยิงเสือโคร่งได้ถึง 22 ตัว เป็นพรานอาวุโสที่สุดในบรรดาพรานคู่ใจทั้ง 4 ของรพินทร์ ไพรวัลย์ อดีตเคยดำรงตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านโปร่งหอม ติดสอยห้อยตามรพินทร์ เนื่องจากเคยได้รับการช่วยชีวิตจากการถูกเสือตะปบ บุญคำเป็นคู่อริกับส่างปา พรานต่องสู คนรับใช้และผู้ติดตามของมาเรีย ฮอฟมัน ที่ภายหลังมาร่วมคณะเดินทางด้วยกัน

จัน

สมุนมือซ้ายของรพินทร์ ไพรวัลย์ มีประสาทสัมผัสและความชำนาญในการได้ยิน และดมกลิ่นอย่างดีเยี่ยม รูปร่างเล็ก ลักษณะท่าทางและผิวพรรณบ่งบอกถึงชีวิตความเป็นอยู่ที่มีความลำบากตรากตรำ เดินขากระเผลกเนื่องจากโดนงูกะปะกัด จันมีความสามารถพิเศษในการเลื้อยไปบนบกได้เช่นเดียวกับงู เนื่องจากเป็นคนตัวเล็กและน้ำหนักของร่างกายเบา อดีตรพินทร์เคยช่วยชีวิตเอาไว้จากไปแสดงความเจ้าชู้ของตัวเองกับหญิงสาวชาวกะเหรี่ยง เป็นเหตุให้ถูกชายฉกรรจ์ภายในหมู่บ้านกะเหรี่ยงรุมทำร้าย จึงยอมสวามิภักดิ์และติดสอยห้อยตามรพินท์ซึ่งถือว่าเป็นผู้ที่มีพระคุณตลอดชีวิต

เส่ย

พรานกะเหรี่ยงหนุ่ม 1 ใน 4 พรานคู่ใจของรพินทร์ ไพรวัลย์ อายุประมาณ 20 ปี รูปร่างแข็งแรง ทรหดอดทน เส่ยเป็นลูกชายของพรานเก่าแก่ของคุณอำพล ผู้อำนวยการบริษัทไทยไวล์ดไลฟ์ ผู้แนะนำให้รพินทร์รับจ้างเป็นพรานนำทาง ให้แก่คณะของเชษฐา ที่ถูกหมีควายทำร้ายจนพิการ เส่ยเป็นพรานหนุ่มที่มีฝีมือในการยิงปืนจัดว่าพอใช้ แต่ก็ไม่ดีมากนักในยามเกิดเหตุการณ์คับขัน มีหญิงสาวชาวกะเหรี่ยงชื่อยะขิ่น ลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้านพุเตยเป็นคนรัก แต่เส่ยก็ไม่สมหวังในความรัก เนื่องจากยะขิ่นและทุกคนภายในหมู่บ้านพุเตยตายทั้งหมู่บ้านด้วยโรอหิวาห์

เกิด

พรานกะเหรี่ยงหนุ่ม เพื่อนคู่หูร่วมผจญภัยในการล่าสัตว์และติดตามรพินทร์ ไพรวัลย์ ของเส่ย 1 ใน 4 พรานคู่ใจของรพินทร์ที่มีอายุไล่เลี่ยกัน รูปร่างสูงชะลูด แลดูอ้อนแอ้นแบบผู้หญิงแต่แข็งแกร่งและทรหดอดทนแบบผู้ชาย เกิดอาศัยอยู่กับบิดาตามลำพัง แต่ภายหลังบิดาประสบอุบัติเหตุถูกกระทิงเหยียบจนตาย ก่อนสิ้นใจได้ฝากฝังเกิดไว้กับรพินทร์ให้ช่วยดูแลต่อไป เกิดจึงมาอยู่กับรพินทร์ในฐานะเด็กภายใต้การปกครอง เป็นพรานหนุ่มที่มีฝีมือในการยิงปืนได้พอใช้ แต่ก็ไม่ค่อยดีนักเช่นเดียวกับเส่ย แต่สามารถควบคุมสติสัมปชัญญะได้ดีกว่าเส่ยในยามเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

แงซาย

กะเหรี่ยงลึกลับ คนรับใช้ในคณะเดินทางและองครักษ์ส่วนตัวของดาริน วราฤทธิ์ อายุประมาณ 24-25 ปี รูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง กำยำล่ำสัน ผิวสีทองแดง อดีตนายทหารกองโจรกะเหรี่ยงยศร้อยโท และเป็นคู่ปรับตัวฉกาจของรพินทร์ ไพรวัลย์ แงซายเป็นกะเหรี่ยงที่มีลักษณะรูปร่างผิดแปลกไปจากกะเหรี่ยงหรือชาวเขาธรรมดา เข้ามาสมัครขอเป็นคนรับใช้ในการเดินทางออกติดตามค้นหาพรานชดและหนานอินโดยไม่ขอค่าตอบแทน มีหน้าที่คอยปกป้องพิทักษ์ดาริน เป็นคนร่าเริง อารมณ์ดี มีฝีมือในการต่อสู้และใช้อาวุธปืนอย่างยอดเยี่ยม แงซายร่วมเดินทางไปกับคณะของเชษฐาเพื่อให้ได้ไปถึงเนินพระจันทร์และมรกตนคร สถานที่ซึ่งเป็นการเปิดเผยฐานะที่แท้จริงที่ปกปิดมาตลอดการเดินทาง

ส่างปา

พรานต่องสู พรานฝีมือดี และคนรับใช้ผู้ติดตามของมาเรีย ฮอฟมัน รูปร่างเล็ก ผอมเกร็ง
ทั้งชีวิตอยู่ได้ด้วยกัญชา เป็นหมอรักษาอาการบาดเจ็บจากการถูกสัตว์มีพิษกัด มีแท่งยาดูดพิษซึ่งเป็นมรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษ ส่างปาเคยช่วยชีวิตของแงซายเอาไว้ คราวที่ขุนพลวรมันต์นำร่างของแงซายมาคืนตามสัญญา หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจในอาณาจักรนิทรานคร และถูกตัวหกขากัดจนเกือบตาย ส่างปาเป็นคู่ทะเละกับบุญคำ สมุนมือขวาของรพินทร์ ที่มักทะเลาะกันเป็นประจำเมื่อพบหน้ากัน ส่างปาได้รับตำแหน่งแพทย์หลวงประจำเมืองมรกตนครจากแงซาย และชักชวนให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันหลังจากที่ชิงเอาราชบัลลังก์กลับคืนมาจากสิงหราและรหัสยะได้สำเร็จ

คะหยิ่น

หัวหน้ากะเหรี่ยงหมู่บ้านหล่มช้าง อายุประมาณ 50 ปี รูปร่างสูงใหญ่กำยำ ลักษณะท่าทางเหี้ยมเกรียมและดุดันแต่กลัวผีมากกว่าสิ่งใด คะหยิ่นเป็นกะเหรี่ยงดงที่คณะเดินทางของเชษฐาและรพินทร์มาพบที่หล่มช้าง และได้ดารินช่วยรักษาลูกชายที่บาดเจ็บให้ เป็นคนโอ้อวดเรื่องฝีมือการยิงปืนของตนเอง ดารินจึงแกล้งด้วยการท้าแข่งขันยิงปืน จนสุดท้ายก็ยอมรับในฝีมือของดารินและขอติดตามร่วมคณะเดินทางไปด้วย คะหยิ่นมีความสามารถในด้านการเลื้อยได้เหมือนงูเช่นเดียวกับจัน นอกจากนั้นมองเห็นได้อย่างดีในที่มืด และพูดภาษาพม่าได้

ร่มไม้เย็น ค่ะ