262 .. เสียงอ่านเพชรพระอุมา - ภาคแรก # 19 (271 - 285)
เสียงอ่านเพชรพระอุมา ภาคแรก # 19
ลำดับที่ 271 285
เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายที่มีความยาวทั้งสิ้น 48 เล่ม แบ่งออกเป็นสองภาค คือภาคแรกและภาคสมบูรณ์ ภาคละ 24 เล่ม
ภาคแรกของเพชรพระอุมาแบ่งเป็น 6 ตอน ได้แก่ ไพรมหากาฬ, ดงมรณะ, จอมผีดิบมันตรัย, อาถรรพณ์นิทรานคร, ป่าโลกล้านปี และแงซายจอมจักรา
สำหรับภาคสมบูรณ์ก็แบ่งเป็น 6 ตอนเช่นกัน ได้แก่ จอมพราน, ไอ้งาดำ, จิตรางคนางค์, นาคเทวี, แต่ปางบรรพ์ และมงกุฎไพร
ป้า เป็นแฟนคลับ เพชรพระอุมา ค่ะ ได้ติดตามอ่านมาตลอด และอ่านจบหลายรอบ หลังจากป้าวางงานประจำแล้ว ป้าได้ใช้เวลาว่างไปอ่านหนังสือให้ผู้พิการทางสายตาฟัง โดยอ่านที่ ห้องสมุดคอลฟิลล์เพื่อคนตาบอด ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น ศูนย์เทคโนโลยีการศึกษาเพื่อคนตาบอด เริ่มอ่านมาตั้งแต่ปลายปี พ.ศ. 2541 ถึงวันนี้ ป้าอ่านจบไปแล้วประมาณเจ็ดสิบเรื่อง และในจำนวนนั้นมีเรื่อง เพชรพระอุมา รวมอยู่ด้วย
เรื่อง เพชรพระอุมา จะมีผู้อ่านสองคน คนแรกคือ คุณศศวรรณ อรรถจรรยากุล ท่านอ่านมาถึงลำดับที่ 140 ค่ะ หลังจากนั้น ท่านมีความจำเป็นไม่อาจจะมาอ่านต่อให้จบได้ ทางศูนย์ ฯ จึงได้ขอให้ป้ารับหน้าที่อ่านต่อจนจบ
เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายที่ยาวมาก กว่าจะอ่านจบต้องใช้เวลาอ่านนานมากทีเดียว ภาคแรก ป้าเริ่มอ่านเมื่อวันที่ 9 เมษายน 2545 อ่านจบเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม 2546 ส่วนภาคสมบูรณ์ ป้าเริ่มอ่านเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2547 และอ่านจบเมื่อวันที่ 14 มกราคม 2551 ค่ะ
เนื่องจาก เพชรพระอุมา เป็นงานเสียงที่ป้าชอบมาก จึงอยากจะนำมาเก็บไว้ในบล็อก และหวังว่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของแฟนคลับ เพชรพระอุมา ที่ไม่สะดวกหรือมีข้อจำกัดในการอ่าน
ขอเชิญฟังเสียงอ่านนวนิยาย เพชรพระอุมา ภาคแรก ลำดับที่ 271 285 ค่ะ
ลำดับที่ 271-273
ลำดับที่ 274-276
ลำดับที่ 277-279
ลำดับที่ 280-282
ลำดับที่ 283-285
ขอเชิญติดตามตอนต่อไปค่ะ
ขอขอบคุณ "พนมเทียน" เจ้าของผลงาน "เพชรพระอุมา"
ขอขอบคุณ ณ บ้านวรรณกรรม ผู้จัดพิมพ์วรรณกรรมเรื่องนี้
ขอขอบคุณ ห้องสมุดคอลฟิลด์เพื่อคนตาบอด
มูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์
ผู้จัดทำเป็นหนังสือเสียง
ขอขอบคุณ คุณศศวรรณ อรรถจรรยากุล อาสาสมัครผู้ให้เสียงอ่าน ตั้งแต่ต้น จนถึง ลำดับที่ 140
ขอขอบคุณภาพจากทุกเว็บที่เกี่ยวเนื่องกับเพชรพระอุมา
และขอขอบคุณ คุณ treetree6969 ผู้จัดทำวิดีโอนี้
เ พ ช ร พ ร ะ อุ ม า
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อเรื่องย่อ จอมผีดิบมันตรัย เล่ม 4
ไชยยันต์ที่ตกลงไปพร้อมกับมาเรีย เมื่อฟื้นขึ้นมาก็พบข้อเท้าตนเองหลุด มาเรียช่วยเหลือด้วยการดึงจนเข้าที่ แล้วจึงช่วยกันค้นหาอาวุธปืนที่หล่นหายไปจนพบ ภายในถ้ำใต้ภูเขานั้น ไชยยันต์ออกสำรวจรอบๆ บริเวณ พบปล่องลาวาและเสือหิน จนหาทางออกสู่โลกภายนอกได้สำเร็จในเวลาบ่าย ใกล้ค่ำมาเรียยิงเลียงผาได้ตัวหนึ่งเป็นอาหารเย็นก่อนหลับไปด้วยความเพลีย ตกดึกค้างคาวยักษ์ออกอาละวาด แต่ถูกไชยยันต์ยิงบาดเจ็บสาหัสหลบหนีไป
เช้าวันรุ่งขึ้นไชยยันต์และมาเรียออกติดตามรอยค้างคาวเข้าไปในถ้ำ พบไฟเย็นที่ค้างคาวใช้รักษาบาดแผล ไชยยันต์และมาเรียถูกซากศพตายซากและเสือโคร่งดำออกตามล่า กองกอยตามมาช่วยเหลือ โดยนำทางให้จนออกมานอกถ้ำได้ในตอนบ่ายราวสี่โมง ทั้งสองพลัดหลงเข้าไปในป่าดงดิบก่อนช่วยกันจับปลาในลำธารมาปิ้งกิน แต่กลับกลายเป็นไปปิ้งปลาบนหลังงูขนาดใหญ่ เมื่องูเลื้อยจากไป ทั้งสองพบซากกำแพงเมืองโบราณจากจุดที่งูเคยนอนจำศีลอยู่ คืนนั้นมาเรียเป็นประจำเดือนและเกิดอาการปวดท้อง โดยมีไชยยันต์คอยดูแลด้วยความเป็นห่วง รุ่งเช้าไชยยันต์และมาเรียออกเดินทางต่อจนพบปราสาทเก่าและสุสานโบราณ ระหว่างทางเกิดฝนตกหนัก ทั้งสองพากันหลบลงไปในสุสาน และถูกมันตรัยปิดทางลงด้วยประตูกล
รพินทร์และดารินซึ่งตกลงไปในถ้ำ สลบจนบ่ายวันรุ่งขึ้นจึงรู้สึกตัว พบปืนวินเชสเตอร์ .458 และ .44 แม๊กนั่ม ยังอยู่ในเป้สนาม ส่วนปืน .300 ตกอยู่ใกล้ๆ ดารินมี .357 ติดอยู่ในซองข้างเอว รพินทร์รอจนดารินฟื้นคืนสติจึงออกเดินทางต่อ โดยยึดเส้นทางตามลำธารใต้ภูเขา ออกมาได้ในช่วงเวลาประมาณใกล้ค่ำ ตกดึกมันตรัยในซากศพตายซากและเสือโคร่งดำมาก่อกวน ดารินยิงมันตรัยในซากศพตายซากด้วย .300 และหลบหนีไป พรานบุญคำที่พลัดหลงกับเชษฐาและคนอื่น ออกติดตามค้นหาเชษฐา แต่กลับเจอโขลงช้างจนต้องปีนหนีขึ้นต้นไม้ และกลับลงมาไม่ได้ แงซายนำลูกทอยมาทิ้งไว้ให้ที่โคนต้นไม้แล้วจากไป ดารินยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อเป็นสัญญาณเรียกหาแงซาย แต่กลับได้ยินเสียงกู่ตะโกนของพรานบุญคำแทน รพินทร์ต้องตอกทอยขึ้นไปรับบุญคำลงมาจากต้นกร่างใหญ่ ซึ่งเมื่อลงมาถึงพื้นดินพรานบุญคำก็เล่าถึงเมืองโบราณที่เห็นเมื่อคืนให้รพินทร์และดารินฟัง
หลังจากช่วยเหลือพรานบุญคำลงมาแล้วทั้งสามคน คือ รพินทร์ ดาริน และ พรานบุญคำ จึงออกเดินทางต่อ ช่วงบ่ายพบกับรอยของงูยักษ์ , ซากกำแพงเมืองโบราณที่ปรักหักพัง, รวมทั้งร่องรอยที่พักของไชยยันต์และมาเรีย พรานบุญคำเก็บผ้าซับเปื้อนเลือดประจำเดือนของมาเรียไว้ใช้สำหรับแก้อาถรรพณ์ของมันตรัย ช่วงใกล้ค่ำพบต้นพริกขี้หนูยักษ์ ปะทะกับตะขาบยักษ์ที่ดงสักและค้างคาวยักษ์ รพินทร์ใช้ไม้แหลมทาด้วยเลือดประจำเดือนของมาเรียแทงที่ปีกค้างคาว จนไม้หักคาต้องบินหนีไปด้วยความเจ็บปวด
รุ่งขึ้นรพินทร์, ดาริน และพรานบุญคำพบ มันเสากับเห็ดโคน โดยแงซายเอามาวางไว้ หลังรับประทานอาหารแล้ว ทั้งสามจึงออกติดตามค้นหาเชษฐาและพรานพื้นเมืองคนอื่นๆ ตอนบ่ายเกิดฝนตกหนัก ภายหลังฝนหยุดรพินทร์พบปลอกกระสุนลูกซองของพรานพื้นเมือง และก้นซิการ์ฮาวานาของเชษฐาลอยตามน้ำมา รพินทร์นำดารินและพรานบุญคำออกค้นหาต่อ จนเย็นจึงพบปราสาทของนางพญาพันธุมวดี
ร่มไม้เย็น ค่ะ 
| Create Date : 07 ตุลาคม 2555 |
| Last Update : 30 มีนาคม 2558 12:41:16 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 3279 Pageviews. |
 |
|
|
ปาฏิหาริย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ หรือบินอยู่บนอากาศ แต่ปาฏิหาริย์คือการเดินอยู่บนผืนดินและมีความสุขในทุกย่างก้าว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 127 คน [
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
ต้องขอยกย่องและสรรเสริญเลยครับ ที่ จขบ. เสียสละเวลาไปอ่านเรื่องเพชรพระอุมาอัดไว้ให้ผู้พิการทางสายตาได้ฟัง เป็นกิจกรรมเพื่อสังคมที่สุดยอดมาก ๆ เลยครับ
เสียงคนอ่านเพราะดีครับ ฟังลื่นหูดีด้วย อักขระชัดเจนดีมาก น้ำเสียงเน้นเป็นจังหวะให้น่าสนใจฟังเป็นอย่างมากเลยครับ แบบนี้คนฟังต้องติดตามฟังโดยตลอดแน่ ๆ ครับ
อิอิ