คนไทยใจดี.....

ครอบครัวพี่ๆ เค้าเพิ่งกลับจากเดินทางพักผ่อน.... น้ามิยูกิโทรมาเอ็กซ์คิวท์แต่เช้าว่าจะมาส่งพี่ๆ สายๆ หน่อย สัก 10-11 โมง...คุณแม่ก็ใจดี ไม่ได้คาดคั้นเวลาที่แน่นอน แถมยังบอกอีกว่า ตามสบายเพราะฉานไม่ได้ไปไหน
กริ๊งงงงงงงงง
พอใกล้เที่ยง...อ้าว น้าเดฟกี้โทรมา บอกว่า
"เด็กๆ อยู่ที่ฉันนะ ฉันมาเฝ้าพ่อผ่าตัดที่โรงพยาบาล เด๋วจะพาไปส่ง"
อีกละ...คุณแม่ใจดีไม่ได้ถามเวลา...ความที่ไม่รู้เรื่องมาก่อนเรื่องผ่าตัด ....ก็ไม่อยากเซ้าซี้คนกำลังวุ่นๆ อ่ะนะ
กริ๊งงงงงงงงง
น้ามิยูกิโทรมาอีก...ถามว่า "รู้แล้วใช่ไหมว่าเด็กๆ อยู่ไหน"
เอ้า...ชักยั่วะแล้วนะเฟ้ย.....ทีนี้ คุณแม่เลยกัดไปเล็กน้อยว่า "ก็รออยู่เนียะ ว่าจะไปโกรเซอร์รี่เลยไม่ได้ไปเลย"
น้ามิยูกิคงจะแก้เก้อด้วยการบอกว่า "บอกให้มากิเอะโทรมาแล้วนิหน่า เนียะ เธอต้อง give hard time กะมากิเอะแล้วนะ ใช้ไม่ได้ ทำไมไม่โทรบอกเธอ"
คุณแม่ก็ไม่อยากจะเข้าข้างพี่เค้าหรอกนะ เพราะผู้ใหญ่คุยกันทั้งนั้น...แล้วมันก็ไม่ใช่หน้าที่คุณแม่ที่จะไปไล่บี้พี่มากิเอะสักกะหน่อย
กริ๊งงงงงงงงง
พี่มากิเอะโทรมา บอกว่า จะกลับตอนบ่ายโมง ให้คุณแม่รีบไปช้อปปิ้งได้เลย
ง่ะ...45 นาทีเนียะนะ...ในใจแม่ก็นึก...ไม่เชื่อหรอกว่า น้าเดฟกี้จะพาพี่ๆ กลับมาภายในหนึ่งชั่วโมง....แต่คุณแม่หมดไฟแระไม่เหาะไปให้เหนื่อยหรอก

ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ต่อโต๊ะเก้าอี้ของลูกกันดีกั่วนะ
ต่อกันหนุกหนาน....ลูกหยิบไขควงมาสอดเข้าตามรูต่างๆ หมุนหยั่งกะผู้ชำนาญ...คุณแม่เลยสอนให้นู๋เป็นผู้ช่วยเสียเลย...ลูกดูจะมีทักษะพอควร... เสียแต่ว่า ไม่ค่อยอดทน... พอรู้ว่าต้องสอดตะปูยังไง ก็หนีไปทำชิ้นใหม่ของตัวเอง ไม่รอเป็นผู้ช่วยคุณแม่แระ...เด็กคนนี้นี่
นี่เป็นครั้งแรกที่คุณแม่ได้ทำพวก diy เอง...แรกๆ ก็ทำแบบไม่มั่นใจ พอทำเสร็จก็รู้สึกหนุกๆ อยากซื้อโน่นนี่มาประกอบอีกจัง เสียดาย...บ้านเราไม่มีพื้นที่ให้คุณแม่ซื้อโน่นนี่มาทำรก
พอลูกเห็นโต๊ะเก้าอี้แล้วก็ดีใจ นั่งเล่น นั่งลากซะ....คุณแม่ก็ปล่อย...ปล่อยให้เหนื่อยไง...เด๋วจะได้หลับดีๆ
กะว่าพอได้ที่ ก็พานู๋ออกไปกินนมชมวิว...วุ้ย วิ่งรอบปาร์ค 7 รอบแย้ว...ทำมายตามันยังแข็งอยู่ฟระ...

อ้าว น่าน รถน้าเดฟกี้...อิอิ ... คงไปบ้านแล้วไม่เจอ...คุณแม่ก็ทักทายนิดหน่อย...ไม่กล้าเข็นรถไปใกล้ๆ บอกตรงๆ คุณแม่เป็นโรคประสาท เห็นเค้าเพิ่งกลับจากรพ.มา กัวง่ะ กัวเชื้อโรคมันยังติดอยู่ ไม่อยากให้เล่นกะลูก
บ้าม่ะ คุณแม่นี่

ในที่สุดลูกก็หลับได้...หลับแป๊บเดียว รีบตื่นมาเล่นกะพี่ๆ ไม่เจอกันตั้งนาน ท่าทางคิดถึง เด๋วนี้เรียกพี่โทโมเอะชัดแจ๋วเลยว่า "โทๆ"
พี่มากิเอะก็ใจดี...ไปลากลังชุดเครื่องครัวเด็กๆ มาเล่นกะลูก...ลังนี้อยู่ชั้นบนสุดของตู้เสื้อผ้า....
แล้ว...พวกเราก็เจอชุดว่ายน้ำสีชมพูของพี่โทโมเอะ...อยากจะบ้า...ก็หากันเกือบตายเมื่อ 2-3 เดือนก่อน...หาจนพี่โทโมเอะกล่าวหาว่า ของอะไรๆ อยู่บ้านเราหายหมด...ก็ไม่หายได้ไงละจ๊ะ ทิ้งๆ ขว้างๆ กันซะ...คุณแม่นะ ไม่เหมือนน้ามิยูกินะ คอยตามเก็บกวาด...555
ลูกได้เล่นเครื่องครัวอย่างหนุกหนาน...ทำท่าเหมือนรินน้ำชา กินเสต็กได้เหมือนมากกก...ที่แม่ประหลาดใจสุดๆ คือ ลังนี้ หนักพอควร...ลูกแม่ยกขึ้นมา ย้ายไปโน่นนี่ได้วุ้ย....ฮือฮาๆๆ
มื้อเย็น เกิดป้อนนู๋ลำบากมาก... เพราะแม่ใจร้อน...นู๋ไม่มีความอยากอาหารมาก เลยไม่รีบงับๆ อย่างเคย (ท่าทางมื้อกลางวันนี่ จะอยู่ท้องนานเหลือเกิน) มื้อนี้เลยล่อเข้าไปชั่วโมงก่าๆ แต่ก็เป็นชั่วโมงที่คุณแม่ได้เรียนรู้อะไรในตัวนู๋เยอะเลย
รู้ว่า ลูกชอบให้คุณแม่เล่นตุ๊กตาบาร์บี้กะเมี๊ยวเมี๊ยวแบบสมมติว่าพวกเค้าอินเตอร์แอคกะเรา...ลูกดูจะถูกใจมากเลยเวลาบาร์บี้ยกมือ "ไฮไฟว์" หรือ เมี๊ยวเมี๊ยวงับอาหาร ลูกพยายามช่วยยกมือ ยกแขนบาร์บี้เลี้ยนแบบคุณแม่... ที่น่าทึ่งคือ ลูกมีครีเอทท่าเองด้วย อย่างพอ ไฮไฟว์เสร็จ ลูกจับมือบาร์บี้ทำท่าปรบมือ แล้วพูดว่า "เก่ง" ...เออ แน่ะ

Create Date : 18 สิงหาคม 2549		4 comments
Last Update : 18 สิงหาคม 2549 10:31:50 น.
Counter : 764 Pageviews.
Share Tweet