I AM SOMEONE
<<
สิงหาคม 2556
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
28 สิงหาคม 2556

อย่ามองคนแค่เปลือก!

ข้อดีของการสอนหนังสือก็คือการได้รู้จักคนหลากหลายประเภท โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ๆ อย่างลูกศิษย์เรา เราชอบเป็นคนศึกษาชีวิตเรื่องราวของชีวิตคนอื่น ชอบซักถาม ชอบสัมภาษณ์ มันสนุกดีที่ได้รู้เรื่องที่เจ้าของเรื่องเล่า ยิ่งเห็นสีหน้าท่าทางของพวกเขาด้วยแล้ว ยิ่งสนุก จนบางทีก็เอาไปเป็นวัตถุดิบส่วนหนึ่งในการสร้างตัวละครในนิยายหรือการยกตัวอย่างการสอนหลายๆ ครั้งได้เลย

อย่างเมื่อวานนี้ มีลูกศิษย์เกรียนกลุ่มหนึ่ง 5 คน เป็นเด็กที่เรียนปีหนึ่งมาสามรอบ รอบที่สามจึงตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ เราไม่รู้ว่าพวกนี้ถูกโฉลกอะไรกับเรานักหนา หรือเราเป็นดวงที่ต้องชะตากับคนพวกนี้มากกว่าพวกเด็กกลุ่มอื่นๆ แต่ละคนก็หน้าแก่กันเชียว พวกนี้จึงชอบมาคุยกับเรา ชอบชวนไปสังสรรค์ด้วย ทั้งที่เราไม่เที่ยวกลางคืนเลย ค่ำลงก็อาบน้ำนอน อนามัยสุดๆ มันเห็นเราขี้เมาหรือไงก็ไม่รู้นะ วันศุกร์ทีไรก็แชทมาในเฟซบุคว่า “วันนี้วันศุกร์แห่งชาติแล้วนะอาจารย์ ต้องฉลองกันหน่อย” เราอ้างไปว่า “ไม่มีตังค์” เออ ข้ออ้างนี้เป็นอันเข้าใจ พอเมื่อวานเราสอนกลุ่มนี้ก็เอาอีกแล้ว “อาจารย์วันศุกร์สิ้นเดือนนะครับอย่าลืม อย่าบอกว่าไม่มีตังค์นะ เพราะเงินเดือนเพิ่งออก” เออ มันรู้ทันอีกแน่ะ เราไม่ได้ตอบรับไปหรอก เพราะยังไงก็ไม่ใช่แนวเราอยู่ดี ไม่เคยคบเด็กคราวลูกเป็นเพื่อน

แต่เด็กพวกนี้มีน้ำใจมากๆ อาทิตย์ก่อนมันก็มาแชทกวนประสาทเรา แล้วก็ถามเราว่า “อาจารย์ทำอะไรอยู่ครับ” เราก็เลยตอบไปว่า “หาบ้านเช่า” ซึ่งเราก็หาอยู่ในเนตอยู่จริงๆ เท่านั้นแหละ มันกระตือรือร้นช่วยกันในกลุ่มสี่ห้าคนช่วยกันหาบ้านเช่าให้เรากันใหญ่ หลังจากนั้นเราก็ไปตามบ้านที่ว่า แต่เราไม่ชอบ พอเจอหน้าเมื่อวาน พวกนี้พากันถามเราว่า “อาจารย์ได้บ้านเช่าหรือยังครับ” โห...ฟังแล้วน้ำตาจะไหล เพื่อนกันแท้ๆ ยังไม่สนใจถามเราขนาดนี้เลย แต่เด็กพวกนี้กลับให้ความสำคัญและจดจำ เราบอกไปว่ายังไม่ได้ คำตอบที่กลับมาคือ “เดี๋ยวพวกผมช่วยหาครับ” ปัญหาบ้านเช่าของเราเป็นปัญหาของกลุ่มพวกเขาเลยหรือเนี่ย?

ใครจะไปรู้ว่ากลุ่มเด็กที่เกรียนสุดในห้อง ท่าทางราวกับเด็กอาชีวะที่ดูเหมือนจะไปมีเรื่องอยู่ตลอดเวลาจนไม่น่าเข้าใกล้ด้วย กลับมีน้ำใจกับหญิงวัยกลางคนที่มันเรียกว่าอาจารย์โดยไม่หวังผลว่า เราจะให้คะแนนมากหรือน้อย พอเลิกเรียนก็ช่วยปิดไฟปิดแอร์ในห้องเรียนโดยไม่ต้องเอ่ยปากขอร้อง ช่วยถือของไปส่งที่ห้อง ช่วยเดินไปส่งที่ห้อง คงกลัวเราจะเหงา ซึ่งเด็กเรียนเก่งๆ ไม่เคยแสดงออกกับเราเช่นนี้เลย

พวกเขาทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้นว่าอย่ามองคนที่แค่ความเกรียน เพราะบางทีเด็กเกรียนก็ยังมีความจริงใจมากกว่าคนใกล้ตัวอีกหลายคนที่เราคาดหวังเสียด้วยซ้ำ




 

Create Date : 28 สิงหาคม 2556
2 comments
Last Update : 28 สิงหาคม 2556 21:49:26 น.
Counter : 2076 Pageviews.

 

จรืงครับ มองลึกๆ ดีกว่า

 

โดย: เภสัชเอก 28 สิงหาคม 2556 22:58:03 น.  

 

มีเรื่องขำๆ มาฝาก วันเดียวกันนั้น เด็กคนหนึ่งในกลุ่มเล่าว่า มันไปซื้อหมูปิ้งที่ตลาด ถามแม่ค้าว่า "ไม้ละเท่าไหร่"
แม่ค้าตอบว่า "ด้านนี้ 5 ด้านนี้ 7"
พอถามต่อว่า "มันต่างกันยังไงเพราะเห็นมันขนาดเท่ากัน"
แม่ค้าว่า "7บาทปิ้งวันนี้ 5 บาทปิ้งเมื่อวาน" (แม่ค้าก็ซื่อสัตย์เนอะ)

เด็กถามเราว่า "เป็นอาจารย์ อาจารย์จะซื้ออันไหนครับ"
เราถามกลับไปว่า "ไม่รู้ดิ ต้องเห็นอ่ะ แล้วตกลงคุณซื้อแบบไหนล่ะ"
เด็กตอบว่า "ผมก็ซื้อไม้ละ 5 บาทละครับ"
เราถามต่อ "แล้วเป็นไง?"
"มันก็ส้มๆ เป็นยางๆ นิดหน่อยครับ แต่ก็กินได้ " เด็กตอบ5555

 

โดย: Alex on the rock 29 สิงหาคม 2556 11:19:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Alex on the rock
Location :
มหาสารคาม Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [?]




Blog นี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว เป็นความเห็นส่วนตัว ผู้อ่านอาจจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับข้อเขียนใน Blog กรุณาแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพและเคารพสิทธิ์ในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญของเจ้าของ Blog ด้วย หากผู้อ่านที่แสดงความคิดเห็นไม่อาจจะปฏิบัติตามนี้ได้ เจ้าของ Blog สามารถลบความคิดเห็นของท่านโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบ
[Add Alex on the rock's blog to your web]