.... ทำไม ต้องทำประกัน???.... (ด้วยคะ)........

...




"ไม่ทำ ก็แย่ดิ เกิดไปเฉี่ยวชนมา ก็ต้องเสียค่าซ่อมเยอะแยะ..."
รถยนต์ออกมาใหม่ๆ ก็ทำประกันชั้นหนึ่งไว้...
รถยนต์มือสอง ก็ทำประกันตามแต่บริษัทจะรับ ชั้นสามบ้าง สามบวกบ้าง...ว่ากันไป...
รถมอเตอร์ไซค์ ก็ทำประกัน เผื่อรถหาย...

แต่ รถทุกคันต้องทำประกันภัยขั้นต่ำ ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ...
เผื่อไปชนไปเฉี่ยวใคร จะได้มีค่ารักษาพยาบาล...ช่วยจ่ายให้โดยบริษัทประกัน...

ซื้อบ้าน ก็ต้องทำประกันเนอะ... ทำประกันอัคคีภัย เผื่อไฟไหม้ หรือ ถูกผู้ก่อการร้ายมาเผา...

ดีนะ กฎหมายไม่ได้บังคับให้ "คน" ทำประกันตัวเองเอาไว้...
เอ๊ะ... ดี หรือไม่ดีหว่า....???


ทำประกันชีวิตของตัวเองเอาไว้ เผื่อตายไป ก็จะได้มีค่าโลง ค่าสัปเหร่อ... อิ อิ อิ...
ทำประกัน คุ้มครองสุขภาพ เผื่อขับรถไปเจอจิ๊กโก๋เอาหินมาปากระจก...
ถ้าไม่ถึงตาย ก็จะได้มีบริษัทประกันมาจ่ายค่านอนโรงพยาบาลให้เนอะ....

ทำประกันตั้งแต่อายุยังน้อยๆ เบี้ยประกันก็ต่ำ ยังไม่ทันตาย ครบสัญญา จะได้มีเงินก้อนไว้ใช้จ่าย เที่ยวเล่น หรือเอาไปลงทุนต่อ ฯลฯ...
แต่ถ้าทำประกันตอนแก่ๆ เบี้ยก็แพงขึ้นๆทุกปี ตามอายุ... แล้วก็ไม่รู้จะได้อยู่ใช้เงินรึเปล่า...เนอะ...

เบี้ยประกัน ถ้าคิดเป็นปี ก็ดูเหมือนจะแพง...
แต่ถ้าคิดเป็นเดือนก็เอา 12 หาร...
ถ้าคิดเป็นวัน เท่ากับเบียร์ขวด บุหรี่ซอง... อือมม...
หรือบัตรเติมเงินโทรศัพท์สำหรับเมาท์ โลชั่นกันแก่... แม๊กกาซีนที่มีแต่โฆษณาขายของ... เฮ้อออ...
แล้วสิ่งเหล่านี้ ก็หลอกให้เราใช้เงินจนเกินกว่าจำเป็น... แต่ทำให้เรานึกว่า มันจำเป็นจริงๆ ขาดไม่ได้...

ถ้าตัดรายจ่ายเหล่านี้ออกได้วันละร้อย ก็ไม่เลวเนอะ...
ฝากแบงก์เอาไว้ก่อน (0-1 ปี)...
พอได้เยอะๆก็ซื้อสลากออมสิน มีให้ลุ้นทุกเดือน ( 3 ปี)
อย่าลืมซื้อประกันให้ตัวเองซักหนึ่งกรมธรรม์ไว้อุ่นใจ... (5-20 ปี)
ถ้าอยากเล่นหุ้น ลุ้นราคาทองคำ ก็น่าจะใช้เงินที่เหลือๆจากเงินออม ...

ทองคำเมื่อก่อนก็มั่นคงดี แต่ตอนนี้ วูบวาบไหวเกินใจฝัน ใครจะเล่นก็ระวังนิดนึง ...


การทำประกันชีวิต เป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง ที่ผลตอบแทนไม่น่าตื่นเต้นเท่าไร...
แต่ คนเราจะได้เห็นประโยชน์ของมัน ก็ต่อเมื่อถึงเวลาคับขัน...
และคนส่วนใหญ่มักจะ "ลืม" ที่จะทำไว้ให้ตัวเอง
เพราะว่า... มัวแต่ใช้เวลาตลอดชีวิตในการคิดเรื่องอื่นๆๆๆ... และอื่นๆๆ...ฯลฯ...


รักครอบครัว ห่วงคนที่เหลือ... ทำประกันไว้ให้ตัวเองซักหนึ่งฉบับ
กับบริษัทไหนก็ได้ ที่ชอบพอถูกใจ...เนอะ...

เริ่มต้นจากฉบับเล็กๆ แค่พอค่าโลง ค่าจัดงานศพ...
หรือถ้าเผื่อยังไม่ตาย... แต่พะงาบๆอยู่ จะได้มีใครมาช่วยจ่ายค่าหมอ ค่าพยาบาลให้...

ถ้ามีเงินมากขึ้น ก็ทำฉบับที่สองที่สาม...ทำเพิ่มได้ตลอด เท่าที่ใจต้องการ...
เผื่อเกิดอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้นมา ลูกหลานจะได้พอมีเงินไว้ทำทุน...
แล้วก็ตั้งหลักได้ โดยไม่เดือดร้อนเกินไป...



สุดท้ายนี้... ขอให้ฉัน เป็นผู้(มีโอกาส) ดูแล "ชีวิต" ของเธอเถอะ...นะจ๊ะ...


ปล. ฉันจะอยู่ดูแลเธอตราบจนวันสิ้นลมหายใจ...
ฉันไม่สัญญาหรอกนะ ว่าจะตลอดไปหรือเปล่า... แต่ว่า...
เธอไม่ต้องห่วงนะ... ถ้าฉันอยู่ไม่ถึงวันนั้น จะมีตัวแทนที่รูปร่างหน้าตาดีกว่าฉันมาคอยดูแลเธอ... ในทุกวันนั้นของปี...

วันที่เราพบกันครั้งแรกไง...


...

Create Date : 15 มิถุนายน 2552		5 comments
Last Update : 16 มิถุนายน 2552 4:14:32 น.
Counter : 700 Pageviews.
Share Tweet