ปลายทศวรรษที่ 1660 เซอร์คริสโตเฟอร์เร็นได้รับมอบหมายให้ออกแบบมหาวิหารเซนต์พอลในกรุงลอนดอนขึ้นใหม่ มีเรื่องเล่าว่าวันหนึ่งขณะที่ท่านไปตรวจบริเวณก่อสร้างในมหาวิหารแห่งนี้ คนงานจำท่านไม่ได้ เร็นเดินไปรอบๆ ถามคนงานหลายคนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คนงานคนหนึ่งตอบว่า “ผมกำลังตัดแผ่นหิน”คนงานอีกคนหนึ่งตอบว่า “ผมกำลังหาเงินวันละห้าชิลลิ่งสองเพนนี” แต่คนงานคนที่สามกลับมีมุมมองที่ไม่เหมือนใคร “ผมกำลังช่วยคริสโตเฟอร์ เร็นสร้างวิหารที่ยิ่งใหญ่เพื่อพระเกียรติของพระเจ้า” ทัศนคติและแรงจูงใจของคนงานแตกต่างกันได้ถึงเพียงนี้!

 

สิ่งสำคัญคือเรากำลังทำสิ่งที่เราทำอยู่ด้วยเหตุผลใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตและหน้าที่การงาน ด้วยเหตุนี้เปาโลจึงท้าทายให้ชาวเอเฟซัสทำงาน “ไม่เหมือนอย่างคนที่ทำแต่ต่อหน้า อย่างคนที่ทำให้ชอบใจคน แต่จงทำเหมือนอย่างทาสของพระคริสต์คือกระทำตามชอบพระทัยพระเจ้าด้วยความเต็มใจ จงปรนนิบัตินายด้วยจิตใจชื่นบาน เหมือนกับปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่ปรนนิบัติมนุษย์” (อฟ.6:6-7)

 

ถ้าเราทำงานของเราเพียงเพื่อจะได้รับเงินเดือนหรือทำให้นายจ้างพอใจเราจะขาดแรงจูงใจสูงสุด นั่นคือ การทำให้ดีที่สุดเพื่อสำแดงว่าเรารักพระเจ้าแล้วเราทำงานด้วยเหตุผลอะไร? เช่นเดียวกับที่คนงานคนนั้นตอบเร็นว่าเราทำงาน “เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า” – BC