หลังจากนิตยสารข่าวฉบับหนึ่งลงบทความออนไลน์ว่าชุมชนที่ฉันอยู่เป็นหนึ่งในสิบเมืองของสหรัฐที่กำลังจะตาย คนในชุมชนโกรธแค้นมาก พวกเขาแสดงความไม่พอใจและหาหลักฐานขึ้นมาคัดค้าน ชายคนหนึ่งในชุมชนลงทุนพิสูจน์ให้เห็นว่าคำตัดสินที่ทำร้ายจิตใจนั้นไม่เป็นความจริงโดยเรียกร้องให้ประชาชนมารวมตัวกันที่ใจกลางเมืองและถ่ายวีดีโอเพื่อแสดงถึงความมีชีวิตชีวาของชุมชน วีดีโอนั้นได้รับความสนใจจากทั่วโลก และนิตยสารข่าวฉบับนั้นก็ออกมายอมรับว่าตนตัดสินผิด แต่องค์กรที่ทำการ “วิจัย” ยังยืนยันในข้อสรุปของตน ทั้งที่เป็นข้อสรุปที่มาจากหลักเกณฑ์ที่จำกัดหลายอย่าง

 

การที่องค์กรนั้นออกมาปกป้องตนเองทำให้ฉันประหลาดใจ เพราะข้อสรุปลอยๆ ของพวกเขาไม่น่าจะมีอะไรมาสนับสนุนได้เลย แต่แล้วฉันก็คิดได้ว่าบ่อยครั้งที่มีการตัดสินที่ไม่ถูกต้องเพราะมีข้อมูลเพียงเล็กน้อยตัวอย่างชัดเจนในพระคัมภีร์คือเรื่องเพื่อนของโยบ พวกเขาลงความเห็นอย่างผิดๆว่าโยบทำบาปจึงเกิดเรื่องเลวร้ายกับเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

 

ในตอนท้าย พระเจ้าทรงแก้ต่างแทนโยบและทรงเฉลยคำตอบที่น่าตกใจพระองค์ไม่ได้ทรงตำหนิเพื่อนของโยบที่ตัดสินโยบ แต่ทรงตำหนิที่พวกเขาพูดถึงพระเจ้าแบบผิดๆ (โยบ.42:7) เรื่องนี้เตือนเราให้ถ่อมใจว่าเมื่อเราลงความเห็นอย่างสะเพร่าเกี่ยวกับคนอื่น เราก็กำลังทำผิดต่อพระเจ้า – JAL