เมื่อดอกไม้ดอกแรกของฤดูใบไม้ผลิบานในสวนของเรา ลูกชายวัย 5 ขวบของฉันก็เดินลุยเข้าไปในแปลงดอกแดฟโฟดิล เขาสังเกตเห็นซากต้นไม้ที่ตายไปเมื่อเดือนก่อน แล้วพูดว่า “แม่ครับ เวลาผมเห็นอะไรตาย ผมมักคิดถึงวันอีสเตอร์ เพราะพระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน” ฉันจึงตอบว่า “เวลาแม่เห็นอะไรที่มีชีวิต อย่างดอกแดฟโฟดิล ทำให้แม่คิดถึงว่าพระเยซูทรงฟื้นขึ้นจากความตาย!”

 

พระกิตติคุณลูกากล่าวถึงเหตุผลข้อหนึ่งที่ทำให้เรารู้ว่าพระเยซูทรงฟื้นคืนพระชนม์ คือ พระองค์ทรงปรากฏแก่นักเดินทางสองคนที่กำลังไปเอมมาอูส สามวันหลังจากทรงถูกตรึงที่กางเขน พระเยซูทรงดำเนินไปกับเขา เสวยพระกระยาหารร่วมกับเขา พระองค์ยังทรงสอนบทเรียนจากคำพยากรณ์ในพันธสัญญาเดิมแก่เขาด้วย (ลูกา 24:15-27) การพบหน้ากันครั้งนี้ทำให้นักเดินทางทั้งสองได้รู้ว่า พระเยซูทรงมีชัยเหนืออุโมงค์ฝังศพ พระองค์ทรงฟื้นขึ้นจากความตาย ด้วยเหตุนี้คนทั้งสองจึงเดินทางกลับเยรูซาเล็มและบอกกับเหล่าสาวกว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นขึ้นมาแล้วจริงๆ” (ลูกา 24:34)

 

หากพระเยซูไม่ได้ฟื้นคืนพระชนม์ ความเชื่อของเราที่เป็นคริสเตียนคงไร้ความหมาย และเรายังคงต้องอยู่ใต้การลงโทษเนื่องจากบาปของเรา (1 คร.15:17) แต่พระคัมภีร์บอกเราว่า พระเยซู “ทรงฟื้นจากความตายเพื่อให้เราเป็นคนชอบธรรม” (รม.4:25) ในวันนี้เราจึงมาหาพระเจ้าได้เพราะพระเยซูทรงพระชนม์อยู่! – JBS