สองสามสัปดาห์หลังจากเขียนบทความชิ้นหนึ่งในมานาประจำวันเกี่ยวกับความสำคัญของการทำตามกฎหมาย ผมออกเดินทางไกลถึง1,300 กิโลเมตรโดยตั้งใจจะขับรถไม่เกินความเร็วตามที่กำหนด ขณะที่กำลังขับรถออกจากเมืองเล็กๆ ในนิว เม็กซิโก ผมสาละวนกับการแกะห่อแซนวิชจนลืมดูป้ายจราจร จึงได้รับใบสั่งข้อหาขับรถเร็วเกินกำหนด บทเรียนแรกของผมสำหรับวันนั้นคือ การไม่ใส่ใจให้ผลลัพธ์เช่นเดียวกับการตั้งใจฝ่าฝืนกฎหมาย และผมยังต้องเดินทางอีก 1,000 กม!

 

บทเรียนที่สองคือสิ่งที่เราตั้งใจทำจะถูกทดสอบเสมอ ผมคิดถึงถ้อยคำของโมเสสต่อประชากรของพระเจ้าที่กำลังเตรียมตัวเข้าแผ่นดินแห่งพันธสัญญา “ท่านทั้งหลายจงระลึกถึงทางซึ่งพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของท่านทรงนำท่านอยู่ในถิ่นทุรกันดารถึงสี่สิบปี เพื่อพระองค์จะทรงกระทำให้ท่านถ่อมใจ และทดลองให้ทราบว่าจิตใจของท่านเป็นอย่างไร ดูว่าท่านจะรักษาพระบัญญัติของพระองค์หรือไม่” (ฉธบ.8:2)

 

ศิษยาภิบาลและนักเขียนชื่อยูจีน ปีเตอร์สันเรียกกระบวนการติดตามพระคริสต์ว่า “การเชื่อฟังยาวนานในทิศทางเดิม” ทุกครั้งที่เราตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเริ่มเชื่อฟังมักจะมีอีกหลายเรื่องตามมาให้เราต้องตัดสินใจ

 

พระเจ้าทรงเมตตาส่งสัญญาณมาเตือนผมว่า การตั้งใจที่จะเชื่อฟังพระองค์สำคัญมากขนาดไหน รวมถึงให้ใส่ใจตลอดเส้นทางด้วย – DCM