ลองคิดว่าถ้ามีคู่แข่งประลองปัญญาที่ไม่เหมาะกันอย่างที่สุดจะเป็นใครได้บ้าง เช่น จะเป็นอย่างไรถ้าเราเอาไอน์สไตน์ไปถกเรื่องทฤษฎีสัมพันธภาพกับเด็กป.1? หรือให้จอร์จวอชิงตัน คาร์เวอร์ไปถกเรื่องวิศวกรรมเคมีชีวภาพกับนักเรียนมัธยม?

แค่คิดที่จะนำสองคู่นี้มาถกกันก็น่าขันแล้วฝ่ายหนึ่งเป็นอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญ แต่อีกฝ่ายคงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยเลย

มีอีกคู่หนึ่งก็คือ พระเจ้ากับใครก็ตามที่โต้แย้งกับพระองค์เรื่องแผนการที่พระองค์มีไว้สำหรับมนุษยชาติ นี่คือคู่ที่ไม่เหมาะกัน! กระนั้นเราก็ยังได้ยินผู้คนพยายามอธิบายอยู่บ่อยๆ ว่าวิถีทางของตัวเองดีกว่าพระปัญญาอันหาที่เปรียบมิได้ของพระเจ้าอย่างไรบ้าง

ผมได้รับจดหมายจากชายผู้หนึ่งในเรือนจำกล่าวว่า “ผมมาถึงจุดนี้ในชีวิตที่ในที่สุดผมก็ยอมรับว่าพระเจ้ามีจริงและทรงเป็นผู้สร้างสรรพสิ่ง ผมเหนื่อยกับการพยายามทำสิ่งต่างๆ ตามวิถีของผมเมื่อผมเริ่มถ่อมใจลงและยอมรับพระวจนะของพระเจ้า ผมก็พบคำตอบ”

การปฏิเสธแผนการช่วยให้รอดของพระเจ้า เพราะเราคิดว่าเรารู้ดีกว่าถือเป็นเรื่องน่าขัน! การเชื่อวางใจพระคริสต์ผู้ทรงยกบาปผิดของเราเท่านั้น ที่จะทำให้เรากลับคืนดีกับพระเจ้าได้ (ยน.14:6; รม.3:23; 6:23) คุณยังพยายามทำทุกอย่างตามวิถีทางของตัวเอง เพราะคิดว่าคุณรู้ดีกว่าใครหรือไม่?(สภษ.16:25) จงเห็นด้วยกับพระเจ้าและเดินตามทางของพระองค์ – JDB