ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนักวิ่งเหรียญทองอย่างเอริค ลิดเดลล์ ที่จะปฏิเสธไม่ลงแข่งในวันอาทิตย์ในโอลิมปิคปี 1924 เพราะเขามีความเชื่อมั่นคงว่า วันขององค์พระผู้เป็นเจ้ามีไว้สำหรับการนมัสการและการพักผ่อน

 

แต่ก่อนหน้านั้นหนึ่งปี เอริคต้องพบกับสถานการณ์ที่ยากกว่า เขาได้รับเชิญให้ไปพูดถึงความเชื่อในพระคริสต์กับกลุ่มคนงานเหมืองลิดเดลล์กล่าวถึงการที่เขาต่อสู้กับตัวเองว่า “ผมพยายามหลีกเลี่ยงงานที่ต้องเกี่ยวข้องกับสาธารณชนมาโดยตลอด แต่ดูเหมือนเวลานี้พระคริสต์จะทรงนำผมไปในทิศทางตรงกันข้ามและผมกลัวที่จะไปต่อ ในที่สุดผมจึงตัดสินใจวางทุกอย่างไว้กับพระองค์ เพราะถ้าพระองค์ทรงเรียกให้ผมทำอะไร พระองค์ก็จะทรงประทานกำลังที่จำเป็นให้กับผม และเมื่อก้าวต่อไปผมก็ได้รับกำลังนั้น”

 

หนึ่งวันหลังจากที่เขาตอบรับคำเชิญให้ไปแบ่งปันความเชื่อต่อหน้าสาธารณชน เอริคได้รับจดหมายจากเจนนี่ พี่สาวของเขาที่อยู่ในประเทศจีนซึ่งเขียนขึ้นหลายสัปดาห์ก่อนหน้าและลงท้ายด้วยข้อพระคัมภีร์ว่า “อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้า อย่าขยาด เพราะเราเป็นพระเจ้าของเจ้า เราจะหนุนกำลังเจ้า เออ เราจะช่วยเจ้า เออ เราจะชูเจ้าด้วยมือขวาอันมีชัยของเรา” (อสย.41:10)

 

ทุกครั้งที่พระเจ้าทรงเรียกเป็นโอกาสที่เราจะตอบว่า “ได้ครับ/ค่ะ” และวางใจในกำลังที่มาจากพระองค์ ไม่ใช่จากตัวเราเอง – DCM