เราเพลิดเพลินไปกับการบรรเลงเพลงอันไพเราะของวงออร์เคสตราในงานแสดงวัฒนธรรมที่บันดุงประเทศอินโดนีเซีย ก่อนถึงเพลงสุดท้าย ผู้ชม 200 คนได้รับแจกอังกะลุงซึ่งเป็นเครื่องดนตรีทำจากไม้ไผ่ เขาสอนวิธีการเขย่าให้เข้ากับจังหวะของผู้ควบคุมวง ไม่ช้าเราก็รู้สึกเหมือนกับว่าเราเป็นวงออร์เคสตรา เราภูมิใจว่าเราเก่งมาก! จากนั้นผมก็เข้าใจว่าคนที่เก่งไม่ใช่เรา แต่เป็นผู้ควบคุมวงต่างหากที่ควรได้รับคำยกย่อง

เช่นเดียวกัน เมื่อชีวิตราบรื่นทุกด้าน เราก็อาจรู้สึกภูมิใจได้ง่าย เราคิดว่าเราเก่งและเราประสบความสำเร็จเพราะความสามารถของเราเอง ในเวลาแบบนั้น เรามักจะลืมว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคือพระเจ้าประเสริฐผู้ทรงสร้าง สรรหาปกป้องและป้องกันภัยอันตราย

ดาวิดไม่ลืมความจริงข้อนี้ “แล้วกษัตริย์ดาวิดก็เสด็จเข้าไปเฝ้าพระเจ้า และกราบทูลว่า “ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์เป็นผู้ใดเล่า และพงศ์พันธุ์ของข้าพระองค์เป็นอะไรเล่าที่พระองค์ทรงนำข้าพระองค์มาไกลจนถึงแค่นี้” (1 พศด.17:16)หัวใจของดาวิดพองโตขึ้นด้วยความซาบซึ้งในความประเสริฐของพระเจ้า

ครั้งต่อไปที่เรารู้สึกว่าพระพรที่ได้รับเป็นเพราะตัวเราเอง ขอให้เราหยุดและระลึกว่าพระเจ้าต่างหากที่เป็นผู้ทรงอวยพรเรา – AL