ลูกฉิ่ง

......

 ชื่อสามัญ Duea ching ชื่อท้องถิ่น ชิ้งขาว

 จิ้งขาว ซิ้งขาว  มะเดื่อซิ้ง เดื่อฉิ่ง

 ผลอ่อน รสชาติฝาดมัน นิยมทานเป็นผักสด เป็นผักเคียง

ผักเหนาะ ขบหรือเคี้ยวกรอบ คล้ายมะเขือพวง

กินกับ อาหารที่มีรสเผ็ด ได้แก่ น้ำพริก แกงพุงปลา

 หรือกินร่วมกับน้ำพริก ขนมจีนน้ำยา หรือแกงชนิดต่าง ๆ

 บางคนนิยมนำไป ปรุงใส่แกงเผ็ด อร่อยมาก

โดยเฉพาะ กินกับขนมจีนปักษ์ใต้ ช่วยเพิ่มรสชาติ

บนสำรับกับข้าวชาวภาคใต้ เกือบทุกมื้อจะมีผลอ่อน “มะเดื่อฉิ่ง”

วางเป็นผักเคียงไม่เคยขาด

ทางภาคเหนือ ทานผลอ่อนน้อยกว่าภาคใต้

ลูกฉิ้งมีรสฝาดมีสรรพคุณแก้ท้องอืด ท้องเสีย

ซึ่งเป็นภูมิปัญญา ของคนโบราณ

เนื่องจากขนมจีน เป็นอาหารอ่อน แป้งที่ทำขนมจีน ต้องแช่

 หรือหมักไว้ก่อน คนที่ธาตุอ่อน หรือท้องไม่ปกติ

ถ้าทานขนมจีน อาจทำให้ท้องเสียได้

จะต้องเคียงด้วยผักที่มีรสฝาดเช่นลูกฉิ้ง มันปู บัวบก หัวปลี

 ยอดจิกหรือผักอื่นๆที่มีรสฝาด

ลูกฉิ้ง ลักษณะทั่วไป เหมือนมะเดื่อ แต่มะเดื่อเนื้อผล จะเนื้อเหนียว

และไม่มีรสชาติ ที่หวานมันปนฝาด

มะเดื่อโดยทั่วไปไม่นิยมรับประทาน เหตุเพราะว่า

 มีแมงหวี่เข้าไปอยู่ข้างใน 

ไม้ยืนต้นตระกูลมะเดื่อสูงประมาณ 3 - 5 เมตร แตกกิ่งก้านมาก

 เปลือกต้นเรียบสีน้ำตาล อมเขียว ใบ

ใบเดี่ยวขนาดใหญ่สีเขียวเข้ม ก้านใบสีแดง

 หน้าใบเรียบเป็นมัน ขอบใบเรียบ หลังใบมีก้านใบนูน

ผล ผลกลมขนาด เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1-1.2ซม.

ผลออกตามต้นและกิ่งก้าน มีลักษณะเป็นช่อ ๆ

ช่อละประมาณ 5-30 ผล ผลกลมสีเขียว

 ข้างในมีเมล็ดเล็กๆ สีชมพูอ่อน

 ลักษณะคล้ายเกสรตัวผู้ เบียดกันอยู่ภายใน

























ขอบคุณที่มา fb. Siriwan Jane
ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพ