อบเชย

........

ชื่อสามัญ Cinnamon, Cassia จัดอยู่ในวงศ์อบเชย

 ชื่อท้องถิ่น บอกคอก พญาปราบ สะวง กระดังงา ฝักดาบ

 สุรามิด กระแจกโมง โมงหอม กระเจียด เจียดกระทังหัน

 อบเชยต้น มหาปราบ

อบเชยมีหลายชนิด มีคุณภาพที่แตกต่างกันออกไปตามสถานที่ปลูก

 หรือแหล่งผลิต อบเชยแต่ละชนิด

จะมีคุณสมบัติหรือสรรพคุณทางยาที่ใกล้เคียงกัน

 สามารถนำมาใช้แทนกันได้

 อบเชยพันธุ์ที่มีชื่อเสียง คุณภาพดีและราคาแพงที่สุด คือ

 อบเชยสายพันธุ์จากศรีลังกา สายพันธุ์จากจีนจะอ่อนที่สุด

 ส่วนอบเชยไทย ไม่ค่อยเป็นที่นิยม เพราะเปลือกหนา

และไม่หอม บางข้อมูลว่าอบเชยญวน มีคุณภาพสูงสุด

รองลงมาคืออบเชยจีน และอบเชยเทศ

ซึ่งส่วนประกอบของสารเคมี และน้ำมันระเหย

 แต่ละชนิดจะไม่เท่ากัน

อบเชยเป็นเครื่องยาหรือเครื่องเทศ

ที่ได้จาก การขูดเอาเปลือกชั้นออกให้หมด

แล้วลอกเปลือกชั้นในออก จากแก่นลำต้น

โดยใช้มีดกรีดตามยาว ของกิ่ง แล้วนำไปผึ่งในที่ร่ม

สลับกับ ตากแดดประมาณ 5 วัน และในขณะที่ตาก

ให้ใช้มือม้วน เอาขอบทั้งสองข้างเข้าหากัน

เมื่อเปลือกแห้งแล้ว จึงมัดรวมกัน โดยเปลือกอบเชยที่ดีนั้น

 จะต้องเป็นสีน้ำตาลอ่อน หรือสีสนิม

 มีความตรงและยางอย่างสม่ำเสมอ โดยยาวประมาณ 1 เมตร

 มีรสสุขุม เผ็ด หวานเล็กน้อย และมีกลิ่นหอมแบบเฉพาะ

อบเชย เป็นเครื่องเทศและสมุนไพร ที่ถูกใช้ในครัวกันมานาน

 เป็นเครื่องเทศที่มีกลิ่นหอมหวาน

ทำให้คนนิยมนำมาทำอาหาร และขนมต่าง ๆ มากมาย

 อบเชยยังมีประโยชน์ต่อสุขภาพอีกด้วย

หมากฝรั่งที่มีส่วนผสม ของอบเชย

ไม่ได้เพียงแต่ทำให้ลมหายใจหอมสดชื่น เพียงอย่างเดียว

 สามารถทำบททดสอบ เกี่ยวกับความจำได้ดี

มากกว่าคนที่เคี้ยวหมากฝรั่งรสชาติอื่น

หรือคนที่ไม่ได้เคี้ยวหมากฝรั่งด้วย

 อบเชยมีคุณสมบัติช่วยในการรักษาโรคเบาหวาน

 ป้องกันไม่ให้เกิดการจับตัว เป็นก้อนของเลือด

 และยังช่วยยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียและเชื้อราด้วย

มีสรรพคุณช่วยทำให้ร่างกาย มีความสามารถในการใช้อินซูลิน

 เพื่อการ สันดาปกลูโคสได้ดีขึ้น

ลดการดื้ออินซูลินทำให้เซลล์ต่างๆ นำน้ำตาลในเลือดไปใช้

 เป็นพลังงานให้หมดไป ไม่ค้างอยู่ในเลือด เหมาะกับโรคเบาหวาน

อบเชยที่พบได้ในประเทศไทยนั้นมีมากกว่า 16 ชนิด

แต่จะมีชนิดใหญ่ ๆ อยู่ 5 ชนิด ซึ่งสามารถแบ่งได้

"อบเชยเทศ หรือ อบเชยลังกา"

ชื่อสามัญ Ceylon cinnamon, True cinnamon

เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ถึงขนาดกลางที่ไม่ผลัดใบ

 ดอกมีขนาดเล็กเป็นสีเหลืองและมีกลิ่นหอม

 ผลเป็นสีดำ มีลักษณะคล้ายรูปไข่ ผิวเปลือกเรียบบาง

 ชนิดนี้มาจากประเทศอินเดียและศรีลังกา มีราคาแพงที่สุด

" อบเชยจีน " ชื่อสามัญ Chinese cassia,

 Chinese cinnamon, Cassia lignea,

Cassia bark, False cinnamon

ชื่อท้องถิ่น โย่วกุ้ย กวนกุ้ย อิกุ้ย ความสูง

และขนาดของลำต้นใหญ่ กว่าอบเชยเทศ พบในประเทศจีน

 แถบมณฑลกวงสี ยูนนาน และกวางตุ้ง

เนื้อในเปลือกเป็นสีแดงเข้ม มีกลิ่นหอมและมีรสหวาน

ดอกอบเชยจีน สีเหลืองอมเขียว กลีบดอกคล้ายรูปหัวใจ

 ผล มีลักษณะเป็นรูปกลมรี ขนาดเท่าเมล็ดถั่วลันเตา

ผลเมื่อสุกจะเป็นสีม่วงเข้ม

"อบเชยญวน " ชื่อสามัญ Cinnamon,

Saigon Cinnamon, Vietnamese cassia

ลักษณะลำต้นคล้ายคลึงกับอบเชยจีนมาก

 ดอกและผลมีขนาดเล็ก มีกลิ่นหอมแต่กลิ่นจะหอมไม่เท่ากับ

 อบเชยเทศ มีรสหวาน แต่ไม่ค่อยหอม

 ปลูกได้ดีมากในประเทศไทย

"อบเชยชวา หรือ อบเชยอินโดนีเซีย"

ชื่อสามัญ Indonesian cassia, Batavia cassia,

Batavia cinnamom, Panang cinnamon

 เป็นไม้ยืนต้นที่มีขนาดใหญ่กว่าอบเชยทั้งหมด

 เป็นอบเชยที่มีวางจำหน่าย ตามท้องตลาดทั่วไป

 แต่นิยมเรียกกันว่า อบเชยเทศ ดอกและผลมีขนาดเล็ก

มีกลิ่นหอมแต่น้อยกว่าอบเชยเทศ

และเป็นอบเชยที่ได้รับความนิยมสูงสุดในปัจจุบัน

"อบเชยไทย" ชื่อท้องถิ่น เชียกใหญ่ จวงดง,

 เฉียด, ฝนเสน่หา สมุลแว้ง,

 มหาปราบ หรือเป็นอบเชยที่ได้จากต้น “อบเชยต้น”

ชื่อสามัญว่า Cinnamon อบเชยชนิดจะพบได้ในป่าเขา

ที่ยังอุดมสมบูรณ์หรือป่าดงดิบทั่วไปในประเทศไทย

จัดเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่

ดอกอบเชยไทย มีกลิ่นเหม็น ดอกมีขนาดเล็กสีเหลืองอ่อน

 หรือสีเขียวอ่อน ผลอบเชยไทย ผลมีขนาดเล็ก

ลักษณะของผล เป็นรูปขอบขนาน ยาวประมาณ 1 เซนติเมตร

ผลแข็ง ตามผิวผลมีคราบขาว แต่ละมีเมล็ดเดียว

ฐานรองรับผลมีลักษณะเป็นรูปถ้วย





















































ขอบคุณข้อมูลจาก fb. Siriwan Jane
ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพค่ะ