I AM SOMEONE
<<
กุมภาพันธ์ 2557
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
232425262728 
28 กุมภาพันธ์ 2557

จนวันสุดท้าย

เราหมกหมุ่นกับเรื่องสั้นส่งประกวดนายอินทร์อะวอร์ดอยู่พักใหญ่ๆ ตั้งแต่ต้นปีแล้วล่ะ แต่ก็ทิ้งมันไว้จนเกือบลืม มานึกได้เอาสองอาทิตย์สุดท้ายก่อนหมดเขตวันที่ 28 กุมภาพันธ์

ทุกครั้งที่พริ้นต์มาอ่าน เราก็แก้ทุกครั้ง แก้คำบ้าง แก้ประโยคบ้าง ตัดโน่นเพิ่มนี่ โยกนั่น ไปโน่น รวมเบ็ดเสร็จสี่ดราฟท์ ถ้าไม่ถึงสี่โมงเย็น เราก็ยังคงแก้ไม่เลิกแน่ๆ

นึกๆ ดู เราก็มีความพยายามอยู่เกือบทุกปีนะ เท่าที่จำได้ว่าครั้งแรกที่มีประกวดนายอินทร์อะวอร์ดเหมือนสักสิบกว่าปีมาแล้วเห็นจะได้ เราก็ส่งเช่นกัน ส่งเป็นสารคดีไป สมัยนั้นเขายังไม่กำหนดหัวข้อ จึงเขียนเรื่องของตัวเอง มันไม่ได้เรื่องได้ราวหรอกแต่กล้าก็ส่ง

ปีถัดมาก็ส่งอีก อันนี้พอมีคอนเซ็ปต์หน่อย เขียนถึงประสบการณ์บางช่วงเวลา แต่ก็ไม่ได้เรื่องอยู่ดี แน่นอนว่าไม่ผ่าน

เลิกส่งไปพักหนึ่ง เพราะไม่มีแรงบันดาลใจที่จะเขียน จนเมื่อสามปีที่แล้ว เอาอีกแล้ว ช่วงน้ำท่วมเขายืดเวลาส่งเป็นต้นปี 55 เราก็เลยเอาเรื่องที่เขียนขึ้นไว้ก่อนหน้านี้ส่งไป เป็นวรรณกรรมเยาวชน นับเป็นเรื่องแรกที่เขียนขึ้นจากจินตนาการของตัวเองเป็นเรื่องยาวๆ พร้อมๆ กับส่งเรื่องสั้นอีกเรื่องหนึ่งไปด้วย (ทุกวันนี้เรื่องสั้นเรื่องนั้นถูกแปลงมาเป็นบทหนังสั้นของเราเองเสียแล้ว)

ปี 56 หรือเมื่อปีที่แล้ว ถ้าใครได้อ่าน blog เราในช่วงเวลาเดียวกันนี้ จะเห็นว่าเรางุ่นง่านกับงานเขียนอยู่เหมือนกัน ปีที่แล้วเขียนนิยายรักโรแมนติกส่งไป ช่างกล้าจริงๆ ทั้งที่ไม่มีศักยภาพในการเขียนนิยายเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากไม่ชอบอ่านนิยาย แต่ก็อยากลองเขียนดู ประมาณสองดราฟท์ แต่ให้กลับมาอ่านเองก็คงไม่อ่านแล้วนะ 555 อายตัวเอง ถ้าเลิกอายเมื่อไหร่ก็คงเอาแปะไว้ให้อ่านใน blog ในโอกาสต่อไป

ปีนี้ยังไม่ละความพยายาม อยากจะส่งสารคดีชีวิตด้วย อุตส่าห์ร่างโครงเรื่องที่จะเขียนไว้แล้ว แต่น่าเสียดายที่มาคิดได้เอาตอนปีใหม่ มีเวลาเหลือแค่สองเดือน ไม่พอที่จะเขียนให้ดีๆ ได้ จึงเลือกเขียนเรื่องสั้นอย่างเดียวพอ

เรื่องสั้นที่ส่งนั้น คิดพล๊อตไว้นานมากแล้ว ประมาณครึ่งปี แต่ยังไม่มีโอกาสลงมือเขียน กระทั่งปีใหม่ถึงได้ฤกษ์ ลากยาวจนมาถึงวันสุดท้ายของการส่งในวันนี้

อีกห้าหกเดือนก็จะได้รู้ว่า...ผลของความพยายาม(ครั้งที่เท่าไหร่ไม่อยากนับ)ของเรา จะเป็นอย่างไร?




Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2557
Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2557 21:14:24 น. 2 comments
Counter : 1538 Pageviews.  

 
บังเอิญจัง ผมเพิ่งอ่านรวมเรื่องสั้นรางวัลนายอินทร์อวอร์ดจบ แต่เป็นเล่มเก่านะครับ ปีไหนจำไม่ได้ ไปอ่านที่ห้องสมุดประชาชน แวะไปอ่านอยู่หลายสัปดาห์กว่าจะจบ เวลาอ่านจบ ก็จะเปิดไปท้ายเล่ม เพราะเขาจะมีรูปถ่าย แล้วก็ประวัติของคนเขียนแต่ละคน บางคนเนี่ย ไม่นึกเลยว่าจะเป็นนักเขียนได้ อย่างเช่น บางคนทำงานในวงการคอมพิวเตอร์ เป็นต้น


โดย: Dragonfly7Colors วันที่: 6 มีนาคม 2557 เวลา:2:42:23 น.  

 
ใช่ค่ะ เราว่าคนที่จบสายวิทยาศาสตร์ เขามีกระบวนการคิดเป็นเหตุเป็นผลมากกว่าคนเรียนทางสังคมศาสตร์ เพราะฉะนั้นเขาจึงเขียนเรื่องออกมาได้สมจริง และน่าเชื่อกว่า ซึ่งสายสังคมศาสตร์ออกแนวฟุ้งๆ เล่นสำนวนและลีลาเสียมากกว่า ซึ่งขึ้นอยู่กับกรรมการว่าชอบแบบไหน

เราก็แค่ขอให้ได้ส่งก็พอแล้ว...


โดย: Alex on the rock วันที่: 6 มีนาคม 2557 เวลา:17:49:05 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Alex on the rock
Location :
มหาสารคาม Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [?]




Blog นี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว เป็นความเห็นส่วนตัว ผู้อ่านอาจจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับข้อเขียนใน Blog กรุณาแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพและเคารพสิทธิ์ในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญของเจ้าของ Blog ด้วย หากผู้อ่านที่แสดงความคิดเห็นไม่อาจจะปฏิบัติตามนี้ได้ เจ้าของ Blog สามารถลบความคิดเห็นของท่านโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบ
[Add Alex on the rock's blog to your web]