สัปดาห์เรียกน้ำตา ช่วงนี้เราไม่ได้เสียน้ำตานานมากแล้ว แต่กลายเป็นต้นเหตุที่ทำให้คนอื่นเสียน้ำตาเสียมากกว่า รายแรกของสัปดาห์นี้ก็คือ ผู้ปกครองมาพบอาจารย์ที่ปรึกษาของลูกชายตัวเอง แต่อาจารย์ที่ปรึกษาไม่อยู่ เราก็รับหน้าเอง เพราะเคยสอนเด็กคนนี้อยู่ เราพิมพ์ผลการศึกษาให้พ่อแม่เด็ก ให้รู้ว่าลูกมีโอกาสแค่เทอมเดียว ถ้าเทอมนี้ยังติดโปรอยู่ ก็รีไทร์แน่นอน ผู้เป็นแม่น้ำตารินเลยทีเดียว คงทำใจไม่ได้ แต่ก็รู้อยู่ว่าลูกชายตัวเองมีพฤติกรรมและอุปนิสัยอย่างไร เราก็ไม่ได้เจตนาให้ร้องไห้ แต่เราก็ต้องอธิบายตามข้อเท็จจริง และบอกให้พ่อแม่หาแผนสำรองให้ลูกตัวเองไว้ด้วย แถมยังแนะนำให้พาเด็กไปคุยกับจิตแพทย์บ้าง เราไม่อยากคาดเดาตรงๆ ว่า โอกาสรอดยากมาก เพราะอาจารย์กี่คนๆ ก็เห็นคล้อยตามกันหมดว่าเรียนไม่ได้ น่าจะมีปัญหาทางจิตด้วยซ้ำ อีกราย วันนี้นี่เอง เป็นเด็กที่เราไม่เคยคุยด้วย แต่นางจะมาปรึกษาเรื่องงานในวิชาเรียน ตอนแรกเราก็แว้ดไป แต่ดูๆ แล้วนางน่าจะมีปัญหาอะไรสักอย่าง เพราะเป็นคนที่ไม่พูดอะไรเลย ไม่มีใครรู้จักนาง แม้แต่อาจารย์ที่ปรึกษาก็ไม่รู้จัก พอถามไรก็ตอบอ้อมๆ ไม่ตรงคำถาม คุยด้วยแล้วอึดอัดหงุดหงิด ต้องถามซ้ำๆ พอไม่พูด เราเลยสรุปว่า "คุณมีปัญหานะรู้ตัวมั้ย" เด็กน้ำตาร่วงเลย เรายังงง ร้องทำไม?? คุยยังไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ ถามไร ก็ตอบ "หนูก็ไม่รู้" ถ้านางไม่รู้แล้วใครจะรู้กับนาง ไม่รู้จะช่วยแก้ปัญหายังไง ร้องอย่างเดียว อยากจะรับจ๊อบเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเสียจริงๆ ทำหน้าที่ดีกว่าเป็นอาจารย์สอนหนังสือเสียอีก Create Date : 27 สิงหาคม 2558 Last Update : 27 สิงหาคม 2558 22:12:37 น. 0 comments Counter : 1149 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก