อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก - - เสียงตะโกนที่แหบโหย- - -

อยากู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก
เคียวอิจิ คาตายามะ เขียน
ฤทัยวรรณ เกษสกุล แปล

อ่านหนังสือเล่มนี้มาได้พักใหญ่แล้วค่ะ เห็นว่าหนังกำลังจะฉายบ้านเราพรุ่งนี้ (24 มีนาคม) เลยเอามาพูดถึง อีกอย่างรู้สึกว่ารูปแบบของบล็อคไม่ค่อยสอดคล้องกับเนื้อหาล่าสุดเอาเสียเลย มีทั้งซากุระโปรยปราย มีทั้งเพลงเพราะออกอย่างนี้ เลยหาเรื่องพูดถึงวรรณกรรรมญี่ปุ่นบ้างดีกว่า

ได้ยินกิตติศัพท์หนังสือเล่มนี้มาตั้งแต่ปีที่แล้วว่ามันขายดีมากๆ ที่ญี่ปุ่นมียอดพิมพ์ถึง 4 ล้านเล่ม (โอ มายกู้ดเนส ถ้าวรรณกรรมขายได้ดีอย่างนี้ล่ะ ) แล้วข้ามไปติดอันดับหนังสือขายดีที่เกาหลี มีการนำวรรณกรรมเรื่องนี้มาทำเป็นหนัง ละครทีวี จังหวัดเล็กๆ ในญี่ปุ่นที่เป็นสถานที่ถ่ายทำก็กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่คนให้ความสนใจ เมื่อหนังสือเล่มนี้ได้รับการถ่ายทอดเป็นภาษาไทยก็เลยไม่รอช้าที่จะหยิบมาอ่าน

แต่การกลับเป็นว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ดึงดูดตัวเองเอาเสียเลย ทั้งๆ ที่เนื้อหานี่เข้าทางตัวเองไม่น้อย ความรักที่ไม่สมหวัง ความรักกับการพลัดพราก ความรักกับความตาย (ยืนยันได้จากเรื่อง เดอะรีดเดอร์ หนังสือที่พูดถึงเล่มที่แล้ว ) อ่านเพื่อจะให้รู้ว่าตอนจบเป็นอย่างไร แค่นั้นเอง อันนี้ไม่เกี่ยวกับ "ความนิ่ง" และ "ความเย็น" ที่มักจะเป็นลักษณะเฉพาะของวรรณกรรมญี่ปุ่น - - ยังชอบ BLue กับ Rosso วรรณกรรมญี่ปุ่นที่มีเวอร์ชั่นภาษาไทยออกมาแล้วเช่นกัน- - เสียมากกว่า

หนังสือเล่มนี้เล่าถึงความรัก ความคนึงหาของตัวเอกฝ่ายชายที่มีต่อคู่รักที่ตายจากไป ทั้งคู่เป็นคู่รักกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม 2 แต่ฝ่ายหญิงมาเสียชีวิตเมื่อตอน มัธยม 4 ตรงนี้คงเล่าได้เพราะเรื่องเปิดฉากขึ้นมาเราก็รู้แล้วว่าคู่รักของชายหนุมคนนี้เสียชีวิตไปแล้ว เขากำลังจะเอาเถ้ากระดูกคู่รักไปโปรยที่ทะเลทรายในประเทศออสเตรเลีย

ตัวละครที่น่าสนใจสำหรับตัวเองกลับเป็นปู่ของพระเอกในเรื่อง เขาเป็นตัวละครอีกตัวนึงที่ชัวิตรักไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ตัวเองรัก จนแม้ภรรยาปู่ (ซึ่งไม่ใช่คนที่ปู่รัก) ตายจากไปปู่ก็ยังคงไม่ได้อยู่ร่วมกับคนที่ตัวเองรัก เพราะคนที่ปู่รักก็มาเสียชีวิตลงไปเสียก่อน สิ่งที่ปู่ทำได้ก็คือเขาขอร้องให้หลายชาย (พระเอกของเรื่อง ) ให้ช่วยปู่เข้าไปขโมยขุดศพผู้หญิงที่ปู่รัก เพื่อเอาเถ้าถ่านของผู้หญิงที่ตัวเองรักเพียงน้อยนิด (ในหนังสือบรรยายว่าเท่ากลักไม้ขีด) แล้วให้หลานชายเก็บไว้ เพื่อกาลข้างหน้าปู่หาชีวิตไม่แล้ว ให้หลานชายช่วยโปรยเถ้าถ่านตัวเองกับเถ้าถ่านของผู้หญิงที่ตัวเองรักให้ปลิวไปในที่เดียวกัน พวกเขาจะได้อยู่ร่วมกันเสียที (คลาสสิค จริงๆ นึกถาพตามได้เลยค่ะ )

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมความรักของตัวพระนางในเรื่องถึงไม่นำความซาบซึ้งมาให้ตัวเองเท่าไรนัก เพื่อนๆ ที่ห้องสมุดพันทิปที่ได้เคยอ่านเวอร์ชั่นการ์ตูน ก็บอกว่าไม่สนุกเท่าไร แถมมีอีกคนตั้งข้อสังเกตว่าหนังสือขายดีขนาดนี้ทำไมไม่มีการแนะนำนักเขียนเลย แต่กลับแนะนำผู้แปลถึงสองหน้ากระดาษ

เอาเป็นว่าเสียงตะโกนคราวนี้เป็นเสียงตะโกนที่แหบโหยเอาการอยู่ทีเดียวค่ะ

Create Date : 23 มีนาคม 2548 Last Update : 31 สิงหาคม 2557 16:14:16 น. Counter : 2284 Pageviews.		15 comments
Share Tweet