- หนังสือสามเล่ม"จดหมายจากนักเขียนหนุ่ม" " กระจกเงา เงากระจก" "ที่อื่น " บนตู้นอนรถไฟสายใต้ -

เพิ่งอ่านหนังสือสามเล่มจบไป ระหว่างทางการเดินทางขึ้นมาจากบ้านที่ใต้ คราวนี้รถไฟที่นั่ง ( สายบัตเตอร์เวิร์ท-กรุงเทพ) เสียเวลา และมาถึงชานชาลาพัทลุงช้ากว่าที่กำหนดไปเกือบๆ สามชั่วโมง แต่ตัวเองไม่ค่อยอนาทร ร้อนใจนัก เพราะช่วงเวลาที่รอรถไฟมาถึงอ่าน "จดหมายถึงนักเขียนหนุ่ม" จบพอดี



หนังสือเล่มล่าสุดของกนกพงศ์ เป็นจดหมายจากนักเขียนถึงนักเขียน เรื่องราวในจดหมายมีลักษณะส่วนตัวอยู่เล็กน้อย ( มาก) เพราะสารส่วนใหญ่ของเรื่องนี้ยังคงเป็นเรื่องราวของความมุ่งมั่นต่อการเขียนหนังสือ การใช้ชีวิตประจำที่สอดคล้องกับชีวิตที่หุบเขาฝนโปรยไพร ที่สำคัญดิฉันชอบมากเวลาที่กนกพงศ์แลกเปลี่ยนเรื่องการอ่านกับเพื่อนในจดหมาย และแอบตื่นเต้นเมื่อรู้ว่า ช่วงเวลานั้นเราอ่านหนังสือเล่มเดียวกับเขา บางเล่มที่ยังไม่อ่าน ก็อยากขวนขวายหามาอ่าน จริงๆ อยากอ่านจดหมายจากอีกด้านหนึ่งที่เขียนถึงกนกพงศ์ด้วย

ส่วนอันนี้ดิฉันอ่านแล้วก็จิ๊ดมาก และแอบน้ำตาซึมเมื่อพบว่า ตอนนี้เขาไม่มีชีวิตอยู่แล้ว "...หลังๆ มานี้ผมมักครุ่นคิดเกี่ยวแก่เรื่องชีวิตและจักรวาล ชีวิตทั้งสั้นและเล็กเหลือเกินเมื่อเทียบกับจักรวาล ทำให้ผมไม่มั่นใจต่อการกำเนิดมาของเราว่ามันจะมีค่าสำคัญอะไรบ้างหรือไม่ แต่อย่างไรก็ตาม ด้วยกิเลสตัญหาบางประการ ผมก็อยากทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ ไม่ใช่เพื่อให้เห็นว่าตัวเรามีความสำคัญ แต่เพื่อประกาศว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีชีวิตอยู่" ( หน้า 343)



ขึ้นรถไฟสี่ทุ่มกว่า เจ้าหน้าที่ปรับที่นั่งเป็นเตียงนอนเรียบร้อยแล้ว ตอนแรกว่าจะหยิบกระจกเงา เงากระจก ของอุทิศ เหมะมูล มาอ่านต่อ แต่เตียงที่แกว่งไปมาเล็กน้อยตามแรงเหวี่ยงของรถไฟ ชวนง่วงดี เลยขอเก็บไว้อ่านตอนเช้า ตื่นมาเมื่อฟ้าที่หน้าต่างสว่าง ออกไปล้างหน้าล้างตา สั่งกาแฟจากพนักงาน นั่งอ่านหนังสือของอุทิศต่อ ดองหนังสือเล่มนี้ไว้นานมาก ช่วงนี้อยากอ่านวรรณกรรมไทย เลยแซะออกมาจากชั้นหนังสือ เอาใส่กระเป๋ามาด้วย อ่านจบด้วยเวลาไม่นาน ภาษาของอุทิศดีมาก อ่านอย่างลื่นไหล ถ้าหนังสือของกนกพงศ์บอกถึงการใช้ชีวิตสงบสงัดในหัวเมืองทางใต้ แต่อุทิศกำลังจะบอกเล่าถึงการเคว้งคว้างแขวนลอยอยู่ใน" เมือง" พร้อมทั้งการหาว่าตัวเองเป็นใคร ไปด้วย

สำนักพิมพ์บอกว่า "นี่เป็นนวนิยายสะท้อนยุคสมัยที่คุณกำลังหายใจ" แน่นอนว่าฉากที่ใช้ จึงคุ้นๆ และใกล้ตัวเรามาก นวนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นในช่วงปี 2543-2544 ( ตีพิมพ์ในปี 2549) บางฉากอาจจะเก่าไปนิด แต่อ่านสนุกมากค่ะ
อันนี้เป็นสองสามประโยคที่ชอบ
"...มันยากหน่อยที่จะเข้าถึงความรักโดยไม่ผ่านมุมมองของเพศสภาพ แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ คุณแค่ต้องค้นพบใครสักคนหนึ่งที่มองหาในสิ่งเดียวกัน.." ( หน้า 133)




หนังสือเล่มนี้ เป็นเล่มบางที่สุด แต่อ่านยากที่สุด ได้ยินชื่อกิตติพล สรัคคานนท์ มาตั้งแต่อ่านบทความของเขาในนิตยสารสเกล ( ที่ตอนนี้ปิดไปแล้ว) พอเห็นเขาเขียนเรื่องสั้นด้วยเลยซื้อมาดองไว้ รู้สึกว่ากิตติพล ตั้งใจรักษาระยะกับคนอ่าน ใช้ภาษาแบบการบรรยาย ไม่มีประโยคสนทนาอยู่ในเรื่องสั้นของเขา เรื่องสั้น 13 เรื่องของเขา ดิฉันเก็ทแค่ 2 เรื่อง รู้สึกว่าตัวหนังสือของกิตติพลเย่อหยิ่ง ผลักคนอ่านออกมาตลอดเวลา แต่คงเป็นความตั้งใจของคนเขียน ที่ใช้วิธีการเขียนแบบนี้ ไม่ให้คนอ่าน"อิน" อาจจะให้เข้าใจถึงความแปลกแยกบางประการ ดิฉันเข้าใจว่าอย่างนั้น

อ่านหนังสือจบไปสามเล่ม รถไฟไทย ยังไม่ถึงกรุงเทพฯ เลย

Create Date : 04 มีนาคม 2551 Last Update : 29 สิงหาคม 2557 18:21:02 น. Counter : 2162 Pageviews.		56 comments
Share Tweet

	: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ยอดคำของยอดคน : กะว่าก๋า (9 เม.ย. 2568 04:51:00 น.)		: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - วาทะจอมยุทธ์ สุดยอดสุภาษิตจีน : กะว่าก๋า (8 เม.ย. 2568 04:51:00 น.)
	ความฝัน : กุนเทอร์ ไอซ์ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (4 เม.ย. 2568 10:11:18 น.)		11. สร้อยเกียรติยศ : อติมา สามปอยหลวง (1 เม.ย. 2568 13:06:05 น.)