วันนี้กดเข้าไปอ่านบล็อกที่อ่านอยู่ประจำบล็อกหนึ่งแล้วใจหาย
404 Error: the requested document does not exist
ไปเสียแล้วบล็อกที่อ่านประจำมากว่าสองสามปี อ่านโดยที่ไม่รู้จักเจ้าของบล็อก เจอบล็อกนี้จากการเสิร์ชคำว่ามูราคามิ แล้วไปเจอบล็อกนี้เข้า เพราะจขบ.อ่ามูราคามิด้วย เลยติดตามอ่านบล็อกเขามาเรื่อยๆ ชอบภาษาง่ายๆ ละมุนละไมและมีลีลาอยู่ในที บล็อกของเขาเป็นกึ่งๆ ไดอารี่ อ่านเพริดมาก เป็นบล็อกแบบเดี่ยวๆ ( น่าจะเช่าโฮสท์เอง ) ไม่ได้สิงสถิตอยู่ตาม bloggang หรือ exteen หรือ wordpress พื้นที่ที่เป็นที่นิยมของบล็อกเกอร์ทั่วไป
ในช่วงแรกๆ จขบ.ทำงานฟรีแลนซ์อยู่เชียงใหม่ และส่งงานยังมาบริษัทต้นสังกัดทางอีเมล์ เพราะเจ้าตัวต้องไปใช้เเน็ทตามร้านกาแฟต่างๆ ในเชียงใหม่ และตกแต่งบ้านของตัวเองเป็นโฮมออฟฟิศย่อมๆ ( จริงๆ มันคือโต๊ะตัวหนึ่งในห้องนอน) ช่วงนั้น จขบ.จะอัพบล็อกบ่อยมาก สักเกือบๆ ปี ก็กลับมาทำงานประจำยังบริษัทต้นสังกัดอีกครั้ง คราวนี้ไม่ค่อยอัพบล็อกแล้ว แต่ยังมาเล่าถึงวันแรกๆ ที่กลับมาทำงานประจำอีกครั้ง และเล่าเรื่องการเดินทางบ้าง เล่าถึงเพลงที่ฟัง หนังสือที่อ่าน คนที่คิดถึง เพื่อน กิจกรรมโน้นนี้ จนเหมือนรู้จักเจ้าของบล็อกนี้ไปด้วย
หายไปนาน กลับมาอัพบล็อกอีกทีบอกว่า ลาออกจากงานประจำอีกครั้ง และออกเดินทาง แต่ยังมาอัพบล็อกเป็นระยะ ๆ สุดท้าย หลังจากไม่ได้กดเข้าไปอ่านบล็อกนี้เป็นเวลาสักสองเดือน คิดถึงภาษาของ จขบ.นี้ ลองกดไปดูอีกที does not exist เสียแล้ว เสียดายจริงๆ น่าจะทิ้งบล็อกไว้ให้อ่านบล็อกเก่าๆ เล่นๆ แก้คิดถึงภาษาแบบนี้
(
จริงๆ เล่าถึงบล็อกนี้ไปก็ยังไม่ได้อารมณ์เพลิดเพลินที่ได้จากการอ่านบล็อกนี้เลย )
404 Error: the requested document does not exist
-------
ช่วงนี้ จขบ. อ่านหนังสืออยู่สามเล่ม
หนังอาร์ตไม่ได้มาเพราะโชคช่วย ของธนา วงศ๋ญาณณาเวช หนังสือหนา 150 หน้า อ่านรวดเดียวไปได้ 119 หน้า หยุดชะงักต้องกลับมาอ่านต้นฉบับงานที่ทำอยู่ หนังสือสนุกดี ไว้อ่านจบแล้วจะมีรีวิว
อีกสองเล่ม คือ หนังสือการ์ตูน
แพร์ซโพลิส ของมาร์จอเน่ ซาทราฟี นักวาดการ์ตูนหญิงสาวชาวอิหร่าน ผู้ผ่านเหตุการณ์สำคัญๆ ของบ้านเกิดเมืองนอน การ์ตูนชุดนี้มีสองเล่ม อ่านเล่มหนึ่งจบไปแล้ว ถึงตอนเศร้าเธอต้องจากเตหะรานมาอยู่เวียนนาเพียงลำพัง อ่านจบแล้วจะมารีวิวเช่นกัน
.....
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
แล้วพอตอนแรกที่เปิดมาแล้วเห็น error อย่างงี้ก็แค่คิดว่ามันเป็นการผิดพลาดชั่วคราว ครั้งหน้าคงได้กลับมาอ่านใหม่
แล้วก็เปิดมาดูใหม่อีก เรื่อยๆ
เรื่อยๆ
แต่มันก็ยังคงเป็นอย่างเดิม
เห็นเมื่อตอนพี่ไปทาบทามเขาด้วย : D
เราก็ชอบภาษาของเขานะคะ นิ่งๆ เท่ห์แต่นุ่ม เหมือนน้ำไหลลึก (มันยังไงหว่า อธิบายไม่ถูก ช่วยขยายความแทนเด็กที่ไม่รู้จักการบรรยายลักษณะคุณลักษณ์ของภาษาที... เอาเป็นว่าให้ความรู้สึกเหมือนหนุ่มใหญ่โรแมนติคก็แล้วกัน)
ทั้งที่ไม่ได้ติดตามอ่านตั้งแต่แรก เพราะมาเจอตอนอัพ 5 เอนทรี่สุดท้ายก่อนหายตัว (แล้วหลังจากนั้นจึงคลิ๊กไปอ่านบทเก่าๆ)
แต่ก็เสียดายเหมือนกัน