หลายวันมานี้ ผมเองสนใจต้นไม้ไร้ชีวิตต้นนี้เป็นพิเศษ

ขับรถผ่านทุกวันทั้งเช้าและเย็น

ก็เหลียวมองมันทุกครั้ง

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยที่จะสนใจมัน

ได้แต่มองผ่านเพียงรับรู้สภาพที่มันเป็น

ตั้งแต่ตอนมันยังมีชีวิต สภาพสมบูรณ์ดี

เขียวขจีไปด้วยใบปกคลุมไปทุกกิ่งก้าน

แปลกใจจริง?

ทำไมเป็นเช่นนั้น ?

หรือตอนมันยังมีชีวิต สภาพสมบูรณ์ดี

มันไม่ได้แสดงออกถึงความแตกต่างจากต้นไม้อื่นทั่วไป

ทำให้ประสาทการรับรู้ของผม รู้สึกได้ตามความคุ้นชิน

มาวันนี้ ผมกลับมองว่ามันสวยงามเหลือ

และให้ความสนใจกับมันเป็นพิเศษ

ความตาย ... ทำให้ผมได้เห็นความงามที่ซุกซ่อน

ผมได้เห็นลายเส้นของกิ่งก้าน ที่แตกแขนงน้อยใหญ่

ที่เคยทำหน้าที่ลำเลียงอาหาร หล่อเลี้ยง และให้พื้นที่ใบ ดอก ผล ยึดเกาะ

ทำให้อดคิดไม่ได้ หากผมเป็นต้นไม้ต้นนี้

ตอนผมยังมีชีวิต สภาพสมบูรณ์ดี

ผมควรที่จะพยายามแสดงออกถึงความแตกต่างพอที่จะทำให้คนอื่นเห็น

และสามารถแยกแยะความแตกต่างอันควรค่าแก่การจดจำ

ระหว่างผมกับคนอื่น ๆทั่วไป

หรือผมไม่ควรจะใส่ใจ กระทำตนให้ดีในทุกย่างก้าวแห่งชีวิต

เพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีในขณะที่ยังมีชีวิต

และปล่อยร่างกายที่ไร้ซึ่งลมหายใจ

ย่อยสลายสิ้นไป เมื่อถึงกาลแห่งการดับขันธ์อันสมควร