ค ว า ม ท ร ง จ ำ
เ ธ อ คื อ ค ว า ม ม หั ศ จ ร ร ย์ รู้ ไ ห ม
มี เ กิ ด ขึ้ น ตั้ งอ ยู่ แ ล ะ ดั บ ไ ป
แ ล ะ ก ลั บ ม า ใ ห ม่...ต า ม เ งื่ อ น ไ ง แ ห่ ง ห้ ว ง ค ำ นึ ง
ค ว า ม ท ร ง จ ำ ... สิ่งที่เธอไม่สามารถเป็นได้คือ ปั จ จุ บั น และ อ น า ค ต และฉันก็เชื่อเช่นนั้นเสมอมา
เมื่อเธอไม่สามารถเป็นทั้งสองสิ่งนี้ได้ เธอจึงเป็นได้เพียง ...อ ดี ต
อ ดี ต ...ที่ฉันเชื่อว่าเธอนั้นทรงอิทธิพลสำหรับฉันหรือใคร ๆ...เ ส ม อ
อ ดี ต ...ที่ส่งผลและเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราในปัจจุบัน...เ ห ลื อ เ กิ น
และฉันก็เชื่อเหลือเกินว่า ความทรงจำ ของแต่ละคนนั้นจะไม่เหมือนกันไม่แง่มุมใดก็แง่มุมหนึ่ง
แม้จะเรื่องเดียวกันก็ตาม
ความทรงจำ...สำหรับฉันแล้วเป็นสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุม
ทั้งการจดจำและการย้อนระลึก
เรื่องราวต่าง ๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ล้วนถูกส่งผ่านไปตามกาลเวลาและอยู่ในสภาวะที่เรียกว่า...อดีต
ความสุข เศร้า ผิดหวัง สมหวัง สูญเสีย และความรู้สึกต่าง ๆมากมายต่างล้วนถูกส่งผ่านไปพร้อมกับเรื่องราวนั้น
เพื่อรอการถูกกระตุ้น ให้หวนระลึกนึกถึงเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเมื่อเรามีเวลาให้กับมัน
อดีต...ที่ไม่มีวันลบเลือนอาจเป็นเพราะสิ่งที่เรียกว่า...ค ว า ม ท ร ง จ ำ นี้เอง
อาจจะจริงอย่างที่ Kahlil Gibran ได้กล่าวไว้ว่า Forgetfulness หรือการลืมนั้นจะนำพาเราหลุดพ้นจากพันธนาการแห่งความทรงจำ แต่จะมีสักกี่คนที่สามารถทำได้สำเร็จอย่างแท้จริง
และ...Kahlil Gibran เขาสามารถทำได้หรือไม่
เรื่องราวที่ผ่านกาลเวลาและแปรเปลี่ยนเป็น ค ว า ม ท ร ง จ ำ ...สามารถลืมได้ด้วยหรือ ?
บางครั้งตัวผมเองก็รู้สึกว่าสิ่งที่ทำให้ความทรงจำยังคงอยู่นั้น คือการที่เราไม่เคยอยากลืมมันจริงเลยสักครั้ง
หลายครั้งที่ตัวเรานั้นเองกลับตั้งใจกระตุ้นให้ความทรงจำนั้นมันเด่นชัด
แม้เรื่องราวนั้นจะทำให้เรารู้สึกเศร้า หรือเจ็บปวด
แต่ผมเชื่อว่า ในความทรงจำที่เจ็บปวด เหงา เศร้านั้น มีความสุขปะปนอยู่
และเป็นความสุขที่เราไขว่คว้าและโหยหามันอยู่เสมอ
ค ว า ม ท ร ง จ ำ...อาจเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตคนเรา ที่ตัวเราเองอาจไม่เคยรู้มาก่อนก็อาจเป็นได้
เพราะทุกการย่างก้าวของชีวิตมีความรู้สึกต่าง ๆเกิดขึ้น และผูกติดความรู้สึกนั้นไปกับเงื่อนไขแห่งกาลเวลา
และหล่อเลี้ยงหัวใจของเราอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ก า ร ลื ม...จึงทำได้เพียงประเดี๋ยวประด๋าว เท่านั้น
ไม่ว่า ค ว า ม ท ร ง จำ นั้นจะเป็นเช่นไร
สร้างความสุข เหงา เศร้า ดีใจ เสียใจ ให้กับเรามากน้อยแค่ไหน
เราคงไม่สามารถปฏิเสธที่จะครอบครอง ค ว า ม ท ร ง จ ำ นั้น
เพราะ ค ว า ม ท ร ง จ ำ ถือกำเนิดจากความรู้สึก
โดยมีกาลเวลาเป็นตัวขับเคลื่อน
และถูกกระตุ้นให้เด่นชัดด้วย...หั ว ใ จ ข อ ง เ ร า
โดยเราไม่สามารถต่อสู้ดิ้นรนหรือขัดขืนได้เลย...สั ก ค ร า
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [
อ่านตามและดูรูปไปด้วย
"ละเมียดละไม" --- ผมรู้สุกอย่างนั้นเลยครับ