บล็อคนี้ร่วมโครงการ "ถนนสายนี้...มีตะพาบ" หลักกิโลเมตรที่ ๑๒๑
"วั น พั ก ผ่ อ น"..................................................
"วั น พั ก ผ่ อ น" หลายปีมานี้ผมเองแทบจะไม่รู้จักเอาเสียเลยสำหรับคำนี้
เพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมต้องทำงานประจำ ๕ วันและขายของอีก ๒ วัน
๗ วันในหนึ่งสัปดาห์ดูช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือ
แม้การทำงานประจำจะสามารถลาพักผ่อนได้และสามารถสะสมได้ถึง ๓๐ วัน
แต่การลาแต่ละครั้งผมก็ลาเพื่อการทำภาระกิจทั้งสิ้น
บางปีก็ไม่สามารถลาได้เนื่องจากภาระกิจที่ต้องทำจนวันลาพักผ่อนถูกตัดทิ้งไปก็หลายครั้งเพราะสะสมได้แค่ ๓๐ วัน
ผมไม่เคยสนใจและคิดเสียดาย เพราะมุ่งแต่ งาน งาน และงานที่เต็มไปด้วยความรับผิดชอบ

แม้บางช่วงบางเดือนจะมีวันหยุดนักขัตฤกษ์หยุดเป็นวันหรือต่อเนื่องหลายครั้งในหนึ่งปี
มีเพียงบางครั้งเท่านั้นที่ผมมีโอกาสได้พักผ่อนจริง ๆตามสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ
อย่างน้อยปีละครั้ง
นับเป็นวันพักผ่อนที่ผมและครอบครัวเฝ้ารออย่างมีความสุข
เพราะหากหยุดอยู่บ้านผมเองก็คงไม่ได้พักผ่อน เพราะงานมีให้ทำเสมอมิเคยขาด

"วั น พั ก ผ่ อ น" ของผมนั้นเมื่อมาพิจารณาให้ดีผมกลับพบว่ามันคือช่วงเวลาสั้น ๆที่ขั้นระหว่างกิจวัตรที่ผมทำ
เป็นเวลาช่วงรอยต่อของกิจวัตรต่าง ๆ ภาระกิจอื่น ๆที่สิ้นสุดและเริ่มใหม่
บางครั้งเสมือนเป็นหนึ่งเดียวกันกับกิจวัตรและภาระกิจ มันเป็นช่วงเวลาสั้น ๆที่แสนสุข
นานหลายปี กว่าผมจะค้นพบมัน
"ช่ ว ง เ ว ล า พั ก ผ่ อ น" คือสิ่งที่ผมกำลังกล่าวถึง
"กิ จ ก ร ร ม ใ น ก า ร พั ก ผ่ อ น" คือสิ่งที่ผมรักและใช้เวลาเรียนรู้ด้วยตนเอง
สิ่งนั้นคือ ... "ก า ร ถ่ า ย ภ า พ"

"ก า ร ถ่ า ย ภ า พ" สำหรับผมคือเครื่องมือที่ผมใช้เพื่อการพักผ่อน
ทุกครั้งที่ผมถ่ายภาพ... จิต ความคิด ดูเสมือนหลุดออกไปจากโลกปัจจุบัน
ไม่มีสิ่งใดใดหลุดรอดมาปรุงแต่งจิตและความคิดขณะนั้น
มีเพียงความสวยงามของสิ่งที่ผมกำลังสนใจและพยายามเก็บภาพ...เท่านั้น
ภาพที่ได้มาจึงป็นเสมือนผลพลอยได้จากการพักผ่อนของผมในช่วงเวลาสั้น ๆที่ขั้นระหว่างกิจวัตรที่ผมทำ
เป็นเวลาช่วงรอยต่อของกิจวัตรต่าง ๆ ภาระกิจอื่น ๆที่สิ้นสุดและเริ่มใหม่
มันเป็นช่วงเวลาสั้น ๆที่แสนวิเศษ
และมันทำให้ทุกวันของผมมีคุณค่าและเป็นวันพักผ่อนได้เท่าที่ใจ...ป ร า ร ถ น า

ภาพดอกผีเสื้อราตรีที่เบ่งบานท้าทายสายลมและแสงแดด อยู่ในกระถางหลังบ้าน
ผมใช้เวลาถ่ายภาพดอกไม้ชนิดนี้ไม่มากมายนัก ในวันหยุดพักช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา
๒ มกราคม ๒๕๕๘
ระหว่างรอพระคุณเจ้าเดินทางมาเจริญพุทธมนต์ งานวันทำบุญบ้านญาติที่ผมจะต้องไปช่วยงานและถ่ายภาพ
เวลาเพียงน้อยนิด สายลมพัดพริ้วไหว ...แต่ใจกลับนิ่งเหลือ
ภาพถ่ายผมไม่ได้ถ่ายภาพออกมาสวยงามที่สุด รวมทั้งภาพชุดนี้
แต่ภาพถ่ายกลับทำให้ผมมีความสุขเหลือ
กับช่วงเวลาสั้น ๆ...ของ "วันพักผ่อน" อีกครา

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมชม ทักทาย
ขอให้ทุกท่านมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรงนะครับ


ชอบลายกลีบดอก ลายเขียว ๆ ข้างเกสรค่ะ
ชมภาพแล้วหายเหนื่อนนะคะ